Οι (κατά συνθήκην θεάρεστοι) θεομπαίχτες

Να πάμε σήμερα από τα ελαφρά (τις ελαφρότητες) στα βαριά (τις μπαρούφες που σκοτώνουν). Ελεγε ο Μιτεράν ότι «πολιτική είναι η διαχείριση των συμβόλων». Κάποιος το σφύριξε στον κ. Τσίπρα κι άρχισαν τα καραγκιοζιλίκια. Εσχατο αλλά όχι κορυφαίο το καλαμπαλίκι με τον κ. Μπαν Κι Μουν και το σωσίβιο.

Η χαζοχαρουμενιά αλά Γουέι-Γουέι (του καλλιτεχναρά εκείνου που φόρεσε σωσίβιο κι έκανε τον πνιγμένο Αϊλάν μπρούμυτα στο κύμα - χωρίς δυστυχώς να πνιγεί ο θεομπαίχτης), με τον κ. Μπαν Κι Μουν να φοράει κι αυτός το σωσίβιο που του πάσαρε ο κ. Τσίπρας, έτσι στο ξεκάρφωτο έτσι στο ελαφρόμυαλο - τι είναι ο θάνατος που συμβολίζει το σωσίβιο; ένα ακόμα ενσταντανέ για επικοινωνιακή κατανάλωση, χωρίς φόβο, χωρίς τρόμο, χωρίς αιδώ,αλλά

αντιθέτως με γελάκια, εξυπναδούλες κι αρλουμπίτσες; Τι κάνουν αυτοί οι απίθανοι άνθρωποι του «πρωθυπουργικού περιβάλλοντος»; κάθονται, πίνουν καφέ και σχεδιάζουν την επόμενη επικοινωνιακή πλακίτσα; Ακόμα κι αν αυτό το σωσίβιο δεν συμβόλιζε τον θάνατο στη θάλασσα, αλλά τη σωτηρία απ’ τον θάνατο που σκορπίζει η Δύση στις βασανισμένες μεριές του κόσμου - και πάλι με σεβασμό και χωρίς χασκόγελα θα έπρεπε να γίνει η «διαχείριση του συμβόλου».

Αλλά, αν όλα αυτά ήταν ακόμα μια πτωχοπροδρομική παράσταση υπό τα φρίττοντα όμματα της Ακρόπολης, η παρουσία του κ. Μπαν Κι Μουν στα ελληνικά χώματα περισσότερο είχε να κάνει με τις ΜΚΟ που επισκέφθηκε, ενδιαφέροντοςΣόρος οι πλέον σημαίνουσες - εκεί ο μπεζαχτάς, ο κορβανάς, τα φράγκα και τ’ αργύρια,

ανθρώπους εμπορεύονται οι λαθρέμποροι, παραοικονομίες περιωπής στήνουν οι θεοστυγείς. Ομως «θεοστυγείς» είναι λέξη βαριά, είπαμε ας μείνουμε στα ελαφρά, ήτοι

τον κ. Πολάκη. Ο άνθρωπος, ως φαίνεται, πιστεύει ότι ο Βελουχιώτηςείναι κατάπλασμα για την περίπτωσή του. Δεν φθάνει που μας έχει ταράξει στις ψευτομαγκιές και τις μαντινάδες, τώρα την πέφτει και στα αντάρτικα: «Οι αστοί τρομάξανε», από τι τρομάξανε, χρυσέ μου; απ’ τις σύριγγες που δεν έχουν τα νοσοκομεία, από τις μαξιλαροθήκες που έγιναν είδος πολυτελείας, από την αφαρμακία, από την εξόντωση ασθενών, γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού;

Πλην όμως, όχι! Ο κ. Πολάκης κοιτάζει στον καθρέφτη του και βλέπει τονΑίαντα τον Τελαμώνιο. Τον βοριά που φυσά και τ’ αρνάτια παγώνει. Ακου «οι αστοί τρομάξανε» - τρομάρα του. Που γελάνε μαζί του και τα παρδαλά κατσίκια (εκτός κι αν χρειασθεί να μπουν στο νοσοκομείο).

Ομως, ό,τι και να κάνουν ο κ. Πολάκης, το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και ο Γουέι-Γουέι, κορυφαίος όλων παραμένει μακράν ο κ. Τσίπρας, όστις δήλωσε ότι «η ανάπτυξη της Ελλάδας δεν μπορεί να στηριχθεί στη συντριβή της εργασίας»!! Είναι απίθανος! Εχει τη διαστρέβλωση στο στόμα, όπως ο κ.Κατρούγκαλος το μαντιλάκι στο τσεπάκι. Αφού ο κ. Τσίπρας

έβαλε την εργασία στο κρεβάτι του Προκρούστη, αφού την πούλησε σκλάβα στην Μπαρμπαριά, αφού έκανε την εργασία ευέλικτη, απασχολήσιμη, αδήλωτη, ευάλωτη, αναλώσιμη, μουρλοκυνηγημένη, αφού την παρέδωσε προς βιασμούς κατ’ εξακολούθησιν, αφού της έβγαλε τα μάτια, της δάγκωσε τον σβέρκο, την ταπείνωσε και την πούλησε για ένα καπάκι πίτουρα, ένα πινάκιο φακές και τριάκοντα αργύρια, τώρα δηλώνει ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα δεν μπορεί να βασισθεί στη συντριβή της εργασίας - ας το δεχθούμε (αποφεύγοντας τη συντριβή του εγκεφάλου μας), σε τι θα βασισθεί; στους φόρους; στην αποικιοποίηση της χώρας; στο ξεπούλημα των δυνατοτήτων της και των ανθρώπων της;

Ομως ο κ. Τσίπρας γνωρίζει ότι το ξεπάτωμα της εργασίας που ως τώρα έχει καταφέρει, δεν είναι αρκετό. Γνωρίζει ότι από Σεπτέμβρη θα της βγάλουν τελείως την ψυχή και ομιλεί εν όψει των επερχομένων, ως να πρόκειται να δώσει πάλι «μάχη» για να την υπερασπισθεί (όπως την υπερασπίσθηκε έως τώρα). Μας νομίζει λωτοφάγους, λοβοτομημένους, χάπατα, Καρανίκες.

Στη βάρδια του κ. Τσίπρα η εργασία διασύρθηκε, διαπομπεύθηκε καικαρατομήθηκε. Αξιος συνεχιστής του κ. Γ. Παπανδρέου και του κ. Α. Σαμαρά, ο κ. Τσίπρας σφάζει τους ανθρώπους με τα έργα του και τους λοιδορεί με τα λόγια του. Λες και δεν έχει πειραχθεί τρίχα απ’ τα μαλλιά της εργασίας, ο αρχηγός της παρέας του δηλώνει ότι η ανάπτυξη δεν μπορεί να βασισθεί στη συντριβή της εργασίας. Δηλαδή, τι άλλο θα της κάνει για να τη συντρίψει; Το ένα στα δύο νοικοκυριά στην Ελλάδα ζει πλέον κάτω απ’ το όριο της φτώχειας.

Ομως ούτε αυτό είναι αρκετό. Η εργασία θα (πρέπει να) συντριβεί κι άλλο! Κι αυτό θα το εμποδίσει ο κ. Τσίπρας! Πώς; με τη δίκαιη ανάπτυξη. Και τι είναι δίκαιη ανάπτυξη; το πακέτο Γιούνκερ, τα ΕΣΠΑ, ένας νεοαποικιακός αναπτυξιακός νόμος, η υπερφορολόγηση και οι ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή όλα όσα ξέραμε έως τώρα. Μόνον που τα πήρε ο υπάκουος στους Δυνάστες Πρωθυπουργός, τα έβαλε στο μίξερ του Οργουελ, τα ονόμασε «δίκαιη ανάπτυξη» και μας τα δίνει κουτόχορτο να τα φάμε.

Δεκαετίες τώρα ιδιωτικοποιείται η Ελλάδα και χαΐρι δεν είδαμε. Δεκαετίες ληστεύονται τα ασφαλιστικά ταμεία, περικόπτονται οι μισθοί, αυξάνουν οι φόροι, διαλύεται το κοινωνικό κράτος, με αποτέλεσμα οι πλούσιοι να πλουτίζουν και οι φτωχοί να φτωχαίνουν. Η μόνη διαφορά

είναι ότι τη γλώσσα του κ. Σημίτη ή του κ. Σαμαρά σήμερα τη μιλάει ο κ. Τσίπρας. Στη διάλεκτο Πολάκη, ή Στουρνάρα ή Καρανίκα ή Γιούνκερ ή Σόιμπλε...

ο Στάθης στον Ενικό