Αύριο απεργούμε. Απεργούμε γιατί τίποτα δεν άλλαξε και γιατί όλοι μαζί, μνημονιακοί και «αντιμνημονιακοί» ρημάζουν την κοινωνία, ξεπουλάνε τον τόπο, εμπαίζουν τον λαό.
Απεργούμε. Γιατί μνημονιακοί και «αντιμνημονιακοί» εξευτέλισαν τους γέροντές μας. Γιατί τους έκοψαν το 50% των συντάξεών τους και τώρα μεθοδεύουν να τους κόψουν και το άλλο 50% από τα ψίχουλα που τους απέμειναν.
Απεργούμε. Γιατί μνημονιακοί και «αντιμνημονιακοί» σπρώχνουν 200.000 έως και 500.000 οικογένειες στον Καιάδα των πλειστηριασμών την ώρα που ψηφίζουν την μια μετά την άλλη τις ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών.
Απεργούμε. Γιατί μνημονιακοί και «αντιμνημονιακοί», συνεχίζουν την ίδια πολιτική που έχει οδηγήσει 350.000 οικογένειες να μην έχουν ούτε ένα εργαζόμενο μέλος.
Απεργούμε. Γιατί δεξιοί και «αριστεροί» στον όνομα της «ανάπτυξης» ξεπουλάνε τον τόπο στις γερμανικές «Fraport», την ώρα που 9 στους 10 άνεργους έχουν αποκλειστεί ακόμα κι από αυτό το επίδομα ανεργίας!
Απεργούμε. Γιατί με ή χωρίς «διαπραγματεύσεις» έχουν εξευτελίσει την ανθρώπινη ύπαρξη. Γιατί η «σωτηρία» τους, και των δεξιών και των δήθεν «αριστερών», είναι συνώνυμη του εξανδραποδισμού.
Απεργούμε. Γιατί και τα «αριστερά» Μνημόνια, το ίδιο με τα «δεξιά» Μνημόνια, είναι η πολιτική της χρεοκοπίας εκατομμυρίων ανθρώπων του λαού. Της αδιανόητης ανεργίας, των συσσιτίων, της φτώχειας, της μετανάστευσης, του σφαγιασμού κάθε κοινωνικού και εργασιακού δικαιώματος.
Απεργούμε. Γιατί έχουν το θράσος να μιλούν για «ελπίδα» οι προδότες και οι μικρέμποροι της ελπίδας, οι «εγγυητές» της θυσίας της Ελλάδας μέσα σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που ξεβράζει νεκρά παιδιά στις ακτές των ελληνικών νησιών.
Απεργούμε. Γιατί δεν ανεχόμαστε το δούλεμα από αυτούς που ξεκίνησαν από το «καταργούμε τα Μνημόνια» για να περάσουν στο «το 70% του Μνημονίου είναι καλό» και να καταλήξουν στο τρίτο, το… «αριστερό» και τρισβάρβαρο Μνημόνιο που έρχεται να ισοπεδώσει ακόμα και τα ερείπια που προκάλεσαν τα δυο προηγούμενα.
Απεργούμε. Γιατί αυτοί που θα επέστρεφαν την 13η σύνταξη τώρα κόβουν και την… 11η. Γιατί αυτοί που θα προστάτευαν τον αδύναμο, τώρα παζαρεύουν πως θα βγάζουν το σπίτι του στο σφυρί. Γιατί εκείνοι που ρητόρευαν υπέρ των φτωχών, τώρα κόβουν στο μισό το επίδομα θέρμανσης και είναι εκείνοι που ξεκινούν τις μαζικές διακοπές ρεύματος.
Απεργούμε. Γιατί αυτοί που δήλωναν εχθροί των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένου επειδή εκτός των άλλων «νόθευε τη δημοκρατία» και «άνοιγε δρόμο στο φίδι του φασισμού», έχουν μετατραπεί σε επιστήμονες της «φαστ τρακ» επιβολής Μνημονίων, μεσοπρόθεσμων και προαπαιτούμενων.
Απεργούμε. Πρέπει να απεργήσουμε. Γιατί πίνουν το αίμα του λαού. Γιατί τον λεηλατούν. Τον πτωχεύουν. Τον συνθλίβουν. Γιατί οι λέξεις ωχριούν μπροστά στο ψέμα και στη στυγνότητά τους. Γιατί χτίζουν ένα μακάβριο «νεκροταφείο» ενταφιασμού των δικαιωμάτων και της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων.
Απεργούμε. Και διαδηλώνουμε. Ώστε οι χείμαρροι της αντίστασης να γίνουν λαϊκό ποτάμι και οι αυριανές απεργίες, οι αυριανές διαδηλώσεις να μετατραπούν σε κοινωνική φουσκοθαλασσιά.
Απεργούμε και διαδηλώνουμε. Όχι από… χόμπι. Ούτε για λόγους… εθιμοτυπίας. Απεργούμε και διαδηλώνουμε ώστε η απάντηση του εργαζόμενου, του άνεργου, του βιοπαλαιστή προς τους «νεκροθάφτες» του, προς όσους έχουν βαλθεί να τον πεθάνουν, να μην επιδέχεται καμίας αμφισβήτησης:
Όταν ο λαός σηκώσει το ανάστημά του, όταν κάνει το βήμα μπροστά, όταν τελικά, αρνηθεί να είναι μια ζωντανή «μηχανή» που πεθαίνει για να παράγει τα κέρδη τους και για να πληρώνει τις κρίσεις τους, τότε... Τότε, όλα αυτά τα θρασίμια θα εξαφανιστούν. Θα σαρωθούν!
Το ξέρουν: Καμία ολιγαρχία, καμία δεσποτεία, καμία κυβέρνηση, «αριστερή», «δεξιά», «κεντροαριστεροδεξιά», καμία τρόικα, δεν μπορεί να τα βάλει με τον οργανωμένο, τον μαζικό, τον ταξικό αγώνα των ανθρώπων που «γυρίζουν τον τροχό».
Αυτήείναι η αλήθεια: Οι «δήμιοι» είναι ανήμποροι μπροστά στα εκατομμύρια των ανθρώπων που μοχθούν και που «γυρίζουν τον τροχό».
Είναι ανήμποροι μπροστά σ’ έναν αποφασισμένο λαό που θα αποφασίσει να σταματήσει να γυρίζει τον τροχό που τον συνθλίβει. Που θα αποφασίσει να πάρει τον τροχό στα δικά του χέρια για να τον θέσει στην υπηρεσία των δικών του, των λαϊκών αναγκών.
Αυτή την αλήθεια καλύτερα απ΄ όλους την αναγνωρίζουν εκείνοι, οι ίδιοι, που έχουν αλυσοδέσει τον λαό στον τροχό. Είναι μια αλήθεια που την ξέρουν και οι σμπίροι τους. Αυτοί που εξαπατούν, τρομοκρατούν, εκβιάζουν.
Οι σημερινοί κυβερνώντες κορδακίζονται πως ό,τι διαπράττουν το διαπράττουν με την… ψήφο του λαού. Ότι έχουν την ανοχή ή ακόμα και την έγκριση του λαού. Απόδειξη – όπως λένε – ότι «ο λαός ήξερε όταν τους ψήφιζε» και ότι τώρα που εφαρμόζουν Μνημόνια «δεν διαμαρτύρεται πολύ», «δεν διαδηλώνει πολύ», «δεν αντιστέκεται πολύ»…
Ας γίνει, λοιπόν, ο κυνισμός τους, η άθλια παραδοχή τους ότι ήρθαν με την μάσκα του «αριστερού» για να κάνουν την βρώμικη δουλειά που ένας δεξιός δεν θα μπορούσε να την φέρει σε πέρας, ας γίνει όπλο στα χέρια του λαού.
Αφού παραδέχονται ότι με όσα του κάνουν ο λαός θα έπρεπε να διαδηλώνει περισσότερο, να απεργεί περισσότερο, τότε πρόκειται για υπέροχη «εξομολόγηση»! Πρόκειται για θαυμάσια ομολογία!
Αφού κοκορεύονται ότι καταφέρνουν να κρατούν την αντίσταση του λαού σε επίπεδα «κατώτερα των περιστάσεων», μιας και παραδέχονται ότι η επίθεση που έχουν εξαπολύσει και οι «περιστάσεις» που οι ίδιοι δημιούργησαν είναι αφόρητες, είναι φρικτές, είναι απάνθρωπες, τότε ας ακολουθήσουμε την ωραία συμβουλή τους: Ας μετατρέψουμε την απεργία σε λίπασμα, σε παλλαϊκό κάλεσμα προς εκείνους που θα λείπουν από την διαδήλωση.
Ας γίνει,επομένως, η απεργία και η διαδήλωση η αφετηρία για να σπάσει ο φόβος, να σπάσει η ηττοπάθεια, η αμηχανία, να σπάσει η μοιρολατρία.
Απεργούμε και γι’ αυτό: Για να σταλεί το πρωί της Πέμπτης από την Ομόνοια, σε όλη την Ελλάδα, το μήνυμα ότι η επόμενη απεργία, η επόμενη διαδήλωση, θα είναι αντίστοιχη με το περιεχόμενο του πολιτικού διλήμματος της εποχής μας.
Και το δίλημμα παραμένει το ίδιο. Μας το λένε κατάμουτρα δεξιοί και «αριστεροί» υπασπιστές της πλουτοκρατίας, του ευρωσφαγείου και της τραπεζοκρατίας: `Η θα τους παρακολουθούμε να μας συντρίβουν ή θα ξεσηκωθούμε!
***
Υστερόγραφο: Σήμερα συμπληρώνονται 25 χρόνια από το θάνατο στις 11 Νοέμβρη 1990 του Γιάννη Ρίτσου. Η στήλη την Παρασκευή θα είναι αφιερωμένη στον μεγάλο μας ποιητή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες