«80 Χρόνια Αγώνες» - H παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Μαραγκουδάκη (φωτο & βίντεο)

Στο κατάμεστο αμφιθέατρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (στην ΑΣΟΕΕ) πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 12 Ιούνη η παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Μαραγκουδάκη, «80 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΕΣ για Λευτεριά – Κοινωνική Απελευθέρωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «ΕΝΤΟΣ».

Εκεί που το 1955 ο Κώστας Μαραγκουδάκης ολοκλήρωσε τις οικονομικές σπουδές του, παρουσίασε την αυτοβιογραφική καταγραφή της 80χρονης αγωνιστικής πορείας του, στους συγκινημένους «νεολαίους» όλων των ηλικιών που παραβρέθηκαν.

Η εκδήλωση ξεκίνησε με λίγη καθυστέρηση λόγω της ατέλειωτης ουράς που σχηματίστηκε στην αρχή, από τους φίλους και συναγωνιστές του Κ. Μαραγκουδάκη, που περίμεναν υπομονετικά και με χαμόγελο για μια αφιέρωση στο βιβλίο που μόλις αγοράστηκε.

Ο κόσμος περιμένει στην ουρά για μια αφιέρωση στο βιβλίο από το χέρι του Κώστα Μαραγκουδάκη (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Στην αρχή προβλήθηκαν αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ του Ξενοφώντα Βαρδαρού και του Γιάννη Ξύδα «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών», και από το «Τόποι πολιτικής εξορίας – Γυάρος» του Λεωνίδα Βαρδαρού, στα οποία παρουσιάστηκαν καταγραμμένες μαρτυρίες του Κώστα Μαραγκουδάκη, από τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, τον αγώνα του λαού μας και τις εξορίες που ακολούθησαν στα θανατονήσια με επίκεντρο τη Γυάρο. Αποσπάσματα που ζωντάνεψαν με ιδιαίτερο τρόπο πλευρές του ίδιου του βιβλίου.

Τα αποσπάσματα από το ντοκιμαντέρ του Ξενοφώντα Βαρδαρού και του Γιάννη Ξύδα «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών», και από το «Τόποι πολιτικής εξορίας – Γυάρος» του Λεωνίδα Βαρδαρού, που προβλήθηκαν στην εκδήλωση – παρουσίασης του βιβλίου «80 χρόνια αγώνες για Λευτεριά – Κοινωνική Απελευθέρωση» του Κώστα Μαραγκουδάκη. Ευγενική προσφορά των δημιουργών στον Ημεροδρόμο.

Στη συνέχεια διαβάστηκε από την Άλκηστη Φασούλα,  ένα, όσο ήταν δυνατόν, σύντομο βιογραφικό του Κώστα Μαραγκουδάκη.

Ο Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και Αντιπρόεδρος της FIR, Χρήστος Τζιτζιλώνης, στην ομιλία του στην εκδήλωση. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Ο Πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και Αντιπρόεδρος της FIR, Χρήστος Τζιτζιλώνης, στην ομιλία του παρουσίασε το περιεχόμενο του βιβλίου: Μέσα στις 600 σελίδες του, είπε, το βιβλίο, και στα τέσσερα μέρη του, επιχειρεί να χωρέσει 80 χρόνια μαζικών αγώνων. Το πρώτο μέρος που έχει τίτλο «Ζωή δοσμένη στον αγώνα» είναι βασικά μια αυτοβιογραφική αφήγηση του Μαραγκουδάκη. Ο  ομιλητής αναφέρθηκε στα χρόνια της εφηβείας του Κώστα Μαραγκουδάκη, από τους προσκόπους της Κηφισιάς που βρέθηκαν εκτός νόμου από τη δικτατορία του Μεταξά και το πέρασμα πολλών από αυτούς, αργότερα, στην ΕΠΟΝ. Ακολούθησε η ένταξή του στο ΕΑΜ Νέων και αργότερα στην ΕΠΟΝ. Το 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και την ίδια χρονιά παίρνει μέρος και μαζί το βάπτισμα του πυρός, στη μάχη στο Κεφαλάρι. Υστερα ήρθε η σύλληψή του, το ’45, η εξορία στην Ικαρία, η εξορία στη Γιούρα, οι φυλακές Αβέρωφ και ο «Λόχος των Αμετανόητων» στη Μακρόνησο. Τελικά, μετά την απελευθέρωσή του από το θανατονήσι, κατάφερε, το 1955, στα τριάντα του, να αποφοιτήσει από την ΑΣΟΕΕ, παρότι αντιμετώπισε, κι αυτός, κάποιους χαφιέδες καθηγητές που επιχειρούσαν να φέρουν εμπόδια στους αριστερούς φοιτητές.

Από κει ξεκινούν νέοι αγώνες, με την ΕΔΑ, την ΕΕΔΥΕ για την ειρήνη, έρχονται νέες εξορίες, στα χρόνια της Χούντας, ξανά στη Γυάρο και στη Λέρο, στο Παρθένι. Η συνδικαλιστική του δράση στους Λογιστές ως στέλεχος της ΕΣΑΚ και της διοίκησης της ΓΣΕΕ. Στα δύσκολα χρόνια της αντεπανάστασης και της κρίσης του Κομμουνιστικού Κινήματος, το 1991, εκλέχτηκε στην Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου του ΚΚΕ.  Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην ενεργό δράση του στην Εργατική Εστία και το Σπίτι του Αγωνιστή.

Στο δεύτερο μέρος του βιβλίου, ανέφερε ο Χρήστος Τζιτζιλώνης, βρίσκουμε άρθρα και ομιλίες του, ενώ στο τρίτο κάποια αδημοσίευτα κείμενά του, για να έρθει ο επίλογος με ένα πλούσιο φωτογραφικό λεύκωμα από διάφορες στιγμές της ζωής του.

Στο τέλος του βιβλίου, θα βρει ο αναγνώστης δύο ενδιαφέροντα παραρτήματα-κείμενα για τα βρετανικά συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο και μία πρόταση του συγγραφέα για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και όσα πρέπει να γίνουν λαι έκλεισε την ομιλία του: «Ο Κώστας Μαραγκουδάκης εξακολουθεί μέχρι σήμερα να τα έχει τετρακόσια και να παραμένει όρθιος, όχι μόνο οργανικά, αλλά πρωτίστως πολιτικά».

Η ομιλία του Σπύρου Χαλβατζή

Ο Σπύρος Χαλβατζής στην ομιλία του στην εκδήλωση (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Το στέλεχος του ΚΚΕ, Σπύρος Χαλβατζής, εκπροσωπώντας τον Σύνδεσμο Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967 – 1974 (ΣΦΕΑ), του οποίου είναι Αντιπρόεδρος, πήρε το λόγο κι αφού επισήμανε την σημαντική παρουσία του εκατοντάχρονου αγωνιστή της Αντίστασης και Μακρονησιώτη Λάζαρου Κυρίτση, είπε:

«Να μιλήσει κάποιος για το έργο του Κώστα Μαραγκουδάκη δεν είναι εύκολο. Κι αυτό γιατί πρέπει να παρακολουθήσει μια πολυτάραχη ζωή 80 χρόνων αγώνων. Μέσα απ’ αυτό το βιβλίο, περνάει η πορεία του εργατικού, λαϊκού, αντιστασιακού κινήματος, ειδικά στην Αθήνα και για το διάστημα της Γερμανικής κατοχής, στην Κηφισιά. Αναφέρονται σοβαρές πτυχές της πάλης του κομμουνιστικού κινήματος, μέσα από την παρουσίαση της δράσης ηγετικών στελεχών του κόμματος στο εργατικό, συνδικαλιστικό κίνημα μιας ταραγμένης περιόδου. Κι είναι πολλά τα 80 χρόνια. Είναι ο Κώστας αλλά είναι και άλλα μέλη της οικογένειας Μαραγκουδάκη που πρόσφεραν στον αγώνα του εργατικού και λαϊκού κινήματος από πολλά μετερίζια. Μαζί του και η συντρόφισσά του στη ζωή και στον αγώνα Κούλα Παπέλη, από οικογένεια αγωνιστών, μαχητών ήταν και είναι στήριγμά του για μια ολόκληρη ζωή.

Ο Κώστας Μαραγκουδάκης με τον Λάζαρο Κυρίτση, πριν αρχίσει η εκδήλωση, παλιοί γνώριμοι από τα χρόνια της Μακρονήσου. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Ασφαλώς, κάθε βιβλίο εκφράζει τις προσωπικές απόψεις του συγγραφέα. Με αυτές κάποιος συμφωνεί άλλος όχι. Ο αναγνώστης κρίνει, αξιολογεί και καταλήγει σε μια άποψη. Και δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, όταν πρόκειται για ένα βιβλίο με σοβαρές ιστορικές αναφορές. Και τέτοιες παρουσιάζονται πολλές στις 582 σελίδες του.

Αν όμως, έχει κάποιος το πλεονέκτημα να γνωρίζει τον Κώστα Μαραγκουδάκη για 50 περίπου χρόνια, μπορεί πιο εύκολα να δει το έργο, να μιλήσει γι’ αυτό. Κυρίως, όμως να μιλήσει για τον άνθρωπο, το δημιουργό, τον πρωτοπόρο, αλλά και επίμονο στη λύση προβλημάτων.

Οταν έχει μπροστά του ένα πρόβλημα να αντιμετωπίσει, δεν θα σου πει ποτέ, “άστο, θα το δούμε”. Συνήθιζε και συνεχίζει, για κάθε πρόβλημα να λέει: Πώς αυτό πρέπει να λυθεί; Τι κινήσεις πρέπει να γίνουν; Ποιος θα κάνει τι; Πότε θα δοθεί απάντηση. Συγκεκριμένος, σαφής, δημιουργικός. Κάποιες φορές με έντονη φωνή, ακόμα και με απόλυτο τρόπο. Ομως, αυτή η λειτουργία του έχει βοηθήσει πολλούς συνεργάτες του, να σπάσουν την αδράνεια, να πάψουν να αφήνουν προβλήματα να λιμνάζουν. Αυτός είναι μια ολάκερη ζωή.

Πάντα έψαχνε, ακόμα ψάχνει για στοιχεία. Με επιχειρήματα, με στοιχεία, με πράξεις. Ενας αγωνιστής, κομμουνιστής με λόγο γραφτό και προφορικό και κυρίως με έργο. Δεν θα αφήσει ποτέ και τίποτα, άξιο λόγου, να πέσει κάτω. Πολυγραφότατος, σε όλες τις συνθήκες και με ευρύτητα στη θεματολογία του. Η μονομέρεια καμιά φορά δεν τον απασχόλησε. Αυστηρός, φωνακλάς κάπου – κάπου, πεισματάρης, αλλά ακριβοδίκαιος. Σε όλη τη διαδρομή του, με ό,τι καταπιάστηκε, με ό,τι χρεώθηκε από το συνδικαλιστικό κίνημα και από το κόμμα, το ΚΚΕ, σε όποια δημόσια θέση ή λειτούργημα είχε στην ευθύνη του, δεν θα βρεθεί άνθρωπος, πέρα από ιδεολογική ή πολιτική τοποθέτηση,  να πει ότι ο Κώστας Μαραγκουδάκης μου έφαγε το δίκιο. Κι αυτό έχει μεγάλη ιδεολογική και πολιτική σημασία. Ειδικά στην περίοδο που διανύουμε, στα τωρινά χρόνια. Κι αυτό δεν είναι κάτι το αυτονόητο.

Και σε φίλους και σε συντρόφους και σε αγαπημένους, δεν χαρίζεται σε κανέναν. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Την άποψή του θα τη διατυπώσει πάντα. Αυστηρά, καμιά φορά και απότομα, αλλά πάντα μέσα στα καταστατικά πλαίσια.

Δεν δίστασε ποτέ μπροστά στον ταξικό εχθρό. Δεν φοβήθηκε. Στο έργο που σήμερα παρουσιάζεται φαίνεται ανάγλυφα ο δημιουργός, ο χαρακτήρας του. Ηταν και είναι πάντα παρών.

Είναι χαλκέντερος. Οι δημοσιεύσεις του το αποδεικνύουν. Εδώ και πάνω εξήντα περίπου χρόνια γράφει. Σε συνδικαλιστικές εφημερίδες και περιοδικά και στον κομματικό τύπο. Πάντα με επιχειρήματα, με στοιχεία. Είχα τη χαρά και την ευτυχία, θα ’λεγα, ότι για είκοσι περίπου χρόνια είχαμε μόνιμη και σταθερή συνεργασία. Και πήρα πολλά απ’ αυτή τη συναναστροφή.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περνάνε με γλαφυρό τρόπο σημαντικά στοιχεία του αγώνα του εργατικού, λαϊκού κινήματος και του κόμματος. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να περιγράφει στιγμές του κινήματος. Δίνει μια εξήγηση από την πείρα των νεανικών του χρόνων, ακόμα και για το πως το καθεστώς του δικτάτορα Μεταξά αντιμετώπισε τη νεολαία και μέσω των προσκόπων.

Αξιο ενδιαφέροντος είναι και η προσπάθειά του να καταγράψει αφηγήσεις συντρόφων, συναγωνιστών, ανθρώπων που αφιέρωσαν τη ζωή τους στο εργατικό κίνημα και στο κόμμα. Στις αφηγήσεις αυτές ασφαλώς, αποτυπώνονται γνώμες και προσωπικοί προβληματισμοί αγωνιστών που μπορεί να βοηθούν, εκτός των άλλων και στη διαπαιδαγώγηση νέων αγωνιστών, που αντικειμενικά, δεν έχουν την εμπειρία της ταξικής πάλης, των πολύ σκληρών αναμετρήσεων με τους μηχανισμούς και τις κυβερνήσεις του αστικού κράτους στο παρελθόν. Και ανάλογες αναμετρήσεις, τέτοιες ή διαφορετικές, ανάλογα με τις συνθήκες, δεν πρόκειται να πάψουν.

Ξεχωριστή πλευρά της πολύμορφης δράσης του, αποτελούν οι παρεμβάσεις και η αρθρογραφία του στον Ριζοσπάστη για την υπεράσπιση της πολιτικής και των θέσεων του κόμματος όλα τα χρόνια, αλλά και ειδικά σε δύσκολες περιόδους, όταν κρίνονταν η ίδια η ύπαρξή του ως Μαρξιστικού Λενινιστικού κόμματος.

Σταθερά, αταλάντευτα και το 1968 στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και υπερασπίστηκε τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Τότε που επιχειρήθηκε η αλλαγή της κατεύθυνσής του, η μετατροπή του σε ένα σοσιαλδημοκρατικού τύπου και χαρακτήρα κόμματος.

Και αργότερα, όταν με τις ανατροπές γκρεμίζονταν πολλά, έμεινε σταθερός, αταλάντευτος. Εγραφε άρθρα, μιλούσε, υπερασπίζονταν τον μ-λ χαρακτήρα του κόμματος. Στηλίτευε με άρθρα του στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ εκείνους που ήθελαν την αλλαγή του χαρακτήρα του, τη διάχυση του ΚΚΕ στον τότε ενιαίο ΣΥΝ, σε τελική ανάλυση επεδίωκαν, χωρίς όλοι να το λένε ανοιχτά, τη διάλυσή του.

Και η ανάλογη στάση στους δύσκολους καιρούς, είναι κύριο και καίριο γνώρισμα. Γιατί στη νηνεμία, στη μπουνάτσα όλοι είναι χαμογελαστοί, σχεδόν, χαρούμενοι. Αφήνουν το καράβι που μπορεί να πηγαίνει και μόνο του πάνω στο κύμα. Οταν όμως έχει φουρτούνα, όταν λυσσομανούν οι αέρηδες από παντού, τότε χρειάζεται σωστό τιμόνι και σταθερή πυξίδα.

Κράτησε πάντα σωστά. ΄Εμεινε στην από δω πλευρά. Για την υπεράσπιση των κατατρεγμένων, για τις βαθύτερες αλλαγές, στην πάλη για τη σοσιαλιστική κοινωνία. Οταν άλλοι αναχωρούσαν και πολλοί περνούσαν, ακόμα και απέναντι και πολεμούσαν σκληρά ενάντια στο κόμμα και στη γραμμή του, δεν ταλαντεύτηκε ποτέ.

Το ’89-’91 όταν το τσουνάμι των ανατροπών δημιουργούσε πολλά κενά και παράπλευρες απώλειες, στάθηκε κόντρα στον καιρό. Στο βιβλίο του υπάρχουν οι παρεμβάσεις και η αρθρογραφία του στο “Ρ” στην περίοδο της σκληρής ιδεολογικής διαπάλης. Παρεμβάσεις που έπαιξαν το δικό τους ρόλο.

Στις σελίδες του βιβλίου του μιλάει σχεδόν για τα πάντα. Για την αντίσταση του ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ, για το Δεκέμβρη, για τον ΔΣΕ για τα θανατονήσια, για τη Γυάρο, για τη Μακρόνησο, για το μετεμφυλιακό κράτος. Για τα πάντα έχει θέση. Κι έχουν ιδιαίτερη αξία οι αναφορές του γιατί μιλάει για όλα όσα έζησε, για όσα πάλεψε, μαζί με τους συντρόφους του. Αλλά έχει και τη δική του συμβολή και σφραγίδα, σε πολλά από αυτά. Γιατί έζησε στο τσαντήρι της Γυάρου και στο κουβάλημα της πέτρας στη Μακρόνησο.

–Μια άλλη πτυχή που αναδεικνύεται στις σελίδες του βιβλίου είναι η συνδικαλιστική του δράση. ΄Αλλοι, πιο αρμόδιοι από μένα μπορεί να μιλήσουν γι’ αυτή την πλευρά της δράσης του. Μια τοποθέτηση ήθελα να κάνω. Πολλές φορές, όταν μιλάνε διάφοροι αστοί και όχι μόνο, για το συνδικαλιστικό κίνημα, για τους συνδικαλιστές, αναφέρονται μόνον ή κυρίως στα καθημερινά προβλήματα. Κι αυτά, ασφαλώς, είναι σημαντικά και βρέθηκε πάντα με την παράταξη που εκπροσωπούσε στην πρώτη γραμμή για τη διεκδίκησή τους. Ωστόσο, με την αρθρογραφία του, που αναφέρεται σε σελίδες του βιβλίου, με τις παρεμβάσεις του μιλούσε για όλα. Για τα μεγάλα ιδεολογικά προβλήματα, σε κάθε περίοδο. ΄Εβαζε πάντα το γενικό πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσονταν οι συνδικαλιστικοί αγώνες και η ιδεολογική διαπάλη. ΄Εθετε την ουσία της πολιτικής κατάστασης, των πολιτικών αποφάσεων των εκάστοτε αστικών κυβερνήσεων. Δεν έμενε στα επιφαινόμενα, αλλά βάθαινε στην ουσία της ταξικής πάλης, στις πολιτικές αποφάσεις της ΕΟΚ παλιότερα, της Ε.Ε. αργότερα και σήμερα. Αποφάσεις αυτών των υπερεθνικών οργάνων, στις οποίες συμμετείχαν και συμμετέχουν και συναποφασίζουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις των χωρών μελών. Αποφάσεις που εφαρμόζονται σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της αγροτιάς, της νεολαίας, των συνταξιούχων. Αποφάσεις που ενισχύουν και στηρίζουν την πολιτική και κυρίως την κερδοφορία των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Οι αναλύσεις του πριν από περίπου είκοσι πέντε χρόνια, η επιχειρηματολογία στην αρθρογραφία του για την περιβόητη ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟ της ΕΟΚ εξόπλιζε τα μέλη και τους φίλους του ΚΚΕ στην πάλη τους ενάντια στις αρνητικές έως και ολέθριες επιπτώσεις για την Ελληνική οικονομία και κοινωνία, από αυτές τις αποφάσεις.

Συνδικαλιστής, πρόεδρος, αλλά πάντα μάχιμος πολιτικός στην προβολή και προώθηση της πολιτικής του κόμματος το οποίο υπηρετεί με συνέπεια, σταθερότητα για οχτώ περίπου δεκαετίες.

–Μια άλλη πτυχή της ιδεολογικής παρέμβασης, απάντησης του  είναι αυτή που αναφέρεται σε αστούς πολιτικούς. Οι αστοί προσπαθούν πάντα να αγιοποιούν τα στελέχη της τάξης τους και ειδικά μετά θάνατο να τους αποδίδουν ιδιαίτερες τιμές. ΄Ενα ξεχωριστό στέλεχος της αστικής τάξης ήταν και ο Γεώργιος Παπανδρέου. Ο αποκληθείς από την αστική τάξη και “Γέρων της Δημοκρατίας”. Αυτός λοιπόν ο αστός ήταν από τους πρώτους δολοφόνους του λαού της Αθήνας στον ηρωικό και ματωμένο Δεκέμβρη του ’44 και δεν σταμάτησε ποτέ την αντικομμουνιστική του δράση. Στη σελίδα 300 του βιβλίου του Κώστα θα δει ο αναγνώστης σε λίγες αράδες το ποιόν του ανθρώπου. Ο Γεώργιος Παπανδρέου με άρθρο του στην πρώτη σελίδα της “Καθημερινής” την 1/6/1952 επιμένει με σκληρό αντικομμουνιστικό τρόπο. Ζητά και πιέζει την κυβέρνηση να επισπεύσει τις διαδικασίες για παραπομπή σε νέα δίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του με νέα κατηγορία, αυτή της κατασκοπείας για να ολοκληρωθεί το έγκλημα. Δηλαδή, να καταδικαστούν και να εκτελεστούν οι κομμουνιστές. Διότι με την πρώτη καταδίκη τους με βάσει το Νόμο 509 δεν θα εκτελούνταν. Κι όχι μόνον πίεζε ο Παπανδρέου την κυβέρνηση, αλλά έκανε και έκκληση στον ανώτατο άρχοντα, Παύλο Γλύκσμπουργκ να παρέμβει. Αυτός, λοιπόν, ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου. Και ο Κώστας αποκαλύπτει με τον δικό του γλαφυρό τρόπο αυτή τη στάση του κεντρώου αστού, αντικομμουνιστή Γεωργίου Παπανδρέου.

Μια άποψη από το κατάμεστο αμφιθέατρο Αντωνιάδου της ΑΣΟΕΕ (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

—  Δεν είναι μόνον τα ιστορικά στοιχεία. Υπάρχουν άμεσα, σημερινά, λαϊκά  προβλήματα, που έχουν γενικότερο πολιτικό χαρακτήρα και δείχνουν τον τρόπο που αυτά αντιμετωπίζονται από τις αστικές  κυβερνήσεις. Και γι’ αυτά έχει παρεμβάσεις, τοποθετήσεις. Λ.χ. τον άλλο μήνα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι με τουλάχιστον 102 νεκρούς συνανθρώπους μας, αλλά και οι πάνω από είκοσι πέντε νεκροί από την πλημμύρα στη Μάντρα. Σε άρθρο του στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ πριν από 20 χρόνια περίπου, στις 12/7/2000 αναφέρεται στις κυβερνητικές παλινωδίες, καθυστερήσεις για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και για τον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούσε η τότε κυβέρνηση τα ελικόπτερα είτε τα ΚΑΝΑΝΤΕΡ είτε τα ρώσικα ΙΛΙΟΥΣΙΝ για την κατάσβεση των πυρκαγιών. Επιβεβαιώνεται και για τα συγκεκριμένα προβλήματα η στάση των αστικών δυνάμεων, η πολιτική της ΕΕ δεν έχουν σε επιλεξιμότητα δαπάνες για την αντιπυρική προστασία, για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας και για τα αντιπλημμυρικά έργα. Έτσι αφήνουν να χάνονται άνθρωποι, να καταστρέφονται λαϊκές περιουσίες και οι υποδομές που θα ’πρεπε να τους προστατεύουν.

–Με την ανάγνωση του βιβλίου ο αναγνώστης θα διαπιστώσει, πιστεύω, τον χαρακτηρισμό του χαλκέντερου. Θα βρει στοιχεία, ντοκουμέντα επίσημα, από αρχεία ξένων κρατών, Αγγλικών, κυρίως, μυστικών και άλλων κρατικών υπηρεσιών για τον υπονομευτικό και όχι μόνον ρόλο τους στην Ελλάδα και στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εχει ιδιαίτερη σημασία να τονιστεί αυτό που βγαίνει από τις αναφορές του βιβλίου για το ρόλο των ΄Αγγλων. Δεν είναι μόνον ή κυρίως η πολιτική τους δράση, οι ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις τους ενάντια στο εργατικό και επαναστατικό κίνημα της Ελλάδας. Είναι και η ειδική παρέμβασή τους στο συνδικαλιστικό κίνημα. Από τη μια για να στηρίξουν την αστική τάξη, συνολικά, αλλά και για να υπονομεύσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και από την άλλη να στηρίξουν με σεμινάρια και ζεστό χρήμα και άλλες παροχές, κάθε είδους, τα στελέχη της εργατικής αριστοκρατίας και για να διαμορφώσουν ρεφορμιστικά συνδικαλιστικά στελέχη που θα στηρίζουν την όποια αστική κυβερνητική πολιτική, ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι χριστιανοδημοκρατικής ή σοσιαλδημοκρατικής αντίληψης και κατεύθυνσης.   

–Ο Κώστας Μαραγκουδάκης παραδίδει ένα βιβλίο, το οποίο αξίζει τον κόπο να διαβαστεί από παλιούς και νέους αναγνώστες. Οι παλιοί θα ξαναθυμηθούν, οι νέοι θα μάθουν. Θα δουν πως αγωνίστηκαν οι πατεράδες και οι παππούδες τους. Πως πάλεψαν όχι απλά για την επιβίωσή τους, αλλά πως συγκρούστηκαν με το αστικό κράτος σε όλες του τις μορφές. Είτε της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, είτε των φασιστικών δικτατορικών καθεστώτων. Και οι συγκρούσεις αυτές, ο ίδιος αγώνας συνεχίζεται ώστε να δημιουργηθούν όροι, συνθήκες και προϋποθέσεις για την ανατροπή αυτού του συστήματος, που πολλοί, πάρα πολλοί είναι αυτοί που αναγνωρίζουν ότι ήδη έχει σαπίσει. Αλλά δεν θα πέσει από μόνο του, αν δεν βάλλουμε πλάτη όλοι μας.

Αγαπητέ σύντροφε και φίλε Κώστα σε ευχαριστούμε».

Ο παλιός συνδικαλιστής Χάρης Παπαμάργαρης στο βήμα της εκδήλωσης. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Ο οικονομολόγος, πρώην υπουργός και παλιός συνδικαλιστής, Χάρης Παπαμάργαρης, αναφέρθηκε στη φιλία τους, τις αναμνήσεις του από τους κοινούς αγώνες και διηγήθηκε περιστατικά από τη μακρόχρονη  συνεργασία τους. Σε κάποια στιγμή, με αφορμή την κυκλοφορία σειράς γραμματοσήμων για τα «75 Χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ», ο Χ. Παπαμάργαρης είπε, απευθυνόμενος στον Μαραγκουδάκ: «Είδες Κώστα; Έγινες και γραμματόσημο, για να σε γλείφουν αυτοί που σε λοιδορούσαν και σε έσπαγαν στο ξύλο…» και έκλεισε με τους στίχους του Αλεξ. Μπλοκ: «Δοξάζω όλα όσα έγιναν. Μερτικό καλύτερο δε γύρευα…»

Ο συντονιστής, δημοσιογράφος Κώστας Ψωμιάδης. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Τους ομιλητές προλόγισε ο  συντονιστής της εκδήλωσης, ο δημοσιογράφος Κώστας Ψωμιάδης, ο οποίος συμπλήρωσε ότι ανάμεσα στους φορείς που παραβρίσκονταν, τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, της ΠΕΚΑΜ, της ΠΕΑΦΕ, το Σπίτι του Αγωνιστή, τις αντιπροσωπείες από τις  πολλές συνδικαλιστικές και συνταξιουχικές οργανώσεις, μέσα από τις οποίες είχε αναπτύξει δράση ο Κώστας Μαραγκουδάκης, υπήρχαν και αντιπρόσωποι από τον νεοσύστατο Σύλλογο «Εμείς που σπουδάσαμε στον Σοσιαλισμό».

Ο Κώστας Μαραγκουδάκης, φανερά συγκινημένος, στον ολιγόλεπτο χαιρετισμό του. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

Την εκδήλωση έκλεισε ο ίδιος ο Συγγραφέας με έναν σύντομο χαιρετισμό. Γεμάτος συγκίνηση ο Κώστας Μαραγκουδάκης ευχαρίστησε τον κόσμο και εξέφρασε την ευχάριστη έκπληξή του για το γεγονός ότι, μετά από δυο ώρες, κανένας δεν είχε αποχωρήσει, και όλοι παρέμειναν καθηλωμένοι στην θέση τους. Τόνισε με έμφαση ότι στο βιβλίο του δεν υπάρχει ούτε μια λέξη ψεύτικη. Ζήτησε την κατανόηση των παραβρισκόμενων για τις δυσκολίες που πιθανά δημιουργεί στην επικοινωνία η ηλικία του και δήλωσε ότι έκλεισε τα 94 χρόνια αλλά σκοπεύει να φτάσει στα 100.

Του ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει με το ίδιο πάθος και την ίδια ορμή, τους αγώνες του για τον Ανθρωπο, πολλά – πολλά χρόνια μετά τα 100.

Και μετά το πέρας της παρουσίασης, οι αφιερώσεις του Κώστα Μαραγκουδάκη συνεχίστηκαν και πάνω στην σκηνή του Αμφιθεάτρου της ΑΣΟΕΕ. (φωτό: Μανώλης Πάκιας)

από ημεροδρόμος