«Το κράτος έχει εγκαταλείψει τη Μυρτώ»,κραυγή απόγνωσης από τη μητέρα της

«Δεν δέχομαι ότι θα περιμένω το παιδί μου να πεθάνει ξαπλωμένο σε ένα κρεβάτι. Δεν μπορώ να περιμένω το τέλος της ζωής του. Η Μυρτώ μου ζει και δεν θα την εγκαταλείψω. Σώθηκε με τη δύναμη του Θεού και θα κάνω τα πάντα για να γυρίσουμε στο σπίτι μας, ακόμα κι αν έχω απέναντί μου ένα κράτος ανάλγητο».

Τα λόγια ανήκουν στη Μαρία Κοτρώτσου, μητέρα της Μυρτώς, η οποία περίπου τέσσερα χρόνια μετά τη σεξουαλική κακοποίησή της από τον Πακιστανό Αχμέτ Βακάς στην Πάρο εξακολουθεί να δίνει το δικό της αγώνα στο Κέντρο Αποκατάστασης και Αποθεραπείας «Animus» στη Λάρισα.Δίπλα της βρίσκεται κάθε στιγμή η μητέρα της, η οποία μίλησε στον «Ε.Τ.» για τον Γολγοθά του παιδιού της.

Οι γιατροί προτείνουν η 19χρονη σήμερα Μυρτώ να επιστρέψει -ύστερα από 33 μήνες στο «Animus»- στο σπίτι της, καθώς η αλλαγή περιβάλλοντος εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει θετικά στην ψυχολογία της και κατ’ επέκταση στη βελτίωση της υγείας της. Η μετακίνηση, ωστόσο, στο σπίτι της οικογένειας στην Αθήνα δεν είναι μια απλή υπόθεση.

«Οι θεράποντες γιατροί μου είπαν ότι η επιστροφή στο σπίτι μας θα κάνει ενδεχομένως την κόρη μου να αποκτήσει ξανά ενδιαφέρον για τη ζωή. Το “Animus” είναι ένας εξαιρετικός χώρος και πάντα θα ευχαριστώ τον πρόεδρο, κ. Αχιλλέα Νταβέλη, για όλα όσα μας έχει προσφέρει, αλλά δεν παύει να είναι ένας κλειστός χώρος, ο οποίος, αν παραμείνεις για χρόνια, γίνεται για το παιδί φυλακή. Το πρόβλημα είναι ότι το κράτος δεν μας βοηθάει να φύγουμε από εδώ. Το πατρικό μου σπίτι στην Αθήνα δεν μπορεί να φιλοξενήσει τη Μυρτώ. Δεν έχει ασανσέρ (πολλώ δε μάλλον αναπηρικό), ράμπα, ειδικό μπάνιο. Για τις διαμορφώσεις αυτές χρειάζονται τουλάχιστον 30.000 ευρώ, χρήματα τα οποία δεν τα έχω», λέει η κ. Κοτρώτσου.

Το κέντρο «Animus» έχει καλύψει το σύνολο των εξόδων της 19χρονης, αλλά, όπως τονίζει η μητέρα της Μυρτώς, το κράτος δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία: «Λέγαμε παλιά, τη δεκαετία του ’70, ότι ο κόσμος έκρυβε τους αναπήρους. Νιώθω ότι το κράτος με ωθεί να λειτουργήσω με τον ίδιο τρόπο, το 2016, αλλά δεν θα το κάνω. Ξέρετε, ο καλύτερος τρόπος να κρύψεις ένα πρόβλημα είναι να κάνεις ότι δεν υπάρχει. Δυστυχώς, δεν δίνονται αποζημιώσεις για αποθεραπείες. Το μόνο που ζητάω είναι βοήθεια για να καλυφθούν τα έξοδα για την επιστροφή στο σπίτι μας και να μπορέσω να καλύψω τα έξοδα για την αποθεραπεία του παιδιού μου. Για μία ώρα φυσικοθεραπείας χρειάζονται 30-40 ευρώ. Σκεφτείτε για ψυχολόγο και όλα τα υπόλοιπα. Η επιστήμη έκανε ό,τι μπορούσε. Από εδώ και πέρα θέλουμε να ζήσουμε ανθρώπινα».

Η κατάσταση της υγείας της Μυρτώς χαρακτηρίζεται σταθερή: «Στην ομιλία δεν έχουμε σημαντική πρόοδο αλλά το παιδί μου με νιώθει και καταλαβαίνει τα πάντα. Το βλέπω στα μάτια της».

Η μοιραία ημέρα στην Πάρο

Ηταν 23 Ιουλίου 2012 όταν η 15χρονη τότε Μυρτώ Παπαδομιχελάκη δέχθηκε επίθεση από τον Αχμέτ Βακάς, την ώρα που περπατούσε κοντά σε παραλία της Χρυσής Ακτής στην Πάρο, όπου είχε πάει μαζί με τη μητέρα της και την αδερφή της για μπάνιο. Το κορίτσι απομακρύνθηκε για λίγο για να ακούσει μουσική και τότε ο δράστης, ο οποίος την παρακολουθούσε, απομόνωσε το παιδί, το χτύπησε στα βράχια και το κακοποίησε σεξουαλικά.

Ο Βακάς διέφυγε και εντοπίστηκε από την Αστυνομία στην Αθήνα. Στο δικαστήριο καταδικάστηκε σε ισόβια και 25 χρόνια κάθειρξη.

Για τη Μαρία Κοτρώτσου, ωστόσο, η λύτρωση δεν έρχεται με καμία ποινή: «Ενας άνθρωπος που φτάνει στο σημείο να συμπεριφερθεί σαν κτήνος είναι σίγουρο ότι θα επαναλάβει την πράξη του αν του δοθεί η ευκαιρία. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι αυτοί. Η φυλάκισή του δεν με ελαφρώνει, καθώς η ποινή δεν κάνει το παιδί μου καλά. Το παιδί μου δεν θα γίνει ποτέ όπως ήταν. Αν κάνουν το λάθος να τον βγάλουν από τη φυλακή, θα το πληρώσουν ακριβά. Δεν είναι τυχαίο ότι σε χώρες, όπως η Αμερική, καταδικασμένοι για τέτοια αδικήματα δεν απελευθερώνονται ποτέ».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ
akalafatis@e-typos.com

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής