Απεβίωσε σήμερα η τέως υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, πολιτική προσωπικότητα που έβαλε το δικό της διακριτό αποτύπωμα στη δημόσια ζωή της Ελλάδας και ιδιαιτέρως στη μεταπολιτευτική περίοδο.
Κόρη του Εμμανουήλ Τσουδερού, πρωθυπουργού της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης στο Κάιρο (1941-1944) και της Μαρίας το γένος Θειακάκη, η Βιργινία Τσουδερού γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 24 Ιουνίου 1924. Σπούδασε οικονομικά, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δημοσιονομικά στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα (ΗΠΑ) και οικονομικά περιφερειακής ανάπτυξης στο Ράντκλιφ-Χάρβαρντ (ΗΠΑ).
Από υπεύθυνες θέσεις υπηρέτησε με συνέπεια τις δημοκρατικές αξίες και εργάστηκε για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Παραλλήλως, έντονη υπήρξε, η μέριμνα και η ενασχόλησή της, πρακτικά, με σοβαρά κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα τόσο στην Κρήτη, όσο και στην περιοχή της Θράκης, όπου παρουσιάζεται και πιο επείγουσα η ανάγκη ανάδειξής τους.
Κατά την παραμονή της στις ΗΠΑ εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (1951-56), ενώ μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα διετέλεσε συντάκτης στις εφημερίδες «Ελευθερία» και «Βήμα» (1958-1967) και σύμβουλος στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Σημαντική υπήρξε και η αντιστασιακή της δράση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ιδιαιτέρως με την ιδιότητα της γενικής γραμματέως της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ). Ως αποτέλεσμα, συνελήφθη και να κρατήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ (Μάρτιος - Αύγουστος 1973).
Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη κοινοβουλευτική δραστηριότητα και το 1974 εξελέγη, για πρώτη φορά, βουλευτής Αθηνών (Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις), θέση στην οποία επανεξελέγη στις εκλογές του 1977. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ, τον Μάρτιο 1979.
Στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας ως ανεξάρτητη-συνεργαζόμενη με τη ΝΔ. Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Α' Αθηνών, καθώς και βουλευτής Επικρατείας τον Νοέμβριο του 1989 και τον Απρίλιο του 1990 (ΝΔ). Διετέλεσε κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΝΔ (1990-1991), πρόεδρος της Κυβερνητικής Επιτροπής για τη Θράκη (1990) και πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής Θράκης και Αιγαίου (1991).
Με γνώση και εμπειρία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η Βιργινία Τσουδερού ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών (1991-93) στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Από νεαρή ηλικία, η Βιργινία Τσουδερού είχε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση. Συμμετείχε στο έργο της UNRRA για ανακούφιση των Παλαιστινίων προσφύγων της Μ. Ανατολής (1945-46) και αργότερα θεμελίωσε οικοτροφείο στο Ρέθυμνο για την υποστήριξη των άπορων μαθητών και μαθητριών. Με δική της πρωτοβουλία οργανώθηκε το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, ενώ υπήρξε, μεταξύ άλλων, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Οικογενειακού Προγραμματισμού, του Ελεύθερου Πολιτικού Εργαστηρίου, αντιπρόεδρος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (1979-2005) και ιδρυτικό μέλος (1996) και πρόεδρος του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης και μέχρι σήμερα επίτιμος πρόεδρός του. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια, έργο της οποίας είναι η καταπολέμηση των φαινομένων της διαφθοράς.
Σημαντικό υπήρξε και το συγγραφικό της έργο, με έκδοση βιβλίων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Μεταξύ αυτών Με Πυξίδα την Ευρώπη (1980), το εξάτομο Αρχείο Εμμανουήλ Τσουδερού 1941-43 (1990) (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Εξωτερική Πολιτική: Η Μεγάλη Ασθενής (1994), Όραμα και Πολιτική (1999), Όταν Πέφτουν οι Τοίχοι (2007).
Της έχει απονεμηθεί το βραβείο «Γυναίκες της Ευρώπης». Έχει τιμηθεί με το «Αργυρό Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων» (2008), με τον «Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Μακαρίου Α'» της Κυπριακής Δημοκρατίας και με τον «Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου» Α' Τάξεως του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας.
Κόρη του Εμμανουήλ Τσουδερού, πρωθυπουργού της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης στο Κάιρο (1941-1944) και της Μαρίας το γένος Θειακάκη, η Βιργινία Τσουδερού γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 24 Ιουνίου 1924. Σπούδασε οικονομικά, φιλοσοφία και πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, δημοσιονομικά στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα (ΗΠΑ) και οικονομικά περιφερειακής ανάπτυξης στο Ράντκλιφ-Χάρβαρντ (ΗΠΑ).
Από υπεύθυνες θέσεις υπηρέτησε με συνέπεια τις δημοκρατικές αξίες και εργάστηκε για την προώθηση των εθνικών συμφερόντων της χώρας. Παραλλήλως, έντονη υπήρξε, η μέριμνα και η ενασχόλησή της, πρακτικά, με σοβαρά κοινωνικά και πολιτιστικά ζητήματα τόσο στην Κρήτη, όσο και στην περιοχή της Θράκης, όπου παρουσιάζεται και πιο επείγουσα η ανάγκη ανάδειξής τους.
Κατά την παραμονή της στις ΗΠΑ εργάστηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (1951-56), ενώ μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα διετέλεσε συντάκτης στις εφημερίδες «Ελευθερία» και «Βήμα» (1958-1967) και σύμβουλος στην κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Σημαντική υπήρξε και η αντιστασιακή της δράση κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ιδιαιτέρως με την ιδιότητα της γενικής γραμματέως της Εταιρείας Μελέτης Ελληνικών Προβλημάτων (ΕΜΕΠ). Ως αποτέλεσμα, συνελήφθη και να κρατήθηκε στο ΕΑΤ-ΕΣΑ (Μάρτιος - Αύγουστος 1973).
Αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη κοινοβουλευτική δραστηριότητα και το 1974 εξελέγη, για πρώτη φορά, βουλευτής Αθηνών (Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις), θέση στην οποία επανεξελέγη στις εκλογές του 1977. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΚΟ.ΔΗ.ΣΟ, τον Μάρτιο 1979.
Στις εκλογές του 1985 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας ως ανεξάρτητη-συνεργαζόμενη με τη ΝΔ. Τον Ιούνιο του 1989 εξελέγη βουλευτής Α' Αθηνών, καθώς και βουλευτής Επικρατείας τον Νοέμβριο του 1989 και τον Απρίλιο του 1990 (ΝΔ). Διετέλεσε κοινοβουλευτική εκπρόσωπος της ΝΔ (1990-1991), πρόεδρος της Κυβερνητικής Επιτροπής για τη Θράκη (1990) και πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής Θράκης και Αιγαίου (1991).
Με γνώση και εμπειρία στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, η Βιργινία Τσουδερού ανέλαβε υφυπουργός Εξωτερικών (1991-93) στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Από νεαρή ηλικία, η Βιργινία Τσουδερού είχε πλούσια κοινωνική και πολιτιστική δράση. Συμμετείχε στο έργο της UNRRA για ανακούφιση των Παλαιστινίων προσφύγων της Μ. Ανατολής (1945-46) και αργότερα θεμελίωσε οικοτροφείο στο Ρέθυμνο για την υποστήριξη των άπορων μαθητών και μαθητριών. Με δική της πρωτοβουλία οργανώθηκε το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού, ενώ υπήρξε, μεταξύ άλλων, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Εταιρείας Οικογενειακού Προγραμματισμού, του Ελεύθερου Πολιτικού Εργαστηρίου, αντιπρόεδρος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα (1979-2005) και ιδρυτικό μέλος (1996) και πρόεδρος του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης και Παράδοσης και μέχρι σήμερα επίτιμος πρόεδρός του. Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος και επίτιμος πρόεδρος του ελληνικού τμήματος της οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια, έργο της οποίας είναι η καταπολέμηση των φαινομένων της διαφθοράς.
Σημαντικό υπήρξε και το συγγραφικό της έργο, με έκδοση βιβλίων πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Μεταξύ αυτών Με Πυξίδα την Ευρώπη (1980), το εξάτομο Αρχείο Εμμανουήλ Τσουδερού 1941-43 (1990) (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών), Εξωτερική Πολιτική: Η Μεγάλη Ασθενής (1994), Όραμα και Πολιτική (1999), Όταν Πέφτουν οι Τοίχοι (2007).
Της έχει απονεμηθεί το βραβείο «Γυναίκες της Ευρώπης». Έχει τιμηθεί με το «Αργυρό Μετάλλιο της Βουλής των Ελλήνων» (2008), με τον «Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Μακαρίου Α'» της Κυπριακής Δημοκρατίας και με τον «Τίμιο Σταυρό του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου» Α' Τάξεως του Πατριαρχείου της Αλεξανδρείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες