Φιλελευθερισμός και Δικαιοσύνη

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΛΟΥΔΑΚΗΣ (ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ)

Στην πρόσφατη ιστορία, οι δίδυμοι οργανισμοί, ΔΝΤ και Παγκόσμια Τράπεζα έχουν παράσχει «δάνεια» και τεχνογνωσία σε δικτατορικά και φασιστικά καθεστώτα σε όλον τον κόσμο, ξεκινώντας από το Ζαΐρ- Κονγκό του Μομπούτου, στο ρατσιστικό  κράτος της Νότιας Αφρικής του Φρεντερίκ Ντε Κλερκ,  στη φασιστική Χιλή του Πινοσέτ, συμπεριλαμβανομένων και της Αργεντινής του φασίστα Βιντέλα, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, της Αϊτής του αγαπημένου φασίστα του Ρόναλντ Ρήγκαν Φρανσουά Ντιβαλιέ, ακόμα και στην Ινδονησία του αιμοσταγή, αμερικανοκίνητου Σουχάρτο. 

Το τίμημα που πλήρωσαν οι λαοί των χωρών αυτών ήταν η λεηλασία των φυσικών και δημόσιων  πόρων από λίγες πολυεθνικές εταιρείες, οι οποίες κατεύθυναν τα κέρδη σε φορολογικούς και νομικούς παραδείσους, ενώ οι λαοί κλήθηκαν να εξοφλήσουν ένα χρέος, που αποτελεί το ορατό σύμβολο της υποταγής τους στα συμφέροντα χρηματοπιστωτικών κύκλων και στον επενδυτικό οικονομικό υπόκοσμο.

Σήμερα, πρόεδρος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου είναι η  glamorous  και μόνιμα μαυρισμένη Κριστίν  Λαγκάρντ η οποία, ειρήσθω εν παρόδω,  έχει αδυναμία στην μπουτίκ του οίκου Chanel, στα ρούχα Ventilo  και  Austin Reed. Α! Για τσάντα προτιμά τις Birkin ή Kelly της Hermès.

Τον Δεκέμβριο του 2016 η glamorous Λαγκάρντ καταδικάστηκε από γαλλικό δικαστήριο για την υπόθεση επιδιαιτησίας της αγωγής της πρώην κρατικής τράπεζας Credit Lyonnais εις βάρος του επιχειρηματία Μπερνάρ Ταπί, χωρίς ωστόσο να της επιβληθεί ποινή, ούτε θα αναγραφεί  ο,τιδήποτε στο ποινικό μητρώο της!

Είχε προηγηθεί μια επιδρομή των γαλλικών αρχών καταπολέμησης οικονομικού εγκλήματος (Brigade Financière), που εισέβαλαν απροειδοποίητα στο σπίτι της στο Παρίσι και το ερεύνησαν εξονυχιστικά. Να υπενθυμίσουμε πως όλα αυτά αφορούν έναν άνθρωπο που αποφασίζει τους όρους με τους οποίους θα ζήσουν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο!

Μια μικρή αναδρομή:

Η υπόθεση χρονολογείται από το 1993, όταν ο  μεγιστάνας, ειδικός σε επιχειρήσεις που έχουν πτωχεύσει, Μπερνάρ Ταπί, πούλησε στην Κρατική τράπεζα Credit Lyonnais την εταιρεία Adidas, (την οποία αγόρασε για ψίχουλα το 1990 διότι ήταν  πτωχευμένη), προκειμένου να ενταχθεί  στην Σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Μιτεράν ως υπουργός Δημοσίων Υποθέσεων!  Η τράπεζα Credit Lyonnais αγόρασε την Adidas καταβάλλοντας στον υπουργό του «σοσιαλιστή» Φρανσουά Μιτεράν δύο δισεκατομμύρια ογδόντα πέντε εκατομμύρια φράγκα (αντιστοιχούν σε 472 εκατομμύρια ευρώ). Στη συνέχεια, όμως, ο Ταπί ο οποίος στις προεδρικές εκλογές του 2007  υποστήριξε και χρηματοδότησε τον Νικολά Σαρκοζί,μήνυσε την τράπεζα, υποστηρίζοντας πως τον εξαπάτησε στην εξαγορά υποτιμώντας την αξία της Adidas.

Η Κριστίν  Λαγκάρντ, ήταν «Partner» στην  δικηγορική εταιρεία Baker & McKenzie (αγαπημένη των πολυεθνικών εταιρειών) που εδρεύει στο Σικάγο, επικεφαλής της εταιρείας για τη Δυτική Ευρώπη ενώ το 1999 έγινε η πρώτη γυναίκα πρόεδρος της εταιρείας. Υποθέτουμε πως η επαγγελματική ευσυνειδησία που είχε αποκτήσει ως πρόεδρος της Baker & McKenzie την οδήγησε  το 2007, όταν έγινε υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης του Σαρκοζί, να αναθέσει την υπόθεση Ταπί- Adidas- Credit Lyonnais, όχι στα γαλλικά δικαστήρια, (που να μπλέκεις τώρα στα δημόσια γραφειοκρατικά γρανάζια), αλλά σε επιδιαιτησία από ιδιωτική εταιρεία επιδιαιτητών!

Αποτέλεσμα: Η επιδιαιτησία δικαίωσε τον Ταπί, ο οποίος κέρδισε από το γαλλικό δημόσιο την τεράστια αποζημίωση των 285 εκατ. ευρώ, συν 115 εκατ. από τόκους! Η Λαγκάρντ συμμορφώθηκε αμέσως με την απόφαση της ιδιωτικής εταιρείας επιδιαιτητών, και πλήρωσε τον καταδικασμένο σε φυλάκιση για στημένα ποδοσφαιρικά παιχνίδια Μπερνάρ Ταπί με χρήματα των Γάλλων εργαζομένων.

Για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η glamorous Λαγκάρντ, ως υπουργός,  ήταν  αδέκαστη (όπως και ο Νικολά Σαρκοζί) στο ζήτημα των φιλελεύθερων αξιών : τάξη, αξιοκρατία, θρησκεία. Ας μην αμελούμε ότι ήταν μόλις δύο ημερών υπουργός όταν δήλωσε πως «οι νόμοι για τις διακοπές και τις αργίες που οι εργαζόμενοι θεωρούν ιερούς πρέπει να αλλάξουν».

Άλλωστε, ο Πρόεδρος Σαρκοζί, με ξεκάθαρες αναφορές στις θρησκευτικές γαλλικές αξίες, αντέτασσε από τα τηλεοπτικά πλατό τη Γαλλία «που ξυπνά νωρίς» στη Γαλλία των «επιδοματούχων». Και έκανε λόγο για μερική απασχόληση, με σκοπό να βρουν δουλειά οι άνεργοι, για ελαστικό ωράριο, για επιχειρηματικές ατομικές  και τοπικές συμβάσεις εργασίας, για προσωπικά συμβόλαια δουλειάς και εταιρικά εργατικά σωματεία…

Ο Σαρκοζί, ο άνθρωπος που κατήγγειλε στις προεκλογικές του εκστρατείες «την δημοκρατία των παροχών»είχε δηλώσει: « Το 2012 θα είμαι 57 ετών και δεν πρόκειται να είμαι υποψήφιος. Και όταν βλέπω τα δισεκατομμύρια που κερδίζει ο Κλίντον, σκέφτομαι ότι εγώ θα κερδίζω περισσότερα. Πέντε χρόνια πρόεδρος, και μετά θα πάω για τα φράγκα όπως ο Κλίντον. Εκατόν πενήντα χιλιάδες ευρώ η ομιλία ! ».(monde-diplomatique Η κρυφή γοητεία της πολιτικής αντιπαροχής)

Η Γαλλία, άλλωστε, είναι μια χώρα  προσκολλημένη στο δόγμα της περί «δημοκρατίας προσαρμοσμένης στην αγορά». Δεν έχουν δα περάσει και πολλά χρόνια από τότε που ο Γάλλος  πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, συνιστούσε στον «σοσιαλιστή» Φρανσουά Ολάντ να «προσαρμόσει την προεκλογική του ατζέντα στη Standard & Poor’s » (Οι δηλώσεις έγιναν στη « Le Journal de Dimanche », Παρίσι, στις 15 Ιανουαρίου του 2012 και στο RTL στις 22 Ιανουαρίου 2012)

Πράγματι, ο Φρανσουά Ολάντ συγχρόνισε τον βηματισμό του σύμφωνα με τις οδηγίες του Φρανσουά Φιγιόν, δίδοντας το δικαίωμα στην νεοφιλελεύθερη εφημερίδα Les Echos να εκφράσει την ικανοποίησή της: «Ο Φρανσουά Ολάντ σχεδιάζει με μικρές, επιλεκτικές κινήσεις, μια εξαιρετικά φιλόδοξη πολιτική, ειδικά για μια κυβέρνηση της Αριστεράς : γενική επανεξέταση της κοινωνικής προστασίας, σμίκρυνση των ορίων του κράτους, άνοδο της παραγωγικότητας στον δημόσιο τομέα, σε βάθος ανανέωση του κοινωνικού διαλόγου. Μια θαρραλέα επιλογή προς μια φιλελεύθερη πολιτική της Αριστεράς». (http://blogs.lesechos.fr/jean-marc-vittori/le-temps-des-choix-courageux-a12655.html)

Μετά ο καλός «σοσιαλιστής» και φίλος της Ελλάδας και της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ Φρανσουά Ολάντ,  μίλησε για την απαραίτητη πτώση του « μισθολογικού κόστους » εν ονόματι της ιερής και απαραβίαστης « ανταγωνιστικότητας της Γαλλικής οικονομίας». (Διάβασε και monde-diplomatique Σοσιαλ-ηττοπάθεια α λα γαλλικά).

Ωστόσο ή τουλάχιστον, η ηθική ανυποληψία της Δικαιοσύνης, φαινόμενο με διαφορετική διάσταση σε κάθε καπιταλιστική χώρα ανάλογα με τις ιδιαίτερες πολιτικές και οικονομικές συγκυρίες και συνθήκες, γίνεται προφανής από την ενοχή χωρίς τιμωρία της glamorous Λαγκάρντ, την ίδια στιγμή που άλλο δικαστήριο  ακύρωσε την ιδιωτική διαιτησία την οποία χαρακτήρισε «δόλια», και καταδίκασε τον Μπερνάρ Ταπί να επιστρέψει το σύνολο του ποσού, δίνοντας μάλιστα εντολή να κατασχεθεί η πολυτελής κατοικία του στο Σεν Τροπέ.

Εν τούτοις, το πρόβλημα του δίκαιου είναι ένα από τα σπουδαιότερα ζητήματα και έχει πρωταρχική σημασία για την λειτουργία της πολιτείας. Στο καπιταλιστικό κράτος είναι ένα εργαλείο ανελέητης καταπίεσης των ανθρώπων της εργασίας, αλλά και σε όσους τολμούν να σηκώσουν το ανάστημα τους απέναντι στην εξουσία.

Στην Ελλάδα της «πρώτης φοράς αριστεράς» η δικαιοσύνη, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων των σκληρά  εργαζομένων στην καθαριότητα και στο μάζεμα των σκουπιδιών μας, με εντολή του εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών Ηλία Ζαγοραίου, ζητούσε να της χορηγηθεί «αντίγραφο της απόφασης περί κήρυξης και συνέχισης της απόφασης της υπό κρίσης απεργίας, καθώς και τα πλήρη στοιχεία ταυτότητας των μελών που ψήφισαν σχετικώς». (Ημεροδρόμος Το «συνδικαλιστικό της ασφάλειας» είναι εδώ! – Ζητάνε ονόματα και πλήρη στοιχεία!)

Την ίδια σχεδόν ώρα «Ατιμώρητος» κρινόταν  από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γκίκας Χαρδούβελης, που κάθισε στο εδώλιο, κατηγορούμενος καθώς είχε εντοπιστεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες, δηλαδή την αρχή για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, να μην έχει καταθέσει, ως όφειλε, δηλώσεις περιουσιακής κατάστασης κατά τα έτη 2011 – 2012  και  ως υπουργός Οικονομικών από τον Ιούνιο του 2014 και εντεύθεν. Επιπρόσθετα, απέστειλε σε τράπεζες του εξωτερικού  362.417 ευρώ χωρίς το ποσό αυτό να δηλωθεί!

Ο Γκίκας Χαρδούβελης διετέλεσε επικεφαλής οικονομικών μελετών του ομίλου της Eurobank και παράλληλα ήταν σύμβουλος επί οικονομικών θεμάτων του διορισμένου  πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Υπηρέτησε δε και ως υπουργός οικονομικών της κυβέρνησης Σαμαρά.

Ο υμνολόγος, λοιπόν, των ελεύθερων αγορών Χαρδούβελης Γκίκας, αυτός ο μέγας τραπεζίτης, οικονομολόγος  και “managerial elite”, που με ‘υπευθυνότητα’ υπηρέτησε το δημόσιο, στην απολογία του δικαιολογήθηκε λέγοντας  πως δεν ήξερε ότι έπρεπε να κάνει δήλωση στην Ελλάδα  «επειδή η σύζυγός του είναι Αμερικανίδα πολίτης, και κάνει φορολογική δήλωση στην Αμερική» και πως δεν είχε χρόνο γιατί  «Παραλάβαμε χάος. Μου ζήτησε ο κ. Παπαδήμος να αναλάβω και δέχθηκα. Δεν είχαμε καν τελετή παράδοσης και παραλαβής. Εγώ στην κυβέρνηση πήγα με διάθεση να βοηθήσω». 

Για να απαντήσει ο Πρόεδρος του δικαστηρίου, υποθέτουμε με laissez-faire αντίληψη :«Μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες».

Μετά έκρινε «Ατιμώρητο» τον φίλο μας Γκίκα…

Μια απόφαση όμως που δεν μπορεί να κρύψει την αθλιότητά τους!

Γιατί αυτός ο άνθρωπος, που έπαιξε με τις ζωές μας από κυβερνητικές θέσεις, που «δεν ήξερε» και «δεν είχε χρόνο», είχε όμως την δόλια σκέψη, απεριόριστο χρόνο  και ήξερε πώς  να βγάλει στο εξωτερικό 362.417 ευρώ με 56 μεταφορές κεφαλαίων με ποσά που κυμαίνονταν από 7.700 έως 9.800 δολάρια.

Για ποιο λόγο;

Σε ποσά πάνω από 10.000 ευρώ ενεργοποιείται ο έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος… (Βλέπε και Ημεροδρόμο Ο Χαρδούβελης, ο Μητσοτάκης και το Κράτος Δικαίου).

Σε μια άλλη περίπτωση, έχουμε  έξι μέλη του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του ΤΑΙΠΕΔ, της περιόδου 2013-2014, να κατηγορούνται  για απιστία με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου περί καταχραστών του Δημοσίου, που αφορά τη «μη επωφελή αξιοποίηση» 28 δημόσιων ακινήτων. Δηλαδή, έχουμε  πώληση 28 ακινήτων του Δημοσίου στις θυγατρικές της Εθνικής Τράπεζας (Εθνική Πανγαία) και της Eurobank (Eurobank properties), και άμεσης επαναμίσθωσής τους ξανά από το δημόσιο!!!  Ακόμα χειρότερα,  το Δημόσιο πούλησε τα συγκεκριμένα ακίνητα για 261 εκατ. ευρώ και τα επανενοικίασε για 20 χρόνια αντί 600 εκατ. Ευρώ!!!

Οι εισαγγελείς Διαφθοράς στο πόρισμά τους εκτιμούσαν πως «η επίμαχη διαδικασία αποδείχτηκε ασύμφορη και απειλούσε με ζημιά του ελληνικού Δημοσίου ανερχόμενη σε τουλάχιστον 580 εκατομμύρια ευρώ. Αναφέρονται, επίσης, σε «επαχθείς μισθωτικούς όρους» που επάγονται ζημία για το ελληνικό Δημόσιο η οποία δεν μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων». (Καθημερινή Στον ανακριτή Διαφθοράς οι έξι εμπειρογνώμονες του ΤΑΙΠΕΔ για τα 28 ακίνητα του Δημοσίου)

Η φιλελεύθερη ιστορία, όμως , δεν σταματάει εδώ…

Αμέσως μετά την πώληση «το 66% της Πανγαίας πωλείται με έτερη σκανδαλώδη σύμβαση σε ολλανδικό fund, υπό την επωνυμία Invel Real Estate, με αποτέλεσμα ούτε λίγο-ούτε πολύ η Εθνική Πανγαία να είναι σήμερα ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων και πολλών κτιρίων του Δημοσίου.[…] Στην Εθνική Πανγαία πρόεδρος παραμένει ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και στενός συνεργάτης του Ευάγγελου Βενιζέλου, Χρήστος Πρωτόπαππας, ενώ μεταξύ των μελών του διοικητικού συμβουλίου της, που ελέγχεται από την Invel, φιγουράρει και το όνομα του προερχόμενου από το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών, Πρόδρομου Βλάμη. Το ίδιο όνομα όμως απαντάται και στην απόφαση που δημοσιεύτηκε για τη συγκρότηση του Δ.Σ. της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων η οποία από το 2017 αντικαθιστά τη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και αποκτά λειτουργική ανεξαρτησία και διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Ο εκπρόσωπος των συμφερόντων της Πανγαίας, δηλαδή του ολλανδικού fund, είναι και στο Δ.Σ. της Ανεξάρτητης Αρχής που θα επιληφθεί του θέματος των κτιρίων»!!! (Εφημ. Συντακτών. Ντίνα Ιωακειμίδου Μια «αμαρτωλή» μετακόμιση).

Η αλύσωση των εξαρτημένων πολιτικών κρίκων και των πολυπλόκαμων διασυνδέσεων του κεφαλαίου συμπληρώθηκε λίγο πριν από τη συνεδρίαση του πρόσφατου  Euroworking Group, όπου τα ανδρείκελα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να ολοκληρωθεί η «αξιολόγηση» των θεσμών και να παραχωρηθεί  η εκταμίευση της δόσης, προχώρησαν σε  αναίρεση του βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών, με το οποίο παραπέμπονταν σε δίκη τα στελέχη του ΤΑΙΠΕΔ.

Συγκεκριμένα, ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Χαράλαμπος Βουρλιώτης έκρινε ότι το βούλευμα που τους παρέπεμψε σε δίκη ούτε αιτιολογημένο σωστά ήταν ούτε και βασιζόταν η παραπομπή τους στέρεα σε νόμο.

Όλα αυτά και άλλα τόσα συμβαίνουν, την ώρα που «αντιμέτωπα και με το ζήτημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» στεγαστικά δάνεια προς τις τράπεζες, θα βρεθούν το επόμενο διάστημα, ακόμα και μέσα στο καλοκαίρι ή το αργότερο από το φθινόπωρο, σύμφωνα με όσα γράφονται, τα λαϊκά νοικοκυριά, ως αποτέλεσμα σχετικής διάταξης που πέρασε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο. Ενα μπαράζ κυβερνητικών τροπολογιών, που ψηφίστηκε φέτος στις αρχές Ιουνίου σε συνέχεια του πολυνόμου – εκτρώματος που ψήφισε η κυβέρνηση τον Μάη, προβλέπεται και έχει τεθεί σε εφαρμογή  με συμπληρωματικά αντιλαϊκά μέτρα, όπως:

— Πρώτη κατοικία. Παρέχεται στις τράπεζες η δυνατότητα να μεταβιβάζουν άμεσα τη διαχείριση των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας σε άλλους «επενδυτές» (τα περιβόητα funds), και μάλιστα ανεξάρτητα από το ύψος της υποθήκης και την αξία του ακινήτου. Δηλαδή, τα πιστωτικά ιδρύματα θα διατηρούν την ιδιοκτησία των δανείων αυτών, αλλά τη διαχείρισή τους μπορούν να τη μεταβιβάζουν σε «εταιρείες διαχείρισης».

Προβλέπεται η δυνατότητα πώλησης των δανείων για πρώτη κατοικία πάνω από 140.000 ευρώ, ενώ από την 1/1/2018 το σύνολο των δανείων πρώτης κατοικίας «απελευθερώνεται» πλήρως και σε ό,τι αφορά τη δυνατότητα πώλησης,

Η πώληση δανείων σε άλλους «επενδυτές» για τους «μη συνεργάσιμους δανειολήπτες» μπορεί να είναι άμεση και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται η ύπαρξη ενημέρωσης από την πλευρά των τραπεζών. Είναι φανερό ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση εντείνονται οι εκβιασμοί, με στόχο να εξαναγκάσουν τα χρεωμένα λαϊκά νοικοκυριά να κόψουν και από τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες τους προκειμένου να «συνεργαστούν» με τις τράπεζες[…]» (Ριζοσπάστης Εκβιασμοί, κατασχέσεις και πλειστηριασμοί για τις «οφειλές» της λαϊκής οικογένειας).

Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των κοινωνικά δρώντων, δηλαδή ημών, άγεται και φέρεται μη κατέχοντας το γεγονός πως αρκεί μια συμβατική ρήξη με την καπιταλιστική εξουσία, που ίσως θα παρέχει την ιστορική δυνατότητα να εκδηλωθεί κατά τρόπο αιφνίδιο μια κάποια άμεση εξέγερση. Επιπρόσθετα, μια σειρά από φράγματα εμποδίζουν, αναχαιτίζουν ή καθορίζουν τα όρια της κοινωνικής δράσης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το βίωμα του ανέργου που τον έχουν κάνει να πιστέψει πως δεν βρίσκει δουλειά από προσωπική ανικανότητα ή γιατί έτσι το θέλησε η μοίρα ή ο θεός.

Ταυτόχρονα, ο αποκλεισμός ενοχλητικών θεμάτων  από τη δημόσια σφαίρα αρκεί  για την διαμόρφωση του δομικού πλαισίου  που θα βοηθήσει στην επίτευξη του σκοπούμενου αποτελέσματος, που δεν είναι άλλο από μια ατομοκεντρική αντίληψη του κόσμου. Είναι αρκετό απλώς, οι πολλοί να πιστέψουν αυτά που τους μεταδίδουν τα πολύπλοκα επιχειρηματικά πλέγματα των επικοινωνιακών οργανισμών και οι προβαλλόμενες δημοσιογραφικές «αυθεντίες», συνήθως τσαρλατάνοι και φερέφωνα συμφερόντων, για να τεθούν οι βάσεις που θα εκπληρώσουν μελλοντικά την προφητεία προς την κατεύθυνση που ευνοεί τα καπιταλιστικά επενδυτικά συμφέροντα.

Στο σημείο αυτό καλό θα ήταν να θυμηθούμε τον Παναγιώτη Ψυχάρη, που φτιάχτηκε από τον πατέρα του ως ο μεγάλος άνδρας για τα ανθρωπάκια και ως γνήσιος εκπρόσωπος της τάξης του. Με ελεεινή συμπεριφορά, ο άνθρωπος αυτός υπενθύμισε μια κοινωνική καπιταλιστική πραγματικότητα: Ότι η εξουσία, το χρήμα και τα μέσα αφορούν ένα στενό κύκλο επιλεγμένων ανθρώπων. Αυτή είναι η κοινωνική και πραγματική κατάσταση της καπιταλιστικής απανθρωπιάς: 

Η εκμαυλιστική εικόνα των ΜΜΕ εξοβελίζει και αχρηστεύει  τη σκέψη. Ο περισσότερος κόσμος, μετά από μακροχρόνια μαζική χειραγώγηση, είναι εύτρωτος και ευσυγκίνητος μόνο όσον αφορά στο άμεσο αδιαφορώντας για τις απόμακρες κοινωνικές δυνάμεις που το καθορίζουν, μιας και ζει στο καθημερινό καβούκι του και εκτελεί τον υπηρετικό ρόλο του.  Σε αυτήν την εποχή της μαζικής χειραγώγησης, η βάρβαρη ολότητα της αστικής εξουσίας γίνεται αποδεκτή ως δεδομένη. 

Ε και με τα κοινά θα ασχολούμαστε τις Παγκόσμιες μέρες, που όλο και σε κάτι «ανθρωπιστικό»  είναι αφιερωμένες, και όταν η φιλάνθρωπος κυρία Βαρδινογιάννη οργανώνει φιλανθρωπικό γκαλά για τους φτωχούς αρρώστους με γκέστ τους εφιδρωμένους γλουτούς του Ρουβά. Την ψυχαγωγία μας εν τω μεταξύ την έχει αναλάβει η γλίτσα του Survivor… Μετά μπορούμε πάλι να κοιτάμε την δουλίτσα μας… Μακάριοι…Στον τίμιο και ανέφελο βίο μας!

ημεροδρόμος