Παρακρατική προβοκάτσια με επίθεση μολότοφ στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης

Γράφει ο Γεωργίου Μιχαήλ 

Η ηλιθιότητα είναι ένα πάγιο εργαλείο προς εκμετάλλευση και κάθε χρήση από ανθρώπους των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και ομάδων που το πλαίσιο δραστηριοτήτων τους δεν συνάδει απαραίτητα με την κοινή λογική ή –ακόμη χειρότερα- κινείται με όρους προβοκάτσιας προς στοχευμένες κατευθύνσεις ενάντια του κοινού και εθνικού συμφέροντος.

Μία τέτοια περίπτωση εκδηλώθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου 18/6/2016 στο τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, κατά την οποία ομάδα κουκουλοφόρων επιτέθηκε κάνοντας χρήση μολότοφ.

Είκοσι άτομα, λοιπόν, με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του προσώπου τους, προχώρησαν σε ενέργεια καταδρομικού τύπου (χτυπάω και φεύγω), πετώντας ισάριθμες βόμβες μολότοφ κατά του τουρκικού προξενείου και αστυνομικών (διμοιρία ΜΑΤ) που ήταν στο συγκεκριμένο σημείο.

Η επίθεση των κουκουλοφόρων απέβη άκαρπη, αφού έγιναν εγκαίρως αντιληπτοί από τους αστυνομικούς, οι οποίοι τους εξανάγκασαν σε φυγή, κάνοντας χρήση χειροβομβίδων κρότου λάμψης.

Η Αστυνομία προσήγαγε δύο άτομα, τα οποία στη συνέχεια αφέθησαν ελεύθερα…

Λόγω της ιδιαιτερότητας της συγκεκριμένης ενέργειας, απορίες δημιουργούνται όχι για την επίθεση αυτή καθεαυτή, αλλά για τα αίτια και τον σκοπό της. Είναι προφανές πως οι συγκεκριμένοι κουκουλοφόροι –για άγνωστους δικούς τους λόγους- δεν «διακρίνουν» ως στόχο επίθεσης κάποιο κυβερνητικό όχημα ή κτίριο, αλλά επέλεξαν να «χτυπήσουν» το τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης…! Δηλαδή, τα αίτια της συγκεκριμένης δράσης των κουκουλοφόρων δεν είναι πολιτικά…, αλλά κινούνται στον χώρο μεταξύ ηλιθιότητας και προβοκάτσιας.

Αν συνυπολογίσουμε τα ιστορικά δεδομένα και την επιλεκτική τουρκική ευθιξία επί του συγκεκριμένου προξενείου, τότε λογικά διαπιστώνουμε πως οι συγκεκριμένοι κουκουλοφόροι δεν είναι τίποτε άλλο από όργανα ξένων (τουρκικών ή άλλων) μυστικών υπηρεσιών, που επιδιώκουν την δημιουργία κλίματος έντασης ή αύξηση της ήδη υπάρχουσας έντασης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Θα μπορούσαν, όμως, οι συγκεκριμένοι προβοκάτορες κουκουλοφόροι (φερέφωνα και εργαλεία ανθελληνικών κύκλων) να είναι και ενεργούμενα παρακρατικών μηχανισμών που κινούνται προς την κατεύθυνση δημιουργίας αποπροσανατολισμού της ελληνικής κοινής γνώμης από τα δρώμενα στην πολιτική (και κυρίως οικονομική) σκηνή της χώρας.

Αν τολμήσουμε να συνυπολογίσουμε την κατακόρυφη μείωσης της δράσης των «τρομοκρατικών» οργανώσεων και των κουκουλοφόρων από τις 25 Ιανουαρίου 2015 και μετά, τότε οι συνειρμοί οδηγούν σε τεράστια ερωτήματα σχετιζόμενα με τον πραγματικό ρόλο, τα ηγετικά στελέχη και την καθοδήγηση και προστασία των ομάδων αυτών.

Σε αυτή την περίπτωση την ευθύνη φέρει η κυβέρνηση και οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (κρατική ασφάλεια, αντιτρομοκρατική, ΕΥΠ) που μέχρι στιγμής δεν έχουν κατορθώσει να συλλέξουν ικανές πληροφορίες που θα έπρεπε να έχουν οδηγήσει στον εντοπισμό, την σύλληψη και την εξουδετέρωση συγκεκριμένων προσώπων και ομάδων. Δηλαδή είτε για λόγους ευθιξίας οι αρχηγοί των συγκεκριμένων κρατικών υπηρεσιών θα έπρεπε να είχαν καταθέσει προ πολλού τις παραιτήσεις τους, είτε για λόγους πολιτικής καθαρότητας η κυβέρνηση –δια των αρμοδίων υπουργών- θα έπρεπε να έχει καθαιρέσει τις διοικήσεις των συγκεκριμένων κρατικών υπηρεσιών.

Κι επειδή δεν έχει συμβεί τίποτε, η απορία που αυτομάτως δημιουργείται είναι: μήπως οι κουκουλοφόροι και οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες συνεχίζουν να δρουν ανενόχλητοι επειδή λειτουργούν σε συνεργασία με κρατικές υπηρεσίες και πολιτικές αρχές;
Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση πρέπει να δοθεί από την ίδια την κυβέρνηση, χωρίς γενικόλογες ανεύθυνες καταθέσεις εκθέσεων ιδεών, αλλά με πράξεις. Ειδάλλως, τα συμπεράσματα θα είναι τραγικά…

ΥΓ: Πρέπει να σημειωθεί πως συμπτώσεις δεν υφίστανται στον χώρο των πληροφοριών και των μυστικών υπηρεσιών. Η «σύμπτωση» των μη συλλήψεων και της μη εξάρθρωσης οργανωμένων ομάδων που κινούνται ενάντια στα εθνικά συμφέροντα απλά δεν υφίσταται. Τα συμπεράσματα δικά σας…

ΥΓ2: Αν κάποιες ομάδες μπορούν να οργανώνονται και να επιτίθενται κατά φυλασσόμενων στόχων όπως είναι το τουρκικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, τι, άραγε, μπορούν να κάνουν αυτές οι οργανωμένες ομάδες κατά των πολιτών; Από το ερώτημα αυτό προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα πως οποιοσδήποτε (μη φυλασσόμενος) απλός πολίτης μπορεί την οποιαδήποτε στιγμή να αποτελέσει στόχο αυτών των ομάδων. Και οι αρμόδιες υπηρεσίες (κρατική ασφάλεια, αντιτρομοκρατική, ΕΥΠ και Δικαιοσύνη) περιορίζονται στον ρόλο του απλού θεατή, δυστυχώς, ενώ η κυβέρνηση έχει σταματήσει έστω και να εκδίδει καταδικαστικές ανακοινώσεις...

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους