Κανείς δεν θα ξέρει τι τρώει

Οι Αμερικάνοι προετοιμάζονται να μείνουν στο σκοτάδι ξανά σχετικά με το τι περιέχεται στο φαγητό τους-Η Ευρώπη βιάζεται να ακολουθήσει το παράδειγμα μέσω συμφωνιών TTIP και του δούρειου ίππου της Mosanto που ακούει στο όνομα Bayer .

Επιμέλεια: Τρύφων Λιώτας
Οι Αμερικανοί θα πρέπει να προετοιμαστούν για να είναι στο σκοτάδι και πάλι σχετικά με τους Γενετικά Μεταλλαγμένους Οργανισμούς (ΓΜΟ) στα τρόφιμα τους. Το αρχικό νομοσχέδιο που οι ακτιβιστές ονομάσανε DARK (λογοπαίγνιο: η λέξη σημαίνει σκοτάδι αλλά σχηματίζεται από τα αρχικά των λέξεων της φράσης «Αρνούνται το Δικαίωμα στους Αμερικάνους να Γνωρίζουν»), και που θα σταματούσε τον οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) να επιβάλλει την αναγραφή των ΓΜΟ στα τρόφιμα, δεν πέρασε πέρσι από τη Γερουσία. Μετά από ένα χρόνο όμως επανήλθε παρόμοιος νόμος με τα ίδια περίπου αποτελέσματα, παίρνοντας αυτή τη φορά στις 7 Ιουλίου του 2016, την έγκριση της Γερουσίας.

Οι μεγάλες εταιρίες τροφίμων νιώθοντας να απειλούνται από έναν καινούργιο νόμο που υπάρχει στο Vermont, πίεσαν για μια ομοσπονδιακή «λύση». Ο νόμος υποχρέωνε την εταιρεία σε πρόστιμο 1000$ την ημέρα για τρόφιμα που δεν ανάγραφαν στη συσκευασία τους ότι περιέχουν ΓΜΟ. Κάτι τέτοιο θα ήταν επικίνδυνο γιατί θα ενθάρρυνε και άλλες πολιτείες να νομοθετήσουν για να υποβάλλουν μηνύσεις.

Ξέρουμε ότι όταν μεγάλες εταιρίες βρίσκονται υπό την απειλή κινδύνου (στην περίπτωσή μας αυτός της βιοτεχνολογίας) λομπίστες, διεφθαρμένοι πολιτικοί, μεγαλοστελέχη επιχειρήσεων θα φροντίσουν να λαδώσουν την μηχανή του συστήματος ώστε να λειτουργήσει σύμφωνα με το νόμο του ισχυρού.

Έτσι δωροδοκώντας τα κατάλληλα πρόσωπα και προσθέτοντας στο νομοσχέδιο την υποχρέωση να δίδουν τις απαραίτητες πληροφορίες είτε φέροντας κωδικό για σκανάρισμα με το κινητό (QR) είτε αριθμό 1-800 (με χρέωση) είτε αναγράφοντας διεύθυνση ιστότοπου πάνω στη συσκευασία, κατάφεραν να το επαναφέρουν προς ψήφιση.

Το τι σημαίνει αυτό για τον ούτως ή άλλως αδιάφορο καταναλωτή που συνήθως βιάζεται και ψωνίζει δεκάδες προϊόντα ταυτόχρονα, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Όμως ένας νόμος προστασίας του καταναλωτή σε μια πολιτεία καταργείται προς όφελος μεγάλων εταιριών.

Αυτό που προκαλεί έκπληξη είναι ότι μέσα στις μεγάλες αυτές εταιρίες που υποστηρίζουν αυτό το νομοσχέδιο βρίσκεται και μια καινούργια βιομηχανία που γιγάντωσε τα τελευταία χρόνια: αυτή των βιολογικών τροφίμων.

Επειδή ο νέος νόμος είναι πολύ διαφορετικός από τον προηγούμενο που διευκρίνιζε την αναγραφή των ΓΜΟ, πρέπει πλέον να εγκριθεί και από τη βουλή των αντιπροσώπων πριν γίνει γενικός νόμος του κράτους. Το δε Υπουργείο Γεωργίας καλείται να αποφασίσει, μέσα στα επόμενα 2 χρόνια που θα τεθεί σε πλήρη ισχύ ο νόμος, πόση «ποσότητα ΓΜΟ» θα είναι απαραίτητη ώστε να αναγραφεί.

Η Ευρώπη εν τω μεταξύ προσπαθεί να περάσει τη γνωστή ΤTIP (Υπερατλαντική Συνεργασία Εμπορίου και Επενδύσεων) με μυστικές συζητήσεις, χωρίς να γνωρίζουμε το περιεχόμενο, που όμως θα περιλαμβάνει τη συμφωνία για τη διακίνηση των ΓΜΟ και την αναγκαστική εναρμόνιση των δύο νομοθεσιών.

Στην συνέχεια θα περάσουν και δημοκρατικά σε όλες τις χώρες – αποικίες της Ευρώπης χωρίς να ζητηθεί η γνώμη κανενός. Η Bayer o αντίστοιχος κολοσσός της Μοσάντο στην Ευρώπη έκανε ήδη μια προσπάθεια συνένωσης των δύο εταιριών που όμως απέτυχε.

Δεν έχει όμως και πολύ σημασία αφού η παραπάνω εμπορική συνεργασία στην ουσία σημαίνει μια «εμπορική συντροφιά» η οποία θα έχει το χρήμα, την εξουσία και το μονοπώλιο στην τροφή του ανθρώπου παγκόσμια. Μένει μόνο να δούμε αν τα ΓΜΟ που θα τρώμε εν αγνοία μας θα έχουν γερμανικό ή αμερικάνικο ΓΜ οργανισμό.

Στον τοίχο