Ο Ικτίνος και ο Ικτήνος

Περίπου 65.000 λουκέτα αναμένεται να μπουν σε μαγαζιά ως το τέλος του χρόνου. Στις πόσες χιλιάδες λουκέτα βάζει λουκέτο και το μαγαζί «η Ωραία Ελλάς»;

Στο μεταξύ, «ωραίοι ως Ελληνες» συνεχίζουν να δουλεύουν οι Ρωμιοί: «τέταρτος εργατικός λαός στον κόσμο οι Ελληνες με 39,27 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως» («Fortune», έρευνα το ΟΟΣΑ), με τους Γερμανούς στην 36η θέση στην ίδια λίστα και 26,37 ώρες εργασίας εβδομαδιαίως. Μόνον που ο πλούτος

που παράγουν οι κατά τ’ άλλα «διεφθαρμένοι» και «τεμπέληδες» Ελληνες πάει στράφι (όπως και για τους Γερμανούς ή Γάλλους ή Τούρκους συντρόφους τους). Ο πλούτος που παράγει ο σκληρά εργαζόμενος Ελληνας σημαίνει όλο και πιο σκληρές συνθήκες εργασίας για τον ίδιο, όλο και πιο πολλή ανεργία για τους συντρόφους του, μεγαλύτερη ανασφάλεια για όλους, μεγαλύτερηφορολόγηση, περισσότερη υποτέλεια - θα ήταν όλο αυτό παράδοξο, αν δεν ήταν απλώς καπιταλιστικό.

Καλημέρα σας, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, ανήμερα του Πολυτεχνείου σήμερα και η κυβέρνηση της Αριστεράς, που όμως γονάτισε, δεν ψηφίζει στη Βουλή πακέτα προαπαιτούμενων. Το πρώτο πακέτο το ψήφισε την προτεραία της επετείου και το δεύτερο θα το ψηφίσει την επομένη - α, όλα κι όλα!βεβηλώσεις και ιεροσυλίες

δεν διαπράττει ο κ. Τρύφων.

Βεβαίως, δεν γνωρίζω αν στον παράλληλο κόσμο των παράλληλων μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση υπάρχει ισοδύναμο για την επέτειο του Πολυτεχνείου (που να μην είναι η κυρία Τζάκρη).

Πλην όμως, τα ισοδύναμα έχουν ήδη κάψει τα καράβια πίσω τους (και το μυαλό μας) και τώρα η κυβέρνηση Χίλτον (εκεί που τρέχουν οι υπουργοί να λογοδοτήσουν στην Τρόικα) έχει φθάσει στα ταυτόσημα: «Και να μην υπήρχε το μνημόνιο, θα έπρεπε να το έχουμε εφεύρει», έλεγε ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης, τώρα ακριβώς το ίδιο λέει και ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που το όνομά του δεν έχω συγκρατήσει ούτε κι επιθυμώ να απομνημονεύσω, ενώ

την ίδια ώρα άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι στην Ελλάδα «δεν υπάρχουν άνεργοι, αλλά οικονομικώς ανενεργοί πολίτες». Δεν ξέρω αν η μετάλλαξη είναι σαν τις παραμαγούλες, ούτε αν ανεβάζει ο μεταλλαχθείς πυρετό και λέει παρλαπίπες, αλλά

το αίτημα του Πολυτεχνείου, φέρ’ ειπείν και ένεκεν η ημέρα, ήταν Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία, δεν ήταν «γεμιστά» (άμα λάχει με «μακαρόνια») - παιδεία(με «πενταροδεκάρες») - ελευθερία (της αγοράς, να δημιουργεί σκλάβους και αυτόχειρες).

Βαρύς καιρός μέσα σ’ αυτόν τον ηλιόλουστο Νοέμβρη. Ανάβω το κεράκι μου στις ψυχούλες που χάθηκαν στο Παρίσι, ανάβω το κεράκι μου στις ψυχούλες που χάθηκαν στο Ιράκ, στη Συρία, στο Κουρδιστάν και

φοβάμαι ότι όσο γράφω αυτές τις γραμμές κάποια ακόμα παιδάκια πιθανόν να πνίγονται στο Αιγαίο, ενώ όταν θα διαβάζετε εσείς αυτές τις γραμμές κι άλλα παιδιά θα πνίγονται κι άλλες μονάδες θα τρελαίνονται κι άλλες βόμβες θα πέφτουν στη μαρτυρική Μεσοποταμία.

Ηδη η ομογενοποιημένη σκέψη, ήδη η προπαγάνδα που από καιρό μιλούσε για «πόλεμο των πολιτισμών», μιλάει τώρα για «θρησκευτικό πόλεμο», καλεί τη Δύση (έστω κι αν έχει ευθύνες) να υπερασπισθεί εν τέλει τις «αρχές της», τον διαφωτισμό, την ελευθερία και τη δημοκρατία (που όμως η ίδια η Δύση σκοτώνει στα εδάφη της) - (όσον σκοτώνει και στα εδάφη των άλλων). Δεν είναι

θέμα πολιτισμού. Ο Ικτίνος ο αρχιτέκτων και ο Ικτήνος ο βομβαρδιστής, στον ίδιο πολιτισμό ανήκουν και απ’ τον ίδιο πολιτισμό προέρχονται. Το θέμα είναι, όπως πάντα, ταξικό: πλούσιοι Αμερικανοί, Ευρωπαίοι, Σαουδάραβες, Ρώσοι σκοτώνουν φτωχούς Αμερικανούς, Ευρωπαίους, Σαουδάραβες, Ρώσους.Εντός και εκτός ευρωπαϊκού εδάφους. Είναι υπόθεση αίματος, ο διψασμένος

για αίμα τζιχαντιστής είναι η alerta pars του αιματοπότη καπιταλιστή.

Η απάντηση στον ρατσισμό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό (που εμφανίζεται και ως «πόλεμος πολιτισμών» ή «θρησκευτικός πόλεμος»), έχει δοθεί χιλιάδες χρόνια πριν απ’ τον Ανάχαρση, μεγάλο γεωγράφο και πολυταξιδεμένον άνθρωπο, όταν ένας εξυπνάκιας Ελληνας προσπάθησε να τον οικτίρει για τη σκυθική του καταγωγή λέγοντας: «Καλός είσαι, ρε Ανάχαρση, αλλά θα έπρεπε να ντρέπεσαι για την πατρίδα σου». Ατάραχος ο Σκύθης, του απάντησε: «Αν εγώ θα έπρεπε να ντρέπομαι για την πατρίδα μου, η δική σου πατρίδα θα έπρεπε να ντρέπεται για σένα».

Η απάντηση του Ανάχαρση θα έπρεπε να ακούγεται στεντόρεια ως τους ουρανούς επί χιλιάδες χρόνια τώρα, τη σκέπασε όμως η κλαγγή των όπλων, τα οποία ουδ’ επί μέρα ουδ’ επί στιγμή εσιώπησαν όλους αυτούς τους αιώνες.

Κι όπως έλεγε το λατινικό προγονικό, «εν μέσω των όπλων, σιωπούν οι νόμοι» - πλην των ταξικών νόμων, παππούλη. Αυτοί οι νόμοι θερίζουν και σφάζουνκαι εν καιρώ πολέμου, και εν καιρώ ειρήνης, αναλόγως των μέσων με τα οποία ασκείται η ίδια πολιτική. Των Δυνατών εναντίον των αδυνάμων...

Αφιερωμένο στη μνήμη του συντρόφου Γιώργου Ανανδρανιστάκη.

ο Στάθης στον Ενικό