Οι δολοφονίες-αυτοκτονίες στην Ελλάδα συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό. Μέσα στην παραζάλη των προσωπικών οικονομικών στριμωγμάτων που ο κάθε πολίτης έχει, ειδήσεις με θέμα αυτοκτονία περνάνε πλέον ως ένα συνηθισμένο φαινόμενο και δεν θα έπρεπε.
Οι δύο συγκεκριμένες αυτοκτονίες που έγιναν τα τελευταία 24ωρα είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα της πραγματικότητας που ζει αλλά και θα ζήσει η χώρα από τους επόμενους μήνες. Είναι το φινάλε δύο ανδρών που δεν τίναξαν τα μυαλά τους από ερωτική απογοήτευση αλλά λόγω της εθνικής κατάντιας.
Ο 47χρονος, Στάθης Κούφης αυτοπυροβολήθηκε μέσα στο σπίτι του με κυνηγετικό όπλο στην Οινόη Ηλείας. Ο Στάθης δεν ήταν ένας πολίτης κλεισμένος στα δικά του προβλήματα. Αντιθέτως, ως Γραμματέας της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Νομού Ηλείας και ως στέλεχος του ΚΚΕ γνώριζε την συνολική κατάσταση των αγροτών και τις πιθανές λύσεις από μέσα. Ήταν μπροστά σε κοινούς αγώνες και όχι κλεισμένος στον μικρόκοσμό του.
Η απόφασή του να βάλει τέλος στην ζωή του την ώρα που οι κινητοποιήσεις των αγροτών είναι πρώτη φορά μετά από δεκαετίες τόσο δυναμικές, δείχνει ότι ο αυτόχειρας δεν είχε καμία ελπίδα για καμία αλλαγή σε αυτά που έχουν προαποφασίσει οι δανειστές και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ως στέλεχος κόμματος είναι σίγουρο ότι γνώριζε πολύ καλά ποιες είναι οι πιθανότητες αλλαγής του σκηνικού στον αγροτικό τομέα.
Όπως αναφέρουν οι συνάδελφοί του ο αυτόχειρας είχε και κάποια προβλήματα υγείας εκτός από τα οικονομικά που τον είχαν παγιδεύσει. Ένας άνθρωπος όμως που έχει καθίσει στο σκαμνί του κατηγορούμενου για συμμετοχή σε μπλόκα και διαδηλώσεις και συνεχίζει να κάνει αγώνες παρά το σκληρό αντίτιμο, είναι δύσκολο να παραδώσει τα όπλα ακόμα και αν το πρόβλημα υγείας είναι σοβαρό.
Άλλωστε ο πολιτικός χώρος που άνηκε (ήταν και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ το 2009) δεν αφήνει περιθώρια για λιποψυχία. Μόνο αν το πρόβλημα υγείας λυνόταν με χρήματα τα οποία ούτε υπήρχαν αλλά ούτε θα υπήρχαν παρά τις όποιες αντιδράσεις των αγροτών συν τα χρέη του που όλο θα αυξανόταν θα μπορούσαν να του οπλίσουν το χέρι. Μόνο η γνώση ότι ο πόλεμος είχε ως νικητή την αντίπερα όχθη θα τον ωθούσε να φύγει απότομα και αξιοπρεπώς.
Η δεύτερη αυτοκτονία έγινε στα Ζαρουχλέικα Πατρών με δολοφονημένο-αυτόχειρα ένας 60χρονο οικοδόμο. Τις άγνωστες πτυχές αυτής της αυτοκτονίας έφερε στο φως της δημοσιότητας ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Επαγγελματοβιοτεχών Αχαίας Παναγιώτης Σκέντζος. Ο κ. Σκέντζος , μιλώντας στο achaianews ανέφερε ότι πριν αυτοκτονήσει ο 60χρονος έπινε τον καφέ του σε καφενείο κοντά στο σπίτι του όταν τον πήρε τηλέφωνο ο φοροτεχνικός του για να τον ενημερώσει ότι με το νέο θεσμικό πλαίσιο θα έπαιρνε σύνταξη στα 67 του χρόνια.
Έπρεπε ως άνεργος οικοδόμος 60 χρονών να περιμένει ακόμη 7 χρόνια για να πάρει την σύνταξη που δικαιούταν. Για 7 χρόνια θα έπρεπε να ζει με το τίποτε ή να σέρνεται από συσσίτιο σε συσσίτιο ή να επιβαρύνει οικείους μέχρι την σύνταξή του. Μετά το καφενείο γύρισε στο σπίτι του και τίναξε τα μυαλά του στον αέρα με καραμπίνα.
Και στις δύο περιπτώσεις που είναι ένα δείγμα των χιλιάδων δολοφονιών-αυτοκτονιών που γίνονται τα τελευταία έξι χρόνια στην Ελλάδα, βλέπουμε ότι και ο εν ενεργεία χαμηλών εισοδημάτων αγρότης και ο εν αποστρατεία άνεργος οικοδόμος γνωρίζουν πώς βγαίνει η ζωή. Πώς βγαίνει το μεροκάματο.
Τι σημαίνει αξιοπρέπεια και τι σημαίνει αδικία. Δείχνουν επίσης ότι αυτό που έρχεται στην χώρα είναι ένας ανήφορος στρωμένος με πτώματα ανθρώπων που δούλεψαν, τους πήραν από τα χέρια την δουλειά, τα δικαιώματα για αξιοπρεπή περίθαλψη ή ακόμη και για έναν αξιοπρεπή θάνατο και την πολυτέλεια να μείνουν στην ζωή για μια μέρα ακόμη.
Στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες