Πέφτει βαθύ σκοτάδι...

Γράφει ο Κώστας Μαντατοφόρος
Πολλές φορές (υποθέτουν οι ιστορικοί) στην ιστορία, γνωστή και άγνωστη, της ανθρωπότητας το γένος των ανθρώπων έχει υποστείλει την σημαία της προόδου και έχει πέσει σε χειμερία νάρκη,

     ..μέχρις ότου οι σκοταδιστικές δυνάμεις εκφυλιστούν απ΄ την ίδια τους την σκοταδιστική μανία,
     ..και να επανέλθει πάλι δριμύτερη, πιό δυναμική, μετά τον αναγκαστικό της ύπνο. 
     Ήταν οι εποχές που οι ιδέες και η λογική είχαν ηττηθεί από την ανεξέλεγκτη μανία για εξουσία και χρήμα.      
     Η τελευταία γνωστή και καταγεγραμμένη τέτοια περίοδος ήταν ο Μεσαίωνας.
     Τότε όμως ο συνολικός πληθυσμός της γής ήταν ασύγκριτα μικρότερος από τον σημερινό, και τεχνολογία ικανή να θέσει σε κίνδυνο τον πλανήτη δεν υπήρχε ούτε καν σαν ιδέα,
     ..κι έτσι μετά από κοντά δέκα αιώνες λήθαργου η ανθρωπότητα επανήλθε σε κανονική λειτουργία, για να κατορθώσει έκτοτε εκπληκτικά επιτεύγματα στο πνεύμα, στις τεχνες, στην τεχνολογία.
     Πειραματίστηκε, τόλμησε, πολλές φορές πισωγύρισε, ξαναπήρε μπρός, αμφέβαλλε και ενθουσιάστηκε, έφτασε στο χείλος του γκρεμού,
     ..μα πάντα οι ίδέες , το όραμα, η λογική νικούσαν, ή έστω υπερτερούσαν ελάχιστα, και η θετική πορεία συνεχίζονταν.

     Σήμερα όμως όλα πιά δείχνουν πως οι ιδέες και η λογική ηττώνται από τις σκοταδιστικές δυνάμεις της εξουσίας και του χρήματος.
     Άλλος ένας κύκλος προόδου-οπισθοχώρησης φαίνεται ότι κλείνει στην ιστορία της ανθρωπότητας, η σημαία φαίνεται πως έχει ήδη υποσταλλεί, και ακολουθεί η χειμερία νάρκη, ο μακροχρόνιος λήθαργος.
     
Με μία διαφορά:
     Η πιθανότητα τούτη τη φορά η ανθρωπότητα να μη ξυπνήσει και να περάσει από τον λήθαργο στην ανυπαρξία, είναι παραπάνω από ορατή. 
     Κι αυτό γιατί η τεχνολογία που μπορεί να βλάψει ανεπανόρθωτα και τελειωτικά τούτον τον πλανήτη είναι εδώ. Υπάρχει.
     Και οι σκοτεινές δυνάμεις τής εξουσίας και του χρήματος, άπληστες και άφρονες μέσα στην ισχυριζόμενη παντοδυναμία τους δεν θα διστάσουν να την εξαπολύσουν στην διάρκεια που η ανθρωπότητα θα έχει πέσει στην χειμέρια νάρκη του νέου Μεσαίωνα.

     Σε μικρότερη κλίμακα, εδώ στην μικρή μας χώρα,
     ..όχι μόνον η σημαία έχει υποσταλλεί, αλλά ήδη ο λήθαργος μετράει επτά χρόνια.
     Ένας ληθαργικός ύπνος απ' τον οποίο οι μεγαλύτεροι δεν θα ξυπνήσουμε ποτέ,
     ..οι δε μικρότεροι αν τυχόν προλάβουν και ξυπνήσουν θα είναι ήδη γέροι και ανήμποροι για ο,τιδήποτε θετικό κι ελπιδοφόρο.

     Δεν είναι κακό να παραδέχεσαι την ήττα.
     Κακό είναι να μη παλέψεις ποτέ.
     Κακό είναι ενώ βλέπεις πως έχεις ηττηθεί να θέλεις να συνεχίσεις μέχρι να προκαλέσεις τον θάνατό σου.
     Η θυσία ποτέ δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι μέσον για να πετύχεις κάποιο θετικό αποτέλεσμα.
     Όταν το θετικό αποτέλεσμα είναι πλέον αδύνατο, κάνεις παραπέρα, κάθεσαι στον ήλιο και περιμένεις στωικός και σοφός, ποτέ υποταγμένος, ποτέ αρνούμενος τις ιδέες για τις οποίε πάλεψες και ηττήθηκες -πλην άχρηστος- το φυσικό τέλος.

     Δυστυχώς το blog αισθάνεται πως έχουμε φτάσει ήδη εκεί.
     Δεν θέλει να διασπείρει την απαισιοδοξία και την ηττοπάθεια,
     ..αλλά και δεν μπορεί να παριστάνει τον τυφλό.

     Θα κάτσει στην άκρη, παράμερα, με πολύ λίγες παρουσίες, περιμένοντας να κλείσει πέντε χρόνια ζωής, 
     ..και να εξαφανιστεί από τον κόσμο των δημόσιων ιδεών.

     Ως τότε έχουμε λίγο ακόμη καιρό..

Ουδέν σχόλιον