Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) προκηρύσσει δημοσιογραφικές απεργίες, τις οποίες υιοθετεί και η ΕΣΗΕΑ. Υποτίθεται ότι γίνονται προκειμένου να υπερασπιστούν οι δημοσιογράφοι τα ταμεία τους και τη χρηματοδότησή τους – δηλαδή το αγγελιόσημο.
Δεν θα μπω στην ουσία των διεκδικήσεων των δημοσιογράφων, επειδή το ζήτημα είναι σύνθετο και δεν προσεγγίζεται με αφορισμούς. Αλλά θα παρατηρήσω ότι, αν διεκδικείς οτιδήποτε από την κυβέρνηση, φροντίζεις να κάνεις την κυβέρνηση να πονέσει και να ματώσει.
Τι κάνει η ΠΟΕΣΥ – και δι’ αυτής οι περισσότερες ενώσεις σε ολόκληρη την Ελλάδα; Στην πραγματικότητα, χαρίζει στην κυβέρνηση μερικές μέρες ανεμελιάς, ίνα ο Τσίπρας και οι συν αυτώ φάγωσι το Πάσχα (ή, ακόμα χειρότερα, να ετοιμάσουν ενδεχόμενους τυχοδιωκτισμούς, κατά τα ειωθότα του περασμένου καλοκαιριού – δικαιούμαι, νομίζω, με βάση τα δείγματα γραφής της κυβέρνησης, αυτή την καχυποψία).
Μην έχουμε αυταπάτες. Τι άλλο από δώρο στην κυβέρνηση είναι η επιλογή να σιωπήσουν τα ΜΜΕ σε μια περίοδο που, έπειτα από μια ακόμα περήφανη και αριστερή διαπραγμάτευση με την Τρόικα, η Ελλάδα επιβαρύνεται με επιπλέον 3 δισεκατομμύρια μέτρα, που θα τα πληρώσουν κυρίως οι καθημαγμένες κοινωνικές τάξεις των μισθωτών και των ελεύθερων επαγγελματιών. Στην ουσία, δηλαδή, επιβαρύνεται με ένα ακόμα μνημόνιο, που θα βυθίσει ακόμα περισσότερο την ελληνική οικονομία στην ύφεση και θα οδηγήσει την κοινωνία στην εξαθλίωση.
Αντί, λοιπόν, να αφεθούν οι δημοσιογράφοι, σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές της χώρας, να κάνουν τη δουλειά τους, να ενημερώσουν, να περιγράψουν, να αναλύσουν, να ασκήσουν κριτική, στην ουσία φιμώνονται.
Τα συνδικαλιστικά παραμάγαζα, σχεδόν απολύτως ελεγχόμενα από τον ΣΥΡΙΖΑ, όμορες δυνάμεις, ενισχυμένα και από μερικούς χρήσιμους ηλίθιους, στην πραγματικότητα ωθούν τους έλληνες δημοσιογράφους να εγκαταλείψουν το ρόλο τους.
Επιβάλλουν σιωπή.
Οι απεργίες, που προκηρύσσονται αυτή τη στιγμή με τη συγκεκριμένη μεθόδευση, εξυπηρετούν μόνο την κυβέρνηση (που απαλλάσσεται από τη δημοσιογραφική πίεση). Κάνουν και κάτι ακόμα. Διαλύουν τις ελάχιστες ανεξάρτητες επιχειρήσεις Τύπου στην οποίες οι εργαζόμενοι έχουν μισθό και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η λεγόμενη «διαπλοκή», η δημοσιογραφία δηλαδή μέρος της οποίας ενοχλεί τον κ. Τσίπρα και τον κ. Παπά, με την απεργία των συνδικάτων οδηγείται στην καταστροφή. Και οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι, τους οποίους υποτίθεται ότι εκπροσωπούν τα σωματεία, σε λίγο καιρό θα ψάχνουν (θα ψάχνουμε) για άλλη δουλειά.
Ταυτόχρονα, οι συγκεκριμένες απεργίες ενισχύουν την αθεσμοθέτητη εργασία, σε διάφορα ανεξέλεγκτα σάιτ, όπου δεν υπάρχουν ούτε εργασιακές σχέσεις ούτε δεοντολογία.
Οι δημοσιογράφοι, όσοι πονάμε το επάγγελμά μας και παλεύουμε για την ελεύθερη και ακώλυτη έκφραση, οφείλουμε να πολεμήσουμε τις απεργίες. Δεν οφείλονται σε αριστερό αυτισμό. Είναι αυθαίρετες και έχουν στόχο να επιβάλουν τη σιωπή και τη μονοφωνία.
Και συνιστούν ευθεία επίθεση κατά της ενημέρωσης.
http://www.athina984.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες