Το καπιταλιστικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα είναι συνυφασμένο από την γέννησή του με την διαφθορά κάθε είδους.
Από το επίσημο, νόμιμο δουλεμπόριο Αφρικανών, Ιρλανδών και κάθε αδύναμου λαού ή ανυπεράσπιστων κοινωνικών ομάδων (παιδιών, γυναικών, αναπήρων, μεταναστών κ.ά.), μέχρι
την «οικονομία του δυναμίτη» για την καταστροφή ανταγωνιστικών επιχειρήσεων, την εξαγορά πολιτικών προσώπων, την φοροδιαφυγή, την ανασφάλιστη εργασία, την πορνεία, το trafficking, η παραγωγή και το εμπόριο ναρκωτικών, το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, το σύγχρονο δουλεμπόριο, το λαθρεμπόριο και ότι άλλο βάζει ο νους του ανθρώπου είναι φαινόμενα που συνέβαλλαν σημαντικότατα στην ανάπτυξη του καπιταλισμού κατά την περίοδο του προοδευτικού του ρόλου(*) και συμβάλλουν καθοριστικά στην διατήρησή του σήμερα, που έχει σαπίσει.
Το μαύρο χρήμα, η παραοικονομία, η φοροδιαφυγή και κάθε είδους παρανομία και έγκλημα δημιουργούν προστιθέμενη αξία, παράγουν όλο και μεγαλύτερο πλούτο, δηλαδή συσσώρευση κεφαλαίου, που, με τη σειρά του, δημιουργεί συγκέντρωση και συγκεντροποίηση.
Αν και αυτός ο πλούτος δεν μπορεί να μετρηθεί ακριβώς και δεν προσμετράται στο επίσημο ΑΕΠ, μεγάλο μέρος του επενδύεται σε νόμιμες επιχειρήσεις, οι παραγόμενη αξία των οποίων προσμετράται.
Η κάθε φύσης παρανομία δημιουργεί ένα δικό της, ανεπίσημο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν), το οποίο, στην Ελλάδα έχει υπολογιστεί ότι είναι ίσο με το 25% του επίσημου ΑΕΠ. Επίσημο ή ανεπίσημο είναι αποτέλεσμα παραγωγής αξιών και πλούτου και συνυπάρχει, όχι παράλληλα, αλλά συναντώμενο διαρκώς με το επίσημο ΑΕΠ. Δηλαδή, το έγκλημα ισχυροποιεί τον καπιταλισμό και η γενικευμένη διαφθορά μετατρέπεται σε συναλλαγή, σε θεσμό αναγκαίο για την αναπαραγωγή και διαιώνισή του.
Ακόμα περισσότερο σήμερα, σε συνθήκες παγκόσμιας ύφεσης, παράνομες δραστηριότητες όπως μαύρο χρήμα, ανασφάλιστη εργασία, φοροδιαφυγή, κρυφές δραστηριότητες κ.λπ. είναι απαραίτητες για την επιβίωση των επιχειρήσεων.
Οποιαδήποτε στέρηση δημόσιων εσόδων αποτελεί ένα μικρό μέρος του ΑΕΠ που παράγεται από τις εγκληματικές δραστηριότητες. Το αστικό κράτος, ακολουθώντας την φύση του, δέχεται να αποστερηθεί 2-3 δεκάδες δις ευρώ για το συνολικό καλό του καπιταλιστικού συστήματος.
Άλλωστε τα 2-3 δεκάδες δις δεν είναι σοβαρό ποσόν συγκριτικά με τα πολλά δις που παράγονται από τις εγκληματικές δραστηριότητες. Στο κάτω – κάτω της γραφής οι αιώνιοι ηλίθιοι φορολογούμενοι τα πληρώνουν κι αυτά.
Αυτός είναι ο λόγος που ποτέ δεν έχει τιμωρηθεί, έστω για τους τύπους, κανένας μεγαλόσχημος επιχειρηματίας για οποιαδήποτε παρανομία. Αν κάποιος συμβεί να ταλαιπωρηθεί, ή ακόμα και να πληρώσει κάποιο πρόστιμο ή ακόμα και να πάει στη φυλακή (εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο, αλλά μπορεί να συμβεί), οφείλεται σε σύγκρουση οικονομικών, ή πολιτικών μερίδων (famiglia) και σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Σε κάθε περίπτωση, οι κραυγές για «πάταξη της φοροδιαφυγής», «πάταξη της ανασφάλιστης εργασίας», «καταστολή του εγκλήματος», «κάθαρση», «τιμωρία των υπευθύνων» κ.λπ, κ.λπ, δεν είναι παρά κραυγές που νανουρίζουν τους εξηλιθιοποιημένους «αιώνιους αθώους – αιώνια σφαχτάρια». Το σύστημα δεν θα χτυπήσει ποτέ την καρδιά του.
Βέβαια, είναι δεδομένο ότι τα ξεβρακωμένα παιδάκια της δημοσιογραφίας θα συνεχίσουν να ταΐζουν τον ζωοποιημένο ντουνιά με το «πάθημα» κάποιων πλουσίων που «πιάστηκαν» από την κυβέρνηση να φοροδιαφεύγουν και «τώρα θα πληρώσουν», και ο ζωοποιημένος ντουνιάς θα συνεχίσει να ζητωκραυγάζει με την μουσούδα του χωμένη στο παχνί. Όσο θα συνεχίζει να το κάνει, τόσο το παχνί θα γίνεται μικρότερο κι ο βούρδουλας του χωριάτη βαρύτερος.
(*) Η προοδευτική περίοδος του καπιταλισμού χαρακτηρίζεται ΜΟΝΟ από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και δεν συνδέεται καθόλου με κάποια φανταστική, «ανθρωπιστική» ιδιότητά του. Το κεφάλαιο είτε βρίσκεται σε προοδευτική φάση είτε σε σαπισμένη συντηρητική, χαρακτηρίζεται από το ανθρώπινο αίμα που ξεχειλίζει από κάθε πόρο του.
Στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες