Η Μ. Βρετανία ή πιο σωστά το Ηνωμένο Βασίλειο μπόρεσε και το' κανε. Μαγκιά των Βρετανών, θαλασσοκράτορες είναι, αποικίες έχουν, στρατό βαρβάτο έχουν, Αυστραλία έχουν, Καναδά έχουν καλά έκαναν και είπαν "άντε γεια" τραβώντας τον δρόμο τους παρέα με τις ΗΠΑ αφού θα ανοίξουν και τις εμπορικές μεταξύ τους συμφωνίες που παρεμποδιζόταν από τις Συνθήκες της Ε.Ε.
Και με την Ασία και την Αφρική να τις ανοίξουν, διότι πώς να το κάνουμε, όπως ξέρει την Ασία και την Αφρική το Ηνωμένο Βασίλειο δεν το ξέρει κανένας. Αν πάλι δεν τους κάτσει η έξοδος ξανακάνουν ένα ντου προς την Ε.Ε και πάλι κερδισμένοι θα' ναι.
Το Βασίλειο κάνει κολιγιές ή τις διακόπτει μόνο για να κονομάει. Δεν έχει ούτε ευαισθησίες περί κοινωνικής πολιτικής, ούτε ανατρεπτικές πολιτικές διότι "God save the Queen" και δεν πάει να γαμηθεί ο ανθρακωρύχος.
Μην συγκρίνουμε τώρα κάτι χώρες όπως η Ελλάδα, η Ρουμανία, η Βουλγαρία με το μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου! Εμείς θα κάτσουμε εδώ αφού η κυρά Μέρκελ έβγαλε από το μπαούλο της Ε.Ε τις ιδρυτικές συνθήκες του ναζιστομορφώματος Ε.Ε και άρχισε να τις παπαγαλίζει με εκείνο το κρυόκωλο ύφος ναζιστή που λέει τα πιο αισχρά πράγματα με απάθεια.
"Να θυμόμαστε ότι η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης ήταν αρχικά μια ιδέα ειρήνης. Η Ευρώπη αποτελεί εγγύηση ειρήνης, ευημερίας και δημοκρατία.Η ειρήνη που έχουμε στην Ευρώπη εδώ και χρόνια δεν είναι αυτονόητη". Η Μέρκελ δεν είπε τίποτε περισσότερο από αυτό που ο Ζαν Μονέ, ο Ρομπέρ Σουμάν και τα μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα είχαν ως ευαγγέλιο από το 1947: "Δεν θα υπάρξει ειρήνη για την Ευρώπη, αν τα κράτη συνεχίζουν να βασίζονται στην εθνική κυριαρχία. Οι χώρες της Ευρώπης είναι πολύ μικρές για να εγγυηθούν στους πολίτες τους την αναγκαία ευημερία και την κοινωνική πρόοδο. Τα κράτη της Ευρώπης θα πρέπει να επιλέξουν τη συνεργασία και την ομοσπονδιακή μορφή".
Εκείνη την εποχή το Ηνωμένο Βασίλειο έκανε χώρια τις "δουλειές" του ανά τον κόσμο αφήνοντας την Γαλλία, την Γερμανία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, το Λουξεμβούργο και λίγο αργότερα την Ιταλία να φτιάχνουν το τραστ του νέου πανευρωπαϊκού Ράιχ.
Αλλά πάντα το Ηνωμένο Βασίλειο με το ένα πόδι ήταν στην Ε.Ε από την ώρα που μπήκε ως μέλος. Δικό του νόμισμα είχε, τις μισές συνθήκες της Ε.Ε δεν τις είχε υπογράψει, γενικώς ένα αλισβερίσι χρημάτων έκαναν οι δύο Αυτοκρατορίες μεταξύ τους. Ένα πάρε-δώσε που εξάντλησε τους πολίτες των κρατών ή για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, τους υποτακτικούς των δύο βασιλείων. Το ερώτημα που μπήκε στο δημοψήφισμα ήταν: Με ποιο Βασιλιά θες να είσαι; Με τον Βρετανό ή τον Ευρωπαίο; Το αποτέλεσμα ήταν μισοί από δω και μισοί (και λίγο) από εκεί.
Οι βασιλιάδες μια χαρά τα βρήκαν μεταξύ τους, μια χαρά θα τα χαλάσουν και θα τα ξαναφτιάξουν όπως έκαναν πάντα. Οι λαοί θα έχουν πάντα το πρόβλημα και ειδικά οι λαοί που έμειναν στην αγκαλιά της Ε.Ε και τώρα θα πρέπει να πολεμήσουν σε τρία μέτωπα: Με την οικονομική τους εξάντληση από τις πολιτικές της Ε.Ε, με τον ναζισμό που έθρεφε η Ε.Ε σε κάθε χώρα ως αντίπαλο δέος της και με την ίδια την Ε.Ε που απειλεί με το να "φτιάξει έναν πόλεμο" αν δεν είσαι το καλό παιδί που θα φυλάς το πόδι της Ευρωπαίας Βασίλισσας.
Η Ε.Ε κατάφερε να έχει ως αντίπαλο τον δικό της στρατιώτη καλοθρεμμένο ναζιστή από την Ολλανδία μέχρι την Ελλάδα και σε αυτό οι πρώτοι που έβαλαν πλάτη για να γίνει είναι οι αριστεροί. Αυτοί οι Μπερλίνγκουερ που φύτρωναν σαν ραπανάκια σε όλα τα κράτη και ειδικά όσα έδωσαν τεράστιες μάχες τόσο σε δύο παγκόσμιους πολέμους όσο και σε φρικτές δικτατορίες και δεξιότατα "δημοκρατικά" καθεστώτα.
Αυτά τα τσανάκια που για το κοινό μέλλον της Ευρώπης κατ' εντολή πάντα των Βρυξελλών, έκοβαν μεθοδικά τη αλυσίδα της παλάντζας που έφερνε την ισορροπία και παράλληλα τον τρόμο των καθεστώτων ότι ο ναζισμός (είτε με ευρωπαϊκό φερετζέ, είτε με σβάστικα) μπορεί να κρυφτεί στην τρύπα του σαν φίδι με μια ξιφολόγχη στον κώλο. Πράγμα που έχει συμβεί και στο παρελθόν.
Καθετί εθνικό κατάφερε η ευρωαριστερά που συντρώγει πάνω από τέσσερις δεκαετίες με τον ευρωναζισμό της Ε.Ε να το δώσει άνευ όρων στα χέρια εθνικιστών, απογόνων παρακρατικών να το κουμαντάρουν και να το κάνουν σημαία. Να το μεταμορφώσουν στη μόνη ελπίδα ενάντια στην Ε.Ε.
Παίρνουν φόρα τα παιδιά των γερμανοτσολιάδων σε όλη της Ευρώπη και η Ε.Ε τρίβει τα χέρια της. Η ευρωαριστερά τρίβει επίσης τα χέρια της. Όλοι τρίβουν τα χέρια τους αποδεικνύοντας ότι η ιδρυτική συνθήκη της Ε.Ε λανθασμένα αναφερόταν σε κράτη μικρά που δεν μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη.
Λαοί με μηδενική κοινωνική και εθνική συνείδηση δεν μπορούν να εγγυηθούν ειρήνη. Είναι λαοί τελειωμένοι που μόνο το μίσος εναντίον του διαφορετικού και η λατρεία στον μισανθρωπισμό τούς κάνει να νιώσουν ναζιστές Ανώτεροι ή το μίσος εναντίον κάθετι εθνικού τους κάνουν να νιώθουν ευρωναζιστές Ανώτεροι.
Όσο για τις εξαιρέσεις...αυτές πια δεν έχουν στρατόπεδο.
Στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες