ήταν ο εκφοβισμός των βουλευτών για να μην επιβάλουν κι άλλους φόρους…
Η ομολογία του δράστη
Και ομολόγησε: «Εγώ αγόρασα τα δύο μασούρια δυναμίτιδας και τα απαραίτητα φιτίλια, προ δεκαπενθημέρου. Το ένα το εκτόξευσα στους βουλευτές και το δεύτερο το ετοίμαζα για να αυτοκτονήσω αμέσως μετά την πράξη μου. Έγραψα δε, και σχετική του τέλους μου επιστολή, προς την μητέρα μου.
Επίσης, πολλές ημέρες πριν την πράξη μου, απέστειλα προειδοποιητική επιστολή προς την Βουλή, στην οποία τους ανακοίνωνα την πρόθεσή μου αυτή. Δεν ήθελα να τους σκοτώσω όλους, αλλιώς, θα χρησιμοποιούσα περισσότερα φυσίγγια. Να τους φοβίσω και να τους αφυπνίσω ήθελα, διότι εκτός της προσωπικής μου οικτρής οικονομικής καταστάσεως, στην οποία με έχουν οδηγήσει οι πράξεις και οι παραλήψεις τους· δεύτερο πουκάμισο δεν έχω να βάλω και ικετεύω καθημερινά τους ανθρώπους για τα απολύτως απαραίτητα.
Η δική μου όμως δυστυχία ήταν η μικροτέρα, έναντι των δεινών της πολιτείας μας, για τα οποία σας θεωρώ απολύτως υπευθύνους. Η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας της χώρας, η υπερχρέωσή της, η κατάπτωση του ηθικού της γοήτρου, ο συνεχής και παράνομος πλουτισμός των ηγητόρων της, η πλήρης αναισθησία των υπουργών και των βουλευτών στις συνεχείς εκκλήσεις των πολιτών για διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών της, η κακοδιαχείριση των πόρων της και άλλα τινά, οδήγησαν την ψυχική μου εξέγερση.
Και όχι. Συνεργούς, δεν έχω. Μόνος μου εσκέφθην, εζύγισα τα πράγματα και απεφάσισα τον εξαναγκασμό σε μεταμέλεια όλων αυτών, με την χρήση βίας».
Ο εισαγγελέας, οι γραφιάδες και οι παρατρεχάμενοι, έμειναν άφωνοι. Ο κοντός μυστακοφόρος, βρόμικος και πάμπτωχος δάσκαλος, έμοιαζε γίγαντας μπροστά τους. Αμέσως ο Λυκουρέζος (γενικός εισαγγελέας), ο οποίος δεν ήθελε να ακούσει και άλλα, διέταξε να μεταφερθεί στα κρατητήρια ο δράστης και πολύ προβληματισμένος κίνησε για το γραφείο του πρωθυπουργού Θεοτόκη.
Στην συνάντηση η οποία αμέσως πραγματοποιήθηκε, συμμετείχαν οι Θεοτόκης, Λυκουρέζος, Καλογερόπουλος και Καπερδάνος και αναλύθηκαν οι εξελίξεις της υπόθεσης και αναζητήθηκε η κατάλληλη λύση.
Πάνω στο τραπέζι συσκέψεων, δέσποζαν οι εφημερίδες της εποχής, με πρώτον πρώτον τον «Ρωμιό» του Σουρή, οποίος διασκέδαζε την κατάσταση γράφοντας:
«Αυτά του κόντε λέγονταν εν λιγυρά φωνή,
στο παρλαμέντο βρόντισε μιά μπόμπα αληθινή.
Κι αμέσως τά ‘χασαν αυτοί και τά ‘χασαν κι εκείνοι,
κι ακαματόπους έτρεχε καθένας αστυνόμος,
και της Βουλής τας πτέρυγας συνείχε κρύος τρόμος.
Νίπτω κι εγώ τας χείρας μου και δεν ανακατεύομαι,
και αφού οι μπόμπες άρχισαν, παύω να πολιτεύομαι!».
«Ιδού! Διαβάστε πράγματα! Αυτός είναι επικίνδυνος και θα βρει μιμιτάς», είπε θυμωμένα ο Θεοτόκης.
«Θα τον κάνουμε ήρωα;», αναρωτήθηκε εξοργισμένος ο Καπερδάνος.
«Του χρόνου θα τον έχουμε ανάμεσά μας στην Βουλή», ψιθύρισε έντρομος ο Καλογερόπουλος.
«Να αποδείξουμε ότι είναι βλαμμένος», έκραξε πνιχτά ο Λυκουρέζος.
«Αυτό είναι!», αναφώνησαν εν χορώ άπαντες. «Βλαμμένος! Είναι η σοφότερη λύση. Να κανονιστεί πάραυτα επίσημη γνωμάτευση από τον γιατρό Μιταυτσή. Είναι της απολύτου εμπιστοσύνης μου και γαμπρός της αδελφής μου», διέταξε ο οιονεί άναξ.
Ο…φρενολόγος
Ο γραμματέας άρχισε την ανάγνωση των γραπτών απαντήσεων του ειδικού εντεταλμένου ιατρού φρενολόγου, Μιταυτσή, μετά την εξέταση της διανοητικής καταστάσεως του δράστη της βομβιστικής κατά του Κοινοβουλίου ενέργειας, κατ΄ εντολήν του γενικού εισαγγελέα.
«Διάβαζε πιο δυνατά», του είπε ο Λυκουρέζος, ο οποίος δεν μπορούσε να κρύψει το σαρδόνιο χαμόγελό του κάτω από την επαγγελματική του σοβαροφάνεια.
«Κατόπιν εντολής του γενικού εισαγγελέως κυρίου Λυκουρέζου και αδείας του Διευθυντού της αστυνομίας υποστρατήγου Δαμηλάτη, μου επετράπη η άνοδος εις το δωμάτιον ένθα κρατείται ο βομβιστής. Ευθύς μόλις τον είδα, τον αναγνώρισα. Αυτός είναι. Ω, ναι. Αυτός είναι τελείως ανισόρροπος. Τον ενθυμούμαι καλώς ότε ήλθε προ ολίγων ετών και υπεβλήθη εις θεραπείαν».
Ερώτηση εισαγγελέα: «Από τι έπασχε τότε;».
Απάντηση ιατρού: «Φρενοβλάβειαν εκφύλου με ιδέας πολυμόρφους, ιδέας δηλαδή καταδιώξεως, μεγαλείου, αδικιών, ενοχής και ερωτικών επεισοδίων, ιδέας αίτινες δύνανται το άτομον όπερ κατέχεται υπ΄ αυτών, να το ωθήσουν εις τας πλέον επικινδύνους πράξεις».
Ερώτηση εισαγγελέα: «Εθεραπεύθη τότε;».
Απάντηση ιατρού: «Είναι ανίατος η νόσος αυτή. Ο πλήρης μάλιστα ορισμός της είναι ο εξής: Ανισορροπία διανοητική θεωρουμένη πολλάκις εκ των ανιάτων. Βεβαιώ, ότι τούτος έπασχεν εκ τοιούτου νοσήματος. Είναι δε χαρακτηριστικόν ότι οι κατά πλήθους αποπειρώμενοι, εμπνέονται υπό της ιδέας, ότι τους προξενεί τούτο, κακόν τι ή υπό της ρεκλάμας».
Ερώτηση εισαγγελέα: «Τον θεωρείτε επικίνδυνο προς τον εαυτό του και προς το κοινωνικόν σύνολον;».
Απάντηση ιατρού: «Προς τον εαυτόν του, όχι. Προς το κοινωνικό σύνολον, ναι αναφανδόν».
«Τελειώσαμε. Θα το υπογράψετε;», ρώτησε ο γραφιάς τον εισαγγελέα.
«Αν θα το υπογράψω; Ανόητε…», τον μάλωσε άγρια ο Λυκουρέζος. Και έβαλε την υπογραφή του. Φαρδειά πλατειά.
Πηγές: ribandsea.com, και patrinosansimera.gr
https://www.gnomip.gr/
Η καταδίκη του, έμεινε επίσης στην ιστορία καθώς εισέπραξε ως απάντηση για την πράξη του 8 χρόνια φυλάκιση, από ένα κράτος που εξάντλησε την αυστηρότητά του σε έναν καταφανώς διαταραγμένο άνθρωπο που βάλθηκε να φοβίσει τους βουλευτές, μέσα στην... έδρα τους και να τους αποτρέψει από το να βάλουν νέους φόρους, όπως είπε, αφού πρώτα είχε αφαιρέσει το φυτίλι!
Ήταν 2 το πρωί της 7ης Ιουνίου όταν ενώ συνεδρίαζε η Βουλή ακούστηκε ένας οξύτατος θόρυβος διακόπτοντας την ολονύκτια συνεδρίαση για τον προϋπολογισμό. Όλα συνέβησαν όταν στο βήμα ανέβηκε ο υπουργός των οικονομικών Σιμόπουλος και άρχισε να αγορεύει. Οι περισσότεροι βουλευτές έπιναν καφέ στο καφενείο της Βουλής, κάποιοι κοιμούνταν και οι υπόλοιποι χασμουριούνταν (σας θυμίζει κάτι;)
Ξαφνικά, στην αίθουσα έπεσε ένα φυσίγγιο δυναμίτιδας μήκους δέκα εκατοστών, το οποίο είχε ρίξει κάποιος από το δεύτερο λαϊκό θεωρείο, περιτυλιγμένο με χαρτί εφημερίδας. Έπεσε μάλιστα στο μέσο της πτέρυγας των βουλευτών του Εθνικού Κόμματος. Η αίθουσα γέμισε καπνό. Οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν τι είχε συμβεί όταν εις εξ αυτών, ο Λεώπουλος έντρομος, φώναξε: «Μπόμπα! Προς Θεού! Μπόμπα!».
Οι βουλευτές, προσπάθησαν να βγουν από την αίθουσα ομαδόν. Ο πρόεδρος φώναζε: «Ο φρούραρχος να κλείσει τις πόρτες εξόδου των λαϊκών θεωρείων. Να συλληφθεί αμέσως ο δράστης!».
Αναθαρρημένοι από την διαπίστωση ότι δεν κινδύνευε η σωματική τους ακεραιότητα καθώς είδαν ότι δεν υπήρχε φυτίλι, οι βουλευτές Λαζάνης και Στάης μαζί με δύο κλητήρες εφόρμησαν προς τα λαϊκά θεωρεία του 3ου ορόφου όπου βρήκαν έναν φτωχά ντυμένο άνθρωπο, που δεν προέβαλε καμία αντίσταση κατά τη σύλληψή του ενώ είχε πετάξει και ένα δεύτερο φυσίγγιο στον κήπο του βουλευτηρίου αλλά δεν το είχε πυροδοτήσει.
Στεκόταν πίσω από ένα παράθυρο του θεωρείου, με μια διπλωμένη εφημερίδα στα πόδια του. Αμέσως τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στο γραφείο του διευθυντού της Βουλής, όπου ξεδιπλώνοντας την εφημερίδα, ανακάλυψαν 4-5 ακόμη φιτίλια κατάλληλα για την ανάφλεξη μασουριών δυναμίτιδας και ένα ακόμη μασούρι.
Ο δράστης αυτής της ενέργειας ήταν ένας Πατρινός και άκουγε στο όνομα Ανδρέας Παπαμικρόπουλος.
Όπως δήλωσε πολύ αργότερα στην ασφάλεια, το έκανε αυτό επειδή ήθελε απλώς να φοβίσει τους κακούς δαίμονες της χώρας, τους βουλευτές για να μην βάλουν άλλους φόρους αφήνοντας άφωνους όσους τον άκουσαν να συμπληρώνει ότι για αυτό δεν συνέδεσε καλά το φυτίλι.
Επί δέκα ώρες μετά την "βομβιστική επίθεση" ο Παπαμικρόπουλος βρισκόταν στο μικροσκόπιο των αρχών και κρατείτο έως να διερευνηθεί εξονυχιστικά το βιογραφικό του σε συνεργασία με την αστυνομία των Πατρών και να αποκλειστούν τα πολιτικά κίνητρα της ενέργειας.
Έως το μεσημέρι της επόμενης μέρας μάλιστα, δεν επιτρεπόταν καμία ανακοίνωση.
Ατάραχος ο Παπαμικρόπουλος έλεγε ότι πάει τακτικά στη Βουλή για να κοιμάται. ” Εχω έλθει από την Πάτρα κι εδώ με φιλοξενεί ο επιθεωρητής της «Αμοιβαίας» Ανδρέας Αντωνόπουλος που ή γυναίκα του μέ είχε δάσκαλο" έλεγε καθώς τον ανέκριναν αυστηρά επί μία εβδομάδα χωρίς να του αποσπάσουν ομολογία. Στο τέλος με ένα τέχνασμα τού Λυκουρέζου αποκαλύφθηκε η αλήθεια.
Κάποιο πρωϊνό χωροφύλακες έσπρωξαν στο κελί που εκρατείτο ό Παπαμικρόπουλος, τον Αντωνόπουλο:
– "Εγώ σέ φιλοξένησα κι εσύ για το ευχαριστώ έστειλες στή φυλακή εμένα και τη γυναίκα μου" του είπε.
- Αφήστε τον! ειπε τότε ο Παπαμικρόπουλος! Είναι αθώος!’ Εγώ έρριξα την μπόμπα!
Η αναφορά της αστυνομίας Πατρών όπως γράφει ο Νίκος Πολίτης, έριξε φως στο μυστήριο.
Ο 45χρονος μετρίου αναστήματος Πατρινός με το ισχνό πρόσωπο και το καστανό μουστάκι ήταν ένας φιλήσυχος μεν, ολίγον ανισόρροπος δε άνθρωπος, που συνήθιζε να φοράει παλιά ρούχα, σκληρό κολάρο και ημίψηλο καπέλο. Σύχναζε στα Ψηλά Αλώνια και σε ταβέρνες και έλυνε τα πολιτικά ζητήματα του τόπου μιλώντας στους λιγοστούς του φίλους, ενώ έκανε συνήθως λόγο για εθνική καταστρφή και κατάλυση των ηθών.
Δεν ήταν παντρεμένος και ζούσε με την γριά μητέρα του και με τον αδελφό του που εργαζόταν σε δημοτικό σχολείο ως κλητήρας.
Ήταν κάποτε δάσκαλος αλλά απολύθηκε και έπειτα εργάστηκε ως υπηρέτης στο Πτωχοκομείο, από όπου επίσης απολύθηκε.
Ένα χρόνο πριν την "βομβιστική επίθεση" ήταν μελαγχολικός και περπατούσε μονάχος.
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ
Η απολογία του φαίνεται πολύ επίκαιρη:
«Εγώ αγόρασα τα δύο μασούρια δυναμίτιδας και τα απαραίτητα φιτίλια, προ δεκαπενθημέρου. Το ένα το εκτόξευσα στους βουλευτές και το δεύτερο το ετοίμαζα για να αυτοκτονήσω αμέσως μετά την πράξη μου. Έγραψα δε, και σχετική του τέλους μου επιστολή, προς την μητέρα μου. Επίσης, πολλές ημέρες πριν την πράξη μου, απέστειλα προειδοποιητική επιστολή προς την Βουλή, στην οποία τους ανακοίνωνα την πρόθεσή μου αυτή.
Δεν ήθελα να τους σκοτώσω αλλιώς, θα χρησιμοποιούσα περισσότερα φυσίγγια. Να τους φοβίσω και να τους αφυπνίσω ήθελα, διότι εκτός της προσωπικής μου οικτρής οικονομικής καταστάσεως, στην οποία με έχουν οδηγήσει οι πράξεις και οι παραλήψεις τους· δεύτερο πουκάμισο δεν έχω να βάλω και ικετεύω καθημερινά τους ανθρώπους για τα απολύτως απαραίτητα.
Η δική μου όμως δυστυχία ήταν η μικροτέρα, έναντι των δεινών της πολιτείας μας, για τα οποία σας θεωρώ απολύτως υπευθύνους. Η εκμηδένιση της αξιοπρέπειας της χώρας, η υπερχρέωσή της, η κατάπτωση του ηθικού της γοήτρου, ο συνεχής και παράνομος πλουτισμός των ηγητόρων της, η πλήρης αναισθησία των υπουργών και των βουλευτών στις συνεχείς εκκλήσεις των πολιτών για διαφάνεια στην διαχείριση των οικονομικών της, η κακοδιαχείριση των πόρων της και άλλα τινά, οδήγησαν την ψυχική μου εξέγερση. Και όχι. Συνεργούς, δεν έχω. Μόνος μου εσκέφθην, εζύγισα τα πράγματα και απεφάσισα τον εξαναγκασμό σε μεταμέλεια όλων αυτών, με την χρήση βίας».
Η ΔΙΚΗ
Η δίκη του έγινε στις 5 Ιανουαρίου του 1908. Στο δικαστήριο είχε προσέλθει ως μάρτυρας και ο Δημήτριος Γούναρης. Απολογούμενος, ο Παπαμικρόπουλος ο οποίος είχε προσέλθει χωρίς συνήγορο, είπε: "Δεν ξέρω πώς μου ήρθε, είμαι δυστυχής". Οι μάρτυρες κατέθεσαν ότι ήταν επιπόλαιος και ανισόρροπος.
Ο εκ των ενόρκων διαπρεπής νομικός Κων. Ρακτιβάν, λέει ο Νίκος Πολίτης, πρότεινε την ψυχατρική εξέτασή του αλλά το δικαστήριο δεν το έκανε δεκτό και έτσι ο Παπαμικρόπουλος, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως "ο βομβιστής της Βουλής", κρίθηκε ένοχος "απόπειρας αναιρέσεως εν μετρία συγχύσει" και καταδικάστηκε σε "ειρκτή (φυλάκιση) 8 ετών", απόφαση που ο ελληνικός τύπος χαρακτήρισε αδικαιολογήτως αυστηρή".
Γ. Κοντογεωργοπούλου (με πληροφορίες από wikipedia)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες