Στις 5 Δεκέμβρη 2016 συνεδρίασε το Eurogroup. Οι αποφάσεις του, όπως θυμόμαστε όλοι, πανηγυρίστηκαν έξαλλα από την κυβέρνηση. Ας δούμε, λοιπόν, τι έλεγαν εκέινες οι αποφάσεις:
«Το Eurogroup σημειώνει πως η συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας (...)».
Και αμέσως παρακάτω: «To Εurogroup υπενθύμισε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί το 2018 πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα».
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί, έχει συναποφασίσει, έχει συνυπογράψει και έχει πανηγυρίσει (!) την πολιτική των πλεονασμάτων 3,5% και για μετά το 2018 – και μάλιστα για «μακροπρόθεσμο διάστημα». Την πολιτική, δηλαδή, της λιτότητας, των μέτρων διαρκούς λεηλασίας του λαού και των Μνημονόων, όπως κι αν αυτή μεταβαπτιστεί.
Και τώρα που έρχεται η στιγμή για την εφαρμογή της πολιτικής της, τι κάνει; Ερχεται στο εσωτερικό και παίζει επικοινωνιακό παιχνίδι. Οτι τάχα «αντιστέκεται». Οτι «διαπραγματεύεται ηρωικά». Πουλάει «κολοκοτρωνέικη» δήθεν «αντίσταση». Η οποία, μετά και την απαραίτητη κινδυνολογία για να μειωθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, καταλήγει εκέι που κατέληγαν τα ανάλογα τερτίπια και των προηγούμενων «σωτήρων»: Στους... «έντιμους συμβιβασμούς».
Γνωστό το παραμύθι. Αλλά παρότι γνωστό και επαναλαμβανόμενο, ευτό δεν το κάνει λιγότερο κουραστικό και αχρείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες