«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις... τουλάχιστον μην την εξευτελίσεις»

της ΟΛΓΑΣ ΜΟΣΧΟΧΩΡΙΤΟΥ*

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,τούτο προσπάθησε τουλάχιστον μην την εξευτελίσεις»
Κ. Καβάφης

Το Γερμανικό σχέδιο ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία και τώρα πάνω στην πλάτη του πειραματόζωου «ΕΛΛΑΔΑ», δοκιμάζεται για πρώτη φορά η προσφυγή στον ESM για το τρίτο πακέτο στήριξης.

Ήτοι δανεισμού για να αποπληρωθούν τα προηγούμενα δάνεια και η εφαρμογή των σκληρών του κανόνων που είναι φυσικά ένα νέο σκληρότερο μνημόνιο, η εφαρμογή όλων των κανόνων νεοφιλελεύθερης κοπής, ήτοι φτωχοποίηση όλου του ελληνικού λαού, υφεσιακά μέτρα, ολοκλήρωση της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, κατακρεούργηση των συντάξεων, βαριά φορολογία στα μεσαία στρώματα, παρεμβάσεις στο χώρο του δικαίου υπέρ των τραπεζών, απελευθέρωση όλων των εναπομεινάντων επαγγελμάτων, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με νέα δάνεια και πώλησή τους κατόπιν σε ιδιώτες, ξεπούλημα όλων των ασημικών της δημόσιας περιουσίας για τη μείωση του χρέους και άλλων ων ουκ έστι αριθμός.

Και κυρίως απαγόρευση κάθε υπόνοιας άσκησης αναπτυξιακής πολιτικής ή ενίσχυσης των οικονομικά ασθενέστερων και δημόσιου ελέγχου σε οποιαδήποτε πτυχή της οικονομικής ζωής και κυρίως στον τομέα της ενέργειας.

Η κατάβαση στην κόλαση είναι γεγονός και σε λίγους μήνες θα γίνει φανερό σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Η Συνθήκη για τον ESM στον οποίο προσέφυγε η ελληνική κυβέρνηση απαιτεί συνεχείς ελέγχους και συναπόφαση ακόμα και για το τελευταίο νομοσχέδιο. Δεν αποφεύχθηκε ούτε καν η απαίτηση του Σόιμπλε για ταμείο εγγύησης και ακύρωση ήδη ψηφισμένων νομοσχεδίων για να είναι ο εξευτελισμός μας τέλειος. Επίσης προβλέπει την εφαρμογή του Συμφώνου για το Ευρώ+ που αφορά στην ελεγχόμενη χρεοκοπία εντός ΟΝΕ.

Και όλα αυτά για να γίνουν αποδεκτά, χρειάστηκαν 5 μήνες διαπραγματεύσεων της Κυβέρνησης, χρόνος που για κάθε λογικό άνθρωπο ήταν φανερό ότι ροκανιζόταν από τους Θεσμούς και την Γερμανία προκειμένου να οδηγηθούν τα πράγματα εκεί που ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών ήθελε. Στο να τεθεί η Ελληνική Κυβέρνηση μπροστά στο δίλλημα απόλυτη Υποταγή, ή ακαριαίος θάνατος της ελληνικής οικονομίας με την κατάρρευση των Τραπεζών και συνακόλουθα ένα άτακτο χαοτικό Grexit.

Και το κυριότερο: Αυτή τη συνθηκολόγηση θα την υπέγραφε ο Έλληνας Πρωθυπουργός και Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, μετά το ιστορικό ΟΧΙ του ελληνικού λαού στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 που είχε προκαλέσει ο ίδιος. Την τελική καταδίκη της Ελλάδας σε αποικία χρέους και προτεκτοράτο , χωρίς καν κάποια επίφαση λαϊκής κυριαρχίας (όπως π.χ. να επιλέγει του Κοινοβούλιο της χώρας κάποιου είδους νομοθέτηση).

Την ακύρωση ακόμα και για το μέλλον κάθε αμφισβήτησης εξόφλησης του δημόσιου χρέους, ακόμα και εάν αυτό χαρακτηριζόταν από διεθνείς οργανισμούς παράνομο, ή επονείδιστο , επαχθές ή απεχθές, εφόσον η αίτηση στην υπαγωγή στον ESM, ήταν εθελοντική και έγινε επίσημα από την Ελληνική Κυβέρνηση. Η ένταξη στον μηχανισμό του ESM είναι μια απόλυτη σύμβαση προσχωρήσεως χωρίς εξόδους διαφυγής.

Έτσι η Γερμανία δένει χειροπόδαρα όλο το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, εξαιρουμένου του ΚΚΕ, που δεν τους απασχολεί, διότι πρώτον δεν προτείνει την έξοδο από την Ευρωζώνη και δεύτερον δεν αποτελεί κίνδυνο για καμία επανάσταση κατά του καπιταλιστικού συστήματος γενικώς.

Οι Θεσμοί της Ευρωζώνης ήθελαν την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα που από το 2012 και έως την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015, ενσάρκωνε πανευρωπαϊκά την μαχόμενη Αριστερά που συγκρούονταν με το ιερατείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έναν Αλέξη Τσίπρα αποδυναμωμένο από τις λαϊκές δυνάμεις που τον στήριζαν, έναν Αλέξη Τσίπρα που η υπογραφή του θα ματαίωνε οριστικά όλο το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, αποκομμένο από τα κινήματα αντίστασης και υπεράσπισης των δημόσιων αγαθών και της δημοκρατίας.

Έναν Αλέξη Τσίπρα που θα ήταν η ζωντανή μαρτυρία της περιβόητης ΤΙΝΑ = Τhere Is No Alternative. Και τον έχουν.

Είμαι σίγουρη όμως ότι υπάρχει και επόμενο στάδιο. Το πραξικόπημα θα ολοκληρωθεί μετά την απαξίωσή του και με την φυσική του αποπομπή.

Και ενώ έχουν συμβεί όλα αυτά, κανείς από την ηγετική ομάδα διαπραγμάτευσης δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί στα Όργανα του Κόμματος, την ΚΕ , την Πολιτική Γραμματεία και την Κ.Ο. γι αυτήν την τεράστια ήττα.

Κανείς δεν απολογήθηκε από το οικονομικό επιτελείο γιατί άφησαν το τραπεζικό σύστημα στο έρμαιο του Σημιτικού κατεστημένου. Γιατί δεν προφύλαξαν τις λαϊκές καταθέσεις. Γιατί παρακολουθούσαν ατάραχοι τις εκροές καταθέσεων, τη συμπαιγνία των τραπεζιτών με τους μεγαλοπελάτες τους που έβγαζαν στις ξένες τράπεζες τα χρήματα του ελληνικού λαού, δηλώνοντας κάθε βδομάδα ότι «πάμε σε συμφωνία με βάση τις περίφημες κόκκινες γραμμές μας», ενώ διαψεύδονταν μέρα με τη μέρα.

Αντίθετα αυτοί που στην ουσία προσπάθησαν να σαμποτάρουν το δημοψήφισμα λίγες μέρες πριν την διεξαγωγή του, αυτοί που προέτρεπαν τον Πρόεδρο να παραιτηθεί και να ακυρωθεί το δημοψήφισμα, επέστρεψαν επιθετικά για να στραφούν ενάντια σ' αυτούς που στήριξαν τον Αλέξη Τσίπρα τις δύσκολες ώρες και πήραν στην πλάτη τους το Δημοψήφισμα και την τιμή της Αριστεράς.

Μάλιστα επικεντρώνονται κυρίως στους δύο Υπουργούς, τον Δημήτρη Στρατούλη και τον Παναγιώτη Λαφαζάνη αλλά και την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τους ζητούν να παραιτηθούν γιατί δήλωσαν «παρών» στην Συνεδρίαση της Βουλής της 10ης Ιουλίου 2015, οπότε και ζητήθηκε η εξουσιοδότηση για να διαπραγματευτούν την προαναφερόμενη Συμφωνία και το νέο Μνημόνιο!!!

Υποκριτικά δε, αναφέρονται και στον Κώδικα Δεοντολογίας που υπέγραψαν όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πριν τις εκλογές.

Μόνο που το κείμενο που υπέγραψαν οι βουλευτές μας αναφερόταν στην συμμόρφωσή τους με αποφάσεις των Οργάνων του κόμματος και της Κ.Ο.

Πότε συνεδρίασε η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος και αποδέχθηκε την ένταξή μας στον ESM; Πότε συνεδρίασε έστω η Πολιτική Γραμματεία και συμφώνησε τη Βάση Συμφωνίας που παρουσιάστηκε από το Οικονομικό Επιτελείο και τους όρους του Νέου Μνημονίου;

Ακόμα και η Κοινοβουλευτική Ομάδα ενημερώθηκε άρον-άρον και αυθημερόν, χωρίς να υπάρξει ψηφοφορία, με τους συντρόφους βουλευτές να βρίσκονται σε δεινή ψυχική κατάσταση, υπό την επιβολή ενός σοκ και τεράστιων υπαρξιακών διλλημάτων.

Ποιος λοιπόν έχει το δικαίωμα να «καννιβαλίζει» Υπουργούς και βουλευτές που θέλησαν να προειδοποιήσουν με τη στάση τους ότι ο δρόμος που είχε πάρει η ηγετική ομάδα του Σύριζα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή και τη λεηλασία της χώρας αλλά και το ίδιο το παρόν και το μέλλον της ελληνικής και Ευρωπαϊκής Αριστεράς;

Τι έπρεπε δηλαδή να κάνει ο Δημήτρης Στρατούλης; Να αυτοακυρωθεί ψηφίζοντας τη λεηλασία των συντάξεων των εργαζομένων και συνταξιούχων, χωρίς κανένα μέτρο στήριξης του συστήματος που καταρρέει;

Τι έπρεπε να κάνει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης: Να παραδώσει όλο τον ενεργειακό πλούτο της χώρας σε ξένα κεφάλαια, να ματαιώσει τον ελπιδοφόρο νέο Νότιο Αγωγό από τη Ρωσία; Να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις;

Τι έπρεπε να κάνει η Ζωή Κωνσταντοπούλου; Να ακυρώσει τα αποτελέσματα από την Επιτροπή Αληθείας του Χρέους και την Επιτροπή για τις Γερμανικές Αποζημιώσεις;

Τι έπρεπε να κάνει ο Μανώλης Γλέζος. Να κατεβάσει αυτή τη φορά την Ελληνική Σημαία;

Γιατί η Αριστερά, δηλαδή ο λαός που εκπροσωπεί, να πληρώσει για τη χρεοκοπία της χώρας που προκάλεσε η ληστρική Αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό;

Δεν έχει λοιπόν Κάθαρση η Ελληνική Τραγωδία.

Εκτός κι αν πάρουμε το μήνυμα από τον Οιδίποδα του Σοφοκλή που είδε την Αλήθεια βγάζοντας τα μάτια του.

Αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτή η τερατικής έμπνευσης Ευρωζώνη δεν αλώνεται από τα μέσα. Πολύ δε περισσότερο δεν αλλάζει.

Και η μόνη έντιμη στάση της Ελληνικής Αριστερής Κυβέρνησης στο έσχατο σημείο που είχαμε οδηγηθεί, θα ήταν να παραδώσει την εντολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Έχοντας ομολογήσει με ειλικρίνεια στον Ελληνικό λαό τους λόγους της αποτυχίας της. Αυτό θα την έκανε να διατηρήσει έστω την τελευταία στιγμή το ηθικό της πλεονέκτημα.

Κι όσοι μας λοιδορούσαν στα Συνέδρια και στις Κεντρικές Επιτροπές, όταν βροντοφωνάζαμε εδώ και τρία τουλάχιστον χρόνια και ιδίως μετά την κρίση στο Τραπεζικό Σύστημα της Κύπρου, ότι πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να έχουμε ήδη διαμορφώσει τα εναλλακτικά μας σχέδια στην περίπτωση που η Γερμανία έφτανε τα πράγματα στο ναδίρ, θα πρεπε τώρα να κρατήσουν πιο χαμηλούς τόνους, θα πρεπε με περισσή ταπεινότητα να μιλούν και ίσως καλύτερα να σιωπούν.

Γιατί ο κόσμος της Αριστεράς θρηνεί. Και απαιτεί εξηγήσεις και νέες αποφάσεις. Δημοκρατικά και συντεταγμένα. Χωρίς τελεσίγραφα και εκβιασμούς. Να συνέλθουν τώρα όλα τα Όργανα του Κόμματος.

*Η Όλγα Μοσχοχωρίτου είναι μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της Ριζοσπαστικής Αριστερής Κίνησης Δικηγόρων Αθήνας
http://iskra.gr