`Η θα τους ανεχόμαστε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!
Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, ρημάζουν την κοινωνία, ξεπουλάνε τον τόπο, εμπαίζουν τον λαό.
«Αριστεροί» και δεξιοί μνημονιακοί εξευτέλισαν τους γέροντές μας και τώρα μεθοδεύουν την πλήρη εξόντωσή τους.
Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, «κινεζοποιούν» τα δικαιώματα και εκπλειστηριάζουν τις ζωές εκατομμυρίων για να ανακεφαλαιοποιούν μια χούφτα τραπεζίτες.
Δεξιοί και «αριστεροί» στον όνομα της «ανάπτυξης» ξεπουλάνε τον τόπο σε ντόπιους και ξένους «σωτήρες επενδυτές» την ώρα που 9 στους 10 άνεργους έχουν αποκλειστεί ακόμα κι από αυτό το επίδομα ανεργίας.
Όλοι τους μαζί, με ή χωρίς «διαπραγματεύσεις», έχουν εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε λέξη τους είναι ο ορισμός της ψευτιάς και κάθε πράξη τους συνώνυμη του εξανδραποδισμού.
Τα «αριστερά» τους Μνημόνια είναι το ίδιο κτηνώδη με τα «δεξιά» Μνημόνια, είναι η πολιτική της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, της φτώχειας, της μετανάστευσης, της φορολεηλασίας.
Κι όμως! Έχουν το θράσος να μιλούν για «ελπίδα» και «αντίμετρα» οι προδότες και οι μικρέμποροι της ελπίδας! Έχουν το θράσος, αυτοί που έκοψαν την 13η και 14η σύνταξη μαζί με εκείνους που τώρα κόβουν την… 10η και την 9η - και αφού προηγουμένως μαζί έκοψαν την 11η και την 12η - να ρητορεύουν υπέρ των φτωχών και αδυνάμων!
Ζούμε το ίδιο έργο, του «κατεπείγοντος» σφαγιασμού. Μόνο που αυτή τη φορά προεδρεύουν εκείνοι που δήλωναν εχθροί των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένου επειδή εκτός των άλλων «νόθευε τη δημοκρατία» και «άνοιγε δρόμο στο φίδι του φασισμού».
Τώρα είναι οι ίδιοι που ποζάρουν ως επιστήμονες της «φαστ τρακ» επιβολής Μνημονίων, μεσοπρόθεσμων, «τεχνικών συμφωνιών», αξιολογήσεων, προαπαιτούμενων. Και μας το δηλώνουν κατάμουτρα: Τα ψηφίζουν και με τα δυο τους χέρια!
Ναι, δεν είναι εύκολη απόφαση η συμμετοχή σε μια απεργία. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο μισθωτός, με μια λέξη ο αδύναμος στην σχέση του με την εργοδοσία έχει να υπερνικήσει πολλά εμπόδια μέχρι να κάνει το βήμα.
Πρώτα απ’ όλα να αντιταχτεί στο «δεν βγαίνει τίποτα», στην παραίτηση που του προτείνουν, στην απογοήτευση που τον ποτίζουν, στον φόβο μη χάσει κι αυτά που έχει, στον μεθοδευμένο… φιλεργατισμό μιας υπερχειλίζουσας αγωνιστικότητας που διατείνεται: «Και τι βγαίνει με μια απεργία;».
Μα, ας το σκεφτούμε: Τι έχεις να χάσεις από το τίποτα στο οποίο σε φέρανε; Αν δεν φωνάξεις τώρα, πως περιμένεις να έχεις φωνή μετά την χαριστική βολή;
Ας το σκεφτούμε: Τι κερδήθηκε χωρίς αγώνα; Τι σου χαρίστηκε; Τι δεν σου έκλεψαν επειδή δεν μίλησες ή επειδή ικέτεψες; Ναι, αν παλέψεις μπορεί να χάσεις. Αλλά αν δεν παλέψεις είσαι σίγουρα χαμένος.
Ας το σκεφτούμε: Το μαγκανοπήγαδο που σε αλυσοδένει εσύ το κάνεις να γυρνά. Αν σταματήσεις να δίνεις οξυγόνο στον Μινώταυρο, θα μπορεί να σου πίνει το αίμα;
«Με μια απεργία δεν γίνεται τίποτα», λένε. Τι δεν λένε: Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, ένα εκατομμύριο απλήρωτοι, ένα εκατομμύριο αμειβόμενοι με 500 ευρώ, ενάμιση εκατομμύριο χαμηλοσυνταξιούχοι, όταν βρεθούν μαζί στο δρόμο, μπορούν να κάνουν τα πάντα!
\
Γι’ αυτό απεργούμε.
Γι’ αυτό πρέπει να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε, να αντισταθούμε.
Για να γίνει το κάθε ατομικό βάσανο ένας συλλογικός χείμαρρος αντίστασης.
Για να γίνουν οι χείμαρροι λαϊκό ποτάμι.
Για να καταλάβουμε και εμείς οι ίδιοι ότι οι αυριανές απεργίες, οι αυριανές διαδηλώσεις μπορούν να μετατραπούν σε κοινωνική φουσκοθαλασσιά.
Απεργούμε και διαδηλώνουμε. Όχι από… χόμπι. Ούτε για λόγους… εθιμοτυπίας. Απεργούμε και διαδηλώνουμε ώστε η απάντηση του εργαζόμενου, του άνεργου, του βιοπαλαιστή προς τους «νεκροθάφτες» του, προς όσους έχουν βαλθεί να τον πεθάνουν, να μην επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης:
Όταν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, όταν τελικά, αρνηθεί να είναι μια ζωντανή «μηχανή» που πεθαίνει για να παράγει τα κέρδη τους και για να πληρώνει τις κρίσεις τους, τότε... Τότε, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν. Θα σαρωθούν!
Το ξέρουν πρώτοι απ’ όλους οι εκμεταλλευτές: Καμία ολιγαρχία, καμία δεσποτεία, καμία κυβέρνηση, «αριστερή», «δεξιά», «κεντροαριστεροδεξιά», καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, τον μαζικό, τον ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό».
Αυτή είναι η αλήθεια: Οι «δήμιοι» είναι ανήμποροι μπροστά σ’ έναν αποφασισμένο λαό που θα αποφασίσει να σταματήσει να γυρίζει τον τροχό που τον συνθλίβει. Που θα αποφασίσει να πάρει τον τροχό στα δικά του χέρια για να τον θέσει στην υπηρεσία των δικών του, των λαϊκών αναγκών.
Αυτή την αλήθεια καλύτερα απ΄ όλους την αναγνωρίζουν εκείνοι, οι ίδιοι, που έχουν αλυσοδέσει τον λαό στον τροχό. Είναι μια αλήθεια που την ξέρουν και οι σμπίροι τους. Αυτοί που εξαπατούν, τρομοκρατούν, εκβιάζουν.
Και κάτι ακόμα:
Οι σημερινοί κυβερνώντες κορδακίζονται πως ό,τι διαπράττουν το διαπράττουν με την… ψήφο του λαού. Ότι έχουν την ανοχή ή ακόμα και την έγκριση του λαού. Απόδειξη – όπως λένε – ότι «ο λαός ήξερε όταν τους ψήφιζε» και ότι τώρα που εφαρμόζουν Μνημόνια «δεν διαμαρτύρεται πολύ», «δεν διαδηλώνει πολύ», «δεν αντιστέκεται πολύ».
«Βλέπετε ανθρώπους στους δρόμους;» έλεγε ο Τσίπρας πριν λίγες βδομάδες ο Τσίπρας στον Χατζηνικολάου στον Αντένα…
Ε, λοιπόν, ο κυνισμός τους, η άθλια παραδοχή τους ότι ήρθαν με την μάσκα του «αριστερού» για να κάνουν την βρώμικη δουλειά που ένας δεξιός δεν θα μπορούσε να την φέρει σε πέρας, ας γίνει όπλο στα χέρια του λαού.
Αφού παραδέχονται ότι με όσα του κάνουν ο λαός θα έπρεπε να διαδηλώνει περισσότερο, να απεργεί περισσότερο, τότε πρόκειται για υπέροχη «εξομολόγηση»! Πρόκειται για θαυμάσια ομολογία!
Αφού κοκορεύονται ότι καταφέρνουν να κρατούν την αντίσταση του λαού σε επίπεδα «κατώτερα των περιστάσεων», μιας και η επίθεση που έχουν εξαπολύσει και οι «περιστάσεις» που οι ίδιοι δημιούργησαν είναι αφόρητες, είναι φρικτές, είναι απάνθρωπες, τότε ας ακολουθήσουμε την ωραία συμβουλή τους:
Ας μετατρέψουμε την απεργία σε λίπασμα, σε παλλαϊκό κάλεσμα προς εκείνους που θα λείπουν από την διαδήλωση.
Ας γίνει, επομένως, η απεργία και η διαδήλωση η αφετηρία για να σπάσει ο φόβος, να σπάσει η ηττοπάθεια, η αμηχανία, να σπάσει η μοιρολατρία.
Απεργούμε και διαδηλώνουμε γι’ αυτό: Για να σταλεί το πρωί της Τετάρτης από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, για να σταλεί το απόγευμα της Πέμπτης από την Ομόνοια, σε όλη την Ελλάδα, το μήνυμα ότι η επόμενη απεργία, η επόμενη διαδήλωση, θα είναι αντίστοιχη με το περιεχόμενο του πολιτικού διλήμματος της εποχής μας.
Και το δίλημμα δεν επιδέχεται καμιάς παρερμηνείας. Μας το λένε κατάμουτρα δεξιοί και «αριστεροί» υπασπιστές της πλουτοκρατίας, του ευρωσφαγείου και της τραπεζοκρατίας: `Η θα τους ανεχόμαστε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!
http://www.enikos.gr/
Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, ρημάζουν την κοινωνία, ξεπουλάνε τον τόπο, εμπαίζουν τον λαό.
«Αριστεροί» και δεξιοί μνημονιακοί εξευτέλισαν τους γέροντές μας και τώρα μεθοδεύουν την πλήρη εξόντωσή τους.
Όλοι μαζί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, «κινεζοποιούν» τα δικαιώματα και εκπλειστηριάζουν τις ζωές εκατομμυρίων για να ανακεφαλαιοποιούν μια χούφτα τραπεζίτες.
Δεξιοί και «αριστεροί» στον όνομα της «ανάπτυξης» ξεπουλάνε τον τόπο σε ντόπιους και ξένους «σωτήρες επενδυτές» την ώρα που 9 στους 10 άνεργους έχουν αποκλειστεί ακόμα κι από αυτό το επίδομα ανεργίας.
Όλοι τους μαζί, με ή χωρίς «διαπραγματεύσεις», έχουν εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη. Κάθε λέξη τους είναι ο ορισμός της ψευτιάς και κάθε πράξη τους συνώνυμη του εξανδραποδισμού.
Τα «αριστερά» τους Μνημόνια είναι το ίδιο κτηνώδη με τα «δεξιά» Μνημόνια, είναι η πολιτική της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, της φτώχειας, της μετανάστευσης, της φορολεηλασίας.
Κι όμως! Έχουν το θράσος να μιλούν για «ελπίδα» και «αντίμετρα» οι προδότες και οι μικρέμποροι της ελπίδας! Έχουν το θράσος, αυτοί που έκοψαν την 13η και 14η σύνταξη μαζί με εκείνους που τώρα κόβουν την… 10η και την 9η - και αφού προηγουμένως μαζί έκοψαν την 11η και την 12η - να ρητορεύουν υπέρ των φτωχών και αδυνάμων!
Ζούμε το ίδιο έργο, του «κατεπείγοντος» σφαγιασμού. Μόνο που αυτή τη φορά προεδρεύουν εκείνοι που δήλωναν εχθροί των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένου επειδή εκτός των άλλων «νόθευε τη δημοκρατία» και «άνοιγε δρόμο στο φίδι του φασισμού».
Τώρα είναι οι ίδιοι που ποζάρουν ως επιστήμονες της «φαστ τρακ» επιβολής Μνημονίων, μεσοπρόθεσμων, «τεχνικών συμφωνιών», αξιολογήσεων, προαπαιτούμενων. Και μας το δηλώνουν κατάμουτρα: Τα ψηφίζουν και με τα δυο τους χέρια!
***
Αυτός είναι ο λόγος που απεργούμε. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να απεργήσουμε. Γιατί πίνουν το αίμα του λαού. Γιατί τον λεηλατούν. Τον πτωχεύουν. Τον συνθλίβουν. Γιατί οι λέξεις ωχριούν μπροστά στο ψέμα και στη στυγνότητά τους. Γιατί χτίζουν ένα μακάβριο «νεκροταφείο» ενταφιασμού των δικαιωμάτων και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.Ναι, δεν είναι εύκολη απόφαση η συμμετοχή σε μια απεργία. Ο εργάτης, ο υπάλληλος, ο μισθωτός, με μια λέξη ο αδύναμος στην σχέση του με την εργοδοσία έχει να υπερνικήσει πολλά εμπόδια μέχρι να κάνει το βήμα.
Πρώτα απ’ όλα να αντιταχτεί στο «δεν βγαίνει τίποτα», στην παραίτηση που του προτείνουν, στην απογοήτευση που τον ποτίζουν, στον φόβο μη χάσει κι αυτά που έχει, στον μεθοδευμένο… φιλεργατισμό μιας υπερχειλίζουσας αγωνιστικότητας που διατείνεται: «Και τι βγαίνει με μια απεργία;».
Μα, ας το σκεφτούμε: Τι έχεις να χάσεις από το τίποτα στο οποίο σε φέρανε; Αν δεν φωνάξεις τώρα, πως περιμένεις να έχεις φωνή μετά την χαριστική βολή;
Ας το σκεφτούμε: Τι κερδήθηκε χωρίς αγώνα; Τι σου χαρίστηκε; Τι δεν σου έκλεψαν επειδή δεν μίλησες ή επειδή ικέτεψες; Ναι, αν παλέψεις μπορεί να χάσεις. Αλλά αν δεν παλέψεις είσαι σίγουρα χαμένος.
Ας το σκεφτούμε: Το μαγκανοπήγαδο που σε αλυσοδένει εσύ το κάνεις να γυρνά. Αν σταματήσεις να δίνεις οξυγόνο στον Μινώταυρο, θα μπορεί να σου πίνει το αίμα;
«Με μια απεργία δεν γίνεται τίποτα», λένε. Τι δεν λένε: Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι, ένα εκατομμύριο απλήρωτοι, ένα εκατομμύριο αμειβόμενοι με 500 ευρώ, ενάμιση εκατομμύριο χαμηλοσυνταξιούχοι, όταν βρεθούν μαζί στο δρόμο, μπορούν να κάνουν τα πάντα!
\
Γι’ αυτό απεργούμε.
Γι’ αυτό πρέπει να απεργήσουμε, να διαδηλώσουμε, να αντισταθούμε.
Για να γίνει το κάθε ατομικό βάσανο ένας συλλογικός χείμαρρος αντίστασης.
Για να γίνουν οι χείμαρροι λαϊκό ποτάμι.
Για να καταλάβουμε και εμείς οι ίδιοι ότι οι αυριανές απεργίες, οι αυριανές διαδηλώσεις μπορούν να μετατραπούν σε κοινωνική φουσκοθαλασσιά.
Απεργούμε και διαδηλώνουμε. Όχι από… χόμπι. Ούτε για λόγους… εθιμοτυπίας. Απεργούμε και διαδηλώνουμε ώστε η απάντηση του εργαζόμενου, του άνεργου, του βιοπαλαιστή προς τους «νεκροθάφτες» του, προς όσους έχουν βαλθεί να τον πεθάνουν, να μην επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης:
Όταν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, όταν τελικά, αρνηθεί να είναι μια ζωντανή «μηχανή» που πεθαίνει για να παράγει τα κέρδη τους και για να πληρώνει τις κρίσεις τους, τότε... Τότε, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν. Θα σαρωθούν!
Το ξέρουν πρώτοι απ’ όλους οι εκμεταλλευτές: Καμία ολιγαρχία, καμία δεσποτεία, καμία κυβέρνηση, «αριστερή», «δεξιά», «κεντροαριστεροδεξιά», καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, τον μαζικό, τον ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό».
Αυτή είναι η αλήθεια: Οι «δήμιοι» είναι ανήμποροι μπροστά σ’ έναν αποφασισμένο λαό που θα αποφασίσει να σταματήσει να γυρίζει τον τροχό που τον συνθλίβει. Που θα αποφασίσει να πάρει τον τροχό στα δικά του χέρια για να τον θέσει στην υπηρεσία των δικών του, των λαϊκών αναγκών.
Αυτή την αλήθεια καλύτερα απ΄ όλους την αναγνωρίζουν εκείνοι, οι ίδιοι, που έχουν αλυσοδέσει τον λαό στον τροχό. Είναι μια αλήθεια που την ξέρουν και οι σμπίροι τους. Αυτοί που εξαπατούν, τρομοκρατούν, εκβιάζουν.
***
Και κάτι ακόμα:
Οι σημερινοί κυβερνώντες κορδακίζονται πως ό,τι διαπράττουν το διαπράττουν με την… ψήφο του λαού. Ότι έχουν την ανοχή ή ακόμα και την έγκριση του λαού. Απόδειξη – όπως λένε – ότι «ο λαός ήξερε όταν τους ψήφιζε» και ότι τώρα που εφαρμόζουν Μνημόνια «δεν διαμαρτύρεται πολύ», «δεν διαδηλώνει πολύ», «δεν αντιστέκεται πολύ».
«Βλέπετε ανθρώπους στους δρόμους;» έλεγε ο Τσίπρας πριν λίγες βδομάδες ο Τσίπρας στον Χατζηνικολάου στον Αντένα…
Ε, λοιπόν, ο κυνισμός τους, η άθλια παραδοχή τους ότι ήρθαν με την μάσκα του «αριστερού» για να κάνουν την βρώμικη δουλειά που ένας δεξιός δεν θα μπορούσε να την φέρει σε πέρας, ας γίνει όπλο στα χέρια του λαού.
Αφού παραδέχονται ότι με όσα του κάνουν ο λαός θα έπρεπε να διαδηλώνει περισσότερο, να απεργεί περισσότερο, τότε πρόκειται για υπέροχη «εξομολόγηση»! Πρόκειται για θαυμάσια ομολογία!
Αφού κοκορεύονται ότι καταφέρνουν να κρατούν την αντίσταση του λαού σε επίπεδα «κατώτερα των περιστάσεων», μιας και η επίθεση που έχουν εξαπολύσει και οι «περιστάσεις» που οι ίδιοι δημιούργησαν είναι αφόρητες, είναι φρικτές, είναι απάνθρωπες, τότε ας ακολουθήσουμε την ωραία συμβουλή τους:
Ας μετατρέψουμε την απεργία σε λίπασμα, σε παλλαϊκό κάλεσμα προς εκείνους που θα λείπουν από την διαδήλωση.
Ας γίνει, επομένως, η απεργία και η διαδήλωση η αφετηρία για να σπάσει ο φόβος, να σπάσει η ηττοπάθεια, η αμηχανία, να σπάσει η μοιρολατρία.
Απεργούμε και διαδηλώνουμε γι’ αυτό: Για να σταλεί το πρωί της Τετάρτης από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, για να σταλεί το απόγευμα της Πέμπτης από την Ομόνοια, σε όλη την Ελλάδα, το μήνυμα ότι η επόμενη απεργία, η επόμενη διαδήλωση, θα είναι αντίστοιχη με το περιεχόμενο του πολιτικού διλήμματος της εποχής μας.
Και το δίλημμα δεν επιδέχεται καμιάς παρερμηνείας. Μας το λένε κατάμουτρα δεξιοί και «αριστεροί» υπασπιστές της πλουτοκρατίας, του ευρωσφαγείου και της τραπεζοκρατίας: `Η θα τους ανεχόμαστε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!
http://www.enikos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες