Παραλύει ο παράλυτος;

του Γιάννη Λαζάρου
Πρωτοσέλιδα και κραυγές από τους αλυχταράδες του κουτιού, "θα παραλύσει η χώρα από την γενική απεργία". Ακόμη και οι καφετέριες θα κατεβάσουν ρολά. Η τραγιάσκα και η γραβάτα μαζί. Ο λαός απεργεί γενικά και θα παραλύσουν τα πάντα. Ποια χώρα και ποιος λαός;

Η παράλυτη χώρα, στην οποία η εθνική αξιοπρέπεια μετανάστευσε γιατί δεν άντεξε άλλο να την ξεφτιλίζουν και ο λαός, που πίστευε πως δεν ήταν παράλυτος γιατί χόρευε στις πίστες και κατάπινε τις επιδοτήσεις ως αγωγή για την ενέργεια να χορεύει και την βαρβατίλα για να πηδάει φρέσκο κρέας εισαγωγής από την Βουλγαρία και άλλες χώρες.

Ήταν τόσο αγαθός αυτός ο λαός ώστε άπαντες οι φυσικοθεραπευτές που ψήφιζε ο ίδιος να τον γιατρέψουν τον κορόιδεψαν και τον έριξαν σε κώμα. Τώρα όλος ο λαός κάτι θέλει και θα πετύχει το ανέφικτο, θα παραλύσει τον παράλυτο για ένα 24ωρο. Τού πείραξαν το ασφαλιστικό και την φορολογία και δεν πάει άλλο.

Μέχρι και σήμερα χιλιάδες άνθρωποι αυτοκτονούν (δολοφονούνται), χιλιάδες κρυώνουν, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν έχουν ούτε έναν εργαζόμενο, τα παιδιά περιμένουν κολατσιό από ψυχοπονιάρηδες πλούσιους στα σχολεία, οι ασθενείς βιώνουν Γολγοθά σε όλα τα νοσοκομεία, τα γερόντια είναι σε απόγνωση, μετανάστες και πρόσφυγες στοιβαγμένοι σαν εμπόρευμα στα λιμάνια και στα σύνορα ενώ χιλιάδες άλλοι έχουν κάνει τα αντικαταθλιπτικά συντρόφους της καθημερινότητάς τους.

Απέναντι σε ποιον θα είναι όλος αυτός ο λαός σ' αυτή την απεργία; Μα φυσικά απέναντι στον εαυτό του. Διότι το πρόβλημα δεν είναι ούτε το ασφαλιστικό ούτε το φορολογικό. Είναι η πολιτική που ασκείται εδώ και πολλά χρόνια, η οποία κατάντησε παράλυτη μια χώρα και τον λαό της.

Απεργία απέναντι στην ίδια τους την πολιτική επιλογή. Σηκώνουν πανό που απευθύνονται όχι στους πάνω αλλά στην κάθε Κυριακή που κυριολεκτικά σταύρωναν τον εαυτό τους εκλέγοντας τους Μεσσίες τους.

Η απαρίθμηση των αιτίων που οδήγησαν στην παραλυσία την χώρα μπορεί να χωρέσουν σε δωδεκάτομη εγκυκλοπαίδεια αλλά αυτή την στιγμή το πρόβλημα είναι το αν η ασθένεια είναι ιάσιμη, αν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη. Απ' ό,τι φαίνεται δεν υπάρχει επιστροφή, ούτε ίαση διότι ακόμη και την ύστατη στιγμή δεν θέλει την θεραπεία ο ίδιος ο ασθενής.

Είναι πασιφανές πως όλοι όσοι ενωθούν την ημέρα που θα παραλύσουν τον παράλυτο το κάνουν γιατί πιστεύουν πως κατά βάθος η δική τους φατρία, ομάδα, συντεχνία κ.λπ δεν θα πάθει στο τέλος ό,τι και οι υπόλοιποι. Όλες οι μέχρι σήμερα αντιδράσεις αυτό δείχνουν.

Μπλόκα αγροτών, μπλόκα γραβατών, ακόμη και οι συριζαίοι θα παραλύσουν τον παράλυτο φτύνοντας κατάμουτρα κάθε έννοια λογικής. Μπλόκα παντού και από τους πάντες. Εκείνο που δεν θα βρεις πουθενά είναι μπλόκο Ελεύθερων Ανθρώπων. Μπλόκο που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια απέναντι στην κοινωνική αδικία, την λαμογιά και σε ό,τι άλλο ανέδειξε σε "ήρωες" το πιο σάπιο που γεννήθηκε σ' αυτή την χώρα.

Την μέρα που θα παραλύσει ο παράλυτος θα είναι "μπροστάρηδες" όπως πάντα στον αγώνα της ρεμούλας οι ίδιοι και οι ίδιοι.

Είναι η διαφορά των εποχών που κουμαντάρει και ευτελίζει τους αγώνες. Είναι που ο παράλυτος πιστεύει ακόμη πως θα χορέψει την επομένη πνιγμένος στα λουλούδια. Είναι που όταν σε καλούσαν κάποιοι να σου γιατρέψουν την παραλυσία αλληθώριζες από τα εύπεπτα που σου πάσαρε η Ευρώπη.

Είναι που οι αγώνες επιστημόνων του ύψους των Λαμπράκη, Παναγούλη και του Τσιρώνη αντικαταστάθηκαν από τις κρεμασμένες γραβάτες απόδειξη ότι η γραβάτα τούς φόρεσε και δεν την φόρεσαν ίδιοι.

Είναι που και οι αγώνες χιλιάδων άλλων αντικαταστάθηκαν από αγώνες "αγροτών" που παγώνουν τα κωλομάγουλά τους στημένοι να τους κάνει νόημα ο κλόουν δημοσιογράφος να χύσουν το γάλα.

Είναι που ακόμη και ο αγώνας χρειάζεται παιδεία. Αυτή την παιδεία που έβρισκες από το χωράφι και το γιαπί μέχρι το γραφείο του επιστήμονα και αντικαταστάθηκε εδώ και καιρό από τον ωχαδερφισμό τον σταρχιδισμό και το βόλεμα γενικώς.

Είναι που τώρα "σβήνει" η αγροτιά ενώ την εποχή των ποσοστώσεων πέρναγε ζωή και κότα. Είναι που τώρα "σκοτώνουν" τον επιστήμονα δικηγόρο αλλά όταν έπρεπε να υπερασπιστεί το σύνταγμα λόγω επιστημοσύνης δεν του καίγονταν καρφί.

Είναι που "σκοτώνουν" τον επιστήμονα γιατρό αλλά όταν 2,500,000 Έλληνες έμειναν ανασφάλιστοι η ιατρική τους έκλεισε την πόρτα. Είναι που "σκοτώνουν" τον επιστήμονα μηχανικό αλλά όταν η πολεοδομία υπέγραφε τον έξτρα όροφο όλα ήταν καλά. Είναι και το από που πληρώνονται οι υπάλληλοι εφοριών που με μεγάλη ευκολία σφραγίζουν τα κατασχετήρια αναξιοπαθούντων σπρώχνοντας τον άτυχο από το μπαλκόνι.

Είναι και είναι και είναι. Άπειρα τα είναι.

Δεν πρόκειται την επομένη της παραλυσίας να βρει δουλειά κανένας άνεργος, θαλπωρή κανένας ασθενής, ζεστασιά κανένας άφραγκος, κολατσιό στο σπίτι κανένα παιδί και πάει λέγοντας. Το μόνο που θα βρεις θα είναι βόλεμα ημετέρων για να μεγαλώνει ο στρατός της ναζιστοευρώπης και εντός.

Η εκτέλεση των εντολών που έχουν οι αποκαλούμενες κυβερνήσεις προχωράνε κανονικά φορτώνοντας με περισσότερο θάνατο τον παράλυτο, διαλύοντας ακόμη πιο πολύ την παράλυτη χώρα. Για να μπει τέλος σε όλη αυτή την αναλγησία ούτε σκέψη, ούτε λόγος.

Η παραλυσία μάς κατέστησε και μουγκούς, το μόνο που ακούγεται είναι οι άναρθρες κραυγές των εκπροσώπων, μπροστάρηδων για πολλοστή φορά στα μπλόκα. Φωνές που πίσω από την δήθεν οργή κρύβεται η ανησυχητική σιγουριά τους ότι τα πράγματα θα αλλάξουν στα μέτρα τους. Τα μικρά, τα συμφεροντολογικά, τα ανάπηρα.

Στον τοίχο