Στόχος είναι, όπως αναφέρει ο Ρωμανός, «να υπάρξει μια οργανωμένη απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και τις εκκενώσεις που δέχονται οι καταλήψεις»,
που «αποτελούν τα οχυρά του αναρχικού αγώνα στον πόλεμο εναντίον της εξουσίας». Ο ίδιος ζητά συντονισμό μεταξύ των αναρχικών ομάδων, ώστε «να περάσουμε στην επίθεση, θέτοντας έτσι αναχώματα στις κατασταλτικές επιδιώξεις του κράτους».
Ο Νίκος Ρωμανός ζητά να σταλεί «ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε κράτος και φασίστες πως η επιλογή να στοχοποιούνται οι αναρχικές καταλήψεις είναι μια επιλογή η οποία θα απαντηθεί με τον τρόπο που αρμόζει, με επιθέσεις, σαμποτάζ και πολύμορφο αγώνα με όλα τα μέσα».
Με τη σειρά τους, και οι Χάρης Χατζημιχελάκης, Θεόφιλος Μαυρόπουλος, Γιώργος και Μιχάλης Νικολόπουλος, Δαμιανός Μπολάνο και Παναγιώτης Αργυρού, που είναι έγκλειστοι ως μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, υποστηρίζουν ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα «εντείνεται συνεχώς η εκδικητική αντιμετώπιση των αναρχικών αιχμαλώτων με διάφορες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Βλέπουμε όμως πως παράλληλα ακολουθείται και μια στρατηγική της έντασης σε ό,τι αφορά τις δημόσιες δομές της αναρχίας (στέκια-καταλήψεις), καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιθέσεις εναντίον τους από κράτος και παρακράτος.
Τα εν λόγω μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς καλωσορίζουν την πρόταση και το κάλεσμα για μια συντονισμένη εκστρατεία δράσης τον μήνα Μάιο, «που θα λειτουργήσει ως μια απάντηση από τη μεριά της αναρχίας απέναντι σε όλες τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών. Μια τέτοια εκστρατεία που θα κινείται πάνω στις αρχές και τη λογική της αναρχικής πολυμορφίας και του άτυπου συντονισμού της αναρχικής δράσης, όπως αυτά εκδηλώθηκαν στη πράξη μέσα από το Μαύρο Δεκέμβρη».
Το κείμενο του Νίκου Ρωμανού:
Fuck the Nations – Squat the World
Έχουν περάσει περίπου τέσσερις μήνες από τότε που ημερολογιακά τουλάχιστον ολοκληρώθηκε η εκστρατεία του Μαύρου Δεκέμβρη. Η ανατρεπτική εμπειρία του Μαύρου Δεκέμβρη και η πυκνή αναρχική δράση που αναπτύχθηκε αποτέλεσε ένα εφαλτήριο ζυμώσεων και συζητήσεων με στόχο την ανασυγκρότηση των αναρχικών μεθοδολογιών στις άτυπες μορφές τους.
Οι δράσεις με αναφορά στον Μαύρο Δεκέμβρη συνεχίζονται μέχρι και σήμερα ενώ κύκλοι συζητήσεων μέσα και έξω από τις φυλακές έχουν καταλήξει σε μια σειρά συμπερασμάτων, προτάσεων και θέσεων που ως κοινό σημείο αναφοράς έχουν την επιθυμία για όξυνση της αντεπίθεσης μας στους φορείς της εξουσίας.
Κομμάτι αυτών των συζητήσεων αποτέλεσε και η πρόταση για μια άτυπη αναρχική πλατφόρμα που θα έθετε τις βάσεις για έναν άτυπο συντονισμό της πολύμορφης αναρχικής δράσης δίνοντας έτσι την δυνατότητα να θέσουμε σε κίνηση αυτόνομες εκστρατείες αγώνα με τις δικές μας πρωτοβουλίες και δυνάμεις παράγοντας εμείς οι ίδιοι τα γεγονότα και της στρατηγικές που θεωρούμε αναγκαίες στο σήμερα. Μια επιλογή η οποία αντανακλά την επιθυμία μας να δημιουργήσουμε αυτόνομες εστίες σκέψης και δράσης για όσους αμφισβητούν το υπάρχον κοινωνικό σύστημα.
Μετά από πρωτοβουλία των συντρόφων από το Ρέθυμνο υπήρξε η πρόταση η άτυπη αναρχική πλατφόρμα που είχε προταθεί να ονομαστεί Εξεγερτικός Σύνδεσμος Θεωρίας και Πράξης, πρόταση που έχει γίνει αποδεκτή από κάποιους συντρόφους ενώ σαν μια ανοιχτή και ταυτόχρονα άτυπη δομή συντονισμού αποτελεί ακόμα αντικείμενο επεξεργασίας από όσους συντρόφους επιθυμούν να το πλαισιώσουν.
Έχοντας συμφωνήσει στο γεγονός ότι η εκστρατεία του Μαύρου Δεκέμβρη απελευθέρωσε δυναμικές, πυροδότησε εστίες απορρύθμισης της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων σε πολλές γωνίες του κόσμου και συνέβαλε στην προσπάθεια δικτύωσης και συντονισμού αναρχικών εγχειρημάτων, συνεχίζουμε να αναζητούμε τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να θέσουμε σε κίνηση αντίστοιχες εκστρατείες αγώνα άμεσα συνδεδεμένες με τα γεγονότα και τις συνθήκες που επικρατούν στο εσωτερικό των ανατρεπτικών κύκλων.
Με αυτή την αντίληψη να αποτελεί την κινητήρια δύναμη των σκέψεων μας, άνοιξε ένας νέος κύκλος συζητήσεων ανάμεσα σε φυλακισμένους αναρχικούς, καταλήψεις, ατομικότητες και εγχειρήματα με σκοπό να μετρήσουμε εκ' νέου διαθέσεις, να ανταλλάξουμε σκεπτικά σχετικά με την υπάρχουσα συνθήκη, να αναλύσουμε την συγκυρία ώστε να μπορούμε να κάνουμε έναν αποτελεσματικό καταμερισμό δυνάμεων στα σημεία που πιστεύουμε ότι πρέπει να εστιάσουμε την αντεπίθεση μας.
Σε αυτό το σημείο ήρθε η πρόταση από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Κατάληψης Παπαμιχελάκη ενεργό κομμάτι του Εξεγερτικού Συνδέσμου Θεωρίας και Πράξης για την διεξαγωγή μιας συντονισμένης εκστρατείας δράσεων με χρονική διάρκεια τον μήνα Μάιο με στόχο να υπάρξει μια οργανωμένη απάντηση στις φασιστικές επιθέσεις και τις εκκενώσεις που δέχονται οι καταλήψεις.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίων των καταλήψεων από μεριάς του κράτους έχουν αυξηθεί ενώ ταυτόχρονα οι φασίστες σε πλήρη σύμπνοια με τον κατασταλτικό σχεδιασμό του κρατικού μηχανισμού έχουν εντείνει τις επιθέσεις τους.
Η πολιτική συγκυρία που τίθεται σε εφαρμογή ο συγκεκριμένος σχεδιασμός δεν είναι τυχαία. Το γεγονός ότι η χώρα βυθίζετε σε έναν νέο κύκλο πολιτικής αστάθειας με τον ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί αυτή την φορά τον πολιτικό διαχειριστή της κοινωνικής πραγματικότητας, το γεγονός ότι γίνονται αξιόλογες προσπάθειες από συντρόφους και συντρόφισσες να δοθεί ένα τέλος στην κινηματική εσωστρέφεια και παράγονται δράσεις που συμβάλουν με καίριο τρόπο στην απορρύθμιση της ομαλότητας, το γεγονός ότι ένας ενδυναμωμένος εσωτερικός εχθρός αποτελεί ένα ουσιαστικό πρόβλημα για το καθεστώς αφού θα υπάρχει ο κίνδυνος να εκτρέψει τις όποιες κοινωνικές αναταραχές και να αποτελέσει από μόνος του έναν πυλώνα αποσταθεροποίησης σε μια εποχή που οι αναταράξεις που προκαλούνται αποκτούν πολλαπλάσια δυναμική εξαιτίας της αδυναμίας του πολιτικού συστήματος να διαχειριστεί τις κοινωνικές συνέπειες των οικονομικών πολιτικών που επιβάλλουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Το γεγονός ότι η καταστολή διευρύνετε ταυτόχρονα και εναντίων των αναρχικών αιχμαλώτων είτε μέσα από βαριές καταδίκες είτε με την απόπειρα να παγιωθεί ένα στρατιωτικοποιημένο μοντέλο διαχείρισης των φυλακών με την αστυνομία και τα ΕΚΑΜ να έχουν παραλάβει ουσιαστικά τα κλειδιά των σωφρονιστικών μπουρδέλων και να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι.
Όλα αυτά αποτελούν κομμάτια ενός παζλ που αποτελούν τις συνθήκες γύρω από τις οποίες ξετυλίγετε ο κατασταλτικός σχεδιασμός του κράτους. Μόνο τυχαίο λοιπόν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ότι αιχμή σε αυτόν τον σχεδιασμό αποτελούν οι επιθέσεις εναντίων των καταλήψεων.
Οι καταλήψεις αποτελούν τα οχυρά του αναρχικού αγώνα στον πόλεμο εναντίων της εξουσίας, αποτελούν σημεία συνάντησης μεταξύ συντρόφων, κέντρα διάχυσης της αναρχικής προπαγάνδας και εστίες όπου εξελίσσετε σε καθημερινή βάση το πείραμα των ανεξούσιων σχέσεων για μια ζωή απαλλαγμένη από τα δεσμά του εξουσιαστικού συμπλέγματος με όλες τις πιθανές αντιφάσεις που ένα τέτοιο πείραμα εμπεριέχει.
Οι επιθέσεις εναντίων των καταλήψεων έχουν στόχο να απονευρώσουν την αυξανόμενη δυναμική του πολύμορφου αναρχικού αγώνα χτυπώντας τους χώρους στους οποίους ζει και εξελίσσετε μια ανταγωνιστική πρόταση απέναντι στο υπάρχον και ταυτόχρονα διαχέετε ο ιός της ελευθερίας σε νέους συντρόφους που έρχονται σε επαφή με την αναρχία.
Η επιλογή λοιπόν να συντονιστούμε οριζόντια και άτυπα και να περάσουμε στην επίθεση θέτοντας έτσι αναχώματα στις κατασταλτικές επιδιώξεις του κράτους και του παρακράτους αποτελεί μια απόπειρα να συγκρουστεί η δική μας στρατηγική για την εξεγερτική εξάπλωση της αναρχίας στις μητροπόλεις και τον αναπόσπαστο ρόλο των καταλήψεων μέσα σε αυτό το πλαίσιο με την κρατική στρατηγική που ανέφερα παραπάνω.
Τον επόμενο μήνα θα τεθεί σε κίνηση μια καινούρια εκστρατεία άτυπου συντονισμού της αναρχικής δράσης, αν οι προθέσεις και οι επιδιώξεις του κράτους αναλύθηκαν ως ένα βαθμό αυτό που έχει σημασία είναι να ξεκαθαρίσουμε ποιες είναι οι δικές μας προοπτικές, για ποιο λόγο αποτελεί προτεραιότητα η αντεπίθεση μας με αιχμή την υπεράσπιση τον καταλήψεων, για ποιο λόγο οι δομές αγώνα που στήνουμε αποτελούν βασικούς εκφραστές της αναρχικής πολύμορφης δράσης, ερωτήματα τα οποία αποτελούν απλώς την αρχή ενός διαλόγου που στόχο έχει να εξελιχτεί μέσα στις καταλήψεις, στις φυλακές, στις ομάδες άμεσης δράσης και να εναποθέσει τα συμπεράσματα του μέσα από την δράση. Την μοναδική αξιόπιστη σύμμαχο για την διαλεκτική εξέλιξη των ριζοσπαστικών αντιλήψεων.
