Η ετήσια έκθεση του Γενικού Ελεγκτή όπως κάθε χρόνο καταγράφει την απαράδεκτη κατάσταση που επικρατεί με τις παρατυπίες, την ασυδοσία, τα σκάνδαλα και την κακοδιαχείριση, αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούνται στο δημόσιο και ευρύτερο τομέα.
Αν ανατρέξουμε σε παλαιότερες εποχές –όχι μακρινές- μένει κανείς εμβρόντητος από τα διάφορα σκάνδαλα ολκής, για τα οποία ποτέ δεν έγινε τίποτα, ενώ δημοσιοποιήθηκαν. Είναι η νοοτροπία αυτής της συμπεριφοράς –με την ατιμωρησία στις δόξες της- που χρησιμοποιεί το πολιτικό bulling για να περιφρουρήσει τον θαυμαστό κόσμο της ανοχής των πάντων…
Τα πρωτοφανή σκάνδαλα επί σκανδάλων, που συμβαίνουν τα τελευταία ιδίως χρόνια, η αδιαφάνεια, η έλλειψη πολιτικής βούλησης για αντιμετώπισης τους και η συνεχής πια σύγκρουση ανεξάρτητων δημοσίων οργάνων της πολιτείας με άλλους αξιωματούχους του κράτους καταγράφει το θλιβερό επίπεδο του δημοκρατικού μας βίου.
Δεν ζούμε σε φυσιολογικό κράτος γι’ αυτό και μοιραία οι εκάστοτε κατέχοντες τη διαχείριση των δημοσίων δεν συμπεριφέρονται ούτε αυτοί φυσιολογικά. Έχουμε όμως άμεση ανάγκη από μια πολιτεία που να εξυπηρετεί πάνω από όλα τον πολίτη και τα γενικότερα συμφέροντα της χώρας και όχι τα ειδικά συμφέροντα ορισμένων, που –περιστασιακά- και λόγω αξιωμάτων παίρνουν αποφάσεις.
Αντί, να μας ενδιαφέρει η ενίσχυση των ανεξάρτητων θεσμών και η θεσμοθέτηση ευθυνών πολιτειακών αξιωματούχων για διασφάλιση της ανεξαρτησίας και της αμεροληψίας τους, συστήνουμε απλώς την αλλαγή τρόπου διορισμού τους, όταν και εφόσον κρίνουμε ότι δεν μας εξυπηρετούν!
Οι προτάσεις κορυφαίων αξιωματούχων με ιδέες παρωχημένων εποχών, για διορισμό των πάντων από την εκάστοτε εξουσία ως κάτι το εκσυγχρονιστικό, που σε σύγκριση με μια σύγχρονη ευνομούμενη κοινωνία δεν έχουν καμιά απολύτως σχέση, προκαλούν πολλά ερωτηματικά.
Και επειδή δεν ανακαλύψαμε τον τροχό, υπάρχουν ήδη οι διεθνείς πρακτικές, τα παραδείγματα σύγχρονων κρατών με κώδικες διακυβέρνησης στα πλαίσια της διαφάνειας και την ευθυνοδοσίας, όπου λειτουργούν με ανεξαρτησία και προπάντων αξιοπιστία, χωρίς περιττές συγκρούσεις και κακόγουστες δημόσιες εντάσεις.
Έχει πολλή καιρό -προεκλογικά και μετεκλογικά- που η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι έχει δέσμη νομοθετημάτων για τη διαφθορά. Ότι υπάρχουν έτοιμα νομοσχέδια ως προεκλογικές δεσμεύσεις που αφορούν την πολιτική ευθύνη και λογοδοσία, καθώς επίσης τη διαφάνεια και τη διαφθορά, πλην όμως, ούτε καν άρχισε η συζήτηση τους στη Βουλή.
Η διάσταση της διαφθοράς η οποία είναι θεσμική, ηθική και πλήττει και την ανάπτυξη, είναι αυτή που οδηγεί στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών, ενός κόσμου του οποίου πλείστοι όσοι ζουν στο δικό τους κόσμο, πανευτυχείς, δυνατοί και αγέρωχοι στα δικά τους συμφεροντολογικά χαρακώματα.
Ένα καλό που βγαίνει από όλη αυτή την ιστορία είναι ότι πράγματι, όλοι ανεξαίρετα οι θεσμοί χρειάζονται επειγόντως εκσυγχρονισμό προεξάρχοντος του διοριστικού συστήματος διαφόρων ανεξάρτητων αξιωματούχων. Γιατί δηλαδή, να μην υπάρχει ένα σώμα π.χ. η βουλή, να εγκρίνει ορισμένους –τουλάχιστον- διορισμούς, όπως για παράδειγμα γίνεται με τον Επίτροπο Διοίκησης;
Αντί λοιπόν να επιμένουμε στην άτεγκτη υποκρισία για κάθαρση και καταπολέμηση της διαφθοράς, ας αναλάβει ο κάθε αξιωματούχος τις ευθύνες που του αναλογούν. Μιας ευθύνης που απορρέει από στοιχειώδεις και θεμελιώδεις υποχρεώσεις ως τιμητές των πολιτειακών αξιωμάτων που έτυχε, να τους εμπιστευτούν οι πολίτες.
Το σκληρό κέλυφος της διαφθοράς πρέπει, να σπάσει οπωσδήποτε, ώστε να δούμε καλύτερες μέρες. Ευτυχώς δεν χρειάζεται οποιοσδήποτε διάλογος, αφού όλοι ανεξαίρετα –θεωρητικά τουλάχιστον- συναινούν στην πάταξη της διαφθοράς. Πρωτεύοντα ρόλο έχει η κυβέρνηση, η βουλή και οι πολίτες τους οποίους η διαφθορά πλήττει το επίπεδο της ευημερίας τους.
http://phivosnicolaides.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες