Ούτε «θέαμα», ούτε «θέα» - Ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης

του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Ανθρώπινες συνθήκες για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες είναι απάντηση στην «επιλογή» ανάμεσα στο «θέαμα» (όπως εξελίχθηκαν σήμερα τα γεγονότα σήμερα στο Ελληνικό με την επίσκεψη του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα) και στη «θέα» (όπως έγινε στη Μόρια, με τον πρόεδρο της ΝΔ, Κυριάκο Μητσοτάκη).

Τα γεγονότα στο Ελληνικό και οι δηλώσεις του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, «διαμόρφωσαν» μια επικαιρότητα μακριά από τις πραγματικές ανάγκες των προσφύγων και των μεταναστών στο Ελληνικό και οπουδήποτε αλλού στη χώρα. 

Η υπόθεση με την πόρτα στο Ελληνικό, ως προϋπόθεση για συζήτηση, η ένταση που επικράτησε, το λουκέτο που παραδόθηκε από τον υπουργό στις αρχές (όταν άνοιξε η πόρτα), μοιάζει περισσότερο με «θέαμα».

Παράλληλα, οι δηλώσεις του Γιάννη Μουζάλα, που συνόδευαν την κατανόηση στον πόνο των προσφύγων, όχι μόνο δεν προσφέρουν, αλλά οδηγούν σε ερμηνείες επικίνδυνες:

Μίλησε για τα «καλά πράγματα», που έχουν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Για τα «καλά πράγματα» που δεν είχαν σε άλλες χώρες, «πιθανώς ούτε και στο σπίτι τους»!

Συμπλήρωσε, μάλιστα, πως «όποιος αισθάνεται καταπιεσμένος μέσα σε αυτή τη δομή είναι ελεύθερος να φύγει και να υποστεί μετά τις όποιες συνέπειες της πράξης του, όπως ακριβώς θα έκανε και ο οποιοσδήποτε Έλληνας». 

Οι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης για τους πρόσφυγες δεν είναι μια γενική φράση. Οι αξιοπρεπείς χώροι που πρέπει να ζούνε, η τροφή για ανθρώπους, η πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση, δεν μπορούν να γίνονται «λάστιχο», μπροστά στο «και τι να κάνουμε;». 

Το λέμε αυτό, διότι η κυβέρνηση διαρκώς επικαλείται τις δυνατότητες που υπάρχουν. Οι δυνατότητες αυτές (οικονομικές και γενικότερες) έχουν να κάνουν με το χρήμα, αλλά και με τον τρόπο που αξιοποιείται, τελικά.

Η αντικατάσταση του κράτους από τις ΜΚΟ δεν είναι κάτι άγνωστο, ούτε καινούργιο. Πολλές οι καταγγελίες σε πολλές περιπτώσεις για το «ρόλο» των ΜΚΟ, στο προσφυγικό. 

Από την άλλη μεριά είναι έτοιμοι, ορισμένοι, να χαρακτηρίσουν «ύποπτη» κάθε προσπάθεια αλληλεγγύης, εκτός της «επίσημης». 

Η «ανεπίσημη» αλληλεγγύη, άλλωστε, είναι αυτή που έχουν δεχτεί οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, η αλληλεγγύη του ελληνικού λαού, πίσω από την οποία, τελικά, κρύβεται η κυβέρνηση, για να πει πως κάνει τα πάντα. 

Η συνέχιση της στήριξης στους πρόσφυγες, απ’ όλους μας, είναι κάτι απαραίτητο, στοιχειώδες, ανθρώπινο. Οι προσπάθειες των φασιστών να δηλητηριάσουν με τον μισανθρωπία τους δεν έχει περάσει και δεν θα περάσει, στη συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών στην Ελλάδα. Ένα, λοιπόν, το (σπουδαίο) κρατούμενο.

Από εκεί και πέρα υπάρχει και η εξέλιξη της καθημερινότητας. Το προσφυγικό δεν είναι θέμα τοπικό. Αυταπόδεικτο είναι ποιοι το δημιούργησαν μέσα από επεμβάσεις και εκμετάλλευση ολόκληρων λαών. 

Είναι οι ίδιοι, δηλαδή οι ηγεσίες των «εταίρων» μας στην Ευρωπαϊκοί Ένωση, που φέρνουν τις συμφωνίες, όπως αυτή μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, διαμορφώνοντας ασφυκτικό πλαίσιο. Οι ίδιοι που μετατρέπουν τους πρόσφυγες σε προϊόν στο παζάρι των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή. 

ημεροδρόμος