Δύο ποιήματα για το μεγάλο ποιητή μας:
ΚΑΒΑΦΗΣ
Έτη ογδόντα τέσσερα απ’ το τριάντα τρία (1933).
Στα εβδομήντα, της ζωής, έκλεισες τα βιβλία.
Κι έμεινε η ποίηση ορφανή η Αλεξάνδρεια μόνη
πάγωσε ο Νείλος τα νερά και ο Χαμσίν τη σκόνη.
Το τελευταίο σου κερί σου έφεγγε να βλέπεις
το Ράμλι, τις οδούς: Σερίφ Λέψιους και Ροζέτης.
Από καιρό ήσουν έτοιμος για τις Ουράνιες Πύλες.
Του πνεύματος ποιος θα φυλά τώρα τις Θερμοπύλες;
Εσύ μονάχα ήξερες να σκάβεις την ψυχή σου
κι οι άλλοι, οι μαϊμουδίζοντες συγκρίνονται μαζί σου.
Ψηλά από το θρόνο σου δίπλα στον Άγιο Πέτρο
κισσούς βλέπεις να φύονται πλάι στο δικό σου δέντρο.
ΦΕΥΓΩ
Νερά της Αλεξάνδρειας και της ερήμου σκόνη
-σαν έτοιμος από καιρό- μαύρο με πάει παϊτόνι.
Κι αν τη ζωή όπως ήθελα δε μπόρεσα να ζήσω
τουλάχιστον προσπάθησα μην την εξευτελίσω.
Ατένισα την ομορφιά, -πλήρες το βλέμμα ήδη-
και η Ιθάκη μ’ έδωσε το πιο ωραίο ταξίδι.
Μα το μεγάλο ΟΧΙ ή ΝΑΙ ειλικρινά δεν ξέρω
το ’πα, το ψέλλισα, η καν τόλμησα να προφέρω;
Άρης Μπιτσώρης
http://arisbitsoris.blogspot.gr/
Ολόκληρη η συλλογή ποιημάτων του Κ.Π.Καβάφη
Διαβάστε επίσης εδώ μεγάλο αφιέρωμα στην προσωπική ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Καβάφη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες