Θα έχουν πολύ κακό τέλος...

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε. Κάπως έτσι συμφωνήθηκε η (με τη βιτρίνα του ΝΑΤΟ) επίσημη επικυρίαρχη είσοδος της Τουρκίας στο Αιγαίο. Και πως θα μπορούσε να συμβεί διαφορετικά, όταν στην κρίσιμη τριμερή συνάντηση ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας προτίμησε να απουσιάσει (και να παραδώσει την ευθύνη της διαπραγμάτευσης του Αιγαίου στην γερμανίδα Καγκελάριο).

Βέβαια, για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς, ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορούσε να συμμετάσχει στην συγκεκριμένη συνάντηση, είτε επειδή δεν πιστεύει πως τα σύνορα πρέπει να προστατεύονται, είτε επειδή δεν πιστεύει ότι υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα, είτε επειδή –δυστυχώς- δεν είχε να προτείνει από την δική του πλευρά κάτι ουσιαστικό (αν και υπάρχει ένα πλήθος απαντήσεων στο προσφυγικό, που δεν εμπλέκουν την Ελλάδα και η αποτελεσματικότητά τους είναι γενικά αποδεκτή) λόγω ανυπαρξίας εθνικής πολιτικής...

Δεν πρέπει, εξάλλου, να ξεχνάμε πως στην προεκλογική περίοδο τον Σεπτέμβριο του 2015, είχε στείλει ένα σαφές μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες, όταν περιχαρής είχε δηλώσει πως "δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα"...

Και δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλοί μήνες έως ότου μετά την πρώτη γερμανική κρούση περί τουρκικής συγκυριαρχίας στο Αιγαίο, ήρθε τώρα η ανακοίνωση (de facto απόφαση) Γερμανίας - Τουρκίας για να ρίξει τις μάσκες της συγκυβέρνησης Τσίπρα - Καμμένου... Και αυτά συνέβησαν χωρίς να υπάρξει παραίτηση έστω και ενός κλητήρα της θλιβερής αυτής κυβέρνησης!!!

Και σαν να μην έφτανε η επίσημη ανακοίνωση που υπήρξε μετά την «διαβούλευση» της κυρίας Μέρκελ με την τουρκική πλευρά (Νταβούτογλου – Ερντογάν), στην οποία γινόταν ρητή αναφορά στην είσοδο της Τουρκίας στο Αιγαίο, μέσω του ΝΑΤΟ, υπήρξε και η ελληνική θετική ανταπόκριση η οποία έκανε αποδεκτό το αποτέλεσμα της γερμανο-τουρκικής διαβούλευσης, με έναν αστερίσκο στον οποίο ζητείται(!!!) οι ΝΑΤΟϊκές (τουρκικές) περιπολίες να γίνονται στα τουρκικά χωρικά ύδατα, προκαλώντας μειδιάματα στους ειδικούς, αφού για να συμβεί αυτό δεν χρειαζόταν το ΝΑΤΟ αλλά η λειτουργία του τουρκικού λιμενικού…

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, λοιπόν, φτάσαμε στο τραγικό σημείο να αιτούμαστε το που θα κυκλοφορούν επί του Αιγαίου τα τουρκικά πολεμικά πλοία!! Κι αν αυτό δεν είναι κατάντια, αν αυτό δεν είναι όνειδος και ταπεινωτική εθνική ήττα (χωρίς να καταβληθεί καμία απολύτως κυβερνητική προσπάθεια αποφυγής μίας τέτοιας εξέλιξης), τότε πως μπορεί να χαρακτηριστεί η διεθνώς αναγνωρισμένη και επίσημη είσοδος της Τουρκίας στο Αιγαίο;

Όσο και αν προσπαθούν οι φίλα προσκείμενοι κυβερνητικοί κύκλοι να αποσιωπήσουν ή να υποβαθμίσουν την συγκεκριμένη εξέλιξη, αυτή δεν παύει να υφίσταται ως ένα ιστορικό τραγικό γεγονός, τα αποτελέσματα του οποίου λίαν συντόμως θα «γευτεί» η Ελλάδα μέσω νέων τουρκικών αιτιάσεων που θα αφορούν είτε την απρόσκοπτη κίνηση των τουρκικών πολεμικών επί του συνόλου του Αιγαίου, είτε θα αφορούν την μεταφορά των ελληνικών δικαιωμάτων έρευνας και διάσωσης στο Αιγαίο, ξεκινώντας από το Καστελλόριζο και μέσω νοτίως της Κρήτης θα καταλήγουν στη Σαμοθράκη!!!

Τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε, για εμάς, χωρίς εμάς! Και το μέγα ζητούμενο είναι, τι κάνουμε εμείς... Τι πρέπει να κάνουμε εμείς, σαν χώρα, τώρα...

Η ανικανότητα κατάθεσης προτάσεων και αντιπροτάσεων, η ανικανότητα δημιουργίας και λειτουργίας σε μία (έστω και με αχνές γραμμές) εθνική στρατηγική πολιτική, η ιδεοληπτική προσέγγιση της ύπαρξης και του ρόλου των γεωγραφικών (θαλάσσιων και χερσαίων) συνόρων, συνδυασμένη με την καταφανή έλλειψη αποφασιστικότητας και με έντονα τα στοιχεία εθελουσίας υποχωρητικότητας, δημιουργούν ένα μίγμα πολιτικής που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ενεργή βόμβα προγραμματισμένη να εκραγεί εντός και εις βάρος της Ελλάδας.

Δυστυχώς, το παρόν κυβερνητικό αμάγαλμα δεν έχει κατανοήσει πως η οποιαδήποτε εθνική ήττα αντιστρέφεται μόνο με στρατιωτικές ενέργειες και αίμα, ενώ οποιοδήποτε αρνητικό – ζημιογόνο αποτέλεσμα επί των εθνικών θεμάτων δεν είναι αποτυχία πολιτικών επιλογών και δεν αντιμετωπίζεται (από το λαό ή το νόμο) ως πολιτικό «ολίσθημα»…

Η συγκυβέρνηση του συμφώνου συμβίωσης και κατάργησης του μαθήματος των θρησκευτικών (τα μοναδικά νομοσχέδια εκτός μνημονιακών εντολών, αλλά εντός νεοταξικού σχεδιασμού), έχει επιπλέον κατορθώσει να κομματικοποιήσει (και συνεχίζει έως και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) και να διαβρώσει σε απίστευτο βαθμό πολλές κρίσιμες κυβερνητικές υπηρεσίες, καθιστώντας τες είτε σε κατάσταση αδράνειας είτε υποχείρια ύποπτων σχέσεων και διαδρομών με εξωτερικούς παράγοντες και υπηρεσίες, ενώ τοποθετεί σε θέσεις κλειδιά ανθρώπους που δεν διαθέτουν κανένα προσόν πέραν της κομματικής ταυτότητας ή της συγγένειάς τους με μέλη και στελέχη του συγκυβερνητικού σχήματος, ισοπεδώνοντας με αυτόν τον τρόπο, για πρώτη φορά αριστερά, την ισονομία και την αξιοκρατία.

Τα μίσθαρνα της παγκοσμιοποίησης και του εθνομηδενισμού, οι υπηρέτες του νεοταξισμού και της ισοπέδωσης της εθνικής ταυτότητας, όχι μόνο δεν έχουν γνώση και αντίληψη των διεθνών πολιτικών και γεωπολιτικών εξελίξεων (είτε στην Ευρώπη είτε στη Μέση Ανατολή) και την ιστορική κρισιμότητα που διέπει τις ό,ποιες αποφάσεις τους…

Οι συγκεκριμένοι επαναστάτες της «καθέδρας», λειτουργώντας ως οι καλύτεροι εκπρόσωποι συμφερόντων που απεργάζονται από την οικονομική καταστροφή, την οικονομική κατοχή έως και τον διαμελισμό της Ελλάδας, βρίσκονται ήδη αντιμέτωποι με την οργή των ελλήνων πολιτών, η οποία θα πολλαπλασιαστεί κατακόρυφα το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα καθιστώντας απολύτως αδύνατη την κυκλοφορία τους εντός της Ελλάδας.

Ο γράφων τείνει να αποδεχθεί ως γεγονός την αιφνίδια και εν μέσω νυκτός οικειοθελή απομάκρυνση (δραπέτευση) της παρούσας κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας θα επιχειρήσουν να διαφύγουν εκτός χώρας ευελπιστώντας στην προστασία των σημερινών εντολέων τους.

Δυστυχώς, η Ελλάδα σήμερα έχει μία κατοχική κυβέρνηση χρήσιμων ηλιθίων, που λειτουργεί υπέρ τρίτων -αποκλειστικά- συμφερόντων. Και αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς για όσους μετέχουν σε αυτήν, θα έχει πάρα πολύ κακό τέλος και δεν θα τους λυπηθεί κανείς*…, γιατί την προδοσία μπορεί πολλοί να την αγάπησαν, αλλά τον προδότη κανείς…

* Αν διαβάσουμε τη νεοελληνική ιστορία θα δούμε πως κατά την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμη και οι γερμανοί κατακτητές δεν θέλησαν ποτέ να διασώσουν τους έλληνες κουκουλοφόρους και τους συνεργάτες και τους επεφύλαξαν μία πολύ ενδιαφέρουσα αποχαιρετιστήρια βραδιά…

Ας Μιλήσουμε Επιτέλους