Σκάρτοι...

Οπως από πιο παλιά είχαμε σημειώσει, δεν περνάει ούτε μία μέρα χωρίς η κυβέρνηση ή κάποιοι απ’ την κυβέρνηση να μην κάνουν ή να μην πουν κάτι που στη διαβάθμιση από την ανοησία έως την κοτσάνα να μην καταλαμβάνει επίζηλη θέση. Δεν μιλάμε

για τα σοβαρά, αυτά ας τα εξαιρέσουμε. Μιλάμε για απλά καθημερινά πράγματα της πολιτικής που θα μπορούσε να διαχειρισθεί κανείς με περισσότερη σύνεση, αποφεύγοντας να φανερώνεται κάθε λίγο και λιγάκι ως ένας επίμοναγυμνός βασιλιάς. Ζηλωτής του αθλήματος ο κ. Φίλης, την αμόλησε (πάλι) την κοτσάνα του - όταν κάνουμε διαδηλώσεις εμείς έχουμε το «ηθικό πλεονέκτημα», όταν κάνουν οι άλλοι, δοκιμάζονται οι αντοχές του Συντάγματος. Αδύνατον να πάρει

κάτι τέτοιο κανείς στα σοβαρά (αλίμονό μας, αλλιώς), αδύνατον να μην ξέρει ο κ. Φίλης ότι ο καθένας, αντιδραστικός, συντηρητικός, «κατσαρόλας», ο οποιοσδήποτε έχει το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι, διαδηλώνειν, γκαρίζειν κι ό,τι άλλο προαιρείται, τηρώντας τη δημοκρατική τάξη. Ή μήπως δεν το ξέρει;

Αλλά ποιο Σύνταγμα επικαλείται ο κ. Φίλης; Αυτό που πετσόκοψε ο κ.Σαμαράς ή εκείνο που κατάργησε με έναν νόμο και 7.000 άρθρα ο κ.Τσίπρας;

Ποιο Σύνταγμα, όταν όλες οι λέξεις του Συντάγματος παραδόθηκαν στη λεηλασία του κ. Σόιμπλε; Για ποιο Σύνταγμα

μιλάνε εκείνοι που ψήφισαν νόμους όπως για τον Κόφτη κι ύστερα, διαπιστώνοντας ότι δεν εκτέλεσαν πιστά τις εντολές που έλαβαν, διευκρινίζουν με εγκυκλίους ότι ο Σκάρτος Νόμος

είναι στην πραγματικότητα πιο Σκάρτος (όπως σύντομα θα διαπιστώσουν συνταξιούχοι και μισθωτοί). Ομως

για τα ήσσονα πάμε να μιλήσουμε (όπως αυτά του κ. Φίλη), στα μείζονα καταλήγουμε. Ισως διότι δεν γίνεται αλλιώς. Καθ’ ότι η μπαρούφα αποδεικνύει το μέγεθος εκείνου που τη λέει κι αυτό το μέγεθος αποδεικνύεται καταστροφικό για όσα διαχειρίζεται. Μπαρούφες για δημοψηφίσματα, μπαρούφες για το Ελληνικό - αλήθεια, αυτός ο κ. Σπίρτζης,

αφού καταγγέλλει μονίμως όσα κάνει η κυβέρνησή του, γιατί δεν παραιτείται; Ως φαίνεται,

κάτι τέτοιοι τύποι παραφράζοντας (με τον ελεεινό τους τρόπο) τον Βολταίρο, είναι ικανοί να λένε ότι «διαφωνώ με όσα κάνω, αλλά θα υπερασπισθώ έως θανάτου το δικαίωμά μου να τα κάνω».

Τι άλλο από μια τέτοια εκφυλισμένη αντίληψη θα μπορούσε να εξηγήσει τη στάση του κ. Τσίπρα; Ελεγε: «αν είναι να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ για να επικυρώσει συμφωνίες όπως αυτή στο Ελληνικό, τότε ο κόσμος καλύτερα να ψηφίσει Σαμαρά». Δεν θα πω τίποτα, διότι λέξη τόσο βαριά

όσο χρειάζεται για να στιγματίσει αυτήν τη συστηματική για τα πάντασυμπεριφορά, δεν βρίσκω. Αναγνωρίζω όμως την ικανότητά τους να είναι σκάρτοι-με-εκπληκτική-ευχέρεια, στα περισσότερα από όσα κάνουν τώρα που «ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν», διότι η αναθεώρηση του Συντάγματος, λόγου χάριν, είναι μια μορφή διακυβέρνησης που αφορά όσα επείγοντα και θανάσιμα συμβαίνουν στα Νοσοκομεία, ας πούμε.

Δεν είναι μόνον πυροτεχνήματα όσα λένε (διότι αυτά που κάνουν είναι εκρηκτικά στα θεμέλια της κοινωνίας), είναι πυροτεχνήματα που σκάνε στο στόμα τους. Εχουν ξεσκίσει το Σύνταγμα και θέλουν να το αναθεωρήσουν. Με ένα ουζάκι (κάργα φορολογημένο) κι ένα δημοψήφισμα. Κι όποιος διαδηλώσει παραβιάζει αυτό που έχουν οι ίδιοι ξεσκίσει. Και

μιλούν σήμερα λες και προσπαθούν να μας κάνουν λοβοτομή για όσα έλεγαν χθες. Φέρνουν νόμους-πανούκλα και μέσα τους έχουν κρύψει και τη χολέρα. Κάνει ο κ. Τσίπρας ό,τι έκανε ο κ. Σαμαράς, αλλά ο κ. Τσίπρας δεν είναι δεξιός. Απλώς κάνει τα ίδια με τον κ. Σαμαρά, διότι ο κ. Σαμαράς ήταν αριστερός. Τρέλα,

πολύ σκάρτη τρέλα.

Θα μου επιτρέψετε να θυμηθώ, και κλείνω με αυτό, ότι την επαύριον του Δημοψηφίσματος, πολλοί από όσους είχαμε υποστηρίξει το «ΟΧΙ» επισημαίναμε ότι η νίκη του «ΟΧΙ» δεν πρέπει να λειτουργήσει διχαστικά και να διαιρέσει τον λαό.

Σήμερα, αυτοί που πήραν το «ΟΧΙ» και το έκαναν «ΝΑΙ» (και γιαβόλ)απειλούν τους «μενουμευρώπη» με ταξική πολιτική εναντίον τους (οι ηλίθιοι) ή κατηγορούν τους «παραιτηθείτε» για σχεδόν πραξικοπηματίες. Αυτό δεν είναι Αριστερά, είναι η έκπτωσή της. Αυτή δεν είναι τρέλα, είναι πολύ σκάρτη τρέλα...

ο Στάθης στον Ενικό