ομότιμου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου
Επιβεβαιώθηκε έτσι και με αυτόν τον τρόπο η εκτίμηση του Ανιέλι ιδιοκτήτη της Φίατ ότι «η αριστερά -στην κυβέρνηση της οποίας ο ίδιος ως γερουσιαστής έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης- κάνει μερικές φορές τη δουλειά καλύτερα από τη δεξιά».
Βεβαίως πολύ πριν από τη διαπίστωση αυτή του κεφαλαιοκράτη Ανιέλι η αριστερά με τη μορφή της ρεφορμιστικής, σοσιαλδημοκρατικής αριστεράς έχει προσφέρει στο κυρίαρχο σύστημα πολύτιμες υπηρεσίες.
Θυμίζω την κραυγαλέα περίπτωση των Γερμανών σοσιαλδημοκρατών και πιο ειδικά του Gustav Noske, ο οποίος αφού προηγουμένως το 1914 ψήφισε τις πολεμικές δαπάνες, στη συνέχεια το 1919 ανέλαβε το ρόλο του «ματωβαμένου σκυλιού» όπως ο ίδιος το προσδιόρισε και πρωτοστάτησε, κατά τη διάρκεια της αιματηρής βδομάδας του Βερολίνου στην καταστολή του κινήματος των σπαρτακιστών και τη δολοφονία των κομμουνιστών Karl Liebknecht και Rosa Luxemburg.
Πιο ειδικά, στην εποχή όπου το δίλημμα σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ και τα περιθώρια μη αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης φιλολαϊκών μεταρρυθμίσεων ανύπαρκτα, εκτιμώ ότι ο ρεφορμισμός καταλήγει νομοτελειακά στη μετεξέλιξή του σε υπηρέτη του νεοφιλελευθερισμού ή καπιταλισμού της εποχής μας.
Και στην περίπτωση των τηλεοπτικών αδειών, η από γεννησιμιού της λόγω σύνθεσης της (ΑΝΕΛ – ΣΥΡΙΖΑ και τέως στελέχη του ΠΑΣΟΚ ) και κυρίαρχης ευρωκομμουνιστικής μήτρας του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ, κυβέρνηση -για να μην ξεχνιόμαστε- έπαιξε τον ρόλο του καλύτερου διαχειριστή του συστήματος γενικώς αλλά και του τηλεοπτικού ειδικότερα και κάθε άλλο «του εκ βάθρων ανατροπέα του», όπως διατείνονται ορισμένοι.
Και το έπαιξε διττά. Από τη μια και κυρίως, διότι για ακόμη μια φορά εμφυσάει στην κοινή γνώμη την αντίληψη ότι είναι αδύνατον να υπάρξει μια άλλου τύπου κυρίαρχη ενημέρωση από εκείνη των πλουτοκρατών και τελικά ότι είναι αδύνατον να υπάρξει άλλος δρόμος από τον καπιταλιστικό μονόδρομο.
Βεβαίως, άθελα της η κυβέρνηση επιβεβαιώνει με αυτόν τον τρόπο τον περιορισμένο ως προς το περιεχόμενο του χαρακτήρα της αστικής δημοκρατίας και τη φιλελεύθερη παράδοση (Λοκ), η οποία σε αντίθεση με τον μαρξισμό θέλει ως κατόχους του Λόγου και του λόγου τους κατέχοντες τον πλούτο και μόνον και όχι τον ίδιο το λαό.
Από την άλλη, με αυτήν της την παρέμβαση η κυβέρνηση ουσιαστικά επεδίωξε να ανταποκριθεί στο ρόλο του αστικού κράτους και των κυβερνήσεων του ως διαχειριστών όχι στιγμιαίων ή κοντοπρόθεσμων, όχι ατομικών συμφερόντων επί μέρους καπιταλιστών, αλλά των μακροπρόθεσμων και συλλογικών συμφερόντων της αστικής τάξης στο σύνολό της.
Το αν τελικά επικρατήσει στο τηλεοπτικό τοπίο -κάτι καθόλου βέβαιο διότι πέρα από δεξιά, η κυβέρνηση είναι και ανίκανη- ο Μαρινάκης και ο Καλογρίτσας, αντί του Ψυχάρη και του Μπόμπολα δεν συνιστά χτύπημα κατά του κεφαλαίου, ούτε ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών.
Αντίθετα, η δημοπρασία αποτέλεσε πράξη δηλωτική της κυριαρχίας της αγοράς, της γενίκευσης της εμπορευματοποίησης της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας συμπεριλαμβανομένων.
Αποτελεί πράξη νομιμοποίησης της διαπλοκής πολιτικής εξουσίας και κεφαλαιοκρατών, συνιστά επιβράβευση των πιο ισχυρών εν προκειμένω κεφαλαίων και ενίσχυσης της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου.
Το αφελές επιχείρημα ότι το δημόσιο θα εισπράξει από αυτήν τη διαδικασία το τρομερό ποσό των 246 εκατομμυρίων που έχανε μέχρι σήμερα, αποτελεί στην ουσία ξεδιάντροπη απάτη των κυβερνώντων, αν σκεφτεί κανείς την παράλληλη με αυτήν την είσπραξη πρωτόφαντη αφαίμαξη του λαού υπέρ του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου και ακόμη τα ανταποδοτικά οφέλη που θα έχουν οι καναλάρχες από την κατοχή των τηλεοπτικών σταθμών.
Τελικά, όσο και αν πασχίζει ο ΣΥΡΙΖΑ, του είναι όλο και πιο δύσκολο να διατηρήσει το αριστερό του προσωπείο διότι φαίνεται από παντού πια το πραγματικό του δεξιό πρόσωπο.
Όσο για μας, μέρες που είναι, από σταγόνες επερχόμενης καταιγίδας, ας συμβάλουμε αυτή να ξεσπάσει και να πνίξει και τον ΣΥΡΙΖΑ και την δεξιά πολιτική, απ’ όπου και αν προέρχεται και ό,τι απόχρωση κι αν έχει.
http://www.real.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες