Η συνωμοσία της σιωπής κυβέρνησης και κομμάτων για τους δημόσιους υπαλλήλους

Είναι η μεγαλύτερη απόδειξη. Το πολιτικό σύστημα, το σύνολο του πολιτικού συστήματος χωρίς καμία εξαίρεση πάσχουν από ανίατο κρατισμό.

Η διάγνωση έχει γίνει και στο παρελθόν, αλλά η πλήρης επιβεβαίωση
ήρθε με την πρόθεση της κυβέρνησης να αυξήσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και την παντελή απουσία οποιασδήποτε αντίδρασης από όλα τα κόμματα.

Ισως υπάρχει μία δικαιολογία. Να έχουν εξαντλήσει την κάθε αντιπολιτευτική τους ικμάδα στο θέμα των δηλώσεων Φίλη για τη γενοκτονία των Ποντίων, επιτιθέμενα μαζικά και κατά κύματα στην κυβέρνηση με στόχο να τη γονατίσουν, ο Αλέξης Τσίπρας να υποχωρήσει και να αποπέμψει τον Νίκο Φίλη υφιστάμενος μία σκληρή πολιτική ήττα και τότε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πανηγυρίσουν μία πύρρειο νίκη. Και λέμε πύρρειο γιατί ήδη έχουν παροξύνει τα πνεύματα και βρίσκονται πολύ κοντά να ανοίξουν το κουτί της Πανδώρας.

Θα φτάσουμε στο έσχατο σημείο να πούμε μακάρι να ήταν έτσι. Αλλά δυστυχώς δεν είναι, αφού δεκαετίες τώρα οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν και παραμένουν κατά τα φαινόμενα τα χαϊδεμένα παιδιά των κομμάτων και του συνόλου του πολιτικού συστήματος και οι λόγοι είναι απλοί και κατανοητοί.

Οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι είναι κομματικά παιδιά, συγγενείς ή φίλοι βουλευτών, υπουργών και άλλων αξιωματούχων ή πολιτικοί φίλοι και ψηφοφόροι. Και ως γνωστόν τα ελληνικά κόμματα τιμούν ιδιαιτέρως τους προαναφερόμενους δεσμούς. Είναι στο DNA τους η φροντίδα των δημοσίων υπαλλήλων.

Ειδικά δε για τους τέσσερις υποψήφιους προέδρους της ΝΔ που συναγωνίζονται ποιος θα κάνει την πιο σκληρή δήλωση κατά της κυβέρνησης, κανείς δεν βρήκε ούτε λέξη να πει. Θα πείτε κορόιδα είναι να χάσουν τα ψηφαλάκια των εσωκομματικών εκλογών;

Τώρα αν για όλα τα κόμματα υπάρχουν συνταξιούχοι, μισθωτοί, άνεργοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, έμποροι και αγρότες που θα πληρώσουν τα χρήματα που θα πάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι, ε, δεν χάλασε ο κόσμος. Αυτοί έκαναν το λάθος να δραστηριοποιούνται στον ιδιωτικό τομέα. Ας είχαν την εξυπνάδα να επιλέξουν το Δημόσιο.

Αίσχος και ντροπή. Γιατί κύριοι του πολιτικού συστήματος από τη στιγμή που δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά αντιθέτως ύφεση, τα χρήματα που θα δώσετε στους δημοσίους υπαλλήλους δεν θα τα πάρετε από τυχόν πρόσθετο πλούτο που έχει δημιουργηθεί και ένα μερίδιο το διανέμεται σε αυτούς, αλλά θα το υφαρπάξετε κυριολεκτικά από την τσέπη των πολιτών που δεν τους περισσεύουν, αλλά πληρώνουν φόρους.

Θα τα πάρετε από εκείνους που χρόνια τώρα έχουν καταχωρηθεί στο πολιτικό και οικονομικό λεξιλόγιο ως φορολογικά υποζύγια. Πρόκειται δηλαδή για αφαίμαξη των πολλών και αιμοδότηση 314.000 δημοσίων υπαλλήλων.

Αλλά να ξέρετε ότι πρόκειται για πράξη επικίνδυνη και υπό προϋποθέσεις ακόμα και για τη δημοκρατία. Γιατί σε συνθήκες ακραίας φοροκαταιγίδας, πρωτοφανούς ανεργίας, συνεχούς μείωσης μισθών και συντάξεων μην εκπλαγείτε αν κεντρίσετε χαμηλότερα ένστικτα και κοινωνικούς αυτοματισμούς με την επιλογή να διαιρέσετε τους πολίτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας.

Γιατί αυτό κάνετε με μία τέτοια πράξη και έτσι το ερμηνεύουν εκείνοι που για παράδειγμα περίμεναν χθες στην ουρά για να πάρουν το οικογενειακό επίδομα με καθυστέρηση.

Θανάσης Λυρτσογιάννης