Κεντρική Πλατεία της Μεσοχώρας, για να στηρίξουν τον αγώνα του «Συλλόγου Κατακλυζομένων» της περιοχής και να διαδηλώσουν ενάντια σε ένα τεράστιο περιβαλλοντικό, οικονομικό και πολιτιστικό έγκλημα, το οποίο και η σημερινή κυβέρνηση επιμένει, με πλάγιο και μεθοδευμένο τρόπο, να συνεχίζει, παρά τις επτά ακυρωτικές αποφάσεις του ανώτατου δικαστηρίου της χώρας και παρά τον νικηφόρο σε θεσμικό και κοινωνικό αγώνα των κινημάτων, των περιβαλλοντικών οργανώσεων και των φορέων της Αιτωλοακαρνανίας για την αποτροπή του.
Κείμενο - Ρεπορτάζ - Επιμέλεια: Λευτέρης Τηλιγάδας
Το Σάββατο (3 Ιουνίου 2017) το απόγευμα πραγματοποιήθηκε συνέλευση στην κεντρική πλατεία της Μεσοχώρας, στην οποία διατυπώθηκε η θέση, ότι ο «εφιάλτης» της εκτροπής επανέρχεται και η Μεσοχώρα κινδυνεύει με αφανισμό.
Σε φυλλάδιο, που κυκλοφόρησε στο χώρο της συνέλευσης το «Δίκτυο», επισημαίνεται ότι «εδώ και πάνω από 35 χρόνια, μια σειρά από «βαριά» έργα στον πάνω ρου του Αχελώου –δηλαδή, στο μέχρι τότε ανέγγιχτο κομμάτι του- έχουν γίνει ο μόνιμος «βραχνάς» των τοπικών κοινωνιών. Πρόκειται για τα έργα που έχουν ταυτιστεί με την εκτροπή του Αχελώου, απειλώντας και το ίδιο το ποτάμι και το ευρύτερο περιβάλλον της περιοχής με ανεπανόρθωτες επιπτώσεις. Ανάμεσά τους, κορυφαία θέση έχει το φράγμα και το υδροηλεκτρικό έργο στη Μεσοχώρα.
»Τα τελευταία τρία χρόνια» συνεχίζει, «ο “εφιάλτης” έχει επανέλθει. Το όχημα για την επαναφορά του σχεδίου της εκτροπής είναι η τμηματική αδειοδότηση και λειτουργία του έργου. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που ο νέος σχεδιασμός ξεκινά με το φράγμα και το υδροηλεκτρικό έργο στη Μεσοχώρα, τα οποία παρουσιάζονται σαν αυτόνομο έργο παραγωγής «πράσινης» ενέργειας, άσχετο με την εκτροπή. Και για να πειστούν οι “ιθαγενείς” ότι κάτι έχει αλλάξει στην επίσημη πολιτική, παραγγέλνουν και μια μελέτη για την ευστάθεια του τμήματος του οικισμού της Μεσοχώρας που δεν κατακλύζεται.
»Τίποτα ουσιαστικό δεν έχει αλλάξει. Η επιχείρηση παραπλάνησης σκοντάφτει στην αμείλικτη πραγματικότητα: το φράγμα και το υδροηλεκτρικό έργο στη Μεσοχώρα σχεδιάζεται να λειτουργήσουν με τις προδιαγραφές της εκτροπής, η εκτροπή εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στους επίσημους σχεδιασμούς, οι φανατικοί υποστηρικτές της πιέζουν αφόρητα και η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα τους «εκπλήξει ευχάριστα». Ποιος μπορεί να εφησυχάζει και να παραμένει αμέριμνος, μέσα σε αυτό το σκηνικό;
»Κακά τα ψέματα: το φράγμα της Μεσοχώρας είναι δεμένο με ισχυρό «γάμο» με την εκτροπή του Αχελώου και καμιά επικοινωνιακή τακτική δεν μπορεί να μας πείσει ότι έχουν πάρει «διαζύγιο». Ακόμη κι αν –για μια στιγμή- δεχτούμε ότι βρίσκονται σε προσωρινή «διάσταση», είναι αδύνατο να παραβλέψουμε ότι δύο καινούργια φράγματα στον άνω ρου του Αχελώου (Μεσοχώρα και Συκιά) είναι υπεραρκετά για να «αποτελειώσουν» το ποτάμι και από ποτάμι να το μετατρέψουν σε ένα άθροισμα διαδοχικών λιμνών (Μεσοχώρα- Συκιά – Κρεμαστά -Καστράκι- Στράτος).
»Από την άλλη, ξέρουμε πολύ καλά ότι μεγάλο μέρος της –πετυχημένης- καμπάνιας κατά της εκτροπής του Αχελώου έχει στηριχτεί στην ανάδειξη των μη αναστρέψιμων επιπτώσεων που θα έχει η κατασκευή και η λειτουργία των φραγμάτων στον άνω ρου. Γι αυτό, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και η προσπάθεια να αναζητηθούν υποστηρικτές του υδροηλεκτρικού έργου στη Μεσοχώρα, ανάμεσα σε αυτούς που μάχονται την εκτροπή του Αχελώου. Γιατί η εκτροπή δεν είναι μια αόριστη έννοια, είναι ένα σύνολο επιμέρους έργων (φραγμάτων και σήραγγας εκτροπής), τα οποία αλλού προωθούνται (Μεσοχώρα) και αλλού -για την ώρα- συντηρούνται (Συκιά), σαν χρήσιμα. Ποιός λογικός άνθρωπος μπορεί να δεχτεί ότι ένα άθροισμα «καλών» έργων (δηλαδή, φραγμάτων και σήραγγας εκτροπής) μπορεί να δώσει ένα «κακό» σύνολο (δηλαδή, την εκτροπή); Μάταιος ο κόπος τους, λοιπόν. “Αφού το φράγμα υπάρχει, το λειτουργούμε”: μια νέα αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον
»Μια νέα αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον εισάγει η νέα κυβέρνηση με την παραπάνω επιλογή. Για να την στηρίξει επικαλείται ισχυρισμούς για: τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί ως τώρα, το ενεργειακό όφελος, το υποτιθέμενο περιβαλλοντικό όφελος από την παραγωγή «πράσινης» ενέργειας και τα διαφυγόντα έσοδα της ΔΕΗ. Οι ισχυρισμοί αυτοί θεμελιώνονται σε μια απολύτως σαθρή βάση. Για τον απλούστατο λόγο ότι αγνοούν τον κυριότερο παράγοντα: ότι, δηλαδή, τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου –άμεσα και σε βάθος χρόνου- θα έχουν τεράστιες και ανεπίστρεπτες βλαπτικές συνέπειες.
»Αυτοί που επικαλούνται το ρεαλισμό, συσκοτίζουν την υπάρχουσα κατάσταση και κινούνται -αποκλειστικά- με γνώμονα την εξυπηρέτηση ιδιοτελών πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Ποια είναι η αλήθεια:
• το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει, αντί να συνεχίζεται η διασπάθιση χρημάτων, να σταματήσουν τα έργα στον άνω ρου του Αχελώου, να κατεδαφιστούν τα φράγματα και να γίνει περιβαλλοντική αποκατάσταση της περιοχής.
• Η ενεργειακή συνεισφορά του υδροηλεκτρικού έργου στη Μεσοχώρα είναι αρκετά κάτω από το 1% της συνολικής ζήτησης ηλεκτρικής ενέργειας.
• Εδώ και πολύ καιρό, τα μεγάλα φράγματα έχουν πάψει να θεωρούνται ήπια έργα και το νερό ανανεώσιμη πηγή.
• Τα υδροηλεκτρικά έργα έχουν συγκεκριμένα όρια, στην επιδίωξη να περιοριστεί η λειτουργία των ρυπογόνων θερμικών μονάδων.
• Η ΔΕΗ του 2017 δεν είναι η ΔΕΗ του 1950. Το 45% των μετοχών της είναι στο χρηματιστήριο και το 17% στο ΤΑΙΠΕΔ. Συνεχώς συρρικνώνεται, πουλά περιουσιακά της στοιχεία, ανάμεσά τους και μονάδες παραγωγής ενέργειας (σήμερα, λιγνιτικές μονάδες, αύριο και υδροηλεκτρικές)».
Γενικευμένη επίθεση στα «κοινά» αγαθά
«Αν δούμε τα πράγματα από μια απόσταση», υποστηρίζουν όσοι συμμετέχουν στο ΔΙΚΤΥΟ, «θα διαπιστώσουμε ότι η περίπτωση του Αχελώου δεν είναι μια παρένθεση. Αντίθετα, είναι ένα μικρό μέρος ενός παζλ, όπου το νεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον και τα «κοινά» αγαθά σαν εργαλείο πλουτισμού για τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα, για το κεφάλαιο. Για τα συμφέροντα αυτά, οι κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οι οικονομικές επιπτώσεις για το σύνολο της κοινωνίας θεωρούνται αμελητέα ποσότητα».
»Αυτήν τη νέα πραγματικότητα –ειδικά στο ζήτημα της διαχείρισης των νερών- τη βιώνουν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής, που χάνουν τις πηγές του πόσιμου νερού από τη βιομηχανία εξόρυξης χρυσού, οι κάτοικοι του Πηλίου και του Βόλου, οι κάτοικοι της Ηπείρου με τις επεμβάσεις στον Αώο ποταμό και τη βιομηχανία της εμφιάλωσης του πόσιμου νερού, οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των εταιρειών ύδρευσης – αποχέτευσης κλπ.
»Από αυτήν τη λαίλαπα», καταλήγει το κείμενο του ΔΙΚΤΥΟΥ, «κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του. Η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες είναι προϋπόθεση για να έχουν αίσιο αποτέλεσμα και οι τοπικές συγκρούσεις. Το κίνημα κατά της εκτροπής του Αχελώου και των έργων στον άνω ρου έχει πλούσια εμπειρία (θετική και αρνητική) σε αυτό το ζήτημα. Σοφότερο και αυτό, θα την αξιοποιήσει και στη νέα συγκυρία, στον αγώνα για:
Οριστική ακύρωση της εκτροπής
Κατεδάφιση του φράγματος της Μεσοχώρας
και των υπόλοιπων έργων
Την επόμενη μέρα Κυριακή 4 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε πορεία στη στέψη του φράγματος από 200 περίπου άτομα που έφτασαν ως εκεί κομβόι το οποίο ξεκίνησε από την κεντρική πλατεία της Μεσοχώρας με κεντρικά συνθήματα: «Ελεύθερος ο ρους του Αχελώου – Να πέσει το φράγμα».
Μετά τη πορεία πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση, στην οποία αποφασίστηκε η εγρήγορση όλων των μελών του Δικτύου, για την αντιμετώπιση της κυβερνητικής μεθόδευσης που επιχειρείται. Τέλος ανακοινώθηκε ότι στους σχεδιασμούς των Δράσεων του Συλλόγου Κατακλυζομένων Μεσοχώρας είναι το άνοιγμα τραπεζικού λογαριασμού για να καλυφθούν τα έξοδα της προσφυγής του Συλλόγου κατά της αδειοδότησης του ΥΗΣ
Σήμερα, ανήμερα της παγκόσμιας αυτής μέρας με αφορμή την οποία θα ακουστούν πολλά όμορφα και βαρύγδουπα λόγια, ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Σωκράτης Φάμελλος, σε συνέντευξη του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ αναφέρει: «Τι θέλει η Ελλάδα και δεν έχει; Κωδικοποιημένη περιβαλλοντική νομοθεσία και έναν χάρτη πάνω στον οποίο θα ξέρουμε όλοι τι μπορούμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε. Πού πρέπει να προστατεύουμε και πού πρέπει να αξιοποιούμε το περιβάλλον. Όταν υπάρχει ένα τέτοιο υπόβαθρο, τότε, οι διενέξεις θα είναι περιττές και θα μπορούμε όλοι να έχουμε αυτό που είναι το περιβάλλον: μια κοινή ευθύνη»
Τι δεν καταλαβαίνει όμως, ο κ. Φάμελλος, στην περίπτωση της εκτροπής του Αχελώου, σύμφωνα με αυτά που λέει; Δεν καταλαβαίνει ότι σύμφωνα με την κωδικοποιημένη και ισχύουσα νομοθεσία στη χώρα το έργο της εκτροπής του Αχελώου έχει κριθεί με επτά αποφάσεις του ΣτΕ παράνομο.
Δεν καταλαβαίνει ότι το υδροηλεκτρικό στη Μεσοχώρα δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί, αφού μαζί με το φράγμα στην ίδια περιοχή είναι συνοδό έργο αυτής της παράνομης εκτροπής;
Δεν καταλαβαίνει ότι πέρα από την «κοινή ευθύνη» υπάρχει και η προσωπική ευθύνη; Ή μήπως δεν καταλαβαίνει ότι η προστασία του Αχελώου και του περιβάλλοντος της λεκάνης απορροής του, είναι κυρίως δική του ευθύνη.
Δεν καταλαβαίνει ότι την ώρα που ελληνική κυβέρνηση επιμένει μέχρι και σήμερα, σε μια περίοδο παρανοϊκής αυξητικής μεγέθυνσης της φορολογίας και απελπιστικής συρρίκνωσης των δημοσιών δαπανών για έργα κοινής ωφέλειας, η πολιτική επιλογή της χρηματοδότησης της εκτροπής του Αχελώου εκτός από περιβαλλοντικό έγκλημα, συνιστά ένα ακόμα πιο βαρύ οικονομικό έγκλημα, κατά της ζωής και της αειφορίας του περιβάλλοντος.
Αντί η κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει τα περίπου 200 έργα αποχέτευσης και επεξεργασίας λυμάτων σε οικισμούς άνω των 2.000 κατοίκων, που εκκρεμούν, καθώς και τα έργα επεξεργασίας και αξιοποίησης απορριμμάτων σχεδόν στο σύνολο της χώρας και τα οποία αντιστοιχούν σε προϋπολογισμούς άνω των 2 δις. ευρώ, αυτή επιμένει να διαθέτει κονδύλια από τα χρήματα της απάνθρωπης φορολόγησης των πολιτών της χώρας μας, για ένα έργο το οποίο είναι υποχρεωμένη, όχι μόνο να σταματήσει, αλλά και να αποκαταστήσει τη ζημιά που αυτό έχει προκαλέσει.
Κλείνοντας, να επαναλάβουμε, ότι ο Δήμος Αγρινίου έχει εκδώσει ψήφισμα, με το οποίο καλεί «την κυβέρνηση, να μην προχωρήσει στην περιβαλλοντική αδειοδότηση του ΥΗΣ της Μεσοχώρας, ως έργου «ανεξάρτητου» από την εκτροπή, πριν αναθεωρήσει τα Σχέδια Υδατικών Διαμερισμάτων Δυτικής Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας , γιατί ούτε «ανεξάρτητο» είναι, ούτε μόνο ενεργειακό». Την καλεί επίσης «να προχωρήσει, ως οφείλει, στην σφράγιση της σήραγγας εκτροπής και την επαναφορά της λεκάνης απορροής του άνω ρου του Αχελώου στην φυσική και περιβαλλοντική κατάσταση προ της δημιουργίας των φραγμάτων στις θέσεις Συκιά και Μεσοχώρα». (Δείτε ΕΔΩ το ψήφισμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες