Το ελληνικό κράτος φαίνεται ότι κατόρθωσε τελικά να δικαιώσει τις προσδοκίες των αλχημιστών και να αποδείξει ότι από το τίποτε μπορεί να δημιουργηθεί χρήμα για τις τσέπες κάποιων «αρίστων». Ας δούμε πώς…
Τον Ιανουάριο του 2018 η ελληνική Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Υπηρεσιών Global Visa Center World Hellas (GVCW), με έδρα την Αθήνα, εγγυήθηκε δάνειο ύψους 1.155.000 ευρώ το οποίο έλαβε η μητρική της εταιρεία GVCW Holding LTD, με έδρα τη Λευκωσία.
Οι δουλειές της θυγατρικής εταιρείας, η οποία ας σημειωθεί ότι ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2015 με μετοχικό κεφάλαιο μόλις 24.000 ευρώ, προφανώς πήγαν τόσο καλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε έπεισαν τον όποιο πιστωτή (ποιος να είναι άραγε;) να δεχτεί την εγγύησή της για το δάνειο προς την κυπριακή (μητρική) εταιρεία.
Ποιες, ωστόσο, είναι αυτές οι τόσο πετυχημένες και εγγυημένες επιχειρηματικές δραστηριότητες της Global Visa Center World Hellas, η οποία, ας το υπογραμμίσουμε, είναι θυγατρική μιας off shore στην Κύπρο;
Μήπως πρόκειται για μια καινοτόμο εταιρεία, η οποία ρίσκαρε και πέτυχε μέσα στον ανελέητο ανταγωνισμό της αγοράς; Μήπως πρόσφερε κάποια ιδέα ή μια ιδιαίτερη υπηρεσία κερδίζοντας οικονομική ευρωστία τέτοια που με δραστηριότητα μόλις ενός χρόνου να έχει αποκτήσει την επιφάνεια να εγγυάται για ένα και πλέον εκατομμύριο ευρώ; Μήπως αυτό είναι το δυσεύρετο μοντέλο της υγιούς επιχειρηματικότητας το οποίο τόσο επιμελώς αναζητά η σημερινή κυβέρνηση που μάχεται, όπως λέει, με τη διαφθορά για να πετύχει την κάθαρση;
Κρατικοδίαιτοι «άριστοι»
Ας ρίξουμε μια γενική ματιά (αποφεύγοντας να κουράσουμε με έγγραφα και εσωτερικές αλληλογραφίες) στον τρόπο με τον οποίο οι ευφυείς μέτοχοι της εν λόγω εταιρείας έστησαν τη δουλειά. Ας δούμε, με απλά λόγια, το «επιχειρηματικό» τους μοντέλο, το οποίο στηρίζεται στην παραχώρηση από το ελληνικό κράτος του έργου της έκδοσης βίζας στην ιδιωτική πρωτοβουλία…
Βήμα πρώτο: Το ελληνικό κράτος (για λόγους που δεν είναι του παρόντος να κρίνουμε ή να αναλύσουμε) κάνει σύμβαση για την υποστήριξη των εκδόσεων ταξιδιωτικών εγγράφων (visa) με μια πολυεθνική και ηγεμονική δύναμη παγκοσμίως σ’ αυτόν τον τομέα, την UF SERVICES UK LTD, η οποία δημιουργεί visa centers σε πόλεις χωρών (όπως για παράδειγμα η Ρωσία) όπου το ενδιαφέρον για επισκέψεις στην Ελλάδα είναι ιδιαίτερα μεγάλο .
Βήμα δεύτερο: Το ελληνικό κράτος (για λόγους που επίσης δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε ή να κρίνουμε) επιθυμεί από το 2015 και επί κυβερνήσεως Σαμαρά- Βενιζέλου να αναπροσαρμόσει αυτή την σύμβαση
Βήμα τρίτο: Το έργο της αναπροσαρμογής της σύμβασης συνεχίζει να το προωθεί και η νέα αριστερή ηγεσία του ΥΠΕΞ (προφανώς το κράτος και οι δουλειές μέσω αυτού έχουν συνέχεια), η οποία προκήρυξε το καλοκαίρι του 2015 τον σχετικό διαγωνισμό. Δύο εβδομάδες πριν από τη λήξη της προθεσμίας για τη συμμετοχή στον εν λόγω διαγωνισμό τρεις «άριστοι» (δύο πρώην διπλωμάτες, οι Δημήτριος Πλατής και Ιωάννης Ζέπος, καθώς και ένας πρώην αρχηγός της αστυνομίας και υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο Ελευθέριος Οικονόμου), νυν επιχειρηματίες, δημιουργούν μια εταιρεία, την Ανώνυμη Εταιρεία Παροχής Υπηρεσιών Global Visa Center World Hellas (GVCW), με έδρα την Αθήνα και με κεφάλαιο 24.000 ευρώ, και συμμετέχουν στον διαγωνισμό.
Βήμα τέταρτο: Η εταιρεία των τριών αρίστων (προφανώς εξ αιτίας της αριστείας τους), αν και – σύμφωνα με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του ίδιου του ΥΠΕΞ – δεν διαθέτει επαρκή κεφάλαια, τεχνογνωσία, υποδομή, και δίχως καν να έχει να επιδείξει έναν προηγούμενο ισολογισμό, καταφέρνει να πάρει σε πρώτη φάση τη δουλειά.
Βήμα πέμπτο: Οι ενστάσεις που υποβάλλονται από αρμόδια επιτροπή του ΥΠΕΞ αλλά και των ανταγωνιστριών εταιρειών για το αποτέλεσμα του διαγωνισμού παρακάμπτονται, η μία μετά την άλλη, από τις πολιτικές αποφάσεις του υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο προφανώς προσδοκά άριστα αποτελέσματα με την ανάθεση του έργου στους τρεις άριστους μεν, νεόκοπους δε επιχειρηματίες. Ο υπουργός μάλιστα αποπέμπει ακόμα και απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου η οποία ήταν αρνητική για τους τρεις εκλεκτούς.
Βήμα έκτο: Η άριστη επιχειρηματικότητα των τριών εκλεκτών, συνεπικουρούμενη από την ισχυρή πολιτική βούληση, τελικά ύστερα από δύο χρόνια (καλοκαίρι του 2015 ξεκίνησε, Οκτώβριο του 2017 τελείωσε) υπερκέρασε κάθε ένσταση και τελικά η Global Visa Center World Hellas πήρε το συμβόλαιο για τη δουλειά.
Βήμα έβδομο: Με το συμβόλαιο στα χέρια οι τρεις άριστοι και η εταιρεία τους, δίχως υποδομή και την παραμικρή εμπειρία, σπεύδουν στην πολυεθνική εταιρεία UF SERVICES UK LTD, η οποία είχε τη δουλειά και της αναθέτουν έναντι αντιτίμου την εργολαβία του έργου, το οποίο ήδη επιτελεί!
Μπίζνα με το τίποτα
Συνοψίζοντας τα παραπάνω βήματα μπορεί κάποιος να παρακολουθήσει πώς, με ποιον τρόπο και ποια βοήθεια, τρία εκλεκτά μέλη της διπλωματικής και πολιτικής κοινότητας της χώρας δημιουργούν μια εταιρεία για να πάρουν μια δουλειά (δηλαδή, χρήματα), την οποία, μη έχοντας τον τρόπο να τη φέρουν εις πέρας, απλώς τη νοικιάζουν ως εργολαβία στην εταιρεία η οποία ήδη τη φέρνει εις πέρας!
Απλοποιώντας ακόμα περισσότερο την εν λόγω επιχειρηματική δραστηριότητα, μπορεί κάποιος να δει τον τρόπο με τον οποίο ο κοπανιστός αέρας μπορεί να γίνει χρήμα αν έχει στη διάθεσή του την κατάλληλη πολιτική υποστήριξη.
Για το θέμα αυτό είχε γράψει το Ποντίκι την 1η Δεκεμβρίου του 2016. Τότε το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε φρενάρει τον διαγωνισμό που είχε κατοχυρωθεί στους αρίστους και εκλεκτούς του ΥΠΕΞ και όχι μόνο… Ωστόσο, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς επέστρεψε την απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, η διαδικασία συνεχίστηκε και εν τέλει η δικαιοσύνη… πείστηκε να επικυρώσει την αεριτζίδικη μπίζνα…
Έκτοτε, από τον Οκτώβριο του 2017 η εταιρεία των αρίστων χωρίς κόπο και άγχος εισπράττει – χοντρό χρήμα -- το ενοίκιο που τις εξασφάλισαν οι προνομιακές διακομματικές σχέσεις των ιδιοκτητών της με το (πολιτικό - διπλωματικό) σύστημα του υπουργείου Εξωτερικών…
Με άλλα λόγια…
Οι κυβερνήσεις πέφτουνε
Μα η αγάπη (για την υγιή κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα) μένει…
Για ποιον λόγο άραγε;
To Ποντίκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες