Πόσο Τσίπρας είσαι;

του Γιάννη Λαζάρου

Τα συμπαθή τετράποδα δεν φταίνε σε τίποτε αν το δίποδο ανθρωποκεντρικά την υπομονή, την ευαισθησία και την αντοχή την μετέφρασε σε αναισθησία. Γι' αυτό ας μας συγχωρήσουν που χρησιμοποιούμε τον όρο γομάρι για όλους τους αναίσθητους εγκληματίες.

Αναρωτιέται κανείς αν τα δίποδα γομάρια έχουν μια στάλα τσίπα. Γιατί Τσίπρα έχουν σίγουρα. Το μοναδικό που έχουν τα γομάρια είναι Τσίπρα, τίποτε άλλο.

Είναι σίγουρο πως στο μέλλον όταν θα θέλουν να αποκαλέσουν κάποιον προδότη, πουλημένο, ψεύτη, απατεώνα, ανάλγητο, θα χρησιμοποιούν μια απλή λέξη. Θα λένε: "αυτός είναι Τσίπρας".Όπως λένε σήμερα αυτός είναι Εφιάλτης και εννοούν έναν προδότη.

Το να απαριθμήσεις τα δεινά που υφίσταται μερίδα του λαού, που δεν είναι στα κόλπα και δεν θέλει να μπει σε αυτά, θα είναι κουραστικό. Όμως πραγματικά εντύπωση προκαλεί η ανοχή και αντοχή όλων όσων με τον ένα ή άλλο τρόπο τους βολεύει αυτή η προσωρινά καλή κατάσταση γι' αυτούς, χωρίς να δίνουν καμία σημασία σε τίποτε άλλο.

Πραγματικά τον λόγο έχει η επιστήμη πια, διότι κανείς από εμάς δεν μπορεί να εξηγήσει την μετάλλαξη σε Τσιπρανθρώπους μεγάλης μερίδας του πληθυσμού. Τους φτύνει, τους λοιδορεί, τους το λέει κατάμουτρα πως είναι υπηρέτης των Βρυξελλών, στερεί ακόμη και την ανάσα και μια γομαροποίηση πλανιέται στην ατμόσφαιρα, λες και αυτά τα αεροπλάνα από πάνω ψεκάζουν μπάφο.

Τα τελευταία γεγονότα με το θέατρο της αξιολόγησης φαίνεται πως δεν είναι ικανά από μόνα τους να πείσουν μέχρι και τον τελευταίο πως θα είναι σκλάβος, έρχεται και ο ίδιος ως ανάλγητο γομάρι να σου το επιβεβαιώσει.

Προσοχή- Προσοχή, δήλωση:
«Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παρακολουθούμε για πολύ ακόμα παιχνίδια σε βάρος του ελληνικού λαού και της προοπτικής της Ευρώπης».

Βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα. Ο εξ Αθαμανίου ορμώμενος σωτήρας της Ευρώπης δεν παίζει πια. Δεν μπορεί ο πάσα ένας να παίζει με την προοπτική της Ευρώπης. Θα τον κάνει νταντά ο Λαλάκης, θα του ορμήσει λέμε.

Πρέπει να' σαι μεγάλο γομάρι για να μπλέκεις ταυτόχρονα τα παιχνίδια εις βάρος του Ελληνικού λαού με την προοπτική της Ευρώπης. Επίσης πρέπει να έχεις πεισθεί απόλυτα πως γομαροποιήθηκαν άπαντες και θα χαρούν που «έτριξες» τα δόντια στα αφεντικά σου.

Μην αναρωτιέσαι ποια είναι η προοπτική της Ευρώπης. Ρώτα τον εαυτό σου.

Έχεις δουλειά; Παίρνεις την αμοιβή από την δουλειά σου; Έχεις ασφάλεια; Το παιδί σου κρυώνει;Έχεις ηλεκτρικό ρεύμα; Σπίτι θα έχεις πάντα; Φτάνει η σύνταξη των γονιών σου να ζήσουν; Νιώθεις αδιέξοδο; Εν κατακλείδι αναρωτήσου αν ζεις ή αν παράτησες και την προσπάθεια να επιβιώσεις.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά θα βρεις και την προοπτική της Ευρώπης για την οποία διαρρηγνύει τα ιμάτιά του το σαπάκι που πέθανε όταν γεννήθηκε και θα το θάψουν με τιμές σε καμιά διακοσαριά χρόνια αν κρίνουμε από την μακροζωία κι άλλων τέτοιων αναίσθητων γομαριών, μπαμπάδες άλλων γομαριών που είναι έτοιμα κι αυτά να «κυβερνήσουν».

Η ιστορία από την ίδρυση αυτού του κράτους είναι γεμάτη από ανάλγητα γομάρια, όλα υπηρέτες αφεντάδων ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού. Όμως η απίθανη περίπτωση Τσίπρα δεν υπήρξε στο παρελθόν. Όλοι οι προηγούμενοι ακόμη και οι δικτάτορες που πέρασαν κράταγαν και κάποια προσχήματα, για παράδειγμα έδειχναν έναν επίπλαστο σεβασμό στην χώρα. Τούτο το πράμα απ' όπου και να το σβερκώσεις βρομάει αγένεια και αμορφωσιά. Είναι σε μια κατάσταση γομαροποιημένης υπεροψίας που συναντούσες στις συνάξεις των ομογάλακτών του και γέλαγες.

Η τσίπα όσο πάει και χάνεται, η κοινωνία αποκτά όσο περνάει ο καιρός πιο πολύ Τσίπρα, περνάει από την εύπεπτη ζωή στην αφασία. Κοινωνίες αφασικές δεν αναπτύσσονται, το ξέρουν αυτό πολύ καλά οι κουμανταδόροι των εγχώριων γομαριών. Γνωρίζουν άριστα πως άνθρωποι με τσίπα δεν θα τους ανέχονταν. Αντίθετα, γομάρια με Τσίπρα είναι έτοιμα για όλα.

Γι' αυτό πριν κάνουμε επανάσταση ας ρωτήσει ο καθένας τον εαυτό του: «Πόσο Τσίπρας είσαι;».-

Στον τοίχο