Γράφει η Λίνα Γιάνναρου
Το ραντεβού ήταν, υποτίθεται, για τις 8 το βράδυ, κάπου στο Χαλάνδρι. Η κίνηση στους εμπορικούς δρόμους της περιοχής ήταν ακόμα ζωηρή, αλλά όχι και στους παραδρόμους.
Από το συγκεκριμένο στενό έστριβαν μόνο τα αυτοκίνητα των κατοίκων ή των εχόντων εργασίαν.
Ηταν από τα πιο κρύα βράδια του Δεκεμβρίου, με αρκετό αέρα. Οι λιγοστοί πεζοί κυκλοφορούσαν με βήμα ταχύ τυλιγμένοι καλά σε άφθονες στρώσεις ρούχων. Ολοι, εκτός από μία κυρία που στεκόταν έξω από το αυτοκίνητό της καπνίζοντας. Σε λίγα λεπτά, ένα ακόμα αυτοκίνητο έστριψε στο δρομάκι, με αργή ταχύτητα. Σταμάτησε μπροστά από το γκαράζ μιας πολυκατοικίας, ο οδηγός έσβησε τα φώτα και έμεινε μέσα. Εως τις 8.10, άλλα τρία αυτοκίνητα είχαν κάνει το ίδιο, με τους οδηγούς να παραμένουν στην καμπίνα, προφανώς λόγω του τσουχτερού κρύου.
Το μικρό βανάκι έφτασε στις 8.20, κατά τι αργοπορημένο. Είχε κίνηση εκείνο το βράδυ στην Αθήνα. Χωρίς βιασύνη, ο οδηγός του βγήκε και πλησίασε τη γυναίκα που νωρίτερα κάπνιζε. Αντάλλαξαν δυο λόγια πριν ο οδηγός γυρίσει στο όχημά του, ανοίξει το πορτμπαγκάζ και βγάλει μια τεράστια πλαστική σακούλα (μεγέθους μπλε τσάντας ΙΚΕΑ). Η κυρία παίρνει το εμπόρευμα, χαιρετά, μπαίνει στο αυτοκίνητό της και εξαφανίζεται. Η σκηνή επαναλαμβάνεται με τους άλλους κυρίους που περίμεναν. Παρέλαβαν τις σακούλες τους, έβαλαν μπροστά και έφυγαν.
Συνωμοτικότητα
Ποιος περίμενε τέτοιους κανόνες συνωμοτικότητας από έναν παραγωγό λαχανικών; Οι υπερμεγέθεις τσάντες που μοίραζε ο οδηγός του βαν περιείχαν πατάτες, ρέβες, μπρόκολα και καρότα, μαρούλια και κρεμμύδια, φρέσκα και ξερά, πάμπολλα πράσα, όλα βιολογικά (αν και χωρίς πιστοποίηση για προφανείς λόγους), από το αγρόκτημά του. Το κόστος τους 10 ευρώ, τιμή ιδιαιτέρως καλή για τη συνολική ποσότητα, αλλά και την ποιότητα των προϊόντων, όπως αναφέρει στην «Κ» πιστός καταναλωτής. Είχε μάθει για τη μυστική αγορά των βιολογικών από συνάδελφό του στη δουλειά. Στο τηλέφωνο, τον ρώτησαν από πού τους βρήκε. Οι αγοραστές πρέπει να είναι όλοι εμπιστοσύνης, να κάνουν ας πούμε τα στραβά μάτια στο ότι δεν κόβονται αποδείξεις, και να εκτιμούν τα καλά προϊόντα. Τα υπόλοιπα τα φροντίζουν οι άνθρωποι της φάρμας, οι οποίοι κάνουν στάση και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, συγκεκριμένες ημέρες και ώρες (στα Εξάρχεια π.χ.).
Ο συγκεκριμένος τρόπος πώλησης, όταν δηλαδή ο παραγωγός πουλάει δικά του προϊόντα απευθείας στον καταναλωτή, χωρίς μεσάζοντες και αγορές, εντάσσεται στην τάση της λεγόμενης Κοινωνικά Υποστηριζόμενης Γεωργίας (Community Supported Agriculture), που κερδίζει έδαφος διεθνώς. Πρόκειται για τη δημιουργία ενός ιδιότυπου «συνεταιρισμού» ανάμεσα σε αγρότες και καταναλωτές. Οι καταναλωτές στηρίζουν τον αγρότη, είναι δηλαδή σταθεροί πελάτες του, και ο αγρότης τούς προσφέρει ό,τι βγάζει. Κάποιες φορές πολλά, κάποιες άλλες λίγα. Μοιράζονται δηλαδή παραγωγοί και καταναλωτές τα ρίσκα και τα οφέλη της καλλιέργειας. Στην Ελλάδα το σχήμα αυτό είναι ακόμα στα πρώτα του βήματα, αλλά σε άλλες χώρες είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένο, σε σημείο που ο πελάτης προπληρώνει για να μπορέσει ο αγρότης να καλλιεργήσει, υπάρχει σταθερή ομάδα καταναλωτών που αγοράζει, η οποία μπορεί κιόλας να δίνει διαφορετικό ποσό, αναλόγως εισοδήματος, για τα ίδια προϊόντα στηρίζοντας έτσι και ανθρώπους με μικρότερο εισόδημα ώστε να μπορέσουν να τα αγοράσουν, κάνουν συνελεύσεις και αποφασίζουν τι θα καλλιεργηθεί κ.λπ.
Στην Ελλάδα είναι αρκετοί οι παραγωγοί, κυρίως βιοκαλλιεργητές, που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τους μεσάζοντες και τις λαϊκές και να απευθύνονται οι ίδιοι στους καταναλωτές. Κάποια από αυτά τα εγχειρήματα βρίσκονται στις παρυφές της νομιμότητας, σε μια προσπάθεια να διατηρήσουν το κόστος των προϊόντων χαμηλά για τους πελάτες τους, ωστόσο υπάρχουν και νόμιμα σχήματα, κυρίως από ομάδες παραγωγών, που πωλούν με αυτόν τον τρόπο τα αγαθά τους.
Οι περισσότεροι προσφέρουν τη δυνατότητα στους καταναλωτές να αγοράσουν το μικρό ή μεγάλο «καλάθι» τους, με τα προϊόντα της εβδομάδας, μέσω Ιντερνετ. Το κόστος κυμαίνεται πάντα γύρω στα 10 ευρώ τα δέκα κιλά λαχανικών, τα οποία από το χωράφι παραδίδονται κατευθείαν στο σπίτι σου. Εδώ κόβονται κανονικά αποδείξεις, αλλά παραμένει η ωραία «συνωμοτικότητα» της έκπληξης του καλαθιού. Τι θα έχει άραγε αυτή την εβδομάδα;
Με κοινό όφελος
Η Κοινωνικά Υποστηριζόμενη Γεωργία, η φόρμουλα που επιτρέπει σε παραγωγό και καταναλωτή να σχηματίζουν μια ιδιότυπη σύμπραξη με κοινό όφελος, «απαντά» σε πραγματικές ανάγκες.
Η πληρέστερη ενημέρωση των πολιτών σε σχέση με τη διατροφή έχει οδηγήσει πολλούς να αμφισβητούν την ποιότητα των «βιομηχανοποιημένων» προϊόντων, ακόμη και των φρούτων και των λαχανικών που διατίθενται μέσω σούπερ μάρκετ. Την ίδια στιγμή, παρά την κρίση, τα βιολογικά προϊόντα κερδίζουν σταθερά έδαφος και στην Ελλάδα, σε μια προσπάθεια των καταναλωτών να φέρνουν στο τραπέζι τους υγιεινότερα, απαλλαγμένα από χημικά, τρόφιμα. Η δυνατότητα που δίνει η ΚΥΓΕΩ για προσιτά βιολογικά οπωροκηπευτικά δεν αφήνει πολλούς αδιάφορους.
Η «αγορά» εκτιμά ότι υπάρχει και άλλος λόγος που έχει πιάσει το συγκεκριμένο σχήμα στη χώρα μας. Στην Ελλάδα, δεν αγαπάμε τα απρόσωπα καταστήματα. Θέλουμε να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους επαγγελματίες, πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο θα τύχουμε καλύτερης εξυπηρέτησης, ποιοτικότερου προϊόντος. Γνωρίζοντας τον παραγωγό των σαλατικών που φθάνουν στο τραπέζι μας, «δικός μας άνθρωπος», μας απαλλάσσει από μια σειρά από άγχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες