Το ξέρει ο νεκρός;

Ερίφης ο Βίκτορ Όρμπαν, ακροδεξιός, εθνικιστής – πιθανώς και φασίστας, ίσως και χιτλερικός. Δεν θα αντιλέξω, μπορεί να είναι και μια από τις εφτά μορφές του Αντίχριστου.

Συσπειρωθήκαμε λοιπόν όλοι εναντίον του και η Ευρωπαϊκή Ένωση ξαναβρήκε την αθωότητά της.

Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της Ένωσης, χριστιανοδημοκράτες και σοσιαλδημοκράτες, έπλυναν τα χέρια τους από το αίμα που έχουν χύσει (στα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τόσα άλλα) κι έγιναν εκ νέου αθώες μιμόζες. 

Ο Βίκτορ Όρμπαν είναι δημιούργημα αυτών των δυνάμεων. Η ακροδεξιά είναι απότοκο της δεξιάς πολιτικής στα οικονομικά και τα πολιτειακά. 

Η απίσχναση της αστικής δημοκρατίας είναι έργο των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, χριστιανοδημοκρατών και σοσιαλδημοκρατών, που εξορκίζουν την ακροδεξιά ατζέντα ενώ ταυτοχρόνως όλο και πιο πολύ την υιοθετούν. Η δεξιά πολιτική είναι η αιτία και η ακροδεξιά το αποτέλεσμα.

Τον ίδιο νεοφιλελευθερισμό που εφαρμόζει το σύστημα ευαγγελίζεται το αντισύστημα. Πρόκειται για έναν διπολισμό που, όπως και ο καθ’ ημάς δικομματισμός, είναι μονοκομματικός – μια τυραννίδα, μια δικτατορία. 

Πάντα πρέπει να υπάρχει το χείριστο για να εφαρμόζεται το χειρότερο. Ο ειδεχθής Όρμπαν είναι το βολικό σκιάχτρο που χρησιμοποιεί ο ύπουλος Μακρόν, η αυταρχική Μέρκελ, οι αιμοσταγείς τράπεζες.

Αίφνης έβαλε η Ευρώπη τα καλά της, ίσιωσε τη χωρίστρα της κι αποδοκίμασε τον αποδιοπομπαίο της. Τι καλά! Κι αμέσως μετά νέα σχέδια ανθρωποφαγίας άρχισαν να εξυφαίνουν τα λόμπι, νέες λεηλασίες – business as usual.

Το ίδιο γίνεται και στη χώρα μας. Παίζουμε εν ου παικτοίς. Συζητάμε κυνηγώντας τις εντυπώσεις.Παραλυμένοι από την προπαγάνδα. Κουβεντιάζουμε απιθανότητες την ίδια ώρα που μετεωριζόμαστε πάνω απ’ την άβυσσο. 

Ποιος λογικός άνθρωπος πιστεύει ότι τα πλεονάσματα είναι εφικτά; Ποιος νομίζει στα σοβαρά ότι αυτά τα πλεονάσματα μπορούν να εξορύσσονται για τόσες δεκαετίες; 

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι ακόμα κι αν ως διά μαγείας επέλθει η ανάπτυξη (αδιατάρακτη για δεκαετίες) και έτσι αυξηθεί το ΑΕΠ, ταυτοχρόνως θα αυξάνονται και οι απαιτήσεις για ακόμα μεγαλύτερα πλεονάσματα λόγω της ποσοστιαίας σύνδεσής τους με το ΑΕΠ; 

Ποιος δεν καταλαβαίνει ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο, αλλά ότι αντιθέτως είναι θανατηφόρο; 

Τι συζητάμε όταν, λόγου χάριν, συζητάμε για την αναβολή του νόμου Κατρούγκαλου; – συζητάμε εν κενώ, συζητάμε για παγαποντιές, αναλωνόμαστε για «αφηγήματα» όπως οι προεκλογικοί σχεδιασμοί κομμάτων που διαφέρουν μεταξύ τους όσον η μία ταραντούλα από την άλλη.

Ο ασθενής είναι νεκρός, αλλά τα νύχια του μεγαλώνουν ακόμα. Για τα νύχια συζητάμε…

ο Στάθης στο Ποντίκι