Πέθανε σήμερα Δευτέρα 19/11/2018 ώρα 2:00 πμ μετά από βαριά επιδείνωση στην υγεία του σε ηλικία 78 ετών ο λογοτέχνης Γιώργος Σκούρτης.
Ο Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και έζησε όλη την ζωή του. Έχει γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, σενάρια καθώς και στίχους τραγουδιών. Επίσης έχει σκηνοθετήσει όλα του τα θεατρικά έργα, στη σκηνή, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο.Ήταν ενεργός μέχρι και την τελευταία του πνοή έχοντας ετοιμάσει άλλο ένα βιβλίο.
Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με το θεατρικό έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας.
Ακολούθησαν: Οι μουσικοί, Οι εκτελεστές, Οι ηθοποιοί, Κομμάτια και θρύψαλα, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης, Απεργία, Το θρίλερ του έρωτα, η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), Εφιάλτες και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για το ελληνικό ρεπερτόριο, σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες.
Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), επέφεραν μια τομή στο ελληνικό θεατρικό και λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφος γραφής.
Τα θέματα του Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το δίδυμο πολίτης – εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου.
Τα δύο μικρά αλλά πολυδιαβασμένα βιβλία του Εκποίηση και Νύχταθλο είναι μια εκ βαθέων καταγραφή στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων.
Πολλά από τα έργα του έχουν παιχτεί στο Θέατρο Τέχνης. Βιβλία του, όπως το εμβληματικό «Μπάρμπα-Τζωρτζ», έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Ο ποιητικός του κύκλος “Μετανάστες” έχει μελοποιηθεί από τον Μαρκόπουλο και περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την μοίρα χιλιάδων Ελλήνων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις φάμπρικες της Δύσης.
Το «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», κορυφαίο αντιπολεμικό τραγούδι, σε ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη ακούγεται σε όλες σχεδόν τις κινητοποιήσεις. Ο «Ανεπανάληπτος» σε μελοποίηση Κώστα Καράλη και ερμηνεία Τόλη Βοσκόπουλου ανέδειξε σε ένα ευρύ κοινό την ρομαντική πλευρά του Σκούρτη.
Ο ίδιος προτιμούσε να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέσα στον κόσμο που τόσο αγαπούσε όσο και κριτίκαρε με ευθύ λόγο.
Ο Γιώργος Σκούρτης αποκαλέστηκε από πολλούς ως Έλληνας Μπουκόβσκι, ωστόσο αυτή η περιγραφή δεν μπορεί να συμπεριλάβει το ανεπανάληπτο, άκαμπτο ταμπεραμέντο του ανένταχτου αγωνιστή και – τρυφερού αλλά αυστηρού – πιστού φίλου των αγαπημένων του που υπήρξε για όλη του την ζωή.
Αφήνει έναν γιο από τον γάμο του με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου.
Ο Σκούρτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου και έζησε όλη την ζωή του. Έχει γράψει πολλά θεατρικά έργα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, σενάρια καθώς και στίχους τραγουδιών. Επίσης έχει σκηνοθετήσει όλα του τα θεατρικά έργα, στη σκηνή, στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο.Ήταν ενεργός μέχρι και την τελευταία του πνοή έχοντας ετοιμάσει άλλο ένα βιβλίο.
Ο Γιώργος Σκούρτης πρωτοεμφανίστηκε το 1970 στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν με το θεατρικό έργο «Οι νταντάδες», ένα έργο-σταθμό της σύγχρονης δραματουργίας μας.
Ακολούθησαν: Οι μουσικοί, Οι εκτελεστές, Οι ηθοποιοί, Κομμάτια και θρύψαλα, Ο Καραγκιόζης παρά λίγο Βεζύρης, Απεργία, Το θρίλερ του έρωτα, η άπαιχτη ακόμα Ιστορική τριλογία (Η δίκη του Σωκράτη, Η κωμωδία του βασιλιά Ιουγούρθα, Υπόθεση Κ.Κ.), Εφιάλτες και πολλά άλλα, γραμμένα σε μια πρωτόφαντη για το ελληνικό ρεπερτόριο, σκληρή και συνάμα αποκαλυπτική γλώσσα, με πολύ χιούμορ, προσωπικές και συλλογικές τραγωδίες.
Τα έργα αυτά, μαζί με τα πεζογραφήματά του (Mπάρμπα-Tζωρτζ, Αυτά κι άλλα πολλά, Ιστορίες με πολλά στρας, Το χειρόγραφο της Ρωξάνης, Το συμπόσιο της Σελήνης, Πήδημα Θανάτου, Ο Κίλερ, Αυτός ο μπάτσος), επέφεραν μια τομή στο ελληνικό θεατρικό και λογοτεχνικό πεδίο, επηρεάζοντας τους νεότερους συγγραφείς, με το καινούργιο ήθος και ύφος γραφής.
Τα θέματα του Γιώργου Σκούρτη έχουν να κάνουν με το δίδυμο πολίτης – εξουσία, με ξεκάθαρο το στοιχείο της κοινωνικοπολιτικής καταγγελίας, αλλά και την ψυχολογική εμβάθυνση στις διαπροσωπικές σχέσεις και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου.
Τα δύο μικρά αλλά πολυδιαβασμένα βιβλία του Εκποίηση και Νύχταθλο είναι μια εκ βαθέων καταγραφή στίχων, ερωτικών σπαραγμάτων και νυχτερινών κατανύξεων.
Πολλά από τα έργα του έχουν παιχτεί στο Θέατρο Τέχνης. Βιβλία του, όπως το εμβληματικό «Μπάρμπα-Τζωρτζ», έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Ο ποιητικός του κύκλος “Μετανάστες” έχει μελοποιηθεί από τον Μαρκόπουλο και περιγράφει με τον πιο αυθεντικό τρόπο την μοίρα χιλιάδων Ελλήνων που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις φάμπρικες της Δύσης.
Το «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί», κορυφαίο αντιπολεμικό τραγούδι, σε ερμηνεία Νίκου Ξυλούρη ακούγεται σε όλες σχεδόν τις κινητοποιήσεις. Ο «Ανεπανάληπτος» σε μελοποίηση Κώστα Καράλη και ερμηνεία Τόλη Βοσκόπουλου ανέδειξε σε ένα ευρύ κοινό την ρομαντική πλευρά του Σκούρτη.
Ο ίδιος προτιμούσε να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, μέσα στον κόσμο που τόσο αγαπούσε όσο και κριτίκαρε με ευθύ λόγο.
Ο Γιώργος Σκούρτης αποκαλέστηκε από πολλούς ως Έλληνας Μπουκόβσκι, ωστόσο αυτή η περιγραφή δεν μπορεί να συμπεριλάβει το ανεπανάληπτο, άκαμπτο ταμπεραμέντο του ανένταχτου αγωνιστή και – τρυφερού αλλά αυστηρού – πιστού φίλου των αγαπημένων του που υπήρξε για όλη του την ζωή.
Αφήνει έναν γιο από τον γάμο του με την ποιήτρια και ηθοποιό Αγγελική Ελευθερίου, αδελφή του Μάνου Ελευθερίου.
https://www.tovima.gr,http://www.katiousa.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες