Ο Φώτης, ο κοσμοκαλόγερος του Βόλου, την Τετάρτη 13/12 τα
ξημερώματα άφησε την τελευταία του πνοή στο Αχιλλοπούλειο Γενικό Νοσοκομείο Βόλου.
Ο «ερημίτης του Θεού» είχε δεχθεί «κύμα αγάπης» από τους Βολιώτες όταν ασθένησε σοβαρά τον περασμένο Απρίλιο και μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο και ακολούθως στο Γηροκομείο του Βόλου όπου φιλοξενούνταν. Ο ίδιος την αγάπη του κόσμου την ανταπέδωσε με το χαμόγελο, την καλοσύνη και την σοφία του και ο χαμός του θλίβει όλους.
Το τελευταίο αντίο στο «Φώτη του Βόλου» είπαν όσοι τον αγάπησαν στον Ιερό Ναό Αγίων Πάντων του Γηροκομείου στις 9:00 π.μ. και ακολούθησε η ταφή του στο Δημοτικό Κοιμητήριο Βόλου με δαπάνη του Ιδρύματος.
Ο Φώτης, κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο Νοσοκομείο τον περασμένο Απρίλιο μίλησε στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.
Παρατίθεται ακολούθως ολόκληρο το δημοσίευμα του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, με τα λόγια και τις σκέψεις του Φώτη τότε....
«Πλημμύρισε» από αγάπη και ευχές ο 7ος όροφος της Α’ Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βόλου. Η φωνή του διάσημου «ενοίκου» των τελευταίων ημερών, του Φώτη Λαδόπουλου, γνωστού και ως «ο ερημίτης του Θεού» για τους Βολιώτες και όχι μόνο, ακούγεται από την άκρη του διαδρόμου.
Το πρόσωπο του ταλαιπωρημένο και αδυνατισμένο, το βλέμμα του όμως καθάριο, ο λόγος του συνειδητοποιημένος. Απολαμβάνει την αγάπη όλων και μοιράζει παντού ευχές. Το κομοδίνο, δίπλα στο κρεβάτι του, γεμάτο από λουλούδια.Είναι 11 το πρωί και μόλις έχει φτάσει ακόμη μία ανθοδέσμη.
Μας υποδέχτηκε με αγάπη και σαν τους ευγενείς μίας άλλης εποχής. Σηκώθηκε από την καρέκλα όπου καθόταν και άπλωσε το χέρι για χειραψία. Χαμογελαστός όπως πάντα, άνοιξε την ανθοδέσμη και με παρατεταμένο το χέρι άρχισε ξεκινώντας μέσα από το θάλαμο να μοιράζει τριαντάφυλλα.Με μεγάλη προθυμία δέχτηκε να μας μιλήσει.
«Θέλω να ευχαριστήσω τους γιατρούς μου, τους νοσηλευτές. Όλο τον κόσμο για την αγάπη του», λέει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, και η ικανοποίηση καθρεφτίζεται στα μάτια του. Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, η ανταπόκριση του κόσμου ήταν πράγματι συγκλονιστική, ενώ δεκάδες Βολιώτες επισκέφτηκαν την κλινική για να ενημερωθούν για την υγεία του και του σφίξουν το χέρι για να ευχηθούν ταχεία ανάρρωση.
Δίπλα του από την πρώτη ώρα δύο καρδιακοί του φίλοι, μαζί με τον γνωστό γιατρό της Α’ Παθολογικής Μιχάλη Μεϊκόπουλο, που σπεύδει από την πρώτη στιγμή που μεταφέρθηκε στην Κλινική σε κάθε κέλευσμά του, να ανταποκριθεί. Όλοι τον φροντίζουν με πολλή αγάπη. Αμέτρητα τα δώρα που δέχτηκε τις τελευταίες μέρες. Πυτζάμες, ρούχα, βιβλία. Αυτός όμως αρκείται σε ένα κουλούρι και ένα γάλα, όπως λένε οι συνοδοί των άλλων ασθενών που μοιράζονται μαζί του τον ίδιο θάλαμο. Η πορεία της υγείας του είναι ικανοποιητική.
Ο γιατρός της Α’ Παθολογικής Κλινικής Μιχ. Μεϊκόπουλος μαζί με τον Φώτη
Από το Μεγάλο Σάββατο, που μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο Βόλου από τον δρόμο που τον βρήκαν πεσμένο φίλοι του, έχοντας υποστεί ελαφρύ εγκεφαλικό, μέχρι χθες η βελτίωση είναι αισθητή.
Υποβλήθηκε σε διαδοχικές εξετάσεις από την πρώτη στιγμή. Ακολουθείται η ενδεδειγμένη θεραπεία και πλέον, όπως λένε οι θεράποντες γιατροί, η πορεία της υγείας του είναι αρκετά καλή.Η παραμονή του στο Αχιλλοπούλειο αναμένεται να παραταθεί μέχρι το τέλος της εβδομάδας. Για να γίνουν ορισμένες συμπληρωματικές εξετάσεις αλλά κυρίως για κοινωνικούς λόγους, όπως αφήνουν να εννοηθεί γιατροί και διοίκηση του νοσοκομείου.
«Θα δυναμώσει πρώτα και μετά θα πάρει εξιτήριο» υπογράμμισαν στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ ο κ. Μιχ. Μεϊκόπουλος και ο διοικητής του νοσοκομείου, Μάνθος Δραμητινός, που έχει δώσει οδηγίες ώστε να παρασχεθεί κάθε βοήθεια στον Φώτη Λαδόπουλο.«Παίρνω χαρά από τους συνανθρώπους μου».
Στα 87 του χρόνια, ο Φώτης Λαδόπουλος, και παρά την περιπέτεια της υγείας του, παραμένει αισιόδοξος. Δεν τον ακουμπά η κρίση και αυτό το συνειδητοποιεί κανείς από τα πρώτα λεπτά που συνομιλεί μαζί του.«Είμαι πολύ καλά. Μη στεναχωριέστε για εμένα. Είμαι χαρούμενος γιατί παίρνω χαρά από την αγάπη των συνανθρώπων μου.Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από αγάπη όχι από λεφτά», αναφέρει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ βηματίζοντας στο διάδρομο του 7ου ορόφου μαζί μας.
Στους ανθρώπους που τον σταματούν για να του σφίξουν το χέρι και να του ευχηθούν περαστικά, αντεύχεται «να είστε πάντα καλά. Γεροί υπό την σκέπη του Θεού», τους λέει ενώ συνεχίζουμε το περπάτημα.
«Ο κόσμος έχει προβλήματα. Είναι κουρασμένος από αυτά που περνάει. Όμως χαμογελάει, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση», παρατηρεί και με αφοπλιστικό τρόπο, συνεχίζοντας συμπληρώνει «Είχαμε ένα ατού σαν άνθρωποι. Την ελπίδα, που μας την έκοψαν και αυτή.
Εγώ όμως συνεχίζω να λέω: Χαμογέλασε στους ανθρώπους και να δεις ο Θεός θα στα ανταποδώσει στο διπλάσιο. Μόνο αγάπη πρέπει να δίνουμε γιατί ο κόσμος την έχει ανάγκη».Για τον Φώτη η περιπέτεια της υγείας του ήταν απλά μία δοκιμασία που έγινε και τελείωσε. «Δεν φοβήθηκα όταν έπεσα, γιατί είχα τον Θεό κοντά μου. Νιώθω πολύ γεμάτος και ευτυχισμένος εδώ. Είναι όλοι καλοί άνθρωποι και με αγαπάνε», θα συμπληρώσει ο ίδιος και το πρόσωπο του μεμιάς αστράφτει από χαρά.
Σε μία κυρία που βλέπει απέναντι μας να είναι σκεπτική, απλώνει το χέρι του να τη χαιρετήσει και μονολογεί «Τα λεφτά κάνουν μόνο λεφτά. Και οι άνθρωποι κάνουν μόνο ανθρώπους. Μόνο το χαμόγελο και η αγάπη μετράνε σε αυτή τη ζωή, για αυτό και δεν χρειάζεται στενοχώρια».
Ο Φώτης μάλιστα έχοντας «φιλοσοφήσει» τα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα δίνει τη δική του διάσταση στα όσα διαδραματίζονται εξαιτίας της κρίσης. «Δεν φταίνε οι άνθρωποι για όσα συμβαίνουν αλλά η εξέλιξη, η τεχνολογία. Με την κρίση, όμως, να το πούμε και αυτό, φτάσαμε στο σημείο να βοηθούμε πλέον ξανά ο ένας τον άλλον. Ανακαλύψαμε ο ένας τον άλλο πάλι, κάτι είναι και αυτό…. Οι άνθρωποι έδειξαν πάλι ότι είναι καλοί και ας στερούνται πολλά» προσθέτει.
Ο ΦΤΩΧΟΥΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Μόλις βγω από εδώ θέλω ξανά να συναντήσω τους φίλους μου. Τους διαβάτες του δρόμου, αυτούς που καλημερίζω κάθε πρωί. Εκείνους που μιλάω μαζί τους και τους σφίγγω το χέρι» θα πει στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ, ο Φώτης, που περιμένει πώς και πώς να λάβει εξιτήριο για να επιστρέψει στην καθημερινότητά του.
Χαμογελαστοί δίπλα του ο κ. Γιάννης και ο κ. Τάσος καρδιακοί του φίλοι, μιλούν για εκείνον με πολύ αγάπη.«Ήταν πετυχημένος τσαγκάρης και πωλητής παπουτσιών. Όμως ό,τι χρήματα έβγαζε τα μοίραζε σε όποιον είχε ανάγκη, για αυτό και το μαγαζί του έκλεισε λίγο πριν τους σεισμούς του ‘55», μας λένε, φιλοτεχνώντας την προσωπικότητά του.
Από τότε ο κατά κόσμον Φώτης Λαδόπουλος αποφάσισε να αλλάξει φιλοσοφία ζωής. Έχει άλλες δύο αδερφές εν ζωή, όμως δεν έχει επαφές με το οικογενειακό του περιβάλλον. Για αρκετά χρόνια έμενε στα νταμάρια της Γορίτσας. Βιοποριζόταν με τα απολύτως απαραίτητα.
Όσα χρήματα συγκέντρωνε από διάφορες μικροεργασίες, τα μοίραζε σε όσους είχαν ανάγκη.Άνθρωπος βαθιά θρησκευόμενος, καθημερινά δεν παραλείπει να περάσει από τον Αγ. Νικόλαο αλλά και την Παναγία Γορίτσα για να προσευχηθεί.
Τα τελευταία χρόνια ζει σε μία καλύβα, στο ύψος του Πανθεσσαλικού Σταδίου, που του έχει παραχωρηθεί από έναν φίλο του. Χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, κοντά στη φύση, όπως έχει επιλέξει.Σε αυτή την καλύβα θα επιστρέψει τις επόμενες μέρες, μόλις οι γιατροί δώσουν το πράσινο φως για το εξιτήριο.
ΒΑΣΩ ΚΥΡΙΑΖΗ
http://www.taxydromos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες