(Κι όμως μου φωνάζω) NO PASARAN

Η Κρίση δεν είναι εθνική ντροπή.

Κι άλλες χώρες στο παρελθόν μπήκαν και βγήκαν από κρίσεις (ΗΠΑ, Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία και προσφάτως Αργεντινή, Ισλανδία, Ιρλανδία και τόσες άλλες).

Η κρίση δεν είναι εθνική ντροπή, διότι τις κρίσεις δεν τις προκαλούν οι λαοί. Τις υφίστανται.

Οι κρίσεις είναι η ντροπή του καπιταλισμού, διότι το σύστημα αυτό είναι οι κρίσεις του. Ζει πίνοντας το αίμα των λαών. Οι κρίσεις είναι η ντροπή των αστών που ως άλλοι ανθρωποφάγοι τρώνε ζωές και καταβροχθίζουν πλούτο – έως τελικής συντέλειας του πλανήτη.

Το «ναι» ή το «όχι» του δημοψηφίσματος θα κρίνει εν τέλει τον τρόπο που η Ελλάδα θα σταθεί απέναντι στην κρίση.

Με όσα ως τώρα έπαθε κι όσα από δω και πέρα την περιμένουν.

Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για όσα έπαθε ως τώρα η χώρα ψηφίζουν ναι. Οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής, ο Γιωργάκης. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος. Διότι η πολιτική εκφράζεται από πρόσωπα, εν προκειμένω τον κ. Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον κ. Κυριάκο Μητσοτάκη, την κυρία Μπακογιάννη, τους κ.κ. Βορίδη, Γεωργιάδη, Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη. Εκφράζεται και από ζόμπι του πολιτικού παρελθόντος όπως

η κυρία Βάσω Παπανδρέου, ο κ. Γιάνος Παπαντωνίου η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, ο κ. Τσουκάτος, ο κ. Χριστοφοράκος ο κ. Θέμελης. Πολλά απ’ αυτά τα πρόσωπα εκφράζουν εταιρείες όπως η Ζήμενς και άλλες – όλοι αυτοί

ψηφίζουν ναι,

Εσύ;

H πολιτική επίσης εκφράζεται από κόμματα, όπως η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ και από υπολείμματα κομμάτων όπως το Ποτάμι. Όλοι αυτοί ψηφίζουν ναι – εσύ;

H πολιτική έχει να κάνει με γεγονότα. Ποιος έβαλε τη χώρα σε υποταγή; εσύ;

Ποιος δημιούργησε 1.500.000 ανέργους και 600.000 κλειστά μαγαζιά; εσύ;

Ποιός έσπρωξε χιλιάδες συμπατριώτες μας στη αυτοκτονία; εσύ; Ποιός οδήγησε 4.000.000 Έλληνες στη φτώχια, εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στον υποσιτισμό. και εκατοντάδες χιλιάδες νέους στη μετανάστευση; εσύ; Aν όχι,

τί δουλειά έχει η ψήφος σου να προσμετρηθεί σε αυτούς που αφάνησαν την πατρίδα;

Τί δουλειά έχεις εσύ που δεν τα έφαγες μαζί τους με εκείνους που θα χρησιμοποιήσουν την ψήφο σου για να επανέλθουν και να ολοκληρώσουν τη δουλειά;

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος έχει να κάνει με τον τρόπο που θα στέκεται η χώρα.

Αυτοί που διχάζουν τον λαό, τον διαιρούν και βασιλεύουν, ψηφίζουν ναι στον τρόπο των εξ εσπερίας αφεντικών τους για να συνεχίζουν να υπάρχουν. Ναι ψηφίζει η Διαπλοκή η Διαφθορά και η Υποτέλεια, εσύ

αν δεν είσαι «τεμπέλης» και «διεφθαρμένος» όπως σε συκοφαντούν, τί δουλειά έχεις μαζί τους; Λες ναι στην τηλεοπτική χούντα, που αυτές τις μέρες έδειξε το πιο αποτρόπαιο πρόσωπο της; Oι υποκριτές με τις ουρές των βασανισμένων μπροστά στα ΑΤΜ

η αγία Τρέμη του Ουρών (όχι προς θεού τουν ουρών για μια σάπια ντομάτα κι ένα κλούβιο αυγό) αλλά των ουρών μπροστά στις τράπεζες (που όμως έκλεισαν ο κ. Ντράγκι και ο κ. Σόιμπλε).

Η κυρά αυτή και το συνάφι της που δεν δάκρυσε για όσους τρώνε απ’ τους σκουπιδοντενεκέδες  λέει ναι στους πραγματικούς σκουπιδοντενεκέδες της Ιστορίας, λέει ναι στους ωμοφάγους τόκους! Εσύ;

Ογδονταδυό διανοούμενοι ετάχθησαν υπέρ του «ναι» και τα κανάλια τους πρόβαλλαν 132 ώρες (το καθένα). Διακόσιοι διανοούμενοι τοποθετήθηκαν υπέρ του «όχι» - τους είδατε σε κανένα κανάλι; για μισό δευτερόλεπτο ίσως;

Τον κ. Κουτσούμπα όμως να ζητάει τρία «όχι» τα εξής δυο, το «ναι», τον χορτάσαμε στα κανάλια να διασύρει την τιμή και την Ιστορία του ΚΚΕ. Τον είδαμε την τελευταία στιγμή να προσπαθεί να ιδιοποιηθεί τα λευκά και τα άκυρα – όχι. Σ’ αυτό το δημοψήφισμα δεν κρίνεται η παραμονή στην Ευρωζώνη ή η επιστροφή στη δραχμή. Κρίνεται

ο τρόπος της χώρας μας.

Και για αυτά τα θέματα και για άλλα. Διότι όπως έγραφαν χθες οι Financial Times «καμμία αφ΄υψηλού γνώση για το μέλλον δεν διαθέτουν οι αγορές». Όντως την τύφλα τους διαθέτουν. Αύριο μπορεί να βγει απ’ το ευρώ η Ιταλία, το

θέμα λοιπόν για μας είναι ο τρόπος που θα στέκεται η χώρα μας μπροστά στις εξελίξεις. Κι αυτό είναι θέμα διακυβέρνησης. Συνεπώς των επιλογών που κάνει ο λαός. Και αν η κυβέρνηση είναι φιλολαϊκή

η θέση και ο τρόπος της χώρας είναι θέμα εθνικής στρατηγικής. Αντιθέτως, αν η κυβέρνηση εκφράζει την αστική τάξη η θέση και ο τρόπος της χώρας είναι θέμα διαβάθμισης στην υποτέλεια της (και άρα τη λεηλασία της) διότι η ελληνική αστική τάξη δεν διαθέτει εθνική στρατηγική.  Όλες της οι έως τώρα επιλογές μετά το 1922, ήταν ευκαιριακές όπως του Χατζάρη – άλλες του κάθισαν κι άλλες όχι - όμως με τον λαό πάντα στην απέξω.

Η κυβέρνηση αυτή έκανε λάθη. Μάλιστα σοβαρά λάθη. Και στις διαπραγματεύσεις και στη διακυβέρνηση. Ελέγχεται για το ενέτοιμον (κι όχι μόνον εξ απειρίας) για ατολμία, για ανακολουθίες, ακόμα και για κωλοτούμπες (όχι ελιγμούς, κωλοτούμπες). Με

την κυβέρνηση αυτή υπάρχει η ελπίδα τα λάθη να διορθωθούν – αν τη ρίξουν τα ΑΤΜ, οι κατσαρόλες και η μαύρη προπαγάνδα κι επανέλθουν

οι οικουμενικές τύπου Παπαδήμα, τα ποτάμια και οι Σαμαραδοβενιζέλοι, τότε ποιά ελπίδα θα υπάρχει;

Ξέρω ότι το κείμενο αυτό είναι αμυντικό.

Δεν μιλάει για τις δυνατότητες της Αριστεράς, αλλά για τα λάθη της (και πρόλαβε να κάνει αρκετά). Όμως αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ πέσει, ο χερ Σόιμπλε θα  μας πάρει και τα σώβρακα, ο εγχώριος κατιμάς θα μας κάνει κιμά – είμαστε λοιπόν μια «Μαδρίτη που πολιορκείται». Και τα βλέματα είναι στραμμένα πάνω μας. Προτιμώ να φάω ποντίκια παρά τη φόλα που μου πετάνε (a propo τα ποντίκια).           

Όχι!

ο Στάθης στον Ενικό