Η εκστρατεία “Fuck the Nation – Squat the World” αποτελεί μια ιδανική ευκαιρία να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε κράτος και φασίστες πως η επιλογή να στοχοποιούνται οι αναρχικές καταλήψεις είναι μια επιλογή η οποία θα απαντηθεί με τον τρόπο που αρμόζει, με επιθέσεις, σαμποτάζ και πολύμορφο αγώνα με όλα τα μέσα.
“ Έτσι η ζωτικότητα της αναρχίας πρέπει να σταματήσει να είναι ένα εύγευστο προϊόν και να αρχίσει να γίνεται το αντίθετο, δηλαδή μια ακονισμένη και σκεπτική μαχαιριά στο σύστημα” (Μαουρίτσιο Μοράλες)
Να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας σε κράτος και παρακράτος
Για τον άτυπο συντονισμό της αναρχικής δράσης
Για τον Εξεγερτικό Σύνδεσμο Θεωρίας και Πράξης
Νίκος Ρωμανός
Το κείμενο των μελών της «Συνωμοσίας των Πυρήνων της Φωτιάς»:
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ
“Διεθνές κάλεσμα από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς για την εκστρατεία
Fuck Nations – Squat the World”
Η καλορυθμισμένη κανονικότητα της κοινωνικής ζωής μέσα στα εξουσιαστικά συστήματα δεν είναι προϊόν μιας μονοδιάστατης στρατηγικής αντίληψης που ακολουθεί ένα συγκεκριμένο μονοπάτι αλλά αντίθετα είναι το άθροισμα πολλών μελετημένων και δοκιμασμένων λογικών, τακτικών και πρακτικών. Είναι δεδομένο ότι η εξουσία δε θα ήταν αυτό που είναι αν δεν αυτοεξελισσόταν διαρκώς καλύπτοντας προηγούμενες ελλείψεις και αδυναμίες στη διαχείριση της κοινωνικής ανοχής των υπηκόων της.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν υπάρξει και συνεχίζονται να εμφανίζονται συνεχώς ολόκληρα πολιτικό-φιλοσοφικά ρεύματα που πραγματεύονται την αναγκαιότητα της εξουσιαστικής διάρθρωσης των ανθρώπινων κοινωνιών. Μέσα από συνεχή πειράματα, μελέτες, διατριβές μια σειρά από πολιτικά-επιστημονικά think tank οπλίζουν το χέρι της εξουσίας με ολοένα και πιο εξειδικευμένες μεθόδους εξασφάλισης της κοινωνικής ανοχής.
“Αν δεν παταχθούν σύντομα τα πρώτα ανεπαίσθητα σημάδια της αταξίας, τότε σύντομα θα επικρατήσει χάος και αναρχία”. Η παραπάνω κοινωνιολογική ερμηνεία, που αποθέτει το απόσταγμα μιας συγκεκριμένης θεωρίας πάνω στην οποία έχουν προσαρμοστεί διάφοροι κατασταλτικοί σχεδιασμοί έχει άμεση σύνδεση με τον τρόπο που ο εχθρός αντιμετωπίζει στο σύνολο του όλους τους πιθανούς κινδύνους αποσταθεροποίησης εν τη γενέσει τους πριν αυτοί πάρουν σάρκα και οστά.
Μιλώντας για τον κίνδυνο αποσταθεροποίησης που μπορούν να αποτελούν ανατρεπτικά ριζοσπαστικά ρεύματα μπορούμε να πούμε πως το δόγμα μηδενικής ανοχής στοχεύει στην προληπτική αντιμετώπιση τους.
Έχει παρατηρηθεί πως αυτή η προληπτική αντιμετώπιση έχει διαφορετικές φάσεις: Σε πρώτη φάση παρατηρείται πως κάθε φορά που ένα ανατρεπτικό ρεύμα αρχίζει και εμφανίζει στο εσωτερικό του πιο ριζοσπαστικές και επιθετικές λογικές η καταστολή αναβαθμίζεται σχεδόν άμεσα και υπερβολικά δυσανάλογα ώστε να μπει ένας φραγμός στη περαιτέρω όξυνση των επιθετικών χαρακτηριστικών του.
Όσοι και όσες αποτελούν τους εκφραστές αυτών των επιθετικών λογικών συναντούν την αμείλικτη εκδικητικότητα του συστήματος που δεν διστάζει να στραφεί και εναντίον του συνόλου του κοινωνικού τους περίγυρου ώστε να γενικευτεί ο φόβος.
Σε δεύτερη φάση παρατηρείται πως χτυπιούνται εξίσου εκείνες οι δημόσιες δομές ενός ανατρεπτικού ρεύματος που αποτελούν σημεία συνάντησης, γνωριμίας, ζυμώσεων μεταξύ των πολιτικών υποκειμένων και αυτό δε γίνεται τόσο για τον κίνδυνο που αποτελούν στο σήμερα αλλά για τον εν δυνάμει κίνδυνο που μπορεί να αποτελέσουν στο μέλλον.
Έτσι η εξουσία επιχειρεί να δημιουργήσει λογικές διαιρέσεις εντός των ανατρεπτικών κύκλων προκαλώντας διασπάσεις μεταξύ όσων επιμένουν στη συνέχιση και όξυνση των επιθετικών λογικών και όσους επικαλούνται μια οπισθοχώρηση για λόγους μιας υποτιθέμενης ανασύνταξης.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε πως εντείνεται συνεχώς η εκδικητική αντιμετώπιση των αναρχικών αιχμαλώτων με διάφορες κατασταλτικές μεθοδεύσεις. Βλέπουμε όμως πως παράλληλα ακολουθείται και μια στρατηγική της έντασης σε ότι αφορά τις δημόσιες δομές της αναρχίας (στέκια – καταλήψεις) καθώς έχουν πολλαπλασιαστεί οι επιθέσεις εναντίον τους από κράτος και παρακράτος.
Για μας αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς τους τελευταίους μήνες η αναρχία εμφανίζει μια μεγαλύτερη κινητικότητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Μέσα στο γενικότερο κλίμα κοινωνικής ξηρασίας των τελευταίων ετών διαπιστώνουμε πως σιγά σιγά αρχίζει να διακρίνεται μια επιθετική ορμή που ίσως αποκτήσει μεγαλύτερες και πιο επικίνδυνες διαστάσεις μελλοντικά.
Μια σειρά από κινήσεις, καμπάνιες, εκστρατείες όπως αυτή του Μαύρου Δεκέμβρη βγάζουν ξανά στο προσκήνιο τις επιθετικές αιχμές της αναρχίας κι ο εχθρός γνωρίζει καλά ότι πρέπει να προλάβει να χτυπήσει πριν η τάση εξελιχθεί σε κύμα, ότι αυτές οι επιθετικές αιχμές πρέπει να καταπολεμηθούν τώρα που είναι αρχή γιατί αλλιώς είναι βέβαιο πως οι ανατρεπτικές ενέργειες και κινήσεις θα ενταθούν με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη δυνατή αποδιάρθρωση του κοινωνικού ιστού.
Για αυτό οι επιθέσεις στις δημόσιες δομές της αναρχίας μας αφορούν όλους καθώς το ξεπέρασμα και πόσο μάλλον το επιθετικό ξεπέρασμα αυτού του κάβου που η εξουσία προσπαθεί να ρίξει την αναρχία για να μην οξυνθούν περαιτέρω τα επιθετικά χαρακτηριστικά της είναι ο δρόμος για να κατακτήσουμε περισσότερο έδαφος μέσα στις μάχες μας εναντίων της εξουσίας.
Διότι σε αυτές τις δημόσιες δομές είναι που αποκτούμε όλοι τα πρώτα βιώματα με την αναρχία. Είναι εκεί που θα γίνουν οι πρώτες επαφές, οι πρώτες γνωριμίες, οι πρώτες ζυμώσεις εντός των ριζοσπαστικών κομματιών της αναρχίας. Επομένως αυτό που τραυματίζεται συν τοις άλλοις με τις επιθέσεις σε αυτές τις δομές είναι και αυτή η πρώτη εικόνα που αποκτούν όλοι όσοι και όσες αρχίζουν τα πρώτα τους φλερτ με την αναρχία.
Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αν δεν υπάρξει μια δυναμική αντίδραση από τη μεριά της αναρχίας όχι μόνο δε θα εκλείψουν αυτές οι επιθέσεις αλλά αντίθετα θα πολλαπλασιαστούν και θα ενταθούν βυθίζοντας και πάλι την αναρχία, στην ηττοπάθεια την εσωστρέφεια και την τελμάτωση. Μια οργανωμένη επιθετική ανταπάντηση από τη μεριά μας θα εξασφάλιζε και καλύτερους συσχετισμούς για τη συνέχιση και όξυνση της αναρχικής παρουσίας στις μητροπόλεις έτσι ώστε να αυξάνεται προοδευτικά ο πήχης της κοινωνικής απορρύθμισης, κάτι που τουλάχιστον για μας είναι βασικό χαρακτηριστικό της αναρχικής στρατηγικής.
Καλωσορίζουμε λοιπόν την πρόταση και το κάλεσμα της κατάληψης Παπαμιχελάκη, της Συνεχούς Αποδόμησης και της αναρχικής βιβλιοθήκης Τεφλόν που είναι ενεργά κομμάτια του εξεγερτικού συνδέσμου θεωρίας και πράξης, καθώς και των Ραδιοφραγμάτων για μια συντονισμένη εκστρατεία δράσης το μήνα Μάιο που θα λειτουργήσει ως μια απάντηση από τη μεριά της αναρχίας απέναντι σε όλες τις επιθέσεις των τελευταίων μηνών.
Μια τέτοια εκστρατεία που θα κινείται πάνω στις αρχές και τη λογική της αναρχικής πολυμορφίας και του άτυπου συντονισμού της αναρχικής δράσης όπως αυτά εκδηλώθηκαν στη πράξη μέσα από το Μαύρο Δεκέμβρη.
Πιστεύουμε ότι μια τέτοια εκστρατεία είναι ο πιο κατάλληλος τρόπος να αξιοποιούνται οι παρακαταθήκες του εγγύς παρελθόντος αντί να μπαίνουν σε μαυσωλεία όπου στοιβάζονται κινηματικές εμπειρίες με ανοιχτά στοιχήματα που έμειναν εκκρεμή.
Είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε η αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη και ο διάλογος που ακολούθησε μετέπειτα μέσα εκείνα τα κείμενα που στήριξαν την δημιουργία μια ανοικτής πλατφόρμας άτυπου συντονισμού της αναρχικής πολύμορφης δράσης να μετουσιωθεί πλέον σε κάτι ζωντανό.
Είναι μια καλή ευκαιρία ώστε να αναπτυχθεί μια πολύμορφη δυναμική που θα εξαπολύσει με κάθε τρόπο και κάθε μέσο αντίποινα για κάθε μια επίθεση που έχουν δεχθεί οι δημόσιες δομές της αναρχίας έτσι ώστε το “τίποτα δεν μένει αναπάντητο” να δραπετεύσει απ' τα κείμενα και τις ανακοινώσεις και να γίνει μια επικίνδυνη πραγματικότητα που θα συμβάλει με τον τρόπο της όσο μπορεί στην πρόκληση χαοτικών μεταβλητών μέσα στον κοινωνικό χωροχρόνο.
Προκειμένου να συνεισφέρουμε όσο μπορούμε στη συγκεκριμένη εκστρατεία απευθύνουμε κι εμείς με τη σειρά μας μια διεθνή πρόσκληση στους αναρχικούς συντρόφους και τις συντρόφισσες στο εξωτερικό έτσι ώστε να πλαισιωθεί αυτή η εκστρατεία σε διεθνές επίπεδο ιχνηλατώντας τόσο την αποτίμηση του Μαύρου Δεκέμβρη όσο και της πιο πρόσφατης διεθνούς εκστρατείας για μια βδομάδα δράσεων αλληλεγγύης έτσι όπως διατυπώθηκε στο κάλεσμα της αναρχικής κατάληψης La Solidaria στην Ουρουγουάη με αφορμή την επαπειλούμενη εκκένωση της.
Στηρίζουμε επίσης το κάλεσμα των συντρόφων από τις άτυπες αναρχικές ατομικότητες που τοποθέτησαν εκρηκτικό μηχανισμό στο κανάλι CORTV της Οαχάκα στο Μεξικό, ένα χτύπημα που όπως γράφουν στην ανάληψη ευθύνης ήταν απάντηση “μπροστά στο κύμα καταστολής που 'χει επικεντρωθεί ιδιαίτερα κατά του αντιεξουσιαστικού και αναρχικού κινήματος” ένα κάλεσμα για την εξάπλωση της επίθεσης σε όλους τους εχθρούς της αναρχίας.
Αυτή η πρόσκληση που απευθύνουμε είναι ο δικός μας τρόπος να νιώσουμε ότι συμμετέχουμε ενεργά μέσα στις διαδικασίες τις αναρχίας καταργώντας τις αποστάσεις που δημιουργεί ο εγκλεισμός. Είναι ο δικός μας τρόπος να βρεθούμε σε ένα κοινό έδαφος αγώνα με τους εκτός των τοιχών και ταυτόχρονα να αποδείξουμε ότι ο φυσικός εγκλεισμός δεν περιορίζει και σε καμία περίπτωση δεν αιχμαλωτίζει την επιθυμία μας να είμαστε ζωντανό κομμάτι της διαρκούς αναρχικής εξέγερσης.
“Αποφασισμένοι να σταθούμε απέναντι στην καταστολή αντισταθήκαμε ξέροντας ότι ίσως αυτό που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν απλά μια μικρή χειρονομία. Ο λόγος μας πήρε νόημα χωρίς αμφιβολία. Οι χώροι αμύνονται, δεν τους χαρίζουμε δεν εγκαταλείπονται, αναλαμβάνοντας όλες τις συνέπειες που η πράξη μας θα μπορούσε να προκαλέσει...
Η πιο συνετή επιλογή, σύμφωνα με την απαιτούμενη λογική, που δεν έχει ούτε αρχές, ούτε ηθική πέρα από την άνεση και τον τρόμο, ήταν να εγκαταλείψουμε το σπίτι, να προστατέψουμε την ακεραιότητα μας την “ελευθερία” μας, τις ζωές μας, αλλά δεν το κάναμε.”
Λόγια της αναρχικής κατάληψης Σάκο και Βανζέτι μετά την επίθεση που δέχτηκε από την αστυνομία το Μάιο του 2009 με αφορμή το θάνατο του αναρχικού Μαουρίτσιο Μοράλες από έκρηξη βόμβας που κουβαλούσε ο ίδιος και σκόπευε να τοποθετήσει σε σχολή δεσμοφυλάκων.
Ο Μαουρίτσιο ήταν ενεργό μέλος της κατάληψης Σάκο και Βανζέτι έξω από την οποία σημειωθήκαν πολύωρες σκληρές συγκρούσεις μεταξύ αλληλέγγυων που ύψωσαν οδοφράγματα και άναψαν φωτιές για να εμποδίσουν τους μπάτσους να πραγματοποιήσουν έρευνα στην κατάληψη.
Την ίδια στιγμή άλλα δύο κατειλημμένα σπίτια το “Cueto con Andes” και το “La Idea” δέχονταν και αυτά επίθεση από ομάδες εφόδου της αστυνομίας, ελεύθερους σκοπευτές και ελικόπτερα. Τελικώς η αποφασιστικότητα των συντρόφων που συγκρούστηκαν με την αστυνομία έξω απ' την κατάληψη Σάκο και Βανζέτι απέτρεψε την εισβολή.
Συνεπείς στην επιθυμία μας να τιμούμε τα αδέρφια μας που χάθηκαν στη μάχη με την εξουσία προτείνουμε επίσης η εκστρατεία Fuck Nations, Squat the World να λειτουργήσει ταυτόχρονα και ως μια υπενθύμιση του νεκρού αδερφού μας Μαουρίτσιο Μοράλες που σκοτώθηκε από έκρηξη βόμβας στο Σαντιάγκο της Χιλής πριν από επτά χρόνια στις 22 Μαΐου 2009.
Ο αναρχικός Μαουρίτσιο με τη συνεπή του δράση και στάση ζωής απέδειξε ότι στην αυθεντική αναρχική πολυμορφία δεν υπάρχουν αλληλοσυγκρουόμενα μέσα αγώνα. Το γεγονός ότι συμμετείχε σε μια κατάληψη δεν τον εμπόδισε να είναι ταυτόχρονα και βομβιστής ούτε τον εμπόδισε να επιχειρήσει μια ενέργεια επιθετικής αλληλεγγύης που στόχευε την ανατίναξη μιας σχολής βασανιστών δεσμοφυλάκων.
Το μόνο που του στάθηκε εμπόδιο στις επιλογές του ήταν ο τραγικός θάνατος του που τον στέρησε απ' τις αδερφές και τους αδερφούς του. Ας κρατήσουμε το Μαορί στη καρδιά μας ανάβοντας τη φλόγα της αναρχικής εξέγερσης την ίδια φλόγα που έκαιγε μέσα στον αδερφό μας ως το τέλος. Κλείνοντας αφήνουμε τα λόγια του να μιλήσουν για τον ίδιο:
“Αυτή είναι η ώρα να δράσουμε, στην καθημερινή μας ζωή μαζί με τους κοντινούς μας, για την καταστροφή της κοινωνίας φυλακής και για την καταστροφή κάθε κοινωνικής προσπάθειας για μεταρρύθμιση αυτού του σιχαμερού συστήματος θανάτου.
Η αλληλεγγύη δε θα πρέπει ποτέ να είναι ένα κενό σύνθημα αλλά αντίθετα καθημερινή δράση σύγκρουσης με την εξουσία. Και με τη συνεχή υποστήριξη προς τα αιχμάλωτα αδέρφια μας σε αυτό τον πόλεμο μέχρι θανάτου.”
Με τη μνήμη των νεκρών πάντα ανάμεσα μας.
Για τον εξεγερτικό σύνδεσμο θεωρίας και πράξης.
Στηρίζουμε ολόψυχα την εκστρατεία Fuck Nations / Squat the World
Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF
Χάρης Χατζημιχελάκης
Θεόφιλος Μαυρόπουλος
Γιώργος Νικολόπουλος
Μιχάλης Νικολόπουλος
Δαμιανός Μπολάνος
Παναγιώτης Αργυρού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες