«Κι όμως γυρίζει»...

Μανιχαϊσμός και ξερό ψωμί (εκεί άλλωστε, στο ξερό ψωμί, οδηγεί ο Μανιχαϊσμός, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Μαύρο ή Ασπρο. Διαλέγετε και παίρνετε. Και μετά σας παίρνει ο διάολος.

Ομογενοποιημένη σκέψη - Ξυδάκης: 100 - μηδέν. Και κόκκινη κάρτα. Και στην πυρά. Δεν κινείται, ρε! Στη χώρα αυτή συζητάμε ό,τι επιτρέπεται να συζητηθεί. Τα υπόλοιπα από τον Αννα στον Καγιάφα. Από τον Κάφκα στον Οργουελ. Και άρον-άρον σταύρωσον αυτόν. Που έχει ο τολμητίας και ποιητικές ευαισθησίες. Χρησιμοποιήστε τες εναντίον του. Που ξέρει γράμματα! - ποιος είναι αυτός για να ξέρει γράμματα; Και τι γράμματα είναι αυτά που δεν τα εγκρίνουν ο συρμός και η ορδή, οι εγκάθετοι και οι βαλτοί;

Η μεγάλη ισχύς του Μανιχαϊσμού δεν είναι μόνον ότι θέτει διλήμματα (ώστε να επιλέγει κανείς τη μία από τις δυο του εκδοχές, αλλιώς να μην υπάρχει), αλλά ότι θέτει πάντα ψευδή διλήμματα. Σήμερα, ας πούμε, όπως το θέτει ο κ. Μιχάλης Μητσός από τα «Νέα», ή είμαστε με τον Τραμπ και τον Πούτιν, τους ακροδεξιούς και τους διάφορους ευρωσκεπτικιστές, ή με τους φιλελεύθερους, τους ευρωπαϊστές και τους δημοκράτες. Αυτοί είναι οι δύο πόλοι. Διαλέξτε, Προσωπικώς

λέω να το αποφύγω, διότι ήμουν και πάντα είμαι με τις βόμβες του Ομπάμα, τις εισβολές του Κλίντον, την ευέλικτη εργασία του Ολάντ, τις μίζες της Ζήμενς, τα πλεονάσματα της Μέρκελ και τις αυτοκτονίες των φτωχοδιαβόλων. Αλλά, αν η ταπεινότης μου μπορεί να

διαλέξει (ακόμα και ικρίωμα), ο Νίκος Ξυδάκης δεν μπορεί, διότι ο ψυχοφάγος κ. Ηλίας Κανέλλης, επίσης από τα «Νέα», σε ένα ρεσιτάλ κόμπλεξ κατωτερότητος, θα υπενθυμίσει στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι ένας «νερολί» ποιητής με παρφουμαρισμένη γραβάτα. Ανθρωποφαγία; Ναι! Αγρια! Μάλιστα υπό μορφή σπορ που θάλλει στις πιο σκοτεινές γωνιές του ελληνικού Τύπου (κατ’ αναλογίαν του επιπέδου της πολιτικής ζωής). Αλλά, αν από τους ενάντιους ο Νίκος Ξυδάκης υφίσταται επίθεση αποδόμησης του χαρακτήρα του, από τις φίλιες δυνάμεις υφίσταται χειρότερα. Ιοβόλα τα βέλη που δέχεται. Η «συντροφικότητα» σε όλο το μεγαλείο του «ηθικού της πλεονεκτήματος».

Ακόμα και η δική μου συνηγορία, όχι στις απόψεις του Ξυδάκη, αλλά στο δικαίωμά του να τις εκφέρει, κακό θα του κάνει. Διότι για τους «αριστερούς» αλά καρτ, φίλος ο Βολταίρος, αλλά φίλτερος ο Μπέρια.

Είναι αποκαρδιωτικό. Σε αυτήν τη χώρα πρέπει να είσαι πάντα με το ένα ή το άλλο πρόσωπο του Ιανού. Και έτσι στο τέλος να βλέπεις το πρόσωπο της Μέδουσας και να πετρώνεις. Να μην ξανανοίγεις το στόμα σου. Να κλείνεις τα μάτια σου και να βουλώνεις τα αυτιά σου. Και βεβαίως, να ανασκευάζεις.

Υπάρχουν εύλογα ερωτήματα για τις τοποθετήσεις Ξυδάκη; γιαπολλούς υπάρχουν! και καλώς διατυπώνονται. Αυτή η επίθεση όμως στην προσωπικότητα του ανθρώπου δείχνει μόνον την έκπτωσή μας. Και την ευκολία με την οποίαν βυθιζόμαστε μέσα σ’ αυτήν.

Γιατί έκπτωση; γιατί κατρακύλα; Πριν από λίγο καιρό θα ήταν αυτονόητη η υπεράσπιση του αυτονόητου· ότι, δηλαδή, κάθε σοβαρό κράτος, κάθε σοβαρό κόμμα  θα έπρεπε να εκπονεί εναλλακτικά σχέδια για κάθε σοβαρό ζήτημα. Αυτό πάει! Εχει καεί! Τώρα είμαστε στο παρακάτω σκαλί. Αυτονόητο είναι τέτοια αυτονόητα να απαγορεύονται. Και

στο ακόμα παρακάτω σκαλί: να συλλογάται καλά όποιος καθώς επιβάλλεται συλλογάται. Ε, λοιπόν όχι!

Καλός Ξυδάκης δεν είναι ο βουβός Ξυδάκης. Καλός Μιχάλης Μητσός δεν είναι ο άεργος ή άνεργος Μιχάλης Μητσός. Καλός Ινδιάνος δεν είναι ο νεκρός Ινδιάνος. Το έχουμε παραξεφτιλίσει. Είναι άλλο πράγμα η κριτική στις απόψεις κάποιου κι άλλο η σταύρωση της προσωπικότητάς του.

Ξέρω ότι το θέμα δεν είναι δημοφιλές, δεν φέρνει likes, αλλά θα επιμείνω. Η ανθρωποφαγία στον δημόσιο διάλογο και βίο ακμάζει χρόνια τώρα, ο ερχομός του ΣΥΡΙΖΑ στα πράγματα δεν βελτίωσε την κατάσταση, την επιδείνωσε. Δημοσιογράφοι και τρολ που πρόσκεινται σε αυτόν τον χώρο μετέρχονται τις ίδιες μεθόδους με εκείνες των προγενέστερων. Η ανθρωποφαγία απλώνεται στο διαδίκτυο σαν πανούκλα. Οσο λιγοστεύουν οι στην παρρησία μετέχοντες, τόσον οι κανίβαλοι αποθρασύνονται. Παλιοί «δάσκαλοι» της γλίτσας εκπαιδεύουν νέα σαπρόφυτα. Μάλιστα

ο κ. Παππάς και ο Τσίπρας νομίζουν ότι κάποιοι απ’ αυτούς τους «δασκάλους» της γλίτσας είναι «δικοί τους». Ορισμένοι είναι, αλλά άλλοι, οι πιο δηλητηριώδεις, έχουν θητεύσει ως τώρα σε πολλούς αφεντάδες. Ομως, ο καθείς και τα έργα του - οι επιλογές έχουν το τίμημά τους. Γάτες και ψιψίνες, μαϊμούδες και παπαγαλάκια - σ’ αυτόν τον θαυμαστό κόσμο προσαρμόσθηκαν οι ευαγγελιζόμενοι την αξιοπρέπεια και την κάθαρση, μέσα σε αυτόν τον εφιάλτη χάνονται.

Ομως το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό. Η ομογενοποιημένη σκέψη, τα στερεότυπα της οικονομικής τυραννίας, η αποβλακωτική προπαγάνδα ακμάζουν παντού. Χθες οι «Times» κυκλοφόρησαν με τίτλο «Trump visit will hurt the Queen, May is told». Η επίσκεψη Τραμπ θα κάνει κακό στη βασίλισσα, διεμήνυσαν στη Μέι. Ποιοι της το διεμήνυσαν; Τι κακό θα πάθει η βασίλισσα; Θα της ρίξει ο Τραμπ καμιά βόμβα του Ομπάμα στο κεφάλι; Θα χάσει η βασίλισσα τη φοράδα της στ’ αλώνι; Θα μείνει άνεργη η φοράδα ή μήπως η βασίλισσα; Κουφάλα Τραμπ, ακροδεξιέ, πότε θα μάθεις να κρεμάς δημοκρατικά, όπως οι Αγγλοι στην Κύπρο;

Τώρα είμαι βέβαιος ότι θα βρεθεί ο μαλάκας που θα πει ότι υποστηρίζω τον Τραμπ. Και ο ακόμα πιο μαλάκας που θα πει ότι είμαι λαϊκιστής, εθνικολαϊκιστής, εθνικιστής. Ποσώς! Η Γη γυρίζει...

ΥΓ.1: Οπως μου γράφει φίλη αναγνώστρια, η φράση «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις» είναι του Τζαβαλά Καρούσου και αναφερόμενος σ’ αυτόν τη χρησιμοποίησε ο Τσαρούχης. Ευχαριστώ, Ηρώ. Οσo για τη φράση «στην Ελλάδα είσαι ό,τι σε δηλώσουν», είναι αγνώστου πατρός, αλλά γνωστών αυτουργών. Κατά τα άλλα υπέρμαχων του «αυτοπροσδιορισμού»...

ΥΓ 2.: Μέσα στον Αρμαγεδδώνα υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι όλα αυτά έχουν μικρή σημασία. Εχουν τεράστια. Η διαμόρφωση της κυρίαρχης ιδεολογίας μέσα από τα ΜΜΕ είναι η «Σιδερένια Φτέρνα» πάνω στο κεφάλι μας και μέσα στο μυαλό μας...

ο Στάθης στον Ενικό