H Tουρκία εξάγει τους εφιάλτες της

Αντιμέτωπος με τον διαμελισμό της χώρας του ο Ερντογάν γίνεται πιο επικίνδυνος για την Ελλάδα

του Δημήτρη Μηλάκα
Όσο περιμένουμε να δούμε πού θα… καθίσει η «μεγάλη ζαριά» που έχει ρίξει ο Ταγίπ Ερντογάν με στόχο την αλλαγή του τουρκικού Συντάγματος και με τρόπο που θα του επιτρέψει να γίνει
(και τυπικά) «σουλτάνος», αισθανόμαστε όλο και περισσότερο την ένταση αυτού του «παιχνιδιού», το οποίο δεν είναι (και ουδέποτε υπήρξε) μια απλή εσωτερική υπόθεση της Τουρκίας.

Αυτή η εξαγωγή της έντασης είναι προφανώς αναμενόμενη καθώς η «τομή» που επιχειρεί ο Ερντογάν με το δημοψήφισμα για την αλλαγή του Συντάγματος, που θα πραγματοποιηθεί ανήμερα το Πάσχα, δεν έχει να κάνει μόνο με την επιβίωση και διαιώνιση του συστήματος εξουσίας που αυτός δημιούργησε και επέβαλε στη χώρα του με όχημα τη θρησκεία. Το στοίχημα με το οποίο είναι αντιμέτωπος, με έναν τρόπο μάλιστα που δεν μπορεί να αποφύγει πια, έχει να κάνει με τη διάσωση της ακεραιότητας της Τουρκίας.

Αντιμέτωπη η τουρκική ηγεσία με τον στρατηγικό εφιάλτη της χώρας – που είναι το βάσιμο πια ενδεχόμενο δημιουργίας κουρδικού κράτους – ακολουθεί τη δοκιμασμένη ανά τους αιώνες τακτική: δημιουργεί εχθρούς και εκεί όπου δεν υπάρχουν, έτσι ώστε να συσπειρώσει την τουρκική κοινωνία.

Η Ελλάδα, λόγω της γεωγραφίας, της Ιστορίας και της διαιώνισης των εκκρεμοτήτων στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αποτελεί τον εύκολο (όπως η Άγκυρα πιστεύει) στόχο. Ωστόσο, στην Αγκυρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουν, δεν προέρχεται από την Ελλάδα. Δεν είναι άλλωστε η Αθήνα που συμμετέχει στην εκπόνηση σεναρίων για τον διαμελισμό της Τουρκίας.

Αυτοί που «ποντάρουν» στη δημιουργία κουρδικού κράτους, καταρχάς με συριακά και ιρακινά εδάφη, είναι οι Αμερικανοί που σέρνουν σ’ αυτήν την πολιτική τους επιλογή και το σύνολο των Ευρωπαίων. Η Ελλάδα απλώς έχει την ατυχία να γειτονεύει με την Τουρκία και να υφίσταται τις συνέπειες της τουρκικής οργής, η οποία εκδηλώνεται με στρατιωτική επίδειξη δύναμης σ’ ολόκληρο το Αιγαίο και ύποπτες δραστηριότητες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών στη Θράκη.

Γραμμές στο χάρτη

Το μείζον πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Τουρκία είναι, με λίγα λόγια, ο κίνδυνος διαμελισμού της. Αξίζει λοιπόν να διαβάσουμε με προσοχή το άρθρο που δημοσίευσε την περασμένη Τρίτη (και εμείς βρήκαμε μεταφρασμένο στον ιστότοπο http://www.pontos-news. gr/) ο Ορχάν Μπουρσαλί, αρθρογράφος της εφημερίδας «Cumhuriyet», με τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Η Τουρκία στην κατηγορία των χωρών που είναι προς διαμελισμό».

Στο άρθρο, μαζί με τις τουρκικές αγωνίες, σκιαγραφείται η «διολίσθηση» της χώρας από την Ευρώπη στη Μέση Ανατολή. Αυτή η διολίσθηση διαπιστώνεται κατ’ αρχάς από την τοποθέτηση που της επιφυλάσσει το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Η Τουρκία μέχρι πρόσφατα ήταν μια χώρα που για το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών παραδοσιακά ανήκε και παρακολουθούνταν από το «Γραφείο των χωρών της Ευρώπης» ενώ τώρα μεταφέρεται στο «Γραφείο των χωρών της Μέσης Ανατολής». Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου επί διακυβέρνησης Ομπάμα αυτό ήταν κάτι που ζητήθηκε, και τώρα επί Τραμπ πραγματοποιείται!

Ο τρόπος με τον οποίο ο Τούρκος δημοσιογράφος περιγράφει τη διπλωματική τρικυμία την οποία αντιμετωπίζει η χώρα του είναι συγκλονιστικός και αξίζει την προσοχή μας: «Ο ρόλος της στην κρίση της Συρίας, το γεγονός ότι είναι κοντά στην περιοχή, γεννά την ανάγκη να συμπεριληφθεί η Τουρκία σε μια ομάδα χωρών μαζί με το Ιράκ και τη Συρία. Αν δούμε το όλο θέμα με την ιμπεριαλιστική του διάσταση, μια υπερδύναμη κάθεται μπροστά στον παγκόσμιο χάρτη και χαράσσει τη μοίρα των χωρών σαν να παίζει με παζλ. Ο παγκόσμιος κυρίαρχος αποφασίζει βάσει δικών του συμφερόντων το πού πρέπει να βρίσκονται κάποιοι, και βάσει ποιων γεγονότων πρέπει να αξιολογηθούν.

Η χώρα αλλάζει κατηγορία με ιλιγγιώδεις ρυθμούς

Αυτό είναι κάτι που δεν το ξέραμε; Φυσικά και όχι. Η Τουρκία είναι μια χώρα του ΝΑΤΟ, στην άκρη της Δυτικής Συμμαχίας. Χρησιμοποιήθηκε πάντα ως ακριτική χώρα η οποία θα διαλυθεί σε μια επίθεση κατά της Ρωσίας, και με την οποία η Δύση θα κερδίσει χρόνο.

Τώρα οι συνθήκες έχουν αλλάξει και υποβιβαστήκαμε σε μια χώρα που ανήκει στη Μέση Ανατολή, τα σύνορα της οποίας αναδιαμορφώνονται. Έτσι είναι αυτά. Αν βρίσκεσαι κάτω από μια κυβέρνηση δωσίλογων και αδύναμων, μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της και δεν ξέρει ποτέ τη θέση και τους περιορισμούς της, αυτά συμβαίνουν στη χώρα σου! Αλλάζουν οι προτεραιότητες των ισχυρών. Κάποτε ήσουν η χαϊδεμένη τους χώρα, ενώ τώρα άλλαξες κατηγορία και έπεσες, και μάλιστα πολύ. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά πράγματα…

Ας πούμε, μπορείς να ξεκινήσεις από το “δεν σε θεωρούν κομμάτι της Ευρώπης”. Σε αυτήν την περίπτωση κι εσύ λες ότι “καθώς σχεδιάζονται ξανά οι χάρτες στη Μέση Ανατολή, θα συμμετέχεις και εσύ”. Ένα λεπτό, όμως, να το δούμε λίγο αυτό, γιατί το να σε πάνε στο Γραφείο της Μέσης Ανατολής, σημαίνει αυτό το πράγμα: Διαμελίστηκε το Ιράκ; Ναι, σε τρία τμήματα. Σχηματικά φαίνεται να είναι ενιαίο, για την ώρα, όμως στην πράξη έχει τριχοτομηθεί. Διαμελίστηκε η Συρία; Ναι, αλλά υπάρχει το πρότζεκτ της Ρωσίας για ενιαία Συρία. Οι ΗΠΑ θέλουν οπωσδήποτε να τη χωρίσουν σε τρία τμήματα. σουνίτες, σιίτες του Άσαντ και Κούρδοι.

Ένα είναι το σίγουρο σε όλα αυτά: Οι ΗΠΑ γκρεμίζουν άνετα τις γέφυρες, αλλά δεν φεύγουν από την περιοχή αν δεν δημιουργηθεί ένα κουρδικό κράτος.

Ο Μπαρζανί πιέζει ήδη. Όμως το πρόβλημα του Πενταγώνου και του Λευκού Οίκου δεν είναι ο Μπαρζανί, αλλά η επισημοποίηση ενός κουρδικού μορφώματος στη Συρία. Δικαιολογίες του στυλ “Πολεμάνε άψογα κατά του Ι.Κ.” είναι ένα πολιτικό ψέμα που καλύπτει τον τελικό σκοπό. Φυσικά και πολεμάνε, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα. Μόλις είπε η Τουρκία “άφησε τους Κούρδους, θα πολεμήσω εγώ εναντίον του Ι.Κ.”, φυλακίστηκε στην αλ Μπαμπ (σ.σ.: συριακό πεδίο μάχης)!».

Και συνεχίζει ο Τούρκος δημοσιογράφος την ανάλυσή του:

Η Νοτιοανατολική Τουρκία

«Άλλη μια οπτική γωνία: Να αποδυναμωθεί η Ρωσία στη Μέση Ανατολή, και ειδικά στη Συρία. Η Ρωσία θα στριμωχτεί σε μια στενή λωρίδα γης, μαζί με τον Άσαντ. Όσο πιο μικρή η διαμελισμένη περιοχή και όσο πιο πολλά τα κράτη που θα δημιουργηθούν, τόσο περισσότερη η κυριαρχία των ΗΠΑ σε όλους. Και το παιχνίδι είναι να τους βάλεις όλους αυτούς να πολεμάνε μεταξύ τους. Μόνο οι βλάκες και οι αμερικανόφιλοι μπορούν να ισχυριστούν ότι η Νοτιοανατολική Τουρκία δεν είναι μέρος αυτής της αναδιαμόρφωσης του χάρτη.

Σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής είναι το άλλο όνομα αυτού του πρότζεκτ. Αλλά οι δικοί μας το θεώρησαν ως ένα «πρότζεκτ πολιτισμού». Αφού ήμασταν ηγέτες του κόσμου (σ.σ.: εννοεί τον Ερντογάν και την αυταπάτη του ότι είναι ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας). Με αυτήν τη μετατόπιση τώρα η Τουρκία εντάσσεται πλήρως στο Μεγάλο Σχέδιο για τη Μέση Ανατολή.

Η απαγόρευση του Τραμπ να παίρνουν μαζί τους στα αεροπλάνα μεγάλες ηλεκτρονικές συσκευές και από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης σε πτήσεις προς τις ΗΠΑ, είναι ένα κομμάτι της μετατόπισής μας από την Ευρώπη στη Μέση Ανατολή. Ως παράπλευρη συνέπεια, οι Τουρκικές Αερογραμμές θα χάσουν άλλα 1-2 δισ. δολάρια, ενώ ήδη καταγράφουν ζημιές 6,5 δισ. τουρκικές λίρες. Αυτή η εξέλιξη στην ουσία συνιστά την καταστροφή της εταιρείας! Είναι άλλο ένα πλήγμα από εκεί που δεν το περιμέναμε!

Το τελευταίο πλήγμα θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος; Με όλα όσα κάνουν οι κυβερνώντες στην Τουρκία, τη φέρνουν ολοένα και πιο κοντά σε αυτήν τη δυσοίωνη μοίρα. Ο Ερντογάν και η κυβέρνησή του δεν έχουν κανέναν φίλο στη διεθνή σκηνή. Μηδέν. Η χώρα στριμώχτηκε σε έναν κλοιό. Το σχέδιο για τη δικτατορία της προεδρίας (σ.σ.: Προεδρική Δημοκρατία) το μόνο που θα κάνει, είναι να βοηθήσει στον διαμελισμό της χώρας. Αποκοπήκαμε εντελώς από την Ευρώπη. Το PKK έχει ήδη μεγάλη στήριξη από την Ευρώπη.

Οι τωρινές δικαιολογίες των Ευρωπαίων είναι: “Η Τουρκία είναι μια χώρα όπου υπάρχει δικτατορία, δεν υπάρχει ελευθερία του Τύπου, δεν υπάρχει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, οι ανθρώπινες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται. Τι ακριβώς θα υπερασπιστείτε σε αυτήν τη χώρα; Πέταξέ την έξω από την Ευρώπη, δώσε της μια στο κεφάλι να σωθείς”.

Με το “Ναι” στο δημοψήφισμα, θα παρασυρθούμε σε αυτήν ακριβώς την παγίδα. Η δικτατορική προεδρία από τη μια σε κάνει να σκύβεις το κεφάλι, μη έχοντας άλλη επιλογή, και από την άλλη, επειδή θα ισοπεδωθούν όλες οι ευρωπαϊκές αξίες, θα είναι πιο εύκολο να σε κάνουν να γονατίσεις.
Υπάρχει κάποιος να το εξηγήσει αυτό στον κόσμο;»

Οι απαραίτητοι εχθροί

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα σαν αυτό που περιγράφει ο Τούρκος αρθρογράφος αντιλαμβάνεται κάποιος την ανάγκη που έχει η τουρκική κυβέρνηση να «μαζέψει» τους απανταχού της γης Τούρκους κάτω από τη σκέπη της. Οι Τούρκοι μετανάστες στις ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίοι ως Τούρκοι υπήκοοι ψηφίζουν στο δημοψήφισμα, βρίσκονται προφανώς στο επίκεντρο της προσοχής του Ερντογάν καθώς ο αριθμός τους μπορεί να επηρεάσει το αποτέλεσμα.

Γι’ αυτόν τον λόγο η Άγκυρα δεν δίστασε να έρθει σε μεγάλη κόντρα με χώρες υποδοχής Τούρκων μεταναστών όπως η Γερμανία και η Ολλανδία, οι οποίες δεν φαίνεται να συμμερίζονται τα οράματα του Ερντογάν και ποντάρουν μαζί με τους Αμερικανούς στην αποδυνάμωσή του. Αυτό εξηγεί και τη δραστηριότητα που ανέπτυξαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθώντας (και ποιος ξέρει τι άλλο) Τούρκους υπηκόους που διαμένουν σε ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να τους… πείσουν να ψηφίσουν υπέρ της… σουλτανοποίησης του Ερντογάν.

Και η Θράκη…

Κλείνοντας αυτήν την «αγχώδη» καταγραφή της κατάστασης ακριβώς στη γειτονιά μας, θα πρέπει να μην ξεχνάμε το πάγιο τουρκικό ενδιαφέρον για τη Θράκη. Εκεί, όπως είναι γνωστό, ζουν Έλληνες πολίτες μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, πολλοί από τους οποίους αυτοπροσδιορίζονται ως «Τούρκοι». Για τον τρόπο που διαχρονικά οι ελληνικές κυβερνήσεις διαχειρίστηκαν τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη πολλά μπορεί να πει κάποιος. Ας μείνουμε, ωστόσο, στο συμπέρασμα: Η Τουρκία έχει καταφέρει να αξιοποιεί τη μειονότητα ως μοχλό για να παίζει παιχνίδια εντός Ελλάδας.

Αυτήν ακριβώς την περίοδο που, όπως είπαμε, η Τουρκία είναι αντιμέτωπη με τον στρατηγικό της εφιάλτη, κάποιες ειδήσεις που έρχονται από τη Θράκη αξίζουν την προσοχή μας:
 Το ατύχημα με την πυρκαγιά του τεμένους Βαγιαζήτ.
 Η ανεύρεση οπλισμού και πυρομαχικών σε ένα τζαμί.
 Οι πληροφορίες που διακίνησε Τούρκος δημοσιογράφος εξόριστος στη Σουηδία για τη δράση Τούρκων πρακτόρων στην Ελλάδα και ειδικότερα στη Θράκη

Συμπέρασμα: Πολλοί μπορεί να επιχαίρουν για τις δυσκολίες με τις οποίες είναι αντιμέτωπη η γειτονική χώρα. Προφανώς λησμονούν τους κινδύνους που συνεπάγονται στους τριγύρω οι «κατεδαφίσεις» …

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ, τεύχος 1962 στις 30-03-2017