Η «Διμούτσουνη» που έμεινε κρεμασμένη στον τοίχο...ως «Αγέλαστος Πέτρα» που δεν ρίχτηκε στο «Ανάθεμα»...

γράφει ο Γιώργος Ανεστόπουλος

Συντροφιασμένος με τις αναποδιές,
Αποκαμωμένος,
Κι αφού άλλον τι «ενεργητικόν» δεν θες να καμωθεί,
Παρά τρέμεις στη σκέψη του και μόνον,
Λυγάς και νικημένος νιώθεις,
Δείξ’ τους, το λοιπόν, «παθητική» απαντοχή...

Σα μοίρα να τ’ αποδεχτείς...
Εκ του περισσού είν’ όλα τ’ άλλα...
Λόγια πολλά...φτωχά...ανούσια...
Απρόκοπα αναμοχλέματα...
Τι τα θες;
Άστο να πάει, άστο...

Έχασες...
Κέρδισαν...

Κι αφού η «Διμούτσουνη» σου φέρνει τρόμο,
Άστη να κρέμεται...άχρηστη...εκεί στον τοίχο...

Κι άντε κι εσύ να κρεμαστείς...
Πέρασ’ η ώρα...
Αν θες να είσαι στο δελτίο των 8...ως ο Νο 66666ος περατάρης του Αχέροντα...

Που δεν θα είσαι...
Τζάμπα θα πας ανόητε...
Ούτε καν ένα λεπτό στο δελτίο δεν θα χαραμίσουνε για σένα...

Στη φέρανε...
Ακόμη κι εκεί...
Και θαν’ αργά πια ν’ αλλάξεις γνώμη...
Θά’ ναι αργά πια να τους πάρεις για να τους ζητήσεις το λόγο...

Θα’ ναι αργά πια ν’ αλλάξεις «σχέδια»...

Το «Δίκροτο» θα παραμείνει κρεμασμένο, αγαύγιστο κι άχρηστο στον τοίχο ως Αγέλαστος Πέτρα...

Που δεν θα ριχτεί ποτέ ως ανάθεμα...
Σε κανέναν απ’ τους φονιάδες σου...

Ας πρόσεχες...

Κι εσύ...κι οι «άλλοι»...κι όλοι...
http://aegeanhawk.blogspot.gr/