Επιμένει η κυρία Τασία Χριστοδουλοπούλου για το «λιάζονται οι μετανάστες» - «Επρεπε να τους καλωσορίσουμε»

Ενα εξαιρετικό debate μέσα από τις στήλες της εφημερίδας «Τα Νέα» ξεκίνησε από σήμερα και κάθε Πέμπτη. Τα ετερώνυμα έλκονται, δύο διαφορετικές προσωπικότητες καταθέτουν τις απόψεις τους για την επικαιρότητα. 

Σήμερα, Τασία Χριστοδουλοπούλου, η αντιπρόεδρος της Βουλής, και Γιώργος Ανδρέου, ο γνωστός συνθέτης, διασταυρώνουν τα ξίφη τους.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι απαντήσεις για τους μετανάστες και για την διάσημη πλέον φράση της κ. Χριστοδουλοπούλου ότι «λιάζονται στην Ομόνοια».

Απαντά η αντιπρόεδρος:

«Οταν το είπα, ήταν λίγο μετά το Πάσχα του '15. Είχαν αρχίσει να αυξάνονται οι ροές από την Τουρκία και οι πρόσφυγες, εκτός από τα νησιά, να καταφτάνουν σε όλες τις πόλεις και ειδικά στην Αθήνα. Ετσι λοιπόν ένα πρωινό που δημοσιογραφικά ρεπορτάζ είχαν αρχίσει να υποδαυλίζουν αυτά τα αισθήματα, που όλοι πρέπει να προσπαθούμε να τα γλυκάνουμε, τότε λοιπόν γινόταν προσπάθεια να καλλιεργήσουν ένα αίσθημα φόβου λέγοντας ότι όλοι οι μετανάστες έχουν μαζευτεί στην Ομόνοια κι ότι μας «έπνιξαν». Τότε λοιπόν μου ζήτησαν να απαντήσω «Τι κάνουν οι μετανάστες στην Ομόνοια;».

Κατάλαβα αμέσως ότι υπήρχε μια περιφρόνηση στην ερώτηση, πως υπονοούσαν ότι οι μετανάστες δεν έχουν δικαίωμα να βρίσκονται στον δημόσιο χώρο. Και έτσι είπα ό,τι είπα. Είπα τη φράση «λιάζονται» απόλυτα συνειδητά και, παρ' όλη την επίθεση που έχω δεχθεί, αν μου έκαναν την ίδια ερώτηση, θα επαναλάμβανα ακριβώς το ίδιο, γιατί απέδιδε αυθεντικά ότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν δικαίωμα στον δημόσιο χώρο, όπως όλοι μας. Είχαν έρθει στην πατρίδα μας προκειμένου να ζητήσουν ένα ασφαλές καταφύγιο, ή εδώ ή στην Ευρώπη, κι ότι έπρεπε όχι απλά να τους ανεχτούμε, αλλά να τους καλωσορίσουμε.

Ο Γιώργος Ανδρέου λέει: «Θυμήθηκα κάτι πολύ γουστόζικο με έναν αρχιεπίσκοπο στη Νότιο Αφρική που δεν θυμάμαι όμως το όνομά του. Είχε πει πως όταν κάνει φιλανθρωπικές πράξεις και βοηθάει τους ασθενέστερους, όλοι τον επαινούν. Οταν όμως στηλιτεύει τις αιτίες που γεννάνε την κοινωνική δυστυχία, τον αποκαλούν κομμουνιστή. Για την Ελλάδα όμως υπάρχει μια ιδιαίτερη φόρτιση όσον αφορά τους πρόσφυγες.

Η βιωματική συνθήκη του Ελληνα σε σχέση με την προσφυγιά τον κάνει ικανό για πολύ συγκινητικές πράξεις. Οι Κεντροευρωπαίοι όμως - δυστυχώς για τον πολιτισμό - δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη κουλτούρα προσφυγικής συμπεριφοράς.

Γεγονός που αν συνδυαστεί με το μεγάλο πρόβλημα της Κεντρικής Ευρώπης, τις ανάξιες πολιτικές της ηγεσίες που λειτουργούν εντελώς επικαιρικά, κολακεύοντας μαζικές ιδεολογίες ή τα ιδεολογήματα των μαζών, καταλαβαίνετε τις εκρηκτικές διαστάσεις που μπορεί να πάρει το προσφυγικό πρόβλημα.

Το κακό προηγούμενο της Ευρώπης, υπήρξε πάντα ο εθνικισμός της. Πρόκειται για μια γεωγραφική περιοχή που ο άκρατος ακριβώς εθνικισμός της την οδήγησε στη δημιουργία εθνικών κρατών με συγκρούσεις, ανηλεείς καταστροφές και πολέμους.

Οι μνήμες αυτού του εθνικισμού, του κακώς εννοούμενου εθνικισμού (άλλο θέμα η φιλοπατρία και οι πολιτιστικοί δεσμοί ενός ανθρώπου με τον τόπο του), σε συνδυασμό με τον θρησκευτικό φανατισμό που στοίχισε στην Ευρώπη, με τη σύγκρουση καθολικών και προτεσταντών, χιλιάδες νεκρούς επιβεβαιώνεται σήμερα δυστυχώς με μια διαπολιτισμική σύγκρουση».

Διαβάστε στην έντυπη έκδοση των Νέων 10/5 τις ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις