Η ντροπή δεν έχει ηλικία

Η αντίληψη της αρπαχτής βαφτίζεται ανάπτυξη

Γράφει ο Ξενοφώντας Ερμείδης

Κουραστικό γίνεται να επαναλαμβάνει κάποιος την ανυπαρξία της αγοράς γενικά όσον αφορά τόσο την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή, όσον και τον μηδενισμό της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Η αποκαλούμενη αγορά κινείται πια με τους μισθούς του δημοσίου οι οποίοι μετατράπηκαν σε πλαστικό χρήμα και δανεικά.

Ουσιαστικά θα έπρεπε να εξαφανιστούν από προσώπου γης οι εκπρόσωποι αυτής της απάνθρωπης πολιτικής αλλά όχι μόνο δεν εξαφανίζονται αλλά δεν έχουν και ίχνος ντροπής. 

Ένας εκ των υποχείριων της ΕΕ στην Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης δεν σταματά να κοροϊδεύει αλλά υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια στην κατεστραμμένη οικονομία.

Δεν σέβεται τουλάχιστον την ηλικία του όταν βομβαρδίζει με αρλούμπες όπως, «αναπτυξιακό σοκ», «σοκ τόνωσης της απασχόλησης και μείωσης της ανεργίας», «ολοκληρωμένη στρατηγική για τη νέα γενιά» και άλλα φληναφήματα.

Όλα αυτά στην κατάπτυστη σύναξη που έγινε στους Δελφούς για τους νέους επιχειρηματίες όπου με στόμφο εκτός των ανωτέρω διαβεβαίωσε πως: «για την οριστική έξοδο από την κρίση χρειαζόμαστε και γι' αυτό σχεδιάζουμε νέα αναπτυξιακή στρατηγική, νέο παραγωγικό υπόδειγμα».

Τα πάντα βέβαια έχουν την εξήγησή τους, γιατί ο Δραγασάκης εκτός των άλλων έταξε και δάνεια.Ναι δάνεια από 5000€ έως 20000€ που θα χορηγήσει το Ταμείο Συμμετοχών.

Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Σημίτης μπορούμε να αναφωνήσουμε εδώ διότι και εκείνος μετέτρεψε τις νοικοκυρές σε «επιχειρηματίες» χωρίς να τον ενδιαφέρει η αποπληρωμή των δανείων αλλά και η αντιμετώπιση των μίνιμουμ υποχρεώσεων μιας επιχείρησης, όπως τα λειτουργικά έξοδα.

Αρκεί να ρίξει μια ματιά κάποιος στον σχεδιασμό αυτής της κοροϊδίας και θα καταλάβει αμέσως πως πρόκειται για χρήμα που θα ανακυκλωθεί στους ημέτερους. Κυρίαρχο παντού το ΕΣΠΑ.

1. Το αναπτυξιακό πακέτο, που θα περιλαμβάνει μία ευρεία γκάμα θεμάτων από την ταχύτερη προσέλκυση επενδύσεων μέχρι και την αξιοποίηση των πόρων του ΕΣΠΑ. Κεντρικό θέμα είναι ο αναπτυξιακός νόμος, ενώ στο επίκεντρο της συζήτησης βρίσκονται τα μέτρα για την περαιτέρω διευκόλυνση της αξιολόγησης και των ελέγχων ώστε να γίνονται πιο γρήγορα οι επενδύσεις.

Η «ατζέντα» των συζητήσεων περιλαμβάνει τους δημοσιονομικούς και αναπτυξιακούς στόχους, που σχετίζονται με το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων και το ΕΣΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό θα γίνει αποτίμηση για το 2016 αλλά και σχεδιασμός για την τρέχουσα χρονιά, με στόχο να υπάρχει όσο το δυνατόν καλύτερη κατανομή και απορρόφηση.

Προβλέπονται δάνεια από το Ταμείο Συμμετοχών ύψους 5.000 έως 20.000 ευρώ για την ανάπτυξη μικρών επιχειρήσεων, επιτάχυνση της διαδικασίας δανειοδότησης μέσω του Ταμείου Εγγυήσεων αλλά και σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα με στόχο την υλοποίηση επενδυτικών σχεδίων ύψους ενός δισεκατομμυρίου ευρώ.

2. Η «κυκλική οικονομία». Στόχος είναι μια σειρά προϊόντων να σχεδιάζονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να παρατείνεται η ζωή τους μέσω μιας διαδικασίας συνεχούς «μετάλλαξης».

Ουσιαστικά σημαίνει πως θα δημιουργηθεί μία δευτερογενής αγορά πρώτων υλών. Πρόκειται για ένα «μοντέλο» ιδιαίτερα διαδεδομένο στο εξωτερικό, που τώρα επιχειρείται να επεκταθεί και στη χώρα. Εδώ μπορεί να αναφερθεί ένα πολύ απλό παράδειγμα. Ένα προϊόν (π.χ. ένα αυτοκίνητο ή ένα ψυγείο) σχεδιάζεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανακυκλώνεται κομμάτι, κομμάτι και το κάθε είδος να αξιοποιείται στη συνέχεια. Έτσι θα υπάρχει πρακτικά δεύτερη και τρίτη φάση συνεχούς ανακύκλωσης.

3. Η ανάπτυξη της ποντοπόρου ναυτιλίας. Για το θέμα υπάρχουν εισηγήσεις από το υπουργείο Ναυτιλίας, ενώ θα υπάρξει διάλογος με φορείς πλοιοκτητών και σωματείων των εργαζομένων.Στόχος είναι να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο πακέτο δράσεων για τη στήριξη ενός από τους πλέον δυναμικούς τομείς της οικονομίας.

4. Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας. Το θέμα θα εξεταστεί στις αρχές Μαΐου και υπάρχει προεργασία στο υπουργείο Ενεργείας και Περιβάλλοντος. Στόχος είναι να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που υπάρχουν για την καλύτερη αξιοποίηση αλλά με έναν τρόπο που να σέβεται το περιβάλλον.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομολόγος του ύψους ενός Δραγασάκη και να έχει εντρυφήσει σε μακρομικροοικονομικά για να καταλάβει πως όλα αυτά είναι κομμένα και ραμμένα για αρπαχτές, αλλά και πως με τέτοιες τακτικές δεν υπάρχει πραγματική οικονομία.

Στον τοίχο