Μια καλοκαιρινή διδακτική ιστορία για μικρά (... και μεγάλα) παιδιά από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη - για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
Ψηλά στην ωραία Ευρυτανία ήταν ένα χαριτωμένο χωριουδάκι πνιγμένο μέσα στα έλατα και τα δροσερά νερά. Είχε υπέροχο κόσμο και παιδιά γεμάτα ομορφιά και ζωή.
Εκεί, λοιπόν, συνήθιζαν να ανεβαίνουν κάθε καλοκαίρι για διακοπές, αρκετές οικογένειες που κατάγονταν από αυτό το χωριό αλλά ζούσαν μόνιμα στην Αθήνα.
Τα παιδάκια της πόλης, όμως, διέφεραν κατά πολύ από τα συνομήλικά τους!Δεν είχαν τη ζωντάνια των χωριατόπουλων, ήταν οκνηρά, κάπως χλωμά κι ένοιωθαν συχνά άκεφα και κουρασμένα.
Αφήστε πια που δεν έπαιζαν, ούτε πήγαιναν όπως τα ντόπια παιδιά περιπάτους στο δάσος, μιάς κι όλη μέρα δεν το κούναγαν από την πλατεία μένοντας καθηλωμένα… στις οθόνες των κινητών τους ή στην τηλεόραση! Ήταν δε και πολύ δύσκολα στο φαγητό, γκρίνιαζαν συνεχώς και δεν έτρωγαν σχεδόν καθόλου λαχανικά και φρούτα.
Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι του χωριού ανησύχησαν και προέτρεψαν τους πρωτευουσιάνους γονείς να καλέσουν τον αγροτικό γιατρό ώστε να δει τι συμβαίνει στους μικρούς καλοκαιρινούς παραθεριστές. Έτσι κι έγινε.
Ο γιατρός έβαλε ένα- ένα τα παιδάκια στη σειρά και τα εξέταζε, Δεν διαπίστωσε κάτι το ανησυχητικό στις εξετάσεις τους, όμως προβληματίστηκε από τη γενική τους εικόνα κι έτσι αποφάσισε να συνομιλήσει με τα ίδια τα παιδιά...
Άρχισε λοιπόν να τα ρωτά διάφορα πράγματα για την καθημερινότητά τους.
-«Πηγαίνετε, παιδιά μου, ψηλά στο βουνό για να μαζέψετε ρίγανη και τσάι;»
-«Όχι, κύριε», αποκρίθηκαν με μια φωνή αυτά! «Τι να κάνωμε στο βουνό; Μας αρέσει περισσότερο να καθόμαστε στην πλατεία, να βλέπωμε τηλεόραση και να παίζωμε με τα κινητά μας ωραία παιγνίδια στην οθόνη.»
Ο γιατρός δεν απάντησε, αλλά συνέχισε να ρωτά:
-«Μήπως ξέρει κάποιο παιδάκι να μου πει τι προϊόντα βγάζει αυτό το χωριό;»
Τα παιδιά βουβάθηκαν, ώσπου κάποιο απ’ αυτά σήκωσε δειλά το χέρι του.
-«Για πες μας εσύ μικρέ μου» είπε ο γιατρός.
-«Βγάζει μούρα, κορόμηλα, κυδώνια και κεράσια» απάντησε το παιδί.
-«Δαμάσκηνα, ρόδια, σύκα και σταφύλια» συμπλήρωσε ένα κοριτσάκι.
-«Πολύ ωραία, άλλο παιδάκι τι έχει να μας πει;» ξαναρώτησε ήρεμα ο γιατρός.
-«Καρύδια και κάστανα» πετάχτηκε ένα ξανθούλι.
-«Ελατίσιο μέλι και βότανα!» έκανε ένας κοντούτσικος..
Σε λίγο ξεθάρρεψαν και τα υπόλοιπα:
-«Κύριε, κύριε, έχει και φασολάκια, ντομάτες και κολοκυθάκια» φώναξαν μερικά άλλα.
-«Έχωμε και ψάρια από το ποτάμι» ξανάπαν.
Ο γιατρός χαμογέλασε ικανοποιημένος:
-«Μπράβο παιδιά, βλέπω ότι γνωρίζετε πολλά πράγματα.»
Τα μικρά παιδιά καμάρωναν που ο γιατρός τα επιδοκίμασε.
-«Όμως, για πείτε μου τώρα, εσείς τι τρώτε από όλα αυτά τα υπέροχα αγνά προϊόντα του χωριού μας που μου αναφέρατε πιο πριν;» ξαναρώτησε.
Τα παιδιά σιώπησαν για λίγο, μα αφού κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους πήραν το λόγο:
-«Δεν τα τρώμε αυτά κύριε, εμείς θέλωμε χάμπουργκερ, κόκα κόλες, τσιπς και γλυκίσματα, αυτά μας αρέσουν!»
Ο γιατρός έβγαλε τα συμπεράσματά του.
Κατόπιν κάλεσε τους γονείς και τους είπε:
-«Στα παιδιά λείπουν βιταμίνες. Θέλω να φροντίσετε για τη διατροφή τους με πολλά φρούτα και λαχανικά, με όσπρια και ψάρια, με καρπούς και μέλι»!
«Επιπλέον, σας λέγω, ότι τα παιδιά χρειάζονται άσκηση, περπάτημα στο δάσος και πολύ παιγνίδι. Θα σας παρακαλέσω, λοιπόν, ειδικά αυτό το μήνα που θα είστε εδώ να μην πληρώσετε τα κινητά ώστε να μην λειτουργήσουν. Επίσης να περιορίσετε κατά πολύ τις τηλεοράσεις σας. Χρειάζεται ανεμελιά και καλή διατροφή. Γι’ αυτό άλλωστε δεν ήλθατε στο βουνό; Εγώ θα περάσω πάλι σε ένα μήνα για να τα εξετάσω ξανά.»
Όμως, σε δυο τρεις ημέρες ο γιατρός ξαναπέρασε αιφνίδια. Αυτή τη φορά δεν συνάντησε τους γονείς παρά μόνο τα παιδιά. Τα συγκέντρωσε στην πλατεία και τους μοίρασε τόπια, όμορφες γκλίτσες, σακίδια και πετονιές με αγκίστρια. Αυτά ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους και ευχαρίστησαν το γιατρό.
-«Μου υπόσχεστε ότι μέχρι να ξανάρθω θα ξέρετε να μου πείτε όλα τα μονοπάτια του βουνού, ότι θα μάθετε να ψαρεύετε στο ποτάμι και θα ξεχωρίζετε τα δέντρα, τα λουλούδια και τα βότανα του δάσους; Και πως θα τρώτε καθημερινά απ’ όλα αυτά τα ωραία προϊόντα που μου περιγράψατε την άλλη φορά;» τους είπε ο γιατρός καλοσυνάτα.
-«Μάλιστα κύριε!» φώναξαν όλα μαζί τα παιδιά και έτρεξαν να συναντήσουν τους ντόπιους συνομήλικούς τους στο χωριό.
Μετά από ένα μήνα, που επέστρεψε ο γιατρός, έμεινε έκπληκτος. Τα παιδάκια ήταν όλα με κατακόκκινα μαγουλάκια, ζωηρά και κεφάτα, ενώ έπαιζαν ασταμάτητα με απίστευτη ενέργεια. Μαζεύτηκαν όλα γύρω από το γιατρό και με τις χαρούμενες φωνούλες τους έλεγαν και ξανάλεγαν συνεχώς για όλα τα καλά που έμαθαν στο δάσος και στο χωριό.
-«Είστε υπέροχα παιδιά, κρατήσατε την υπόσχεσή σας, σάς ευχαριστώ» είπε ο γιατρός.
Και ένα παιδί πιο ζωηρό φώναξε:
-«Έτσι είμαστε εμείς τα Ευρυτανόπουλα, κρατάμε τις υποσχέσεις μας»!!!
Και όλοι γελάσανε.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… πιο υγιεινά!!!
Ήταν μία όμορφη - μα κυρίως - χρήσιμη διήγηση από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Εκεί, λοιπόν, συνήθιζαν να ανεβαίνουν κάθε καλοκαίρι για διακοπές, αρκετές οικογένειες που κατάγονταν από αυτό το χωριό αλλά ζούσαν μόνιμα στην Αθήνα.
Τα παιδάκια της πόλης, όμως, διέφεραν κατά πολύ από τα συνομήλικά τους!Δεν είχαν τη ζωντάνια των χωριατόπουλων, ήταν οκνηρά, κάπως χλωμά κι ένοιωθαν συχνά άκεφα και κουρασμένα.
Αφήστε πια που δεν έπαιζαν, ούτε πήγαιναν όπως τα ντόπια παιδιά περιπάτους στο δάσος, μιάς κι όλη μέρα δεν το κούναγαν από την πλατεία μένοντας καθηλωμένα… στις οθόνες των κινητών τους ή στην τηλεόραση! Ήταν δε και πολύ δύσκολα στο φαγητό, γκρίνιαζαν συνεχώς και δεν έτρωγαν σχεδόν καθόλου λαχανικά και φρούτα.
Οι μεγαλύτεροι άνθρωποι του χωριού ανησύχησαν και προέτρεψαν τους πρωτευουσιάνους γονείς να καλέσουν τον αγροτικό γιατρό ώστε να δει τι συμβαίνει στους μικρούς καλοκαιρινούς παραθεριστές. Έτσι κι έγινε.
Ο γιατρός έβαλε ένα- ένα τα παιδάκια στη σειρά και τα εξέταζε, Δεν διαπίστωσε κάτι το ανησυχητικό στις εξετάσεις τους, όμως προβληματίστηκε από τη γενική τους εικόνα κι έτσι αποφάσισε να συνομιλήσει με τα ίδια τα παιδιά...
Άρχισε λοιπόν να τα ρωτά διάφορα πράγματα για την καθημερινότητά τους.
-«Πηγαίνετε, παιδιά μου, ψηλά στο βουνό για να μαζέψετε ρίγανη και τσάι;»
-«Όχι, κύριε», αποκρίθηκαν με μια φωνή αυτά! «Τι να κάνωμε στο βουνό; Μας αρέσει περισσότερο να καθόμαστε στην πλατεία, να βλέπωμε τηλεόραση και να παίζωμε με τα κινητά μας ωραία παιγνίδια στην οθόνη.»
Ο γιατρός δεν απάντησε, αλλά συνέχισε να ρωτά:
-«Μήπως ξέρει κάποιο παιδάκι να μου πει τι προϊόντα βγάζει αυτό το χωριό;»
Τα παιδιά βουβάθηκαν, ώσπου κάποιο απ’ αυτά σήκωσε δειλά το χέρι του.
-«Για πες μας εσύ μικρέ μου» είπε ο γιατρός.
-«Βγάζει μούρα, κορόμηλα, κυδώνια και κεράσια» απάντησε το παιδί.
-«Δαμάσκηνα, ρόδια, σύκα και σταφύλια» συμπλήρωσε ένα κοριτσάκι.
-«Πολύ ωραία, άλλο παιδάκι τι έχει να μας πει;» ξαναρώτησε ήρεμα ο γιατρός.
-«Καρύδια και κάστανα» πετάχτηκε ένα ξανθούλι.
-«Ελατίσιο μέλι και βότανα!» έκανε ένας κοντούτσικος..
Σε λίγο ξεθάρρεψαν και τα υπόλοιπα:
-«Κύριε, κύριε, έχει και φασολάκια, ντομάτες και κολοκυθάκια» φώναξαν μερικά άλλα.
-«Έχωμε και ψάρια από το ποτάμι» ξανάπαν.
Ο γιατρός χαμογέλασε ικανοποιημένος:
-«Μπράβο παιδιά, βλέπω ότι γνωρίζετε πολλά πράγματα.»
Τα μικρά παιδιά καμάρωναν που ο γιατρός τα επιδοκίμασε.
-«Όμως, για πείτε μου τώρα, εσείς τι τρώτε από όλα αυτά τα υπέροχα αγνά προϊόντα του χωριού μας που μου αναφέρατε πιο πριν;» ξαναρώτησε.
Τα παιδιά σιώπησαν για λίγο, μα αφού κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους πήραν το λόγο:
-«Δεν τα τρώμε αυτά κύριε, εμείς θέλωμε χάμπουργκερ, κόκα κόλες, τσιπς και γλυκίσματα, αυτά μας αρέσουν!»
Ο γιατρός έβγαλε τα συμπεράσματά του.
Κατόπιν κάλεσε τους γονείς και τους είπε:
-«Στα παιδιά λείπουν βιταμίνες. Θέλω να φροντίσετε για τη διατροφή τους με πολλά φρούτα και λαχανικά, με όσπρια και ψάρια, με καρπούς και μέλι»!
«Επιπλέον, σας λέγω, ότι τα παιδιά χρειάζονται άσκηση, περπάτημα στο δάσος και πολύ παιγνίδι. Θα σας παρακαλέσω, λοιπόν, ειδικά αυτό το μήνα που θα είστε εδώ να μην πληρώσετε τα κινητά ώστε να μην λειτουργήσουν. Επίσης να περιορίσετε κατά πολύ τις τηλεοράσεις σας. Χρειάζεται ανεμελιά και καλή διατροφή. Γι’ αυτό άλλωστε δεν ήλθατε στο βουνό; Εγώ θα περάσω πάλι σε ένα μήνα για να τα εξετάσω ξανά.»
Όμως, σε δυο τρεις ημέρες ο γιατρός ξαναπέρασε αιφνίδια. Αυτή τη φορά δεν συνάντησε τους γονείς παρά μόνο τα παιδιά. Τα συγκέντρωσε στην πλατεία και τους μοίρασε τόπια, όμορφες γκλίτσες, σακίδια και πετονιές με αγκίστρια. Αυτά ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους και ευχαρίστησαν το γιατρό.
-«Μου υπόσχεστε ότι μέχρι να ξανάρθω θα ξέρετε να μου πείτε όλα τα μονοπάτια του βουνού, ότι θα μάθετε να ψαρεύετε στο ποτάμι και θα ξεχωρίζετε τα δέντρα, τα λουλούδια και τα βότανα του δάσους; Και πως θα τρώτε καθημερινά απ’ όλα αυτά τα ωραία προϊόντα που μου περιγράψατε την άλλη φορά;» τους είπε ο γιατρός καλοσυνάτα.
-«Μάλιστα κύριε!» φώναξαν όλα μαζί τα παιδιά και έτρεξαν να συναντήσουν τους ντόπιους συνομήλικούς τους στο χωριό.
Μετά από ένα μήνα, που επέστρεψε ο γιατρός, έμεινε έκπληκτος. Τα παιδάκια ήταν όλα με κατακόκκινα μαγουλάκια, ζωηρά και κεφάτα, ενώ έπαιζαν ασταμάτητα με απίστευτη ενέργεια. Μαζεύτηκαν όλα γύρω από το γιατρό και με τις χαρούμενες φωνούλες τους έλεγαν και ξανάλεγαν συνεχώς για όλα τα καλά που έμαθαν στο δάσος και στο χωριό.
-«Είστε υπέροχα παιδιά, κρατήσατε την υπόσχεσή σας, σάς ευχαριστώ» είπε ο γιατρός.
Και ένα παιδί πιο ζωηρό φώναξε:
-«Έτσι είμαστε εμείς τα Ευρυτανόπουλα, κρατάμε τις υποσχέσεις μας»!!!
Και όλοι γελάσανε.
Κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς… πιο υγιεινά!!!
Ήταν μία όμορφη - μα κυρίως - χρήσιμη διήγηση από την Ευρυτάνισσα κυρά Λένη για το blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης"
από ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες