Ο Μανώλης, ο Νίκος και η «δρακογενιά» του ΣΥΡΙΖΑ

Τρεις φορές μέσα στην τελευταία εβδομάδα απαρνήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Μανώλη Πετσίτη. Ο Αλέξης Τσίπρας απέκρουσε τις κατηγορίες για διαπλοκή της δικής του κυβέρνησης και φόρτωσε στη ΝΔ «το πάρτι της διαφθοράς
και της διαπλοκής», συνδέοντάς το με τις πολυεθνικές επιχειρήσεις «που ερχόντουσαν στην Ελλάδα για να ξεζουμίσουν τον μόχθο του ελληνικού λαού». «Εκεί που μας χρωστούσατε, τώρα μας ζητάτε και το βόδι» εξανέστη ο Πρωθυπουργός μιλώντας στη Βουλή.

Η ΝΔ «ψειρίζει τη μαϊμού», τα χρέη της ELFE (στην οποία εργαζόταν ο Πετσίτης) προς τη ΔΕΠΑ είναι σκάνδαλο της ΝΔ, δήλωσε ο Νίκος Παππάς. «Η υπόθεση Πετσίτη δεν συνδέεται με την κυβέρνηση» έβγαλε ετυμηγορία ο βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης.

Αδικαιολόγητος πλούτος

Οσες φορές και να τον αρνηθούν, υπάρχει ένας ακατάλυτος δεσμός που δεν γίνεται να διαγραφεί από τα social media και να χαθεί στη λήθη σαν να μην υπήρξε ποτέ. Γιατί η ιστορία του Μανώλη Πετσίτη δεν είναι η ιστορία ενός προσώπου, είναι η ιστορία όλης της «δρακογενιάς» του ΣΥΡΙΖΑ.

Μιας γενιάς που βρέθηκε εύκολα στην εξουσία και όταν ένιωσε τη θαλπωρή της, άλλαξε μέσα σε μια νύχτα το δρακόδερμα με τα ακριβά ρούχα της ελίτ που λοιδορούσε. Από τα ρουθούνια τους έβγαινε μόνο καπνός πούρου και από τις τσέπες τους τα τεκμήρια ενός πλούτου αδικαιολόγητου. Τίποτα άλλωστε δεν χρειαζόταν να δικαιολογήσουν. Ο,τι έκαναν το έκαναν στο όνομα του ελληνικού λαού, ήταν καθαγιασμένο από τις 2.246.064 ψήφους του Ιανουαρίου και από τις 1.925.904 του Σεπτεμβρίου του 2015.

Πόσο διαφορετικός ήταν ο Μανώλης Πετσίτης από τον Αλέξη Τσίπρα και τη ζωή που επέλεξε αναλαμβάνοντας την εξουσία; Οι φωτογραφίες που δείχνουν τον Πετσίτη, τον Τσίπρα και τον Παππά σε στιγμές απόλυτης οικειότητας, πότε στο Μέγαρο Μαξίμου και πότε σε επίσημες εκδηλώσεις, δεν αποτυπώνουν μόνο μια ιδιωτική σχέση, όπως υποστηρίζει ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής. Απεικονίζουν ένα σύστημα εξουσίας βυθισμένο στην αυταπάτη της καθεστωτικής ασφάλειας. Το ηθικό πλεονέκτημα έπαψε να είναι ιδιότητα. Εγινε ιδεολογία: Μόνο η Αριστερά δικαιούται να άρχει.

Κατάληψη στο κράτος

Αυτό το ύψιστο δικαίωμα συγκάλυψε την υλική ιδιοτέλεια: Κατάληψη στο κράτος από συγγενείς και φίλους, που εισπράττουν καλούς μισθούς, ανεξαρτήτως τυπικών προσόντων. Σπίτια σε γειτονιές – σύμβολα της κοινωνικής ανέλιξης, οικιακές βοηθοί, ιδιωτικά σχολεία, κρατικά αυτοκίνητα, φρουρά, ζωή απαλλαγμένη από τους περιορισμούς και τους φραγμούς της ορθόδοξης Αριστεράς. Ακόμα και ο επιχειρηματικός κόσμος έπαψε να είναι μια εχθρική κάστα, έγινε συνομιλητής και συνδαιτυμόνας.

Εφόσον μεταλλάχθηκε ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί να μείνει άτρωτος στις αλλαγές ένας ντελίβερι – σερβιτόρος – ιδιοκτήτης αθλητικού καφέ από την Καισαριανή, με αδυναμία στην Αντζελα Δημητρίου που συναγωνίζεται τη φετιχιστική αφοσίωση του Νίκου Καρανίκα στην Ελένη Μενεγάκη;

Ιδίως όταν ο φίλος και συμμαθητής του, ο Νίκος Παππάς, όχι μόνο προόδευσε, αλλά φαντάστηκε ότι θα μπορούσε να κυβερνά την Ελλάδα από το παρασκήνιο, ελέγχοντας το τηλεοπτικό τοπίο και κατ’ επέκταση την ενημέρωση;

Στην πρεμιέρα του Λάκη

Ο Μανώλης και ο Νίκος δεν ήταν απλοί φίλοι. Ηταν κολλητοί, μπαινόβγαιναν ο ένας στο σπίτι του άλλου, σύμφωνα με τα φωτογραφικά τεκμήρια που έσπευσε να εξαφανίσει από το Facebook ο Πετσίτης όταν ξέσπασε ο σάλος για τις δραστηριότητές του. Ο Πετσίτης γνωρίστηκε με τον Λάκη Λαζόπουλο, τον καλλιτέχνη που ταυτίστηκε όσο κανένας άλλος με τον ΣΥΡΙΖΑ, και τον Δεκέμβριο του 2015 υποδέχθηκε στην πρεμιέρα του θεατρικού του έργου τον Πρωθυπουργό με τη σύζυγό του, τον Ν. Παππά μαζί με το μισό Υπουργικό Συμβούλιο, τον Δ. Κοντομηνά κ.ά.

Διαβάστε περισσότερα στο Βήμα της Κυριακής 16/12/18