Είπαν ψέματα για το Ιράκ. Είπαν ψέματα για το Αφγανιστάν. Είπαν ψέματα για την Γιουγκοσλαβία. Είπαν ψέματα για την Λιβύη. Λένε ψέματα για την Συρία.
Ο πόλεμος στη Συρία που είχε εξ αρχής σκοπό την ανατροπή του
εκλεγμένου Άσαντ εντάσσεται στα πλαίσια της “Αραβικής Άνοιξης”, δηλαδή στην ανατροπή καθεστώτων που δεν συντάσσονται με τις επιλογές της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Η παγκοσμιοποίηση αφήνει μόνο δυο επιλογές στις μη φιλικές της χώρες: πλήρη υποταγή τους στις ισχυρότερες ή αφανισμός. Έτσι διέλυσαν το Ιράκ, την Γιουγκοσλαβία, την Λιβύη, βύθισαν στο χάος το Αφγανιστάν και προσπαθούν να υποτάξουν την Συρία.
Η οργάνωση του ψέματος βασίζεται σε δοκιμασμένη συνταγή. Πρώτα άρχισε η καταιγιστική προπαγάνδα από κυβερνήσεις, ΜΜΕ, ΜΚΟ και δήθεν αντιφασιστικές, δήθεν αντιρατσιστικές, δήθεν αριστερές και δήθεν επαναστατικές οργανώσεις.
Η προπαγάνδα αποσκοπεί να παραπλανήσει τους αδαείς λαούς της Δύσης, μετατρέποντάς τους σε υποστηριχτές της δολοφονίας. Έτσι, παρουσιάζεται το θύμα σαν άξιο να εξολοθρευτεί και τους δολοφόνους σαν υπερασπιστές του δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τέσσερις βασικές αφηγήσεις για την Συρία επαναλαμβάνονταν συνεχώς από κάθε καθεστωτικό μέσο στη Δύση από τον Μάρτιο του 2011 και κερδίζοντας έδαφος κατά τους προσεχείς μήνες.
α) “Ο δικτάτορας σκοτώνει τον λαό του”.
β) “Οι διαμαρτυρίες είναι ειρηνικές”.
γ) “Η αντιπολίτευση είναι άοπλη”.
δ) “Είναι μια λαϊκή επανάσταση”.
Έτσι, οι διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης τον Μάρτιο του 2011, παρουσιάστηκαν σαν ειρηνικές κινητοποιήσεις που τις έπνιξε στο αίμα ο “χασάπης” Άσαντ. Όμως η αποστολή του Αραβικού Συνδέσμου, που διεξήγε πολύμηνη έρευνα στο εσωτερικό της Συρίας αναφέρει: “Στην Χομς, στο Ιντλίμπ και στη Χάμα η αποστολή των παρατηρητών υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας σε βίαιες ενέργειες εναντίον κυβερνητικών δυνάμεων και αμάχων που κατέληξαν σε πολυάριθμους θανάτους και τραυματισμούς. Παραδείγματα τέτοιων βιαιοτήτων περιλαμβάνουν τον βομβαρδισμό ενός λεωφορείου με πολίτες όπου σκοτώθηκαν οκτώ άτομα και τραυματίστηκαν πολλά άλλα, μεταξύ των οποίων γυναίκες και παιδιά και ο βομβαρδισμός ενός τρένου που μετέφερε ντίζελ.
Σε ένα άλλο περιστατικό στην Χόμς ένα λεωφορείο της αστυνομίας ανατινάχτηκε με αποτέλεσμα τον θάνατο δύο αστυνομικών. Ένας αγωγός καυσίμων και κάποιες μικρές γέφυρες χτυπήθηκαν επίσης”.
Ο Ολλανδός ιερέας Fransvander Lugt, επί μακρόν κάτοικος Συρίας που σκοτώθηκε στην Χομς τον Απρίλιο του 2014, είχε σημειώσει τον Ιανουάριο του 2012: “Από την αρχή τα κινήματα διαμαρτυρίας δεν ήταν αποκλειστικά ειρηνικά. Από την αρχή είδα ένοπλους διαδηλωτές να κινούνται παράλληλα με τους υπόλοιπους συγκεντρωμένους και να πυροβολούν πρώτοι τους αστυνομικούς. Πολύ συχνά η βία των δυνάμεων ασφαλείας ήταν η αντίδραση στη βία των ένοπλων ανταρτών”.
Λίγους μήνες νωρίτερα, τον Σεπτέμβριο του 2011 είχε παρατηρήσει: “Από την αρχή είχαμε το πρόβλημα των ενόπλων ομάδων που αποτελούσαν επίσης μέρος της αντιπολίτευσης... Η αντιπολίτευση στο δρόμο είναι πολύ ισχυρότερη από κάθε άλλη μορφή εναντίωσης. Και αυτή η αντιπολίτευση είναι οπλισμένη και συχνά κτηνώδης και βίαιη, μόνο και μόνο για να ρίξει το φταίξιμο στην κυβέρνηση”.
Σήμερα, ύστερα από την ήττα και εκδίωξη των, διαφόρων αποχρώσεων, τζιχαντιστών από το Χαλέπι, ο θρήνος και οι κατάρες από τα όργανα του ιμπεριαλισμού είναι τόσο εκκωφαντικός, όσο ήταν η σιωπή τους, όταν το ανατολικό Χαλέπι βιαζόταν και σφαζόταν από τους ισλαμιστές. “Την ώρα που οι διπλωμάτες της διεθνούς κοινότητας συναντώνται στη Γενεύη, τη Νέα Υόρκη και σήμερα στις Βρυξέλλες, η ανθρωπότητα πνέει τα λοίσθια στο Χαλέπι, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας”, καταγγέλλουν 25(!) Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ).
Η προέλαση των κυβερνητικών δυνάμεων και των συμμάχων τους, με την βοήθεια του ρωσικού παράγοντα, αναδεικνύει «το κενό, την αναποτελεσματικότητα και την ηθική αποτυχία της διεθνούς κοινότητας», κατήγγειλαν οι οργανώσεις, μεταξύ των οποίων η Ένωση Οργανώσεων Διάσωσης και Ιατρικής Περίθαλψης, η Αμερικανοσυριακή Ιατρική Εταιρεία και η Syria Relief.
Και συνεχίζουν: “Είναι ώρα να πούμε στους «φίλους» μας (τους ηγέτες του πλανήτη) ότι είναι συνωμότες της χειρότερης ανθρωπιστικής κρίσης της εποχής μας, της δημιουργίας εκατομμυρίων προσφύγων και της καταπάτησης όλων των αρχών της συνθήκης της Γενεύης” (πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ). Προφανώς η κατοχή και η καταστροφή του Χαλεπιού από τους ισλαμοανώμαλους ήταν σύμφωνη με την συνθήκη της Γενεύης.
Ο θρήνος των “ανθρωπιστών” της Δύσης οφείλεται στο ότι ματαιώθηκαν τα σχέδια των ΗΠΑ και των συμμάχων τους για διαμελισμό της Συρίας και την δημιουργία προτεκτοράτου με πρωτεύουσα το Χαλέπι, που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Συρίας ύστερα από την Δαμασκό και μεγάλο βιομηχανικό κέντρο.
Τώρα όλες οι μεγάλες πόλεις της Συρίας υπάγονται πάλι στην νόμιμη κυβέρνηση, ενώ οι υπόλοιπες είναι ζήτημα χρόνου να απελευθερωθούν.
Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να μείνει έξω από τον χορό των βρικολάκων. Η εξωνημένη κυβέρνησή “της” τάχθηκε από το καλοκαίρι του 2013 υπέρ της ανατροπής του Άσαντ με στρατιωτικά μέσα για να έρθει στην εξουσία η πολιτική πτέρυγα της “μετριοπαθούς” αντιπολίτευσης. Επέβαλλε εμπάργκο στον λαό της Συρίας ακολουθώντας τα αδέλφια της της Ε.Ε., διέκοψε τις διπλωματικές σχέσεις με τη χώρα κι έφτασε στο επαίσχυντο μέτρο της απέλασης της πρέσβειρας της Συρίας.
Η ξεπουλημένη κυβέρνηση συμμετέχει στο μηχανισμό τρομοκρατίας και πολέμου, με την επωνυμία “Φίλοι της Συρίας”, δηλαδή εκείνων των χωρών που “εργάζονται” για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου Άσαντ(*).
Κατάργησε ακόμη και την Επιτροπή Φιλίας Ελλάδας – Συρίας της Ελληνικής Βουλής, όταν αντικείμενο των Κοινοβουλευτικών Ομάδων Φιλίας της Βουλής είναι η ενίσχυση της κοινοβουλευτικής διπλωματίας σε διεθνές διμερές επίπεδο, καθώς και η προβολή και προώθηση των θέσεων της χώρας σε εθνικά και διμερή θέματα.
Επειδή δεν υπάρχει μόλυνση χωρίς πύο, τον χορό των νεκροζώντανων συνοδεύουν τμήματα της ελληνικής “αριστεράς”, είτε της απλής είτε της ενισχυμένης που, συχνά-πυκνά, αναλώνεται σε κραυγές δήθεν επαναστατικότητας και δήθεν διεθνισμού.
Η παρέα των “Αλληλέγγυων” του Τζωρτζ Σόρος, των οργανώσεων Σύριων “προσφύγων” κ.λ.π. είναι καλοδεχούμενη από αυτή την “αριστερά”. Αυτοί οι πούροι “επαναστάτες” προσπαθούν να δικαιολογήσουν την υποστήριξή τους προς τους ισλαμοσφαγείς και την ταύτισή τους με τις απόψεις του ιμπεριαλισμού, τραυλίζοντας σάλια για τον “ιμπεριαλιστικό” χαρακτήρα της Συρίας, ενώ ανάθεμα κι αν έχουν μπει στον κόπο να ασχοληθούν με τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία μια χώρα θεωρείται ιμπεριαλιστική.
Τα δημοσιεύματα μερικών από αυτών έχουν μνημειώδη χαρακτήρα, όπως αυτό που παρατίθεται αμέσως: “Διμοιρίες θανάτου που προέρχονται από τις δυνάμεις του καθεστώτος Άσαντ, της Ρωσίας και Σιιτών, που στηρίζονται από το Ιράν, ανακαταλαμβάνουν το Ανατολικό Χαλέπι, και μαζί με αυτό καταρρίπτεται η τελευταία μεγάλη πόλη που απελευθέρωσε η Συριακή Επανάσταση από το 2011”(http://www.kar.org.gr/)
Το ότι μια λαϊκή επανάσταση δεν μπορεί να έχει κέντρα επιχειρήσεων στην Ιορδανία και στην Τουρκία ούτε μπορεί να χρηματοδοτείται, να εξοπλίζεται και να ενισχύεται από το Κατάρ, τη Σαουδική Αραβία, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία είναι αδιάφορο γι' αυτούς. Το μόνο που αποδεικνύουν σείοντας “αντιφαστικά” και “αντιρατσιστικά” λάβαρα είναι ο ακράτητος φασισμός και ρατσισμός τους, τόσο απέναντι σε άτομα και ομάδες, όσο και απέναντι σε λαούς.
(*) Η “ελληνική” κυβέρνηση συνεργάζεται σ' αυτό τον “οργανισμό” με το προτεκτοράτο του Κοσσόβου, το ψευδοκράτος της κατεχόμενης Κύπρου και τα Σκόπια, μεταξύ άλλων.
Στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες