Υπερθεματισμένος αναθεματιστής

του Γιάννη Λαζάρου
Από την ίδρυση του ελληνικού κράτους δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αναθεμάτισε τους κρατούντες όποιοι κι αν ήταν αυτοί. Το κοινώς λεγόμενο "θα κόψω το χέρι μου αν τους ψηφίσω ξανά", είναι η επωδός ενός λαού(;) που πορεύεται όλα αυτά τα χρόνια εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των δημιουργών αυτού του κράτους.

Όποιος δεν αναθεμάτισε αλλά προσπάθησε να δώσει λύση με το μυαλό ή με τα όπλα έγινε αυτόματα ο εχθρός, το μίασμα, ο παρίας μιας ανύπαρκτης κοινωνίας που έχει πεισθεί πως είναι και κληρονόμος ενός πολιτισμού που δεν αναθεμάτιζε με την σημερινή έννοια του όρου. Ακόμη και στο ιερό ανάθεμα οι νεοέλληνες υπερθεμάτισαν ώστε να επικρατήσει το σκοτάδι και η οπισθοδρόμηση.

Ο υπερθεματιστής τα δίνει όλα για το συμφέρον του όποιο κι αν είναι αυτό, αφού πιστεύει πως αν νικήσει στον πλειστηριασμό θα ζήσει καλύτερα σε τούτο ή στον άλλο κόσμο, έτσι δεν πετάει τσάμπα το αντίτιμο, προσδοκά κέρδος. Μεγάλο κέρδος μάλιστα, αφού ως υπερθεματιστής είναι και ο νικητής.

Σε κάποιο κέρδος έστρεφαν πάντα αυτόν τον λαό όταν τον καλούσαν και το καλούν ακόμη να υπερθεματίσει υπέρ των σωτήρων του, οι οποίοι επιλέγονται από κέντρα που δεν υπερθεματίζουν ποτέ, επειδή η εξουσία δεν εκπλειστηριάζεται αλλά κατακτιέται πάντα.

Το "θα σε σώσουμε εμείς" είναι μια ανακάλυψη που απευθύνεται σε άλογα όντα με αντίτιμο μια πρόσκαιρη ευδαιμονία. Το ατομικό συμφέρον που νικά την κοινωνική δικαιοσύνη είναι και το όπιο που κάνει σερνάμενες υποστάσεις να νιώθουν υπερθεματιστές και νικητές ανάμεσα στα χαλάσματα μιας Χιροσίμα όπως κατάντησαν την κατ΄ ευφημισμόν κοινωνία.

Ανάμεσα σε ανύπαρκτη κοινωνική δομή με διαλυμένα και ξεπουλημένα όλα όσα χρειάζεται να ζήσει ένας λαός, δεν μπορεί να νιώθει κάποιος υπερθεματιστής όσο κι αν το ατομικό συμφέρον τον τυφλώνει. Δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα υπερθεματισμένος αναθεματιστής. Η απληστία χτυπάει κόκκινο όταν από τη μια υπερθεματίζεις για να σκλαβωθεί το παιδί σου κι από την άλλη χύνεις κροκοδείλια δάκρυα για το μέλλον του.

Δεν μπαίνει σε λοταρία η ελευθερία, δεν αγοράζεται η σκέψη που θα κάνει την κοινωνική δικαιοσύνη θεμέλιο μιας κοινωνίας και κατ΄επέκταση ζωή και προκοπή ενός λαού. Εκείνο που μπαίνει σε λοταρία είναι η ελευθεριότητα η οποία ευτελίζει τελικά τα πάντα και οδηγεί στην σκλαβιά κοινωνίες. Η Ελλάδα σίγουρα κατέχει το ρεκόρ υπερθεματιστών ελευθεριότητας παγκοσμίως. Από τον απλό ψηφοφόρο μέχρι και τον προεδρεύοντα ή πρωθυπουργεύοντα "όλα για την νίκη", όποιο κι αν είναι το αντίτιμο.

Την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία το αντίτιμο φωνάζει πως σάπισαν όλα αλλά ο υπερθεματισμένος αναθεματιστής κωφεύει περιμένοντας πάντα κάποιον άλλον σωτήρα που θα τον κάνει να περνάει καλά. Πάλι θα πεισθεί πως ο άλλος σωτήρας είναι ο σωτήρας του, δηλαδή ο σωτήρας των συμφερόντων του, που θα τον κάνει να νιώσει πως υπερθεμάτισε μέχρι να αρχίσει να αναθεματίζει πάλι. Στο ίδιο διάστημα η αποκαλούμενη κοινωνία πάτο δεν θα βρίσκει στον βόθρο της σκλαβιάς. Στον βόθρο που δεν βρωμάει η σκλαβιά αλλά μοσχομυρίζει το επίδομα φτώχειας και το ΕΣΠΑ.

Ο υπερθεματισμός για επιβίωση και όχι για ζωή οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα θέλω των κρατούντων και των ντόπιων υπαλλήλων τους που ευδοκιμούν από την εποχή του Μαυροκορδάτου διότι το κλίμα δεν το τρώει μια και καλή ο γάιδαρος μπας και ανακουφιστεί η πατρίδα. Μια πατρίδα που μπήκε σε λοταρία με υπερθεματιστές τους "πατριώτες" και οδηγήθηκε για τα καλά στην φανερή σκλαβιά κάνοντας μια διαδρομή διακοσίων περίπου χρόνων ψεύτρας λευτεριάς.

Στο δια ταύτα λοιπόν, δεν φαίνεται λύση στον ορίζοντα όσο απαισιόδοξο κι αν ακούγεται διότι η μοναδική λύση είναι η λευτεριά. Αυτή δεν κατακτιέται με ψήφους υπερθεματιστών συμφεροντολόγων αλλά με όπλα, και ένα είναι σίγουρο, πως δεν μπορούν να τα κρατήσουν οι υπερθεματισμένοι αναθεματιστές.-

Στον τοίχο