του Γιάννη Λαζάρου
Κατεβείτε στον δρόμο για τον κουρδικό λαό, για τον λαό του Μεξικού, για το συριακό δράμα. Κάντε συνελεύσεις επί των συνελεύσεων για το πώς θα γραφτεί το φέιγ βολάν της επανάστασης. Βάλτε και τραγουδάκια που να συνάδουν με το σκηνικό. Από βαρύ ροκ μέχρι βαρύ Θεοδωράκη.
Έλα και τους πήραμε τα σώβρακα των πούστηδων.
Ανάψτε καπνογόνα και με το απαραίτητο ντύσιμο να κάνει κόντρα το οδόστρωμα με τη κόκκινη παντιέρα. Άιντε, παλικάρια μου και παλικαροπούλες μου, συναχτείτε κάτω από τους αγωνιστές τύπου Λαφαζάνη και τύπου πικραμένων που έμειναν στην απέξω από το κατοχικό πανηγύρι της Βουλής.
Κάντε πως πλακώνεστε με καμιά διμοιρία ΜΑΤ να νιώσετε λίγο στο πετσί σας την αντίσταση και αφήστε τον καριόλη της γειτονιάς στην ησυχία του. Αυτόν ντε που δείχνει απροκάλυπτα πόσο ναζιστής είναι, πόσο γερμανοτσολιάδικο κύτταρο κουβαλάει αυτός και το μεταφέρει μέσω αναπαραγωγής στα τέκνα του.
Δεν θέλετε να δείτε το εδώ. Δεν θέλει κανείς να δει αυτό που συμβαίνει μπροστά στη μύτη του διότι πρέπει να πάρει την ευθύνη. Την τεράστια ευθύνη ότι το δίκαιο πρέπει να αποδίδεται επιτόπου και το αντίτιμο της τιμωρίας της αδικίας πρέπει να το υποστείς.
Το άδικο που είναι μακρυά το "πολεμάμε" γιατί αλλουνού ο κώλος καίγεται είτε είναι Κούρδος, είτε Σύριος, είτε Μεξικανός, είτε ο τελευταίος γλάρος στην Γη του Πυρός. Το άδικο που συντελείται δίπλα μας, μπροστά μας, πίσω μας ακόμα και μέσα μας δεν το ακουμπάμε.
Εκεί η πλήρης αορατότητα. Άντε το πολύ-πολύ να κατέλθουμε σε μία συντεταγμένη και ψηφισμένη από συνελεύσεις πορεία για να κοιμόμαστε το βράδυ ως επαναστάτες του πουπουλένιου παπλώματος.
Εφόσον δεν πήρε την υπόθεση στα χέρια του ο νομικός κόσμος της χώρας να αντισταθεί με όπλο το σύνταγμα και τους νόμους έναντι των νόμων που επιβάλλουν από το 2010 οι κατοχικές κυβερνήσεις, ο όρος διαδήλωση, πορεία, ανακοινώσεις και μαζώξεις είναι βούτυρο στο ψωμί των χαμογελαστών μακελάρηδων.
Δύο συμβάντα τρανταχτά έγιναν τα τελευταία τρία 24ωρα στην Ελλάδα που αποδεικνύουν ότι ο γερμανοτσολιάς ανώνυμος χτυπά κατά μέτωπο όπου γουστάρει και κανείς δεν του κάνει το παραμικρό. Α, ξέχασα. Γίνονται σχόλια στα κοινωνικά μύδια (sosial media) και μετά βουρ για το που θα κάνουμε το πάρτι της επανάστασης για την απομακρυσμένη αδικία.
Το πρώτο αφορά το καθίκι που πατώντας πάνω στην πείνα του άστεγου του πρότεινε 2 ευρώ να πέσει μέσα στο λιμάνι. Και τι έγινε; Έπαθε τίποτε ο Ελληναράς; Αντιθέτως το καταδιασκέδασε που κατάφερε να αποδείξει σε 9 εκατομμύρια ελληνικό πληθυσμό ότι τα λεφτά είναι το παν, μπορούν να σε κάνουν κλόουν έναντι της αξίας μιας τυρόπιτας.
Το δεύτερο είναι αυτό που αποδεικνύει ότι δεν αξίζει να πολεμάς για το σύνολο διότι το σύνολο αποτελείται στην πλειοψηφία από μονάδες χειρότερες του Ερντογάν, των αρχηγών του ΝΑΤΟ και των διεφθαρμένων εκτελεστών της κυβέρνησης του Μεξικού.
"Οδηγός ΚΤΕΛ κατέβασε έναν 10χρονο μαθητή στη μέση του δρόμου διότι ο μικρός δεν είχε πάρει ακόμη το δελτίο δωρεάν μεταφοράς του". Όταν ο οδηγός του ζήτησε 1 ευρώ ως αντίτιμο για να τον μεταφέρει λέγοντας ότι "εδώ δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα" ο μικρός απάντησε ότι δεν είχε". Ο οδηγός τηρώντας το γράμμα του νόμου πέταξε το παιδί έξω.
Και τι έγινε; Τίποτε δεν έγινε μάλιστα οι τύποι σαν τον οδηγό του ΚΤΕΛ συνήθως είναι τόσο τυπικοί στους φόρους του Κράτους που παίρνουν και δωράκι από τον Αλεξιάδη ως καλοί φορολογούμενοι πολίτες. Οι αδίστακτοι τυπολάγνοι, οι μακελάρηδες νομολάτρες.
Μόνο στην ψυχή του μικρού έγινε τέτοια ζημιά που δεν καλύπτεται με όλες τις πληρωμές φόρων των νοικοκυραίων Ελληναράδων. Κι αυτό γιατί η δικαίωση και η αλληλεγγύη δεν ήρθε ποτέ. Η αδικία στην Ελλάδα χτυπάει μονάδες και αυτές οι μονάδες δηλώνονται ως εξαιρέσεις για τον πολύ απλό λόγο ότι η πλειοψηφία δεν βάλλεται από την αδικία της αναξιοπρέπειας βάλλεται από νόμους που αφορούν το χρήμα.
Αν πλήρωναν την πλειοψηφία να αυτοεξευτελίζεται θα το έκανε κι αυτό. Δεν την ενδιαφέρει η λεπτομέρεια. Την ενδιαφέρει το μπούγιο, ο ντόρος και τι θα κερδίσει από αυτόν.
Άντε τώρα να μαζευτούμε σε κανέναν καφενέ να οργανώσουμε μία πορεία για την αδικία που συντελείται χιλιόμετρα μακρυά από τον κώλο μας, να συζητήσουμε για το πώς θα πουλάμε καλύτερα αλληλεγγύη, για το πού θα στήσουμε το επόμενο συσσίτιο ξεφτίλας και να φτιαχνόμαστε από μόνοι μας με στίχους της Κατερίνας Γώγου, γραπτά του Χρόνη Μίσσιου και επιστολές του Γκεβάρα.
Αυτών των ελάχιστων που δεν ησύχαζαν για την αδικία που συντελούνταν μακρυά έχοντας όμως πρώτα μιλήσει, παλέψει, ματώσει, σκοτωθεί ή αυτοκτονήσει για την ελάχιστη αδικία που συντελούνταν μπροστά στη μούρη τους.
Αν δεν συμμορφώσεις την αδικία ως άτομο τότε εργάζεσαι ομαδικώς για την επίτευξη των στόχων της, είτε είναι δίπλα σου είτε χιλιόμετρα μακρυά σου.-
Στον τοίχο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες