Ο νεοταξικός ΣΥΡΙΖΑ: Η εκδίκηση της ιστορίας…

Το ΠΑΣΟΚ ήταν η σοσιαλδημοκρατική ουτοπία. Ουτοπία διότι σε μια εποχή γεροντικής κατάπτωσης του καπιταλισμού, συνακόλουθα αστικοποίησης (καθεστωτικής ενσωμάτωσης) της σοσιαλδημοκρατίας, δεν υπήρχαν οι όροι (οικονομικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί) για σοσιαλδημοκρατικές λύσεις στην Ελλάδα. 

Συνεπώς η «υλοποίηση» της σοσιαλδημοκρατικής ουτοπίας του ΠΑΣΟΚ ήταν ΕΓΚΛΗΜΑ: Κάθε ουτοπία που γίνεται ΠΡΑΞΗ μετατρέπεται σε ΤΡΑΓΩΔΙΑ…

Την τραγωδία του ΠΑΣΟΚ τη βιώσαμε σπαρακτικά επί δεκαετίες. Ήταν μια τραγωδία που κατεδάφισε και βρώμισε τους πάντες και τα ΠΑΝΤΑ, το «όχημα» της νεοαταξικής επέλασης, η πασοκοποίηση όλου του πολιτικού κόσμου. 

Το ΠΑΣΟΚ αποτέλεσε τη χοάνη της νεοταξικής μετάλλαξης των παραδοσιακών αριστερών δυνάμεων, το «εργαστήριο» που «κατασκεύασε» τα νέα πολιτικά ήθη και τους νέους άχρωμους «πολιτικούς», τους «πολιτικούς» ανδρείκελα, αρχής γενομένης από το Σημίτη. 

Αυτό που κυριαρχεί σήμερα όχι μόνο στους επιγόνους αυτού του κόμματος, αλλά σε όλο το «πολύχρωμο» πολιτικό φάσμα είναι «έργο ΠΑΣΟΚ». Ένας πολτός ΜΟΝΟΧΡΩΜΟΣ με πιτσιλιές πολυχρωμίας: Το μακάβριο χρώμα της Νέας Τάξης… 

Σήμερα βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας «σοσιαλδημοκρατικής» ΟΥΤΟΠΙΑΣ, μιας νέας δηλαδή τραγωδίας: Στη γελοιογραφική απομίμηση της τραγωδίας ΠΑΣΟΚ, στην καρικατούρα του: Το ΣΥΡΙΖΑ… 

Και όταν μια καρικατούρα τραγωδίας (ΟΥΤΟΠΙΑΣ) γίνεται πραγματικότητα ΤΟΤΕ η τραγωδία είναι ακόμα πιο ΦΡΙΚΤΗ, είναι ΕΓΚΛΗΜΑ στο τετράγωνο… 

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έγκλημα στο τετράγωνο, διότι βρίσκεται ακόμα πιο πίσω και από τη σοσιαλδημοκρατική ουτοπία του ΠΑΣΟΚ. Είναι ένα καθαρόαιμο νεοταξικό νεφέλωμα που γιγαντώθηκε από το ΓΕΝΙΚΟ εκφυλισμό και την κατάρρευση του πολιτικού οικοδομήματος, ιδιαίτερα του πασοκικού οικοδομήματος. Αυτός είναι και ο λόγος που μέσα σ’ αυτό το «αριστερό» νεφέλωμα συγκεντρώνονται και «συνωστίζονται» όλα τα κατεδαφισμένα, σάπια «υλικά» και υποπροϊόντα του ΠΑΣΟΚ… 

Αν δεν βρισκόμασταν στα σκοτάδια της ιστορίας (όπως αναλύσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας) τέτοιο «αριστερό» κόμμα δεν θα μπορούσε ΠΟΤΕ να υπάρξει… 

Το κόμμα αυτό αποτελεί την εκδίκηση της ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Το προϊόν του ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΥ «αριστερού» εκφυλισμού: Μια κατασκευή του σκότους της Ιστορίας… 

Το νεοταξικό αυτό «αριστερό» κόμμα γεννήθηκε, κατασκευάστηκε και γιγαντώνεται από τη ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ που προκάλεσε η βαρβαρότητα της Νέας Τάξης, η χρεοκοπία και κατάρρευση του καθεστωτικού οικοδομήματος και η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ έλλειψη της Αριστεράς. 

Είναι, δηλαδή, προϊόν του γενικού εκφυλισμού και της χειμαρρώδους λαϊκής ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ!!! 

Αυτό το γεγονός το διαφοροποιεί καταλυτικά από την ΟΥΤΟΠΙΑ του ΠΑΣΟΚ. 

Η Ουτοπία του ΠΑΣΟΚ στηρίχτηκε και εδραιώθηκε πάνω στην ΕΛΠΙΔΑ (στις ψευδαισθήσεις μιας σοσιαλιστικής αλλαγής) της ελληνικής κοινωνίας, πάνω σε ένα ελπιδοφόρο, γι αυτό και ρωμαλέο λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ. 

Η ουτοπία της πασοκικής καρικατούρας (ΣΥΡΙΖΑ) στηρίζεται και εδραιώνεται πάνω στην αδιέξοδη και παθητική ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ της ελληνικής κοινωνίας. 

Η ΕΛΠΙΔΑ κα η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ στην πολιτική σηματοδοτούν δύο διαμετρικά αντίθετους λαϊκισμούς: Το λαϊκισμό της κοινοβουλευτικής, σοσιαλίζουσας σοσιαλδημοκρατίας η ΕΛΠΙΔΑ, και το φασιστικό λαϊκισμό η ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ. 

Η οργάνωση της ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του ΦΑΣΙΣΜΟΥ… 

Πάνω σ’ αυτόν το «ακρογωνιαίο λίθο» στηρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, σαν καθαρόαιμο κόμμα της Νέας Τάξης και σαν προνομιούχο πολιτικό υποκείμενο του νέου φασισμού. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει, με νύχια και με δόντια, να κλειδώσει τη λαϊκή ΟΡΓΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ μέσα στα κανάλια της κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ. Επιδιώκει ΜΟΝΟ την εκλογική εμπορία της απελπισίας, τη μετατροπή της ΟΡΓΗΣ σε απελπισία. Γι αυτό αποφεύγει, σαν το διάβολο το λιβάνι, μαχητικές εκδηλώσεις στο δρόμο και συγκρούσεις με το καθεστώς: Εδώ μπορεί να υπερφαλαγγιστεί από τη λαϊκή οργή, εδώ μπορεί η απελπισία να γίνει ελπιδοφόρα και δημιουργική ΟΡΓΗ… 
Η καρικατούρα, συνεπώς, της σοσιαλδημοκρατικής ουτοπίας (ΣΥΡΙΖΑ) είναι μια καρικατούρα ακόμα πιο επικίνδυνη από το πρωτότυπο (ΠΑΣΟΚ): Αποτελεί τη σύγχρονη εκδοχή του φασισμού, του νεοταξικού φασισμού… 

Θα ζήσουμε και αυτή την νέα ιστορική τραγωδία της κυβερνώσας «αριστεράς» της Νέας Ταξης;