Ντόριαν (γερνάει) Γκρέυ (ξεφτίζει)

Βάστα, Λεβέντη! Για τον κ. Κατρούγκαλο δεν ανησυχώ, αντέχει! Το ερώτημα, αν πρέπει να κόψουμε 15 cm απ’ το χέρι του παππού, αποδεικνύεται πιο σύνθετο! Ισως θα πρέπει να κόψουμε 25 cm! 

Ας πάρουμε λοιπόν την απόφαση μέσα Φλεβάρη, ως τότε: α) μπορεί να συνηθίσει στην ιδέα ο παππούς, β) «δεν θα μπορεί να κάνει αλλιώς» ο δήμιος και γ) δυο – τρεις αμφιταλαντευόμενοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, τον Γενάρη, δεν θα αμφιταλαντεύονται τον Φλεβάρη («θέσεις του Οκτώβρη» Λένιν).

Καλημέρα σας!

Κάθε μέρα περιμένω πως και πως να κάνει κάτι θετικό αυτή η κυβέρνηση για να το επικροτήσω. Πλην όμως κάθε μέρα σε κάθε τομέα επισυμβαίνει και κάποια πατάτα που με βυθίζει στην άγρια εμπάθεια. Προσπαθώ 

για παράδειγμα να εκλάβω τα άθλια χατζατζαριλίκια περί τοΑσφαλιστικό ως μια απόπειρα να εφεύρουν οι Ελληνες (πάλι οι Ελληνες, ποιοι άλλοι από τους Ελληνες) το φάρμακο της μακροζωίας. Διότι αν είναι να πάρεις σύνταξη στα 105, γιατί να μη ζήσεις ως τα 107!

Επίσης είναι το πρωθύστερον των πραγμάτων. Εκεί που λες ότι καθάρισες με το κόκκινο δάνειο που σε πνίγει, τσούπ, διαπιστώνεις ότι στην είχαν στημένη. Είτε με κάτι «ψιλά γράμματα» (που ανοίγουν τον δρόμο στα αρπακτικά funds), είτε με κάποιο κριτήριο που αίφνης ανεφύη (διότι δεν το είχαν σκεφθεί τον Σεπτέμβρη, αλλά το σκέφτηκαν τον Δεκέμβρη), είτε

διότι πολύ απλά το κράτος θα αλλάξει μονομερώς συμφωνίες που είχε κάνει μαζί σου (όπως το επιτόκιο για τις 100 δόσεις). Με έναν λόγο,

ο φόνος θα γίνει ή μάλλον η εκτέλεση, το ερώτημα είναι αν θα συμβεί δια τουφεκισμού, γκιλοτίνας ή αγχόνης. Ακριβώς επ’ αυτού είναι αναγκασμένος να πάρει σκληρές αποφάσεις ο κ. Τρύφων. (Διότι ο κ. Σταθάκης, φερ’ ειπείν, είναι αμελής και ξεχασιάρης. Ανθρωπος που ξεχνάει δώθε κείθε τα εκατομμύρια που διαθέτει, δεν διαθέτει τη συναίσθηση που χρειάζεται για να διαχειρισθεί το κόκκινο δάνειο του Μήτσου. 

Δεν έχει συναίσθηση των μεγεθών – ο κ. Σταθάκης, όχι ο Μήτσος!) Ο Μήτσος, όταν του φεύγει το κλαπέτο, έχει απόλυτη συναίσθηση μεγέθους – φτερό στον άνεμο ο Μήτσος! και φυσάει πολύ! Ένα προαπαιτούμενο την ημέρα, πέφτει στο κεφάλι του κάθε Μήτσου. Και

τα παιδία παίζει! Τουΐτ ο κ. Τσίπρας, σεισμογραφικό η Τουρκία. Κρουαζιέρα στο Αιγαίο οι νευρικοί γείτονες. Είναι στριμωγμένη από παντού η Τουρκία, κάνει, ως συνήθως, εξαγωγή κρίσης στο Αιγαίο, και αντί η κυβέρνηση ναξεσηκώσει τον κόσμο στην Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τον ΟΗΕ, έχει κηρύξει σιγή τουΐτ! Ακρα του τάφου σιγή, να καλμάρουμε τα ψάρια.

Για αυτό σας λέω! περιμένω πως και πως κάθε μέρα κάτι καλό για να το επικροτήσω και μου ‘ρχεται η μια κροτίδα στο κεφάλι μετά την άλλη. Ξέρετε τι μπινελίκια θα φάνε οι γεωργοί, επειδή κινδυνεύουν να τους φάνε εργαλεία και γη, τα αρπακτικά funds; Τσιφλικάδες και κουλάκοι θα βγουν οι μισοί και οι άλλοι μισοί κολίγοι που τα έφαγαν μαζί τους. Διασύρεται

η Αριστερά. Μπροστά στα μάτια του λαού, της κοινωνίας, διασύρεται η Αριστερά. Και γίνεται σαν το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ. Γερνάει, απότομα και γρήγορα, καταρρέει ο μύθος μας – δεν υπάρχει μεγαλύτερη ζημιά απ’ αυτήν.

Εκτός απ’ τη ζημιά που κάνουμε στην πατρίδα απ’ όταν γονατίσαμε και προσκυνήσαμε το «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς». Βαθειά παρακμή. Κάτι σαν η κυρία Ραχήλ Μακρή να σου βάζει στο στόμα τα λόγια της – πικρά και θεόπικρα…

ο Στάθης στον Ενικό