Εχθές το ΡΚΚ ζήτησε την σύναψη εκεχειρίας με την Τουρκία. Σήμερα το ΡΚΚ ζήτησε από τα μέλη του να αναστείλουν τον ένοπλο αγώνα εντός της Τουρκίας, λόγω των εκλογών, αλλά και της πολύνεκρης βομβιστικής επίθεσης στην Άγκυρα.
Την ίδια ώρα ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν χαρακτήρισε το χτύπημα στην Άγκυρα ως «επίθεση μίσους». Ήταν όμως η πολύνεκρη βομβιστική επίθεση, επίθεση μίσους; Ή μήπως ήταν επίθεση πολιτικής σκοπιμότητας;
Στην Εγκληματολογία, πίσω από κάθε εγκληματική ενέργεια, αναζητείται, πρωτίστως, ο έχων κίνητρο για τη διάπραξή της. Ακολουθώντας την αυτή πρακτική αναλογιζόμαστε, απλώς, ποιος είχε συμφέρον από μια τέτοια ενέργεια, όπως αυτή στην Άγκυρα.
Στις 21 Ιουλίου, στο Σουρούκ, στα σύνορα με την Συρία, βομβιστική επίθεση που εκτελέστηκε λίγο πριν πραγματοποιηθεί συγκέντρωση του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, είχε στοιχίσει τη ζωή σε 31 Κούρδους. Η επίθεση αυτή αποτέλεσε την αφορμή επανέναρξης των συγκρούσεων τουρκικού κράτους-ΡΚΚ.
Μερικές ημέρες πριν την επίθεση εκείνη, στις 7 Ιουνίου, ο Ερντογάν είχε χάσει την απόλυτη πλειοψηφία στις τουρκικές βουλευτικές εκλογές και μαζί είδε να καταρρέουν τα όνειρά του για παντοκρατορία, μέσω υπερενισχυμένων προεδρικών εξουσιών, λόγω της εισόδου στη Βουλή, του κουρδικού κόμματος HDP.
Ακολούθησαν μήνες συγκρούσεων των τουρκικών δυνάμεων με το ΡΚΚ, με δεκάδες νεκρούς εκατέρωθεν.
Το δίδυμο Ερντογάν-Νταβούτογλου κατάφερε να αποτρέψει τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας στην Τουρκία, με αποτέλεσμα να ανακηρυχθούν νέες εκλογές για την 1η Νοεμβρίου.
Τώρα το ΡΚΚ ζητά ανακωχή, πριν τις κρίσιμες εκλογές, τις εκλογές στις οποίες ο Ερντογάν ελπίζει να ανακτήσει την χαμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η εκεχειρία όμως που ζητά το ΡΚΚ καταστρέφει όλο το οικοδόμημα που εδώ και τέσσερις σχεδόν μήνες έχτιζε ο εκλεγμένος δικτάτορας της Τουρκίας.
Τι θα προκαλούσε, δε, το ΡΚΚ, να σταματήσει τις «ανοησίες» περί εκεχειρίας, μερικές μόνο ημέρες πριν τις τουρκικές εκλογές και να συνεχίσει τις επιθέσεις του, περισσότερο από μια ανάλογη με αυτή του Σουρούκ βομβιστική ενέργεια, στην καρδιά της Τουρκίας; Τι θα συσπείρωνε καλύτερα τους τουρκικούς εθνικιστικούς κύκλους γύρω από το πρόσωπο του προέδρου;
Φυσικά ο Ερντογάν διακινδυνεύει έναν εμφύλιο. Το ίδιο διακινδύνευε όμως και τον περασμένο Ιούλιο. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν και οι τζιχαντιστές, για άλλοθι.
Ο Ερντογάν παίζει ένα πολύ βρώμικο, αλλά και ριψοκίνδυνο παιχνίδι, το οποίο μπορεί να αποσταθεροποιήσει την Τουρκία, σοβαρά, ίσως και μοιραία, καθώς γύρω της σοβούν οι κρίσεις, με βασικότερη αυτή της Συρίας.
Τα παιχνίδια με τη φωτιά είναι επικίνδυνα και πιθανόν αυτό να φανεί σύντομα, πρώτα στην κάλπη και το χειρότερο, μετά τις εκλογές, είτε ο Ερντογάν χάσει, είτε κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία, καθώς πολύ δύσκολα οι Κούρδοι θα ξανακάτσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων πια.
Το κερασάκι στην τούρτα, δε, είναι η απαγόρευση των τουρκικών αρχών να μεταδίδονται εικόνες από τον χώρο της σφαγής. Γιατί άραγε; Οι 86, έως τώρα νεκροί, απαιτούν δικαίωση.
http://mignatiou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για πες