Τα μέλη του Ρουβίκωνα διαμαρτύρονται για την εξαφάνιση και την δολοφονία του αγωνιστή Σαντιάγκο Μαλντονάντο στην Αργεντινή,αλλά και για τη δίωξη αγωνιστών στην Ελλάδα.
Η αστυνομία προχώρησε η σε εννέα προσαγωγές μελών του Ρουβίκωνα μετά την εισβολή στην πρεσβεία της Αργεντινής.
Δείτε το βίντεο που ανέβασαν στο διαδίκτυο:
Και το κείμενο που ανήρτησαν στο Indymedia
Ρουβίκωνας: Εισβολή στην πρεσβεία της Αργεντινής
Μας αρέσει ή όχι αυτό που εξελίσσεται στην Λατινική Αμερική και στην Αργεντινή συγκεκριμένα είναι μια εικόνα από το δικό μας παρόν και μέλλον. Ένα μέλλον όπου το κεφάλαιο κάνει ότι θέλει, ένα μέλλον που επενδυτές μπαινοβγαίνουν όπου θέλουν, που εκτός από μισθούς, δικαιώματα, συντάξεις εξαφανίζονται και άνθρωποι και τους βρίσκουν να επιπλέουν σε ποτάμια.
Τον Αύγουστο που μας πέρασε χιλιάδες Αργεντίνοι συγκεντρώθηκαν στο Μπουένος Αιρες για να τιμήσουν την μνήμη του δολοφονημένου αγωνιστή Σαντιάγκο Μαλντονάντο. Ενα χρόνο πριν ο Μαλντονάντο εξαφανίστηκε κατά την διάρκεια σκληρής καταστολής δράσεων υπεράσπισης της γης αυτοχθόνων Ινδιάνων ενάντια στην πολυεθνική Benetton Group που κατέχει τεράστιες εκτάσεις, αποσπασμένες βίαια και με την βοήθεια του στρατού από τους ντόπιους για να παράγει μαλλί για τα προϊόντα της. Το πτώμα του Μαλντονάλντο βρέθηκε μήνες μετά να επιπλέει σε ποτάμι της περιοχής. Φυσικά το αργεντίνικο κράτος απέδωσε τον θάνατο σε τυχαίο πνιγμό...
Η πρακτική των εξαφανίσεων και των δολοφονιών σε όσους αντιστέκονται στα συμφέροντα μεγάλων εταιρειών, είναι συνηθισμένη στην Λατινική Αμερική. Αυτόχθονες και αλληλέγγυοι όπως ο Μαλντονάλντο "εξαφανίζονται" συνέχεια. Είτε η αστυνομία, είτε μπράβοι των αφεντικών, είτε ακροδεξιά τάγματα θανάτου αναλαμβάνουν να εξασφαλίσουν το "υγιές επενδυτικό περιβάλλον" για τους καπιταλιστές απέναντι σε όσους και όσες δεν κατανοούν πως είναι προς συμφέρον τους να αποκτήσουν φεουδάρχη, να διωχθούν από την γη τους ή να την δουν να μετατρέπεται σε περιβαλλοντική δυστοπία. Και γιατί μας αφορά, εδώ στην "πολιτισμένη Ευρώπη", το τι γίνεται σε μια άλλη, γνωστή για την "υποβάθμιση" και την κρατική βαρβαρότητα, γωνιά του πλανήτη;
Για πολλούς λόγους. Ο πρώτος και ο αυτονόητος είναι ότι είναι πολιτική και ηθική υποχρέωσή μας να στεκόμαστε στο πλευρό των αγωνιζόμενων όπου γης ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Ο Μαλντονάλντο δεν ήταν ινδιάνος. Στάθηκε ενεργά αλληλέγγυος και για αυτό δολοφονήθηκε.
Ένας άλλος λόγος που πρέπει να μας αφορά είναι ότι και εδώ φοριούνται τα ρούχα της Benetton, φτιαγμένα - όπως άλλωστε και πολλών άλλων brand name - με την βοήθεια της σκλαβιάς και του αίματος των ντόπιων σε κάποια απομακρυσμένη γωνιά του πλανήτη με χαμηλούς φόρους, μισθούς πείνας, χωρίς γραφειοκρατία και "ιδεοληψίες περί δικαιωμάτων".
Η Benetton βέβαια είναι πρωτοπόρος στο παραμύθι της "εταιρικής ευθύνης" και του marketing του αντιρατσισμού και της ισότητας, κι αυτό δίνει μια καλή ευκαιρία να αντιληφθούμε το μέγεθος της εταιρικής απάτης της: ανάμεσα στους χαρούμενους νεολαίους από διάφορες φυλές που "ενωμένοι" φορούν τα χρώματα της εταιρείας σε γιγαντοαφίσες, μάλλον δεν βρίσκονται οι εκτοπισμένοι Ινδιάνοι, ούτε οι δολοφονημένοι αγωνιστές...
Αυτοί όμως είναι οι ηθικοί λόγοι, υπάρχουν και πιο πρακτικοί. Μπορεί ακόμα στην Ελλάδα να μην έχουμε "εξαφανίσεις" ανθρώπων που αντιστέκονται σε συμφέροντα πολυεθνικών αλλά είμαστε πολύ πιο κοντά σε αυτήν την κατάσταση από όσο φανταζόμαστε.
Από την κρίση και μετά ο ρόλος και η θέση του Ελληνικού κράτους αρχίζει περισσότερο να προσομοιάζει με Λατινική Αμερική παρά με "Δύση". Είμαστε σε μια πορεία ισοπέδωσης του εργατικού κόστους, κατάργησης κάθε εργατικού ή τοπικού δικαιώματος ενώ παράλληλα, ειδικά στο ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων, η Ελλάδα γίνεται ένα νέο ελντοράντο για πολυεθνικές.
Τώρα που μιλάμε διεθνείς κολοσσοί κάνουν αυθαίρετες γεωτρήσεις, όπου, όποτε και όπως γουστάρουν στην Ήπειρο και όλη την δυτική Ελλάδα. Καταπατούν όποια περιουσία τους βολεύει και έχουν στα χέρια τους την βεβαιότητα της υποχρεωτικής απαλλοτρίωσης αν βρουν κοίτασμα. Την ίδια ώρα χτίζουν και αυτοί το εταιρικό τους προφίλ χρηματοδοτώντας δημοτικές αρχές, πολιτιστικούς συλλόγους, συναυλίες και εκδηλώσεις.
Παράλληλα η αστυνομία εκκαθαρίζει το τοπίο απο τον ντόπιο κόσμο που προσπαθεί να μπλοκάρει τα γεωτρύπανα να αρχίσουν μεταμεσονύκτιες γεωτρήσεις αστραπή σε όποιο χωράφι τους καπνίσει χωρίς να ρωτάνε κανένα. Έχουν ήδη εκτοξευθεί ευθείες απειλές ενάντια σε αγωνιζόμενους.
Ας αναρωτηθούμε ποια θα είναι η συνέχεια όταν τα γεωτρύπανα βρουν κοιτάσματα. Όταν θα αρχίσει να ρέει το χρήμα για εταιρείες όπως η ΕΧΧΟΝ, ή η ΕΝΙ, πως φανταζόμαστε ότι θα αντιδράσουν απέναντι σε όποιον απειλεί τα κέρδη τους; Και να θυμίσουμε ότι μιλάμε για πετρελαϊκές εταιρείες που ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις και διατάζουν πολέμους...
Τώρα που μιλάμε ο Λοβέρδος Στελακάτος, σύρεται στα δικαστήρια και απειλείται με αγωγές εκατομμυρίων γιατί δεν συναίνεσε στο περιβαλλοντικό έγκλημα όχι μιας Benetton, όχι μιας Mobil, αλλά μιας κάποιας δευτεροκλασάτης εταιρείας ιχθυοκαλλιεργειών με το όνομα "Ανδρομέδα" που ήθελε να μολύνει με φορμόλη την θάλασσα για να αποπαρασιτώσει τα ψάρια της.
Τώρα που μιλάμε το έγκλημα της Ελντοράντο Γκόλντ συνεχίζεται στις Σκουριές. Οι κάτοικοι διώκονται τόσο δικαστικά όσο και από τις απειλές των μπράβων της εταιρείας χρυσού.
Πόσο λοιπόν μακριά είναι απο την Ελλάδα η Αργεντινή και οι αυτόχθονες Ινδιάνοι; Πόσο καιρό ακόμα έχουμε πριν οι μπράβοι των εταιρειών, ένστολοι ή μη αρχίζουν να "εξαφανίζουν" κι εδώ κόσμο;
Και κλείνοντας θα αναφερθούμε σε μία ακόμα ομοιότητα ανάμεσα στην Λατινική Αμερική και εδώ. Το διεθνές νομισματικό ταμείο έβαλε ξανά χέρι στην Αργεντινή που βυθίζεται και πάλι στην κρίση. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν και συγκρούονται σε μια συνθήκη που θυμίζει έντονα την Ελλάδα του 2012, στο μέσο των αντιμνημονιακών αντιδράσεων αλλά σε μια χώρα που αυτό το έχει ξαναζήσει λίγα χρόνια πριν.
Ολα αυτά σχηματίζουν μια ενιαία εικόνα Μας αρέσει ή όχι αυτό που εξελίσσεται στην Λατινική Αμερική και στην Αργεντινή συγκεκριμένα είναι μια εικόνα από το δικό μας παρόν και μέλλον. Ένα μέλλον όπου το κεφάλαιο κάνει ότι θέλει, ένα μέλλον που επενδυτές μπαινοβγαίνουν όπου θέλουν, που εκτός από μισθούς, δικαιώματα, συντάξεις εξαφανίζονται και άνθρωποι και τους βρίσκουν να επιπλέουν σε ποτάμια. Μας ενδιαφέρει λοιπόν τι γίνεται εκεί κάτω.
Γιατί όλο και περισσότερο γίνεται και εδώ. Και αν δεν σπάσουμε τα μούτρα σε κράτος και κεφάλαιο όσο γίνεται πιο γρήγορα ας είμαστε βέβαιοι ότι "τα καλύτερα" δεν έχουν έρθει ακόμα...
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΧΘΟΝΩΝ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΟΥΣ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΣΑΝΤΙΑΓΚΟ ΜΑΛΝΤΟΝΑΝΤΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΙΚΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες