Μέλη της ομάδας έφτασαν έξω από το σπίτι του υπουργού
στην περιοχή του Μετς και πέταξαν φέιγ βολάν εκφράζοντας την συμπαράσταση τους στο μέλος της "17Ν" Δημήτρη Κουφοντίνα.
Σε κείμενο που ανήρτησαν στο indymedia αναφέρουν χαρακτηριστικά
"Με τη κίνηση μας αυτή, θέλαμε να στοχοποιήσουμε προσωπικά τον κύριο υπεύθυνο για την προσχεδιασμένη άρνηση χορήγησής αδειών, στον αγωνιστή της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ο κ. Παρασκευόπουλος, ως υπουργός Δικαιοσύνης, είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την πρωτοφανή, αλλά πλήρως αναμενόμενη, εκδικητική αντιμετώπιση ενός πολιτικού κρατουμένου με το ιστορικό βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα".
Διαβάστε παρακάτω τι γράφουν οι ίδιοι στο indymedia για την παρέμβαση και το κείμενο για τη δικαιοσύνη και για την άρνηση χορήγησης αδειών στον Δημήτρη Κουφοντίνα
Ρουβίκωνας-Παρέμβαση στο σπίτι του υπουργού δικαιοσύνης για την άρνηση χορήγησης αδειών στον σύντροφο Δημήτρη Κουφοντίνα
Την Τετάρτη 2 Νοεμβρίου, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση έξω από την οικία του υπουργού δικαιοσύνης Ν. Παρασκευόπουλου, στην περιοχή του Μέτς. Με τη κίνηση μας αυτή, θέλαμε να στοχοποιήσουμε προσωπικά τον κύριο υπεύθυνο για την προσχεδιασμένη άρνηση χορήγησής αδειών, στον αγωνιστή της 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα.
Ο κ. Παρασκευόπουλος, ως υπουργός δικαιοσύνης, είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος για την πρωτοφανή, αλλά πλήρως αναμενόμενη, εκδικητική αντιμετώπιση ενός πολιτικού κρατουμένου με το ιστορικό βάρος του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Συγκεκριμένα, οι άδειες προς τον σύντροφο θα έπρεπε να χορηγούνται από το 2010, εφόσον, είχαν πλέον συμπληρωθεί τα απαιτούμενα 8 έτη έκτισης της ποινή, όπως ακριβώς ορίζει ο νόμος.
Αντί αυτού, το υπουργείο δικαιοσύνης αποφάνθηκε με διασταλτική ερμηνεία του νόμου, πως εξαιτίας των επιπλέον 25 ετών κάθειρξης που είχε επιβάλει το δικαστήριο στο σύντροφο, το δικαίωμα χορήγησης αδειών θα έπρεπε να παραταθεί στα 13 χρόνια.
Η απόφαση αυτή, πέρα από τη νομική της σαθρότητα, προδίκαζε τις επερχόμενες απορριπτικές αποφάσεις των δικαστικών αρχών, απέναντι στο νομικά κατοχυρωμένο αίτημα του συντρόφου.
Πράγματι, φτάνοντας τα 14 χρόνια εγκλεισμού, οι άδειες που δικαιούται ο σύντροφος ακόμα δεν χορηγούνται. Όμως, η αιτιολόγηση των απορριπτικών αποφάσεων, εφόσον δεν υπάρχει πλέον κανένα νομικό έρεισμα και εδράζεται σε ξεκάθαρα πολιτικά κριτήρια, αποκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα των αρχών.
Οι απορριπτικές αποφάσεις, στηρίζονται στο σκεπτικό και μόνο ότι ο σύντροφος αρνείται να αποκηρύξει την ένοπλη πάλη, τοποθετώντας το ζήτημα στην πραγματική του βάση. Η ηγεσία του υπουργείου δικαιοσύνης μη έχοντας άλλο περιθώριο νομικών ελιγμών, ξεκαθαρίζει πως το διακύβευμα της χορήγησης αδειών, αφορά την ιστορική και πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην αστική τάξη και τους επαναστάτες.
Η αριστερή κυβέρνηση όπου συμμετέχει ο κ. Παρασκευόπουλος, πέρα από το να συνεχίζει ακάθεκτη τη λαομίσητη πολιτική των μνημονίων, δίνει και όρκους πίστης στις κυρίαρχες δυνάμεις του τόπου, την ντόπια μεγαλοαστική μαφία και στους ιμπεριαλιστές επικυρίαρχους. Η χορήγηση αδειών σε έναν αμετανόητο αγωνιστή της 17Ν, θα απαιτούσε, έστω και από μια σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, ηθικό ανάστημα και απαίτηση για άσκηση ανεξάρτητης πολιτικής. Θα απαιτούσε δηλαδή, τη διατάραξη των σχέσεων με το εγχώρια κυρίαρχη τάξη, που ανατριχιάζει στη θύμηση και μόνο της δράσης της 17Ν, αλλά και των σχέσεων με την ύπατη αρμοστεία της χώρας, την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με το ιστορικά και πολιτικά χρεοκοπημένο ιδεολόγημα του ευρωκομμουνισμού που υπηρετεί, είναι καταδικασμένη να λειτουργεί ως παραδουλεύτρα της ντόπιας ελίτ και και των κέντρων της παγκοσμιοποιημένης εξουσίας. Γι’ αυτό, δεν τολμά να σηκώσει κεφάλι, γι’ αυτό, ενώ ‘’πρωτοστατούσε’’ ως αντιπολίτευση στον αγώνα για τα δικαιώματα των κρατουμένων, αλλά και συγκεκριμένα στο αίτημα του Δ. Κουφοντίνα, σήμερα, εν μέσω της εισαγγελέως κ. Περιμένη, αρνείται όχι μόνο τη χορήγηση αδειών, αλλά και την τήρηση των στοιχειωδών περιθωρίων εξέτασης των αιτήσεων, καθυστερώντας την απόφαση.
Ενώ λοιπόν, βάσει νόμου, οι κρατούμενοι δικαιούνται να καταθέσουν αίτηση για χορήγησης άδειας κάθε δύο μήνες, στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα αυτό δεν ισχύει. Έτσι, ενώ μέσα σε ένα ημερολογιακό έτος, οι κρατούμενοι μπορούν να αιτηθούν αδείας 6 φορές (κάθε δύο μήνες), ο Δ. Κουφοντίνας έχει καταθέσει μονάχα δύο. Με την επιτηδευμένη καθυστέρηση στη λήψη απόφασης του αρμόδιου συμβουλίου(περίπου έξι μήνες αναμονής), ουσιαστικά παραβιάζει το θεσμικό δικαίωμα αιτήσεων αδείας και διαμορφώνει ένα ειδικό καθεστώς αντιμετώπισης του Δ. Κουφοντίνα.
Είναι λοιπόν σαφές, πως τα εισαγγελικά τερτίπια εις βάρος του Δ. Κουφοντίνα, τα οποία ουσιαστικά κουρελιάζουν τη νομοθεσία αλλά και τα κατοχυρωμένα δικαιώματα ενός κρατούμενου, δεν αφορούν στενά τον πάγιο συντηρητισμό της δικαστικής εξουσίας. Αφορούν, την αντιμετώπιση της αστικής τάξης απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους. Και αυτό είναι ένα ζήτημα κατ’ αρχάς πολιτικό.
Ο πυρήνας της ειδικής αντιμετώπισης του Δ. Κουφοντίνα, βρίσκεται στην πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στους εξουσιαστές και τους αμετανόητους ένοπλους αντάρτες. Βρίσκεται, σημειολογικά, αλλά ταυτόχρονα βαθιά υπαρξιακά, στη μνησικακία και στη φοβία της αστικής τάξης. Στο μίσος της, για αυτούς που την ενοχοποίησαν, στον τρόμο της για αυτά που της προκάλεσαν. Βρίσκεται, τελικά, στην απόπειρα της να γλύψει τις πληγές της, εξοντώνοντας αυτούς που τόλμησαν να σηκώσουν τα όπλα εναντίον της.
Ο κόσμος του αγώνα, οφείλει να συσπειρωθεί γύρω από το δίκαιο αίτημα του Δ. Κουφοντίνα. Γιατί, η ντροπή και η οργή που πλημμύρισε τις ευρύτερες δυνάμεις του επαναστατικού κινήματος το καλοκαίρι του 2002, όταν σχεδόν σύσσωμη η αριστερά καταδίκαζε και διαχώριζε τη θέση της από τα μέλη της 17Ν, άρα και από την επαναστατική προοπτική, σήμερα πληρώνεται. Πληρώνεται με έκτακτους νόμους και ειδικές συνθήκες κράτησης, πληρώνεται με την πραξικοπηματική άρνηση χορήγησης αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους. Κυρίως όμως πληρώνεται, με την εγκατάλειψη της επαναστατικής στρατηγικής, άρα και την εγκατάλειψη του λαού στην πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ιστορίας. Να στηρίξουμε το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα, να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις όσους υπηρετούν με κάθε κόστος το όραμα της επανάστασης.
ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ
Αναρχική Συλλογικότητα Ρουβίκωνας, Κοκκινη Γραμμη, Συνέλευση αναρχικών-κομμουνιστών για την ταξική αντεπίθεση ενάντια στην Ε.Ε., Αναρχικη Συλλογικότητα Νεας Φιλαδέλφειας
Ρουβίκωνας: Όταν η δικαιοσύνη κάνει καλά τη δουλειά της
Το να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην άδεια του Δ. Κουφοντίνα δεν είναι μόνο η υπεράσπιση ενός δικαιώματος επίπονα κερδισμένου που πάντα τίθεται υπό αμφισβήτηση. Είναι και ένα μήνυμα απο την βάση προς την κορυφή. Ενα σημάδι άρνησης υποταγής, μια χειρονομία ταξικής και αγωνιστικής αξιοπρέπειας.
Είναι κοινότοπο να πούμε ότι η δικαιοσύνη στον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου δεν είναι τυφλή. Βλέπει και μάλιστα πολύ καλά. Και πρέπει να βλέπει γιατί αλλιώς δεν θα μπορέσει να κάνει την δουλειά της: να σφραγίσει με το κύρος του "Δικαίου" την καθημερινή συνθήκη καταπίεσης και εκμετάλλευσης της μεγάλης κοινωνική πλειοψηφίας.
Η επιλογή να θαφτούν ζωντανοί όσοι σήκωσαν όπλο κατά της τάξης που κυβερνά ήταν και είναι αναμενόμενη. Δεν διατηρούν την εξουσία τους, δεν οικειοποιούνται τον πλούτο που παράγει η εργασία για τόσους αιώνες και τόσο απόλυτα δείχνοντας γενναιόδωροι, δεν είναι ρομαντικοί να σέβονται καν τους κανόνες που θεσμίζουν όταν αυτοί οι κανόνες δεν τους βολεύουν. Αυτό είναι το πρώτο που μαθαίνει όποιος έχει εξουσία, από την κορυφή έως τον τελευταίο μαφιόζο.
Άλλωστε γιαυτό τον λόγο διατηρούνται αυτοί οι κανόνες κι όταν η κοινωνική δυναμική που τους επέβαλε έχει εκλείψει. Για να μην εφαρμόζονται εκεί που δεν θέλουν και να εφαρμόζονται εκεί που θέλουν
Μόλις πρόσφατα πέθανε ο δικτάτορας Παττακός. Ένας άνθρωπος υπεύθυνος, ανάμεσα στα άλλα, για χιλιάδες βασανισμούς και θανάτους. Ένας αμετανόητος. Ό οποίος στα 15 χρόνια αποφυλακίστηκε. Τη στιγμή αυτή οι φονιάδες της Χρυσής Αυγής κυκλοφορούν ελεύθεροι. Κάθε κρατούμενος της αστικής τάξης αρρωσταίνει ξαφνικά και χαρωπά εισαγγελείς ανακριτές και συμβούλια τον αποφυλακίζουν. Ο Δημητρης Κουφοντίνας και άλλοι κατηγορούμενοι ως μέλη της οργάνωσης "17 Νοέμβρη" έχουν εδώ και μια 6ετία το δικαίωμα της άδειας αλλά δεν τους την δίνουν ποτέ.
Το δικαίωμα της άδειας δεν είναι ούτε παραχώρηση του κράτους, ούτε ανθρωπισμός μιας φανταστικής δημοκρατίας. Είναι μια δυσανάλογα μικρή κατάκτηση αγώνων δεκαετιών μέσα και έξω από τις φυλακές. Αγώνων σκληρών που κόστισαν αίμα και ζωές για να μπορούν οι απροσάρμοστοι σε ένα αντικοινωνικό και ταξικό πλαίσιο κανονικότητας, αφού βγάλουν χρόνια έγκλειστοι, να περνάνε λίγες μέρες εκτός φυλακής. Να περνάνε κάποιες μέρες με τους οικείους τους, "φυσιολογικά", στον "κανονικό" κόσμο. Και αυτό συμβαίνει σε ένα τόσο ασφυκτικό εποπτικό πλαίσιο από τις αρχές που ανεξάρτητα προθέσεων, ένα απειροελάχιστο ποσοστό κρατουμένων τις παραβιάζει. Βέβαια η καθεστωτική προπαγάνδα, ακριβώς για να μπορεί η εξουσία να χορηγεί αυθαίρετα το δικαίωμα των αδειών, προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο προβάλλοντας με μανία κάθε τυχόν περιστατικό παραβίασης άδειας από κρατούμενο. Κι όμως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική απο την τρομολαγνεία των ΜΜΕ.
Αυτή η είναι η αλήθεια: ούτε οι Πατακοί, ούτε οι χρυσαυγίτες έκαναν το σβέρκο των κρατικών μανδαρίνων του πολιτικού προσωπικού και των καπιταλιστών να ανατριχιάσει. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, η 17Ν το έκανε. Και θα τους εκδικηθούν γιαυτό. Εμείς, δεν απευθυνόμαστε ούτε στην "αστική δικαιοσύνη", ούτε στον Σύριζα, ούτε στο κράτος. Απευθυνόμαστε στην κοινωνική βάση, στην τάξη μας στους ανθρώπους της δικής μας κοινωνικής θέσης και θέτουμε ένα ερώτημα: Ανεξάρτητα τι πιστεύει κανείς για τον λόγο και τις επιλογές όποιου/ας ακολούθησε τον δρόμο της ένοπλης πάλης ποιον στην πραγματικότητα εκδικείται το καθεστώς στο πρόσωπο του Κουφοντίνα; Ποιόν αντιπαλεύει;
Για εμάς αντιπαλεύει τους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους, αντιπαλεύει την ιδέα ότι κάποιοι από αυτούς για αρχή, και όλοι σε μια προοπτικ,ή μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια το κράτος και να του αρνηθούν το μονοπώλιο στη βία. Αντιπαλεύει την ιδέα ότι τίποτα δεν τελείωσε, ότι όλα μένει να αρχίσουν κι ότι η τάξη πραγμάτων που μας έφερε ως εδώ είναι τρωτή.
Γιαυτό είναι σημαντικό να κερδίζονται τέτοιες "μικρές" νίκες, να σπάει η αυθαιρεσία της αστικής δικαιοσύνης, να διαλύονται τα τρομολαγνικά αφηγήματα που θέλουν να στρέψουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα ενάντια στον εαυτό τους, τον κόσμο του αγώνα ενάντια στον εαυτό του.
Το να υπερασπιστούμε το δικαίωμα στην άδεια του Δ. Κουφοντίνα δεν είναι μόνο η υπεράσπιση ενός δικαιώματος επίπονα κερδισμένου που πάντα τίθεται υπό αμφισβήτηση. Είναι και ένα μήνυμα απο την βάση προς την κορυφή. Ενα σημάδι άρνησης υποταγής, μια χειρονομία ταξικής και αγωνιστικής αξιοπρέπειας.
Η δικαιοσύνη κράτους και κεφαλαίου κάνει καλά τη δουλειά της. Και θα συνεχίσει να την κάνει μέχρι εμείς, η κοινωνική βάση αρχίσουμε να κάνουμε καλά τη δική μας δουλειά.
Να αναγνωριστούν όλα τα κατοχυρωμένα δικαιώματα στους πολιτικούς κρατούμενους.
Να δοθούν οι άδειες στον Δ. Κουφοντίνα
Ρουβίκωνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